มันฟุ้งๆ คลุ้งไปทั่ว

หลังจากทานอาหารกลางวันเสร็จวาฬก็พาเจ้าตัวเล็กบนเขาเพื่อเล่นน้ำตกอย่างที่สัญญาไว้ แม้แครอทจะเหนื่อยจนเหงื่อออกท่วมตัวแต่ก็ยังกระโดดไปมาตามทางอย่างสนุกสนานจนวาฬเหนื่อยแทน เสียงน้ำตกที่ไหลลงมาทำให้แครอทยิ้มกว้างกว่าเดิม

"จะวิ่งก็นึกถึงตอนตัวเองล้มด้วย" ร่างสูงกว่าพูดไล่หลังเมื่อแครอทวิ่งไปทางน้ำตก ถึงหัวเข่าจะมีแผลและเลือดไหลแต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคใดๆ กับเด็กดื้อเลย ทันทีที่ตากลมโตเห็นน้ำตก็ลุกวาวชอบใจ รีบวางกระเป๋าแล้วเดินไปที่โขดหิน

"ระวัง"

"ขี้บ่น!" แครอทตะโกนกลับมา วาฬส่ายหน้าไปมาแล้วค่อยๆ นั่งลงที่ข้างกระเป๋าของแครอท มองคนตัวเล็กที่เดินไปมาขอบน้ำตกแล้วถ่ายรูปหลายรูป วาฬมองรอยยิ้มนั้นแล้วอดใจไม่ได้ที่จะถ่ายรูปแครอทเอาไว้และโพสลงโซเชียลของตัวเองอย่างเปิดเผยไม่กลัวแครอทว่าเพราะต่อให้ลงรูปแครอทดีๆ น่ารักๆ ยังไงมันก็คิดว่าเขาแกล้งมันอยู่ดี แถมทำได้แค่โวยวาย พองลมพองแก้ม ทำปากยู่ พูดว่ารอบหน้าจะเอาคืนให้ได้สุดท้ายก็กลับไปงอแงอยากกินขนมแล้วลืมเรื่องรูปไปอยู่ดี.....มันไม่เคยดูหรอกว่าเขาสร้างอัลบั้มมันแยกเอาไว้เก็บรูปมันแยกต่างหากด้วย ทำขนาดนี้มันยังโง่อยู่เลย

"ไอ้แค! ถ้าจะเล่นน้ำก็มาเปลี่ยนชุดก่อน"

"โอเค๊!" แครอทวิ่งดุ๊กดิ๊กกลับมาหาวาฬ

"มีปลาตัวเล็กๆ เยอะมากเลย"

"ถ้ามึงเอาเท้าลงจุ่มน้ำมันจะมาตอดเท้ามึง"

"เหมือนในสปาเลย" วาฬกรอกตาไปมากับลูกคุณหนูคนนี้

"เสื้อกับกางเกงได้เอามาเปลี่ยนมั้ย"

"เอามาๆ เอาชุดนอนมาเปลี่ยนด้วยมึงบอกว่าอาบน้ำได้"

"อือ" แครอทมองวาฬที่ลื้อกระเป๋าแล้วหยิบเสื่อออกมาปูแถมยังเอาของกินเยอะแยะมากองกันอีก

"ทำอะไรหรอ"

"มึงเล่นน้ำไปดิ เดี๋ยวกูจะนั่งรอ" แครอทอยู่ปากก่อนจะไม่สนใจ ลื้อหาชุดเปลี่ยนลงเล่นน้ำก่อนจะถอดกางเกงตัวเองลงมาต่อหน้าวาฬ

"เห้ยมึงทำอะไรเนี่ย!" วาฬโวยวายรีบหันหลังทันที

"ก็เปลี่ยนกางเกงเป็นบ็อกเซอร์ไง"

"แล้วทำไมไม่เปลี่ยนหลังต้นไม้!"

"อ๋อ ลืม!" แครอทวิ่งต้อกแต้กไปที่หลังต้นไม้แล้วเปลี่ยนเสื้อยืดเป็นเสื้อกล้ามก่อนจะวิ่งมา เอาเสื้อผ้าชุดเก่ากองกันไว้แล้วรีบกระโดดลงน้ำตก

"แม่ง..." วาฬถอนหายใจก่อนจะตบหน้าตัวเองเบาๆ เพราะรู้สึกร้อนผ่าว..... สองคนเปลี่ยวๆ แบบนี้ยิ่งคิดไม่ดีอยู่ วาฬคิดในใจ

"เสื้อผ้าก็ไม่ผับ..แม่ง" พูดจบก็พับเสื้อผ้าให้คนตัวเล็ก วาฬนั่งกินขนมพร้อมมองคนตัวเล็กที่หัวเราะคิกคักกับปลาตัวเล็กที่เข้ามาใกล้ตัวเอง ไม่น่าเชื่อคนอะไรเล่นน้ำคนเดียวทั้งสระยังสนุกสนานเหมือนเล่นกันหลายคนได้ แครอทเอาเสื้อตัวเองคลุมน้ำทำให้เสื้อโป่งพองแล้วค่อยๆ แฟบแล้วหัวเราะ เอาเสื้อตีกับน้ำทำเสียงบุ้มๆ แล้วหัวเราะชอบใจ แอบเอาเสื้อมาช้อนปลาตัวเล็กแล้วว่ายไปทั่วสระจนกว่าจะจับปลากพวกนั้นได้ วาฬหัวเราะกับความน่ารัก ร่าเริง ไร้เดียงสาของแครอทจนเหนื่อย ไม่นานคนตัวเล็กก็วิ่งกลับมาเพราะความหิว

"หิวอ่ะ มีอะไรกินมั้ย หือ! ขนมปัง~" วาฬรีบแกะห่อขนมส่งให้ทันที

"นั่งตรงนี้" วาฬชี้มาที่ข้างตัว พอแครอทนั่งก็รีบเอาผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่มาคลุมตัวไว้แต่แครอทไม่ได้ใส่ใจการกระทำแสนพิเศษนั้นเลย

"อร่อยอ่ะ หิวมากเลย"

"เอา" นมรสกล้วยถูกยื่นส่งมาให้ แครอทรับมาดื่มหลายอึกพร้อมกินขนมปังคำใหญ่

"เมื่อกี้จับปลาได้ด้วย คิกๆ ตัวมันเล็กมากกกก"

"สนุกมั้ย"

"อื้อ!" แครอทพยักหน้าแล้วหันมามองวาฬ

"ไปเล่นด้วยกันมั้ย" วาฬชะงักกึก

"มึงชวนกูหรอ"

"ช่ายยย ไปช่วยกันจับปลากัน เราเอาไปเลี้ยงได้มั้ย" วาฬถอนหายใจ

"ถ้าเอาไปเลี้ยงแล้วมันจะตายมั้ย ให้มันอยู่แบบธรรมชาติดีกว่า ถ้าอยากเลี้ยงค่อยไปเลี้ยงปลาที่เขาขายให้ซื้อไปเลี้ยงเอา" แครอทยู่ปาก

"แต่ปลาพวกนี้ตลกดี พออยู่นิ่งๆ ก็จะเข้ามาใกล้ พอขยับก็รีบวิ่งหนี ทำอยู่แบบนี้วนไปวนมา สนุกนะ"

"ถ้าชอบพวกมันแค่มาเล่นบ่อยๆ ก็พอ"

"มึงก็ไปเล่นกับกูด้วยดิ นี่นะกูเจอปลาเจ้าฝูงที่ตัวใหญ่กว่าปกตินิดนึงด้วย ตั้งชื่อให้แล้ว ซูซี่"

"ปลามีเป็นพันตัวในนั้นมึงจำได้หรอว่าตัวไหน"

"ตัวไหนตัวใหญ่ก็ตัวนั้นแหละ ไปเจอซูซี่หน่อยมั้ย" วาฬหัวเราะเบาๆ แล้วส่ายหน้าปฏิเสธ

"ไม่เอาอ่ะ แค่มองมึงเล่นก็พอ"

"แล้วมึงจะนั่งเฉยๆ ตรงนี้หรอ" วาฬยกไอแพดของตัวเองให้ดู

"กูทำงานอยู่....ออกป้ายสวนใหม่"

"หู้ววว! สวยจัง มึงวาดรูปเก่งจัง" คำชมจากแครอททำให้วาฬใจฟูขึ้นมา วาฬยกยิ้มเล็กน้อย

"กูชนะการแข่งระดับภาคเลยนะ"

"ลืมไป....เอ๊ะ ไม่ได้การล่ะ!" แครอทนึกขึ้นมาได้ เขาตั้งใจจะวางแผนผลักไอ้วาฬตกน้ำแล้วแอบถ่ายคลิปนี่ตอนหน้ามันเหวอหว่า! เล่นจนลืมไปเลย!

ทำไงดีๆ .... ใช่แล้ว แกล้งจมน้ำให้มันมาช่วย หลังจากนั้นก็ดึงมันลงสระ! หึ้ย! กูนี่ฉลาดจริงๆ เลย

คิดเสร็จก็รีบวางของกินแล้วหยิบกล้องไปตั้งที่โขดหิน อัดวิดีโอทันที

"อ้าว ไม่กินให้อิ่มก่อนหรอ?" วาฬถามหลังเห็นแครอทรีบวิ่งกลับไป

"หึๆๆ จะต้องเห็นรูปตอนมันตกใจแน่ๆ" แครอทพูดเหมือนนางมารร้ายในตอนที่ตั้งกล้อง ภาพในหัวคือวาฬทำหน้าทุเรศตกใจมากๆ ตกใจจนเสียความหล่อไปหมด เขาจะเอารูปมันไปประจาน!

"อะไรของมัน?" วาฬมองแครอทที่ตั้งกล้องด้วยความงง ไม่นานแครอทก็ลงไปเล่นน้ำอีกครั้ง ผ่านไปประมาณสองนาทีก็มีเสียงตะโกนกลับมา

"ช่วยด้วย! วาฬ! ช่วยได้!!"

"ไอ้แค!" วาฬรีบวิ่งไปทางน้ำตก ร่างสูงตกใจทันทีที่เห็นแครอทค่อยๆ จมลงน้ำไปถึงในใจจะแปลกใจและคิดว่าเป็นแผนแกล้งแน่ๆ ตั้งกล้องโง่ๆ แบบนี้ใครจะไม่รู้ แต่เพราะความเป็นห่วงกลัวว่าแครอทจะจมน้ำจริงๆ วาฬเลยรีบถอดรองเท้าแล้วกระโดดลงไป... และใช่

"ฮ่าๆๆๆ"

"เห้อ" แกล้งซะกูอยากหยิกเลยนะมึง วาฬคิดในใจ มองคนตัวเล็กที่หัวเราะร่า

"มึงเห็นกล้องมั้ยๆ กูจะเอาคลิปมึงไปประจาน ฮ่าๆ คราวนี้แฟนคลับมึงต้องเห็นหน้าทุเรศของมึงแล้วเลิกติดตามมึงแน่ คิกๆๆ แค่คิดก็สะใจแล้ว!" แครอทหัวเราะชอบใจ วาฬถอนหายใจก่อนจะกวักน้ำใส่หน้าคนตัวเล็ก

"อ๊ะ! เล่นไรเนี่ย"

"มึงแกล้งกูก่อน"

"กูไม่ยอมหรอก!" แครอทกวักน้ำใส่วาฬกลับไป ทั้งสองสาดน้ำใส่กันไปมาจนเกิดเสียงหัวเราะไปทั่ว วาฬตัดสินใจถอดเสื้อของตัวเองแล้วโยนไปที่โขดหินก่อนจะว่ายน้ำไล่คนตัวเล็กที่ทำท่าทางล้อเลียนเขาไม่หยุด

"มึงเห็นหน้ามึงมั้ยๆ ฮ่าๆ จะตีกูหรอ จะตีหรอออ แน่จริงก็จับให้ดีซี้! ฮ่าๆ"

"มานี่เลย!"

หมับ!

ร่างสูงดึงคนตัวเล็กเข้ามาแล้วจักจี้เอวไม่หยุดจนแครอทหัวเราะ ตีขาในน้ำไปมา วาฬอุ้มแครอทขึ้นสูงแครอทก็ตีขาไปมาในน้ำ

"นี่แหนะ!" คราวนี้แครอทกระโดดขี่หลังวาฬแล้วโยกไปมา

"ไปเลยเจ้าม้าาาา~"

"ห้ะ?"

"ตอนนี้เจ้าเป็นม้าของข้าแล้ว เจ้าเป็นม้าน้ำ ข้าเป็นอัศวินที่พยุงความยุติธรรมใต้พื้นน้ำ ข้าจะสังหารทุกคนที่ทำร้ายปลาในความปกครองของข้า! ไปเจ้าม้า! ไปตามล่าหาแม่มดกันนนน~" วาฬหัวเราะชอบใจ จับขาเล็กให้ยึดไว้แน่นเพราะกลัวแครอทจะตกก่อนจะพาแครอทเดินไปทั่วน้ำตก หลังจากนั้นก็เล่นกันหลายต่อหลายอย่าง

"มึงๆ ดำน้ำแข่งกัน"

"เอาดิ"

.

.

.

.

"ใครว่ายไปถึงใต้น้ำตกก่อนคนนั้นชนะ! โก!"

"เห้ยมึงขี้โกงอ่ะ"

.

.

.

"วาฬดูนี่ๆ....ข้าเป็นนักพรตที่ละทางโลก ตอนนี้ข้ากำลังปฏิบัติธรรมรับรู้พลังธรรมชาติ ฝึกสมาธิใต้น้ำตกที่ร้อนดั่งเปลวเพลิง"

"น้ำตกที่ร้อนดั่งเปลวเพลิง?"

"น้ำตกวิเศษไง มึงดูๆ ฮ่าๆ ท่านี้เหมือนป่ะ"

"มึงเหมือนในหนังเลย"

"ฮ่าๆ"

.

.

.

.

"ใครขึ้นไปได้คนแรกคนนั้นจะได้กินพายสัปปะรด"

"งื้ออออ! อย่าแย่งกูน้าาาา กูจะกินนนน~"

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป...