ไม่เคยฟัง

"มิลล์บอกหมอฟ้าว่ายังไงมิลล์ก็จะจีบหมอเทรย์ต่อ"

"อย่าใฝ่สูงนักเลย เป็นแค่พยาบาลจะมาสู่หมอแบบฉันได้ยังไง"

ฟ้าใสรู้สึกหงุดหงิดและโมโหที่มิลล์ยังคงตีหน้าซื่อดื้อดึงไม่ยอมเลิกยุ่งกับชายหนุ่มที่เธอรัก

"มิลลไม่ได้ใฝ่สูงค่ะ มิลล์แค่รักหมอเทรย์ และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมิลล์ก็ยังคงยืนยันคำเดิม ว่าจะไม่เลิก"

ร่างบางเมื่อสัมผัสได้ถึงแรงอำมหิตที่ถูกเปล่งออกมาจากสายตาสวยหรูของฟ้าใส เธอรีบม้วนตัวหันหลังเพื่อเตรียมหมุนลูกบิดประตูเข้าไปในห้องพักของเทรย์เลอร์ แต่ก็ต้องชะงัก

"ไม่ยอมเลิกงั้นหรอ ได้!!"

มือเล็กของฟ้าใสกระชากถุงกล่องอาหารในมือของมิลล์ หลุดลอยตกลงไปกับพื้น เธอรีบเดินเข้าไปผลักหญิงสาวล้มลงไปกองอยู่กับพื้นเช่นเดียวกับกล่องอาหาร และรีบจับกล่องอาหารของเธอเทอาหารลงในถังขยะจนหมดเกลี้ยง

"หมอฟ้า หยุดนะคะ หยุดค่ะ"

เพี้ยะ!!

"อ๊า"

ฝ่ามือข้างขวาของฟ้าใสกระแทกเข้าแก้มขวาของมิลล์อย่างแรงเต็มกำลังของคนตัวสูง หญิงสาวหันตามแรงเหวี่ยงจนแว่นใสตกลงไปที่พื้นจนแตกกระจัดกระจาย

"หมอฟ้า!!"

"ทำไมแกจะทำอะไรฉัน ยัยขี้เหร่ น่ารังเกียจ"

เมื่อได้ยินคำดูถูกของฟ้าใส มิลล์รู้สึกโมโหมากๆ รีบดึงร่างของตนเองลุกพรวดขึ้นยืนประจันหน้ากับฟ้าใสที่ยืนกอดอกอยู่ตรงหน้า ใบหน้าของมิลล์แดงก่ำจากรอยฝ่ามือของคนตัวสูง ความโกรธที่กำลังพลุ่งพล่านจนไม่สามารถหักห้ามอารมณ์นั้นเอาไว้ได้ เธอฟาดฝ่ามือเล็กเข้าแก้มของฟ้าใสเสียงดังลั่นเช่นกัน จนทำให้ฟ้าใสล้มลงไปนอนอยู่ที่พื้น

"หมอฟ้าตบมิลล์ก่อนนะคะ"

มิลล์ตั้งถ้าจะเข้าไปตบฟ้าใสอีกรอบ แต่ทว่ากลับต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงเข้มที่คุ้นเคยของชายอันเป็นที่รัก

"หยุดนะมิลล์!!"

หญิงสาวหยุดชะงักเมื่อเขาเข้ามาได้จังหวะพอดี จังหวะที่เธอกำลังจะตบหมอฟ้าอีกรอบ แต่เมื่อเขาเข้ามาเจอกลับทำให้เทรย์เลอร์เข้าใจผิดกันไปใหญ่

"ทำอะไรลงไป มิลล์!!"

"หมอเทรย์ค่ะ ช่วยฟ้าใสด้วย มิลล์อาละวาดตบฟ้า"

"อ๊ะ หมอฟ้า หมอตบ..."

"หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะมิลล์"

"หมอเทรย์ค่ะ มิลล์ไม่ได้เป็นคนเริ่มก่อนนะคะ หมอฟ้าตบมิลล์ก่อน"

หญิงสาวพยายามอธิบายความจริงที่เกิดขึ้น และชี้มาที่บริเวณใบหน้าของตนเองที่เต็มไปด้วยรอยแดงจากฝ่ามือของฟ้าใส แต่นั่นไม่ได้ทำให้เทรย์เลอร์สนใจแม้แต่นิดเดียว เขาตึงหน้าโมโหแดงก่ำ เมื่อเห็นว่าคนน้องพยายามแก้ตัวให้ตนเองถูก

"พี่ไม่คิดเลยนะว่ามิลล์จะเป็นคนแบบนี้"

"หมอเทรย์ฟังมิลล์ก่อนได้มั้ยคะ"

"พี่ไม่จำเป็นต้องฟัง ในเมื่อหลักฐานทั้งหมดมันชัดเจนคาตาอยู่นี้ไง"

ชายหนุ่มตวาดเสียงดังลั่นจ้องมองใบหน้าของเธอที่แดงก่ำไร้ซึ่งกรอบแว่นใสที่ตกลงแตกกระจายอยู่ที่พื้น

"หมอฟ้าใสมากับผม"

"หมอเทรย์คะได้โปรดฟังมิลล์ก่อน"

ร่างบางพยายามกลั้นความรู้สึกเอาไว้แน่น ทั้งที่ภายในใจเต้นเป็นสั่นระริก ดวงตากลมเจ่อนองไปด้วยน้ำอุ่นเต้นสั่นจวนจะไหลอยู่ในไม่ช้า

"ถอยไปมิลล์"

"ไม่ถอย มิลล์ไม่ผิด"

"พี่บอกให้ถอยไปไง"

เสียงเข้มดุดันตวาดดังลั่นขึ้นอีกครั้ง พร้อมกับผลักร่างเล็กล้มลงไปกองอยู่ที่พื้นอย่างไร้เยื่อใย ฉุดให้พนักงานที่อยู่แถวนั้นวิ่งกรูเข้ามามุงดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกระตือรือร้น

"หมอเทรย์คะ ได้โปรดฟังมิลล์ก่อน"

เสียงเล็กแหลมตะโกนลอยตามแผ่นหลังสองร่างที่กำลังเดินออกจากตรงนั้น ด้วยความรู้สึกเจ็บปวดจนไม่สามารถกลั้นน้ำตาของตนเองได้

"อึก ฮือๆ"

เธอปล่อยร้องไห้โฮ ก้มลงมองดูหยดน้ำตาไหลลงพื้นปูนหน้าห้องพักของเทรย์เลอร์อย่างน่าสมเพชตนเอง ต่อสายตาพนักงานที่กำลังมองอยู่

"อึก"

เมื่อปล่อยให้ตนเองร้องไห้จนถึงที่สุดแล้ว มือเล็กยกขึ้นมาปาดน้ำตาออกจากแก้มสวย ก่อนจะตั้งสติหยิบแว่นตาที่แตกกระจายอยู่ที่พื้นขึ้นมาสวมใส่แล้วเดินหลบออกจากบริเวณนั้นทันที

เคาน์เตอร์พยาบาลตึก 8

หญิงสาวเดินเข้ามาในแผนกอย่างท้อแท้ พร้อมๆ กับหัวใจดวงเล็กที่ห่อเหี่ยวและสิ้นหวัง ทุกหยดน้ำตายังคงไหลรินอาบสองแก้มอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งข้าวฟ่างเข้ามาเจอ

"ยัยมิลล์ แกเป็นอะไรทำไมแก้มแดงแจ๋แบบนี้ เหมือนโดนตบมาเลย อย่าบอกว่าหมอเทรย์ตบแก"

ร่างอวบอั๋นของเพื่อนสาวแสดงท่าทีตกใจสุดขีด เมื่อเธอคิดไปถึงสถานการณ์ดังกล่าว ก่อนจะรีบเดินเข้าไปสวมกอดมิลล์ที่ปล่อยโฮออกมาอย่างหน้าไม่อาย

"แก ฉันเจ็บมันเจ็บที่ตรงนี้"

เธอชี้ไปที่บริเวณหน้าอกข้างซ้ายก่อนจะทรุดตัวนั่งลงที่เก้าอี้ภายในห้องพักพยาบาลทันที มิลล์ยังคงร้องห่มร้องไห้อยู่อย่างนั้นนานพอสมควร จนกระทั่งเธอได้สติจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นทุกอย่างให้ข้าวฟ่างฟัง

"ตายแล้วฉันไม่คิดว่าหมอฟ้าจะเป็นคนแบบนี้"

"จังหวะซิตคอมหมอเทรย์มาเจออีก โอ๊ยตายแล้ว!!"

"เขาไม่ฟังฉันเลยแม้แต่นิดเดียว"

"เฮ้อ ฉันสงสารแกจังยัยมิลล์ พอเถอะนะเลิกจีบหมอเทรย์เถอะเขาไม่มีใจให้แกหรอก"

ข้าวฟ่างพยายามปลอบใจเพื่อนสาว และพยายามบอกให้เธอหยุดเข้าไปวุ่นวายหรือยุ่งเกี่ยวกับชายหนุ่มอีก เพราะมันทำให้หญิงสาวเจ็บปวดใจกลับมาทุกครั้งไป

"ฉันไม่หยุด ฉันจะทนให้ถึงที่สุด ถึงวันนั้นเมื่อไหร่ฉันจะหยุดทุกอย่างไว้เพียงแค่นี้จริงๆ ฉันจะไปจากเขาเอง"

"ฉันก็ไม่รู้จะเปลี่ยนความตั้งใจนี้ของแกยังไงนะ แต่ฉันจะอยู่ตรงนี้แหละ ข้างๆ แกยัยมิลล์"

ร่างอวบอ้วนสวมกอดกับร่างบางอย่างอบอุ่น ก่อนที่มิลล์จะรีบตั้งสติ รวบรวมความเจ็บปวดความเสียอกเสียใจที่มีทั้งหมดในวันนี้กดมันไว้ลึกสุดหัวใจ กลับมาทำหน้าที่ของตนเองต่อตลอดทั้งวันด้วยความทุลักทุเล

20.00น.

ลานจอดรถ

ร่างใหญ่เดินตรงมายังลานจอดรถเพียงคนเดียวด้วยใบหน้าและท่าทางนิ่งเงียบตามสไตล์ โดยที่เขาเองก็พอจะเดาออกว่าหญิงสาวคงมารออยู่ที่ลานจอดรถเหมือนเดิมทุกครั้งที่อยากเจอเขา

"หมอเทรย์คะ"

ร่างบางเดินตรงดิ่งเข้ามาหาชายอันเป็นที่รัก ก่อนจะรีบจับมือหนาของเทรย์เลอร์เอาไว้ เพื่อไม่ให้เขาหนีจากเธอไปได้ในขณะที่เธอกำลังจะอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง

"ปล่อยมิลล์"

"หมอเทรย์ค่ะ ขอร้องฟังมิลล์ก่อนได้มั้ยค่ะ คือมิลล์กับหมอฟ้า..."

"ไม่ต้องแก้ตัวอะไรทั้งนั้น พี่รู้เรื่องทั้งหมดจากหมอฟ้าแล้ว"

"แต่มันไม่ใช่ความจริงเลยนะคะ หมอฟ้าเข้ามาหาเรื่องมิลล์ก่อนนะ"

"ก็พี่บอกว่าไม่ต้องแก้ตัวไงมิลล์ พี่ไม่อยากฟัง"

"เขารีบสะบัดมือหนาออกจากการเกาะกุมของมือเล็กทันที ก่อนจะเอื้อมมือไปจับประตูรถเตรียมพร้อมที่จะเปิดมันออกมา"

"หมอเทรย์ไม่อยากฟังมิลล์ เพราะหมอเทรย์ชอบหมอฟ้าใช่มั้ยคะ"

ทันทีที่หญิงสาวเอ่ยปากออกมา ทำให้ร่างใหญ่หยุดชะงักทันที ใบหน้าที่กำลังตึงเครียดและหงุดหงิดหันกลับมามองโครงหน้าสวยตาเขม็ง

"พี่ไม่ได้ชอบใครทั้งนั้น"

"ไม่ได้ชอบแล้วหมอเทรย์จะปกป้องหมอฟ้าทำไมคะ"

"หมอเทรย์รู้มั้ยว่าหมอฟ้าเธอทำอะไรกับมิลล์ไปบ้าง และรู้มั้ยว่าเขามีประวัติไม่ดีอะไรมา"

"พี่บอกว่าไม่ฟังไง มิลล์ฟังที่พี่พูดรู้เรื่องมั้ย!! หมอฟ้า เขาจะมีประวัติไม่ดีอะไรยังไงพี่ก็ไม่แคร์มันไม่ใช่เรื่องของพี่"

ชายหนุ่มตะคอกเสียงดังลั่นลานจอดรถ ก่อนที่เขาจะไม่สามารถควบคุมอารมณ์โมโหรุนแรงของตนเองได้ เขารีบเปิดประตูรถและก้าวขาขึ้นไป พร้อมกับปิดประตูรถใส่หน้าหญิงสาวเสียงดังลั่นก่อนจะขับออกไปอย่างรวดเร็ว

"ไม่ว่าครั้งไหนๆ หมอก็ยังไม่ยอมฟังมิลล์อยู่ดี"

"จะใจร้ายกับมิลล์ไปอีกถึงเมื่อไหร่ มิลล์เหนื่อยและก็ท้อมากเลยรู้มั้ย"

หญิงสาวบ่นพึมพำกับตัวเอง ดวงตากลมยังคงมองตามรถคันหรูออกไปยังท้องถนน ก่อนที่น้ำตาจะไหลลงอาบแก้มอีกครั้ง เธอยืนอยู่อย่างนั้นพร้อมกับปลดปล่อยหยดน้ำตาไหลพรากอยู่นานเท่าไหร่ไม่รู้ ก่อนที่จะขยับเท้าเล็กเดินออกจากจุดนั้นอย่างไร้เรี่ยวแรง