ท้อแท้
DAY 15-16
ร่างบางตื่นเช้าขึ้นมาด้วยความสับสน เปลือกตาบวมเป่งไปจากการร้องห่มร้องไห้ตั้งแต่เมื่อวาน ถึงแม้ว่าเธอจะเสียความรู้สึกให้กับเหตุการณ์เมื่อวานมากแค่ไหน แต่ความตั้งใจของเธอก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม เธอรีบลุกขึ้นจากเตียงอย่างกระตือรือร้น ก้มลงหยิบแว่นตาอันใหม่ที่อยู่ใต้ลิ้นชักออกมาสวมใส่ และเดินเข้าไปในครัวเพื่อประกอบอาหารเหมือนทุกวันที่ผ่านมา
"เอาง่ายๆ แล้วกัน ถึงจะทำเมนูไปดีแค่ไหนเขาก็ไม่เคยกินของฉันเลย"
เธอตัดพ้อกับตัวเองก่อนจะลงมือหยิบไข่และปลาทูน่าออกจากตู้เย็น จัดแจงของไว้บนเคาน์เตอร์ครัวอย่างชำนาญ หญิงสาวใช้เวลาเพียงไม่นานอาหารทุกอย่างก็เสร็จลงอย่างง่ายดาย
"ฉันสงสารแกจังเลยปลาทูน่า แกอุตส่าห์ตายเพื่อให้คนได้กิน แต่ที่สงสารที่สุดคือเขาไม่เคยกินเลยต่างหาก"
มิลล์คงยังคงยืนจ้องมองอาหารที่อยู่ในกล่อง ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกาย
หน้าห้องพักแพทย์
หญิงสาวเดินมาหยุดอยู่หน้าห้องพักตั้งแต่เช้า เธอยังคงยืนจ้องมองบานประตูอยู่อย่างนั้นด้วยความสับสน และท้อแท้ ศีรษะสะบัดไปมาสองสามครั้ง พลางเอื้อมมือเล็กเข้าไปจับลูกบิดประตูและผลักมันเข้าไปข้างในทันที เธอวางกล่องอาหารไว้บนโต๊ะพร้อมกับเขียนข้อความบนกระดาษโน้ตแปะไว้
"มิลล์ขอโทษสำหรับเรื่องเมื่อวานนะคะ ที่ทำให้หมอเทรย์ไม่สบายใจ ต่อไปนี้มิลล์จะอยู่ในส่วนของมิลล์ จะไม่ยุ่งวุ่นวายอะไรเกี่ยวกับหมอฟ้าอีก"
หลังจากที่เธอวางกล่องอาหารและเขียนโน้ตไว้ให้เขา หญิงสาวรีบเดินออกจากห้องและตรงกลับมายังหอพักทันทีเธอไม่อยากอยู่รอเจอเทรย์เลอร์ในห้องนั้นอีก เพราะความรู้สึกขุ่นมัว และเจ็บปวดยังคงอยู่ภายในจิตใจ เธอทำแบบนี้ทั้งสองวันที่หยุดงาน เพราะยังไม่พร้อมจะเจอหน้าเทรย์เลอร์ในช่วงระยะเวลาที่ยากเย็นเช่นนี้อีก
DAY 17-18
หญิงสาวรู้ดีว่าวันเสาร์อาทิตย์หมอหนุ่มจะไม่มาทำงาน ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เจอกันมาเกือบ 4 วันแล้ว แต่เธอก็ยังคงส่งข้อความหาเขาทุกวัน เพื่อให้เทรย์เลอร์รู้ว่าเธอยังมีตัวตนอยู่ตรงนี้อยู่ข้างๆ เขาเสมอถึงเขาจะไม่เปิดเข้ามาอ่านมันเลยก็ตาม
เคาน์เตอร์พยาบาล
"แกทำอะไรยัยมิลล์"
ร่างอวบอ้วนเดินเข้ามาทักทายเพื่อนสาวที่นั่งตัวแข็งทื่อจ้องมองหน้าจอมือถืออยู่อย่างนั้น ก่อนที่ข้าวฟ่างจะเอื้อมมือไปจับมือถือขึ้นมาดู ก็พบว่าเพื่อนสาวกำลังนั่งดูไอจีขอฟ้าใสที่ถ่ายรูปคู่กับเทรย์เลอร์
"เขาอยู่ด้วยกันหรอ? เขาไปเที่ยวด้วยกัน?"
"เขาคงเขาเป็นแฟนกันแล้วใช่ไหม?"
ข้าวฟ่างรีบเปิดคำถามออกมามากมาย แต่ว่ามิลล์ก็ยังคงนั่งเงียบไม่ตอบคำถามใดออกมา เพราะหัวใจดวงน้อยกำลังเต้นสั่นอย่างสิ้นหวังเมื่อเธอเห็นรูปภาพดังกล่าว
เมื่อฟ้าใสซุ่มมองรถของเทรย์เลอร์ที่ขับออกไปจากคอนโดหรู หญิงสาวขับรถตามแกล้งเดินชนเขาทำตัวเหมือนบังเอิญเจอกันที่ห้างสรรพสินค้า เธอแอบถ่ายรูปชายหนุ่มและสร้างสถานการณ์ว่ามาเที่ยวด้วยกัน เพื่อจะทำให้มิลล์มาเห็นเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น
"ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง ฉันอดทนเก่งอยู่แล้ว"
มิลล์พูดขึ้นมาด้วยดวงตาที่สั่นระริกไปด้วยเม็ดอุ่น เธอหันไปพูดกับข้าวฟ่าง ก่อนจะลุกขึ้นยืนก้าวเท้าเดินตรงไปยังห้องน้ำทันที
DAY 19
ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!
หญิงสาวตั้งใจทำอาหารมาให้ชายที่เธอรัก เธอเดินมายังห้องทำงานของเขาในช่วงเวลาใกล้เที่ยงวัน ไม่ได้มาในช่วงเช้าเหมือนทุกครั้ง เมื่อเปิดประตูเข้าไปภายในห้องเธอกลับต้องตกใจ หยุดชะงักยืนนิ่งเมื่อเจอใครบางคนอยู่ในห้องนี้ด้วย
ฟ้าใสนั่งพูดคุยกับเทรย์เลอร์อยู่ภายในห้อง บนโต๊ะอาหาร ทั้งสองส่งสายตาหันมามองร่างบางที่ถือถุงกระดาษสีน้ำตาลยืนอยู่หน้าประตูด้วยท่าทางสงสัย
"หมอเทรย์คะ ฟ้ามีร้านอาหารอร่อยๆ แถวโรงพยาบาลมาแนะนำ ตอนเที่ยงเราไปทานกันดีมั้ยคะ"
ฟ้าใสเอ่ยออกมาทั้งที่รู้ว่ามิลล์เอาอาหารมาให้เทรย์เลอร์ แต่เธอก็ยังคงส่งสายตายียวนกวนประสาทหญิงสาวออกไปเพื่อหวังให้มิลล์สติแตกอาละวาดใส่เธออีกครั้ง
"เอ่อ"
หมอหนุ่มเมื่อเห็นสายตาของฟ้าใสที่ส่งไปหามิลล์ด้วยท่าทางกวนประสาทกลับรู้สึกได้ถึงแรงริษยา เขาไม่ตอบรับคำชวนของเธอออกไป แต่หันมามองโครงหน้าสวยด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้า
"หมอจะไม่ทานข้าวที่มิลล์เอามาให้หน่อยหรอคะ"
เมื่อเห็นว่าฟ้าใสจงใจจะกลั่นแกล้งเธอ เพื่อดึงความสนใจจากหมอหนุ่ม หญิงสาวก็เกิดอาการหึงหวงขึ้นมาทันที เธอรีบเดินตรงปรี่เข้าไปใกล้ร่างใหญ่ก่อนจะเอ่ยคำถามนั้นออกมา
"มิลล์!!"
เทรย์เลอร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะเอ่ยชื่อหญิงสาวขึ้นมา เขาจ้องมองหน้าเธอภายใต้แว่นหนาตัวใหม่ด้วยความรู้สึกเหนื่อยหน่ายจิตใจ
"ทำไมหรอคะ!!ทำไมหมอไม่เคยเปิดใจลองทานอาหารที่มิลล์ทำมาให้เลย"
"ทุกอย่างมิลล์ตั้งใจทำเพื่อหมอเทรย์ แต่หมอเคยเห็นหัวมิลล์มั้ย"
เธอตัดสินใจแสดงความโง่เง่าของตนเองออกไปด้วยความหึงหวง เพราะขาดสติในการยับยั้งอารมณ์ตนเอง เมื่อฟ้าใสส่งสายตาน่าหมั่นไส้ออกมา
"พี่ว่ามิลล์กลับไปก่อนเถอะ ก่อนที่ทุกอย่างมันจะพังไปมากกว่านี้"
ร่างใหญ่ยืดตัวลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ตะคอกเสียงดังใส่คนน้อง ฉุดให้มิลล์หยุดชะงักทันที เมื่อได้ยินคำพูดดึงสติของชายอันเป็นที่รัก
"มิลล์ขอโทษค่ะ หมอเทรย์คะ..."
"ออกไปมิลล์"
เธอรีบดึงสติตัวเองกลับมา พลางบีบมือเล็กแน่นบนหูหิ้วถุงกระดาษ ก่อนที่หญิงสาวตัดสินใจควบคุมอารมณ์ตนเองและเก็บงำความเจ็บปวดนี้เอาไว้ เธอเดินตรงไปยังโต๊ะทำงานของเทรย์เลอร์ และว่างถุงกระดาษลงอย่างช้าๆ หันหน้ากลับมามองยังใบหน้าหล่อดูดีของชายหนุ่มด้วยความรู้สึกน้อยใจ แต่เขาหลบสายตาเธอ ก้มลงจ้องมองเอกสารที่อยู่บนโต๊ะอาหาร เพื่อคอยผลักดันให้เธอรีบเดินถอยหลังออกไปจากห้องก่อนจะทำให้ทุกอย่างแย่ไปกว่านี้
20.30 นาที
2-3 วันที่ผ่านมา มิลล์รู้สึกเหนื่อยล้า เสียใจ และท้อแท้ในการจีบหมอหนุ่มมากที่สุด เธอรู้สึกสับสนและไม่รู้ว่าทำไปเพื่ออะไร ทั้งที่รู้อยู่ในใจแล้วว่าพอครบ 21 วัน คำตอบมันจะเป็นยังไง แต่อีกใจก็ยังมีความหวัง และยังอยากพยายามให้ถึงที่สุด พอวันนั้นมาถึงเธอจะไม่รู้สึกเสียใจให้กับสิ่งที่เธอพยายามเลยแม้แต่นิดเดียว
20:50 นาที
IG Milk
Milk สักวันความเจ็บปวดนั้นจะหายไป
หญิงสาวยังคงนั่งเศร้าจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย สมองพลางคิดเรื่องราวต่างๆ มากมายที่ทำให้ความเจ็บปวดนี้ยังคงอยู่กับเธอ ต่อให้พยายามเข้มแข็งสักแค่ไหน แต่ทว่ากลับทำให้ความเจ็บปวดนั้นไม่เคยน้อยลง เธอยังคงนั่งเหม่อลอยอยู่อย่างนั้น แต่ทว่ากลับต้องสะดุ้งตื่นจากความคิด เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น
กริ้งๆ
"เอวา?"
เมื่อเห็นหน้าจอมือถือโชว์ชื่อของเพื่อนสาวสมัยเรียนมหาลัย พลันทำให้คิ้วเรียวต้องขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัยในทันที เมื่อไม่ได้เจอกันมาเกือบจะ 2 ปี ก่อนจะรีบกดรับสายจากเพื่อนอย่างรวดเร็ว
มิลล์ : "ฮัลโหล!!"
เอวา : "แดกเหล้าหน่อยมั้ย เศร้าเหลือเกินนะมึงช่วงเนี่ย"
สิ้นสุดเสียงของเอวา หญิงสาวปล่อยน้ำตาออกมาด้วยความรู้สึกอัดอั้นตันใจ เอวาคงรับรู้ถึงความเจ็บปวดของเธอผ่านทางไอจี ถึงได้โทรมาชวนเธอออกไปดื่ม เพื่อผ่อนคลายความรู้สึกเศร้าใจข้างนอกแบบนี้
มิลล์ : "อืม ที่ไหนดีล่ะ"
เอวา : "ร้านเดิม"
มิลล์ : "แล้วเจอกัน เอวา"
เอวา : "เป็นห่วงมึงนะ มิลล์"
มิลล์ : "ขอบใจนะมึง"
I'm bar & restaurant
เอวา : "กูไม่ถามมึงนะเว้ย ว่าตอนเนี่ยมึงมีปัญหาเกี่ยวกับเรื่องอะไรอยู่ แต่ขอให้มึงรู้ว่าพวกกูอยู่กับมึงตลอดเวลานะ มิลล์"
เอวาตบไหล่เพื่อนสาว สวมกอดปลอบใจมิลล์แน่น ก่อนที่จะยกแก้วเหล้าส่งให้เธออย่าคุ้นเคย
แนน : "ใช่!! มึงมีอะไรบอกพวกกูได้เลยนะ"
ใยไหม : "จริง!! พวกกูอยู่ข้างมึงเสมอมิลล์"
มิลล์ : "ขอบใจพวกมึงมากนะ รักพวกมึงนะเว้ย"
เวลาผ่านไปเกือบ 2 ชั่วโมง รถยนต์สปอร์ตสีแดงคันหรูวิ่งด้วยความเร็วสูง มุ่งหน้าเข้ามาจอดเทียบท่าอยู่หน้าร้านเช่นเคย ก่อนที่ร่างสูงใหญ่และใบหน้าหล่อดูดีจะก้าวเท้าลงมาอย่างรวดเร็ว ซึ่งการมาของเขายังสร้างความตื่นตะลึงให้กับผู้คนที่เห็นและหญิงสาวที่อยู่บริเวณหน้าร้านเป็นอย่างดีเช่นเคย ก่อนที่เขาจะก้าวเข้ามาในร้าน และตรงดิ่งไปยังห้อง VIP ที่เพื่อนๆ จองเอาไว้
เอก : "อ้าว มาแล้วครับคุณหมอ cardio สุดหล่อ"
โฟน : "ช้าตามเคยนะมึง"
เทรย์เลอร์ : "มาช้าดีกว่าไม่มานะเว้ย"
เอก : "พูดมาก มาชน"
กาย : "เฮ้ย!! ไอ้เทรย์นั่นใช่น้องมิลล์พยาบาลสาวที่ตามจีบมึงหรือเปล่าวะ"
สายตาคมมองตามนิ้วชี้มืออวบอั๋นของกายออกไปข้างล่างยังลานกว้างที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่มาสังสรรค์และท่องราตรีในค่ำคืนนี้ ซึ่งภาพที่เห็นคือหญิงสาวร่างเล็กที่เขาคุ้นเคยนั่งเหม่อลอยจ้องมองไปยังขวดเหล้านานหลายนาที ไม่ว่าเสียงเพลงที่ดังกระหึ่ม และจังหวะดนตรีที่สนุกสนานไม่ได้ช่วยให้เธอร่าเริงขึ้นเลยสักนิด แต่ทว่าเขายังคงจ้องเธออยู่อย่างนั้นก่อนที่เธอจะเริ่มขยับตัวหันไปมองเพื่อนที่มาด้วยกัน
เทรย์เลอร์ : "ใช่!! ไม่ยักรู้ว่ามิลล์เที่ยวแบบนี้ด้วย"
มือหนากระดกน้ำสีอำพันในแก้วเข้าปากทันที แต่สายตายังไม่ยอมหลุดโฟกัสจากเธอ ที่ยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่โต๊ะ ณ ลานกว้าง
เอก : "ไอ้สัส!! เขาก็คน คนเรามันไม่ได้เรียบร้อยเสมอไปหรอก ถึงจะเห็นเขาเป็นแบบนั้นก็อาจจะเที่ยวเก่งก็ได้ใครจะไปรู้ จริงมะ"
กาย : "เออ!! แต่วันนี้ไม่ใส่แว่นตาว่ะ ดูแปลกๆ"
โฟน : "แต่เอาจริงๆ น้องเขาก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่นะมึง เวลาที่ไม่ได้ใส่แว่น"
ร่างอวบของกายขยับตัวเดินเข้าไปชิดกับกระจกของห้อง พลางจ้องมองหญิงสาวผ่านทางความมืดสลัวและแสงไฟระยิบระยับเป็นจังหวะภายในร้าน
กาย : "เออว่ะ พอไม่ใส่แว่นแล้วดูดีว่ะ"
เทรย์เลอร์ : "กูว่ามึงเมาแล้วไอ้กาย"
กาย : "ไอ้เทรย์ มึงลองดูดีๆ"
กาย : "โครงหน้าสวยเข้ารูป จมูกโด่งนิดหน่อย ปากเล็กเรียว ที่สำคัญนะพอไม่ใส่ชุดพยาบาลแล้ว แม่งหุ่นดีว่ะไม่ได้ผอมเหมือนที่กูเข้าใจเลย"
เทรย์เลอร์ : "รำคาญว่ะ กลับไปแดกเหล้ากัน"
กาย : "ฮ่าๆ ก็ใช่สิ คงไม่เหมือนหมอฟ้าใสมึงนิ กูได้ยินข่าวไม่ดีเท่าไหร่นะเว้ย"
โฟน : "ใครวะฟ้าใส? ข่าวอะไรวะ?"
กายเล่าความสัมพันธ์ระหว่างเทรย์เลอร์กับฟ้าใสให้เพื่อนๆ ฟัง และยังเล่าเรื่องที่เป็นประเด็นในโรงพยาบาลตอนนี้ คนทั้งโรงพยาบาลกำลังซุบซิบกันอย่างสนุกสนานจนไปถึงหูของกายนั้นคือเรื่องของฟ้าใสและมิลล์ตบตีกันเรื่องของเทรย์เลอร์ เพื่อนสนิทของพวกเขาที่ยังคงยืนจ้องมองคนน้องตาเขม็ง
สปอย ตอนต่อไปมีคนแอบลากสาวกลับคอนโดด้วยนะแม่!!
