บ้านหมอเทรย์

DAY 9

ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!

เสียงเคาะประตูดังขึ้นหลายครั้ง ฉุดให้ชายหนุ่มเริ่มแปลกใจเมื่อไม่มีใครเปิดประตูและเดินเข้ามาสักที เพราะภายในใจเขาคิดว่าเป็นหญิงสาวที่เข้ามาหาเขาเวลานี้แต่นั่นทำให้เขาคิดผิด เมื่อร่างใหญ่ของชายชราผมขาวเดินเข้ามาภายในห้องด้วยรอยยิ้ม และท่าทางใจดี

"อ้าวพ่อเองหรอครับ!!"

"ไงไอ้เสือของพ่อ ทำไมไม่เปิดประตูเลยให้พ่อละ"

"อ่อ ผมนึกว่าเป็นอีกคนเลยคิดว่าน่าจะเข้ามาเอง"

"ใช่หนูพยาบาลตึก 8 นั้นหรือเปล่าละ ฮ่าๆ"

ใบหน้าเหี่ยวย่นหัวเราะออกมาอย่างพอใจ เมื่อได้เอ่ยปากแซวบุตรชายขึ้นมา เพราะเขาเองก็พอจะรู้อยู่แล้วว่าพยาบาลสาวตามจีบลูกชายคนเล็กของเขาอยู่ เนื่องจากมีคนในโรงพยาบาลซุบซิบกันหนาหูจนกระทั่งไปถึงหูของเขาในที่สุด

"พ่อรู้ด้วยหรอครับ"

"เนื้อหอมนะไอ้หนุ่ม สมัยพ่อหนุ่มๆ ก็ฮอตไม่ต่างจากแกเท่าไหร่หรอฮ่าๆ"

"ครับ!!"

สองพ่อลูกนั่งคุยกันอยู่สักพักกลับต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูห้องพักดังขึ้น ก่อนที่บานประตูเปิดแง้มออกและเผยให้เห็นโครงหน้าสวยของคนตัวเล็กโผล่หน้าเข้ามาในทันที

"อ้าวนั่นไงยัยหนูตึก 8 มาแล้ว ฮ่าๆ"

"พ่อครับ"

"สะ สวัสดีค่ะอาจารย์สุนธร"

หญิงสาวก้าวเท้าเข้ามาภายในห้องด้วยหัวใจที่กำลังตื่นเต้น เมื่อวันนี้มาเจอผอ.โรงพยาบาลและว่าที่พ่อผัวอยู่ในอยาคตนั่งอยู่ในห้องด้วย ที่สำคัญเขายังรู้จักเธออีกด้วยมันทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นสั่นพองโต เมื่อแอบคิดเข้าข้างตนเองว่าเทรย์เลอร์ต้องบอกเรื่องของเธอให้พ่อรับรู้แน่ๆ

"มาหาตาเทรย์หรอหนู หนูชื่ออะไรนะ หมอจะได้เรียนถูก"

"ชื่อมิลล์ ลลิตาค่ะ อาจารย์เรียกมิลล์เฉยๆ ก็ได้ค่ะ"

โครงหน้าสวยภายใต้แว่นใสส่งยิ้มหวานให้สุนธร ด้วยท่าทางตื่นเต้นปนความดีใจเล็กน้อยที่เขาอยากรู้จักชื่อเธอ ทั้งที่เป็นเพียงพยาบาลวิชาชีพปฏิบัติการธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น

"เออ มิลล์ทำอาหารมาให้หมอเทรย์ค่ะ"

"เมนูอะไรละหนูมิลล์"

"วันนี้เป็นเมนูหมูน้ำมันหอยค่ะ"

"มันต้องอย่างนี้สิ เมนูโปรดตาเทรย์เลยนะ ทำการบ้านมาดีนะเราฮ่าๆ"

สุนธรเอ่ยปากแซวลูกชาย กลับทำให้โครงหน้าสวยเผยยิ้มออกมาจนหน้าบานสะพรั่ง เพราะเธอก็พึ่งรู้ว่าเมนูง่ายๆ ที่เธอตั้งใจทำมาวันนี้เป็นเมนูโปรดของชายคนที่เธอรัก

"พ่อครับ ไม่ต้องบอกขนาดนั้นก็ได้"

"เอาละๆ พ่อไม่กวนเวลาแล้ว หนูมิลล์เย็นนี้ว่างมั้ยหมออยากชวนไปทานข้าวที่บ้าน"

"พ่อครับ!! มิลล์เป็นคนนอกจะเข้าไปทานข้าววันครอบครัวเราได้ยังไง"

"ว่างค่ะอาจารย์ มิลล์ว่างมากๆ เลยค่ะ"

หญิงสาวตากลมเปิดกว้างออกมาอย่างตื่นเต้น และตกใจในคราเดียวกัน เมื่อสุนธรเอ่ยปากชวนเธอไปบ้าน ยิ่งทำให้เธอรู้สึกดีใจมากที่อย่างน้อยสุนธรก็ไม่รังเกียจพยาบาลตัวเล็กๆ แบบเธอ

"ไม่ได้นะมิลล์"

"มิลล์จะไปค่ะ ขอบคุณอาจารย์มากๆ นะคะที่ชวน"

"ฮ่าๆ ไม่เป็นไร ไว้เจอกันตอนเย็นนะหนูมิลล์"

ร่างใหญ่ของชายชราเดินออกจากห้องไปด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า ทิ้งให้ลูกชายตนเองรับหน้าหญิงสาวด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์อยู่เพียงลำพังภายในห้องพักส่วนตัว

"มิลล์!!"

"บ๊ายบายค่ะหมอเทรย์ เจอกันตอนเย็นนะคะ"

ร่างเล็กโบกมือไปมา ก่อนจะส่งยิ้มหวานจนตาเยิ้มมาให้เขาที่ยืนเท้าสะเอวอยู่ในห้องเพียงคนเดียว ด้วยท่าทางหงุดหงิด เมื่อมองตามแผ่นหลังเล็กของเธอพ้นบานประตูไป

20.50 นาที

บ้านสุรเชษฐ์อัคคะ

"สวัสดีอีกครั้งค่ะอาจารย์ และคุณพรพรรณ"

"เรียกป้าก็ได้หนูมิลล์มาเร็วเข้าไปข้างในกัน"

หญิงสาวรู้สึกดีใจและอบอุ่นใจเป็นอย่างมากเมื่อพ่อกับแม่ของเทรย์เลอร์ยินดีต้อนรับเธอขนาดนี้ ถึงขั้นมายืนรอหน้าบ้านเพื่อรอเธอกับเขาขับรถเข้ามาด้วยกัน

"พ่อกับแม่ครับ ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้"

"ทำอะไรละลูก?"

"ก็ทำท่ามาต้อนรับผมกับมิลล์"

"ไม่ให้แม่ต้อนรับลูกสะใภ้ได้ยังไง"

พรพรรนเอ่ยออกมาหน้าตาเฉย ฉุดให้สองร่างที่กำลังก้าวเท้าตามมาหยุดชะงักทันที พลันทำให้หญิงสาวอมยิ้มหน้าแดงแจ๋เมื่อคนเป็นว่าที่แม่สามีในอนาคตเอ่ยออกมาตรงใจเธอเสียจริง แต่ทว่าต่างกับเขาที่พยายามเอ่ยแย้งคนเป็นแม่อยู่เนืองๆ

"แม่ครับไม่ใช่ ผมกับมิลล์ไม่ได้เป็นอะไรกันเลย"

"ไม่เป็นตอนนี้ อนาคตก็เป็นอยู่ดี อย่าพูดมากไอ้เสือของแม่"

ใบหน้าหล่อดูดี คิ้วขมวดเมื่อโดนคนเป็นแม่ขัดใจแถมพูดจาไม่เข้าหูเขาอีก

โต๊ะอาหาร

"หนูมิลล์จ๊ะ คนนี้พี่แทนไทกับพี่นา พี่ชายและพี่สะใภ้สาวคนโต ส่วนสองคนนี้พี่ทิมมี่กับพี่นิสา พี่ชายและพี่สะใภ้คนกลางจ๊ะ"

"สวัสดีค่ะ"

หญิงสาวยกมือเล็กไหว้ทุกคนด้วยท่าทางอ้อนน้อม พลางส่งยิ้มหวานให้พี่ๆ ที่กำลังส่งยิ้มกลับมาให้หญิงสาวด้วยท่าทางเป็นมิตร ทุกคนต่างพูดคุยกับมิลล์อย่างเป็นกันเองและสนุกสนาน มีเพียงเทรย์เลอร์เท่านั้นที่นั่งหน้ามุ่ยไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก

"นี่ตาเทรย์ ยิ้มหน่อยสิจะตึงหน้ามุ่ยทำไม?"

คนเป็นแม่หันมาเอ็ดบุตรชายคนเล็ก ก่อนจะตีเข้าที่ต้นแขนเบาๆ เพื่อดึงสติให้เขาหันมาโฟกัสกับวงสนทนาในครอบครัว

"อาหารอร่อยมากเลยค่ะ มิลล์เองที่ชอบทำอาหารยังทำไม่อร่อยเท่าที่นี้เลย"

"จริงหรอหนูมิลล์ นี่สิตาถึงป้าเป็นคนทำเองกับมือเลยนะต้มจืดซี่โครงหมูผักกาดดองเนี่ย ของโปรดพี่สุนธรเลย"

"พรพรรณก็ทำอาหารอร่อยเกือบทุกเมนูแหละจ๊ะ"

ชายชราหันมาส่งยิ้มหวานให้กับภรรยาอย่างอบอุ่น

"วันหลังมาหาป้าบ่อยๆ นะลูก ป้าจะได้ทำเมนูอื่นให้ทานอีก"

"ยินดีค่ะคุณป้า"

"ไม่ต้องมาบ่อยขนาดนั้นหรอก แม่เขาพูดเป็นมารยาทเฉยๆ"

"ตาเทรย์ทำไมพูดแบบนั้นละ แม่พูดจริงๆ ไม่ได้พูดเป็นมารยาท"

สองแม่ลูกเริ่มทะเลาะกันกลางวงสนทนา จนพี่ชายสองคนต้องแยกกันออกคนละข้าง ซึ่งเทรย์เลอร์ที่กำลังรู้สึกอึดอัดจนต้องย้ายก้นลุกพลวดขึ้นจากเก้าอี้เดินออกจากวงสนทนาขึ้นไปบนบ้านอย่างรวดเร็ว พานทำให้มิลล์ได้แต่นั่งเงียบเมื่อเห็นสถานการณ์เริ่มตึงเครียดเพราะสาเหตุมาจากเธอ

"หนูมิลล์อย่างไปถือสาตาลูกชายป้าเลยนะจ๊ะ"

"ใช่หนู อย่าไปถือสาลูกชายหมอเลย ลูกคนเล็กก็แบบนี้แหละเอาแต่ใจตัวเอง"

หญิงสาวไม่โต้ตอบกลับไปได้แต่ส่งยิ้มหวานให้สองสามีภรรยาด้วยความเข้าใจในสถานการณ์ ก่อนจะนั่งฟังครอบครัวของเทรย์เลอร์เล่าวีรกรรมต่างๆ ที่เขาก่อขึ้นเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก ขุดขึ้นมาเล่าให้เธอฟังอย่างสนุกสนาน ทำให้มิลล์มีความสุขและสบายใจขึ้นมามากกว่าทุกครั้ง เพราะอย่างน้อยเธอก็สามารถเข้ากับครอบครัวของเขาได้ในระดับหนึ่ง

หลังจากทานอาหารเสร็จ

"อ้าวนั้นไงตาเทรย์ลงมาแล้ว หนูมิลล์จะกลับเลยใช่มั้ยจ๊ะ ป้าจะได้ให้ตาเทรย์ไปส่ง"

"ใครบอกแม่ครับว่าผมจะไปส่ง อยากมาเองมีปัญญาก็กลับเองสิ"

"เอ๊ะ!! ทำไมพูดแบบนี้ละลูก พาน้องมาก็ไปส่งน้องสิ"

"ผมไม่ไป ให้คนขับรถไปส่งเลยครับ"

"ตา..."

ทันทีที่พรพรรณกำลังจะอ้าปากเอ็ดบุตรชาย หญิงสาวรีบเอ่ยท้วงขึ้นมาทันที

"เอ่อ คุณป้าคะ มิลล์กลับแท็กซี่ดีกว่าค่ะ"

"ไม่ได้สิลูก มันมืดแล้วอันตราย"

"งั้นเอางี้ป้าให้คนรถไปส่งหนูนะ"

ใบหน้าหล่อดูดีจ้องมองมายังหญิงสาวด้วยสายตาเบื่อหน่าย และสุดตะรำคาญเธอเต็มทน เขารีบสะบัดตัวเดินหนีออกจากตรงบริเวณนั้นทันทีที่เธอหันมามองเขาด้วยแววตาแห่งความน้อยเนื้อต่ำใจและผิดหวังมากที่สุด

****มีอีบุ๊คใน meb, Comico,ปิ่นโต  นะงับ***