ความวุ่นวาย

DAY 10

"อ้าวไอ้เทรย์ วันนี้ทำไมมาทำงานสายวะ"

"เมื่อคืนกลับไปนอนบ้านมาเลยสาย"

กายออกจากห้องน้ำมาเจอกับเทรย์เลอร์ที่กำลังเดินออกมาจากลานจอดรถของโรงพยาบาลเลยเอ่ยปากถามด้วยความสงสัย เพราะปกติแล้วเพื่อนมักจะมาทำงานตรงต่อเวลาตลอด ซึ่งแตกต่างจากกายเองที่มักจะมาสายเกือบทุกวัน

"เฮ้ย เมื่อวานได้ยินข่าวว่าพาแฟนไปเจอครอบครัวมาหรอเพื่อน ฮ่าๆ"

"แฟนพ่อมึงสิ!!"

"เอ๊า!! อะไรวะถามหาป๊ากูเฉยเลย"

ใบหน้าหล่อดูดีในตอนแรกเปลี่ยนสีหน้ากะทันหันเมื่อเพื่อนสนิทพูดจายียวนกวนประสาทแต่เช้า ทั้งที่กายเองก็รู้ว่าเขาเองไม่ชอบขี้หน้าและรำคาญหญิงสาวยิ่งกว่าอะไร

"เพราะพ่อกูเองแหละที่ไปชวนมิลล์กลับไปด้วย ไม่งั้นอย่าหวังว่ากูจะพาไป"

"อาจารย์สุนธรอะนะ?"

"ก็เออนะสิ"

"ฮ่าๆ"

"กูไม่ตลก มึงจะขำอะไรหนักหนาไอ้กาย"

ร่างใหญ่รีบหันหน้ามุ่ยกลับมาดุเพื่อนที่กำลังเกาะไหล่เขายืนขำอยู่ใกล้ๆ อย่างพอใจสุดๆ

"เอาน่า เข้าทางพ่อแม่ก็มีชัยไปกว่าครึ่งแล้วนะเว้ย"

"ไอ้สัสกาย มึงจะหยุดปั่นกูมั้ย"

นอกจากใบหน้าที่โมโหเพื่อนจนแดงก่ำแล้ว เท้ายาวก็รีบซักขึ้นมาตั้งท่าจะถีบกายอยู่ตลอดเวลา

"เออ หยุดแล้ว แหม่ไอ้สัสแซวหน่อยไม่ได้เลยนะมึงอะ"

"มึงทำให้กูหงุดหงิดแต่เช้าเลยนะไอ้สัส"

"ก็มึง…"

"อ้าวอยู่ด้วยกันทั้งสองคนเลย ดีเลยพ่อจะได้ไม่ต้องพาหนูฟ้าใสเดินให้เสียเวลา"

ยังไม่ทันที่กายจะได้คุยอะไรกับเทรย์เทอร์ไปมากกว่าเดิม สุนธรและหญิงสาวร่างสูงเดินผ่านมาเจอสองหนุ่มยืนคุยกันพอดีเลยพาฟ้าใส หมอสูติสาวคนใหม่ของแผนกมาแนะนำให้ทั้งสองรู้จัก

"สวัสดีครับอาจารย์"

"สวัสดีครับหมอกาย"

"เออ พ่อจะพาหนูฟ้าใสไปแนะนำสองหนุ่มอยู่พอดีเลย นี้คือหนูฟ้าใสนะ หมอสูติคนใหม่จะมาแทนหมอดาที่ลาออกไป เป็นหลานสาวอาจารย์เอกเพื่อนพ่อเอง"

"สวัสดีค่ะคุณหมอกาย และก็…คุณหมอเทรย์"

หญิงสาวหยุดชะงักทันทีเมื่อต้องเอ่ยถึงชื่อของชายหนุ่มที่เธอเห็นเพียงแค่ครั้งแรกก็รู้สึกชอบเทรย์เลอร์ขึ้นมาทันที ด้วยรูปร่างที่สูงโปร่ง หุ่นกำยำและใบหน้าที่หล่อดูดีจึงดึงดูดให้ฟ้าใสจ้องมองเพียงแต่เขาไม่ละสายตา

"สวัสดีครับ/สวัสดีครับ"

"ยินดีที่ได้รู้จักนะครับหมอฟ้าใส"

"หนูฟ้าใสจบจากอังกฤษเหมือนกันกับแกเลยนะตาเทรย์ แต่น่าจะจบคนละมหาลัย ใช่มั้ยหนูฟ้า"

"อ๋อใช่ค่ะ อาจารย์"

"ครับพ่อ"

หลังจากที่ทั้งสามได้ทักทายและทำความรู้จักกัน ฟ้าใสยังไม่วายยังคงส่งสายตาหวานเยิ้มมาให้เทรย์เลอร์ที่ยืนคุยกับผู้เป็นพ่ออยู่ตรงหน้า

"งั้นผมกับกายของตัวนะครับพ่อ สายมากแล้ว"

"ได้เลย เดี๋ยวพ่อกับหนูฟ้าใสจะไปหาคณะกรรมของโรงพยาบาลการสักหน่อย"

สองร่างสูงและอวบอ้วนส่งยิ้มให้กับหญิงสาวและผู้เป็นพ่อ ก่อนจะเดินเคียงข้างกันออกห่างจากสองร่างที่กำลังจะเดินห่างออกไป แต่ทว่าฟ้าใสยังคงหันกลับมามองตามร่างใหญ่ของเขาอยู่จนสุนธรเองสังเกตได้

"ไอ้เทรย์ กูว่ารู้สึกว่าหมอสูติคนใหม่มองมึงแปลกๆ นะ"

"ทำไมวะ?"

"กูว่าสายตาที่มองมึงเหมือนอยากจะเขมือบมึงไปทั้งตัวอย่างไงอย่างงั้นแหละเพื่อน ฮ่าๆ"

"กูรู้แล้ว"

"หว้า ฮอตจังวะเพื่อนกู"

สองหนุ่มเดินหายเข้าไปภายในห้องก่อนที่ร่างสูงจะลับสายตาของหญิงสาวไป

11.00 นาที

ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!

ประตูห้องพักถูกแง้มออกมาเล็กน้อย ชายหนุ่มคิดว่าน่าจะเป็นหญิงสาวที่เอาข้าวเข้ามาให้เขาเฉกเช่นเคย แต่ครั้งนี้กลับไม่ใช่ กลับเป็นหญิงสาวร่างผอมสูงที่เขาพึ่งเจอเธอเมื่อตอน 9 โมงเช้าที่ผ่านมา

"คุณหมอฟ้าใส มีอะไรหรือเปล่าครับ?"

"เออ ฟ้าพึ่งมาที่โรงพยาบาลนี้เป็นครั้งแรก ยังไม่คุ้นชินเท่าไหร่ และก็ไม่มีเพื่อนทานข้าวด้วยเลยเข้ามาชวนคุณหมอเทรย์คะ จะรังเกียจมั้ยค่ะที่จะไปทานข้าวกับฟ้า"

"ทานข้าวเที่ยงหรอครับ?"

"ใช่ค่ะ ฟ้าใสไม่รู้…"

ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!

ยังไม่ทันพี่ฟ้าใสจะพูดอะไรต่อกลับต้องหยุดชะงักเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูดังแทรกขึ้นจากด้านนอก ฉุดให้สองร่างที่ยืนคุยกันอยู่ภายในห้องหันตามเสียงทันที ทำให้ฟ้าใสได้พบกับโครงหน้าสวยของหญิงสาวที่โผล่เข้ามาภายในห้องพร้อมกับถุงอาหารอยู่ในมือเล็กของเธอ

"อ๊ะ สะ สวัสดีค่ะ"

ร่างเล็กตัดสินใจยกมือไหว้ทักทายฟ้าใสก่อนจะส่งยิ้มหวานให้เธอด้วยท่าทางไร้เดียงสา เธอเดินเข้ามาภายในห้องวางถุงอาหารและช่อดอกไม้ลงบนโต๊ะทำงานของชายหนุ่ม พลางหันโครงสวยกลับมาส่งยิ้มหวานให้ทั้งคู่ด้วยท่าทางเป็นมิตร แต่ทว่ากลับแตกต่างกันกับฟ้าใสที่มองจ้องหน้ามิลล์ด้วยท่าทางไม่เป็นมิตรและชักสีหน้าไม่พอใจทันที เมื่อเธอนึกว่าหญิงสาวเป็นแฟนของเทลย์เลอร์ชายหนุ่มที่เธอหมายปอง

"คุณหมอมาใหม่หรอคะ?"

หญิงสาวเอ่ยปากถามฟ้าใสด้วยท่าทางเป็นกันเอง ก่อนจะเบี่ยงเบนสายตาไปหาเทรย์เลอร์ที่ยกมือกุมขมับของตนเองอยู่ไม่ไกล

"ค่ะ ขอตัวนะคะ"

ฟ้าใสตอบออกมาสั้นๆ ด้วยท่าทางไม่พอใจแสดงออกบนใบหน้าที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางตามสไตล์สาวเปรี้ยว เธอรีบม้วนตัวเดินออกจากบานประตูไปทันที โดยไม่หันกลับไปมองสองคนนั้นที่อยู่ภายในห้อง

"ที่หลังถ้าพี่มีแขกไม่ต้องเข้ามานะ"

เทรย์เลอร์รับหันกลับมามองหน้าของหญิงสาวก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาตัวหนาอีกครั้ง มือหนาพลางหยิบเอกสารขึ้นมาอ่านโดยไม่สนใจคนตัวเล็กที่กำลังจะออกจากห้องไป

20.30 นาที

"หมอเทรย์คะ"

"เฮ้อ!!"

ร่างใหญ่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมาอย่างรำคาญ และหงุดหงิด เมื่อเห็นใบหน้าของเธออยู่ที่ลานจอดรถ

"เมื่อไหร่มิลล์จะเลิกมารอเจอพี่ที่ลานจอดรถสักที่ รู้มั้ยว่าคนอื่นมาเห็นเขาจะเข้าใจผิด"

"ก็มิลล์จะมาชวนหมอเทรย์ไปดูหนัง ไม่ให้มาที่นี่แล้วจะไปเจอที่ไหนละคะ ไลน์มิลล์หมอก็ไม่อ่าน"

หญิงสาวตีหน้าเศร้าเมื่อพูดถึงข้อความไลน์ที่เธอพยายามส่งหาเขาบ่อยครั้ง แต่ทว่าชายหนุ่มกลับไม่เปิดอ่านมันเลย

"พี่ไม่ไป แล้วก็เลิกมาชวนพี่ไปไหนมาไหนสักที เลิกตามตื๊อตามจีบพี่สักที พี่รำคาญ!!"

สิ้นสุดเสียงชายหนุ่ม เขารีบเปิดประตูและหย่อนตัวเองเข้าไปในรถยนต์คันหรูในทันที พร้อมๆ เหยียบคันเร่งขับออกไปจากลานจอดรถอย่างรวดเร็วโดยไม่หันกลับมาสนใจหญิงสาวเลยแม้แต่นิด

"หึ!!"

ฟ้าใสที่ยืนมองสองร่างอยู่ไกลๆ เผยยิ้มมุมปากด้วยความดีใจ เมื่อได้รู้ว่าชายหนุ่มไม่ได้รักอยู่กับพยาบาลสาวคนนี้ พานทำให้เธอมีโอกาสที่จะเข้าใกล้หมอหนุ่มมากยิ่งขึ้น

"ไม่ได้เป็นแฟนกันงั้นหรอ แบบนี้ฉันก็มีสิทธิ์ในตัวหมอเทรย์ทั้งหมดนะสิ"

"ก็ไม่แปลกที่หมอเทรย์จะไม่ชอบเธอ เป็นแค่พยาบาล ใส่แว่นหนา หน้าตาก็ไม่สวยอีกด้วย แบบนี้ฉันแย่งหมอเทรย์มาได้ง่ายๆ อยู่แล้ว"

ฟ้าใสเดินตรงมาใกล้ๆ หญิงสาว เธอตั้งใจจะเดินผ่านร่างเล็กเพื่อให้มิลล์รู้ว่าเธอได้ยินทุกอย่างที่มิลล์และเทรย์เลอร์คุยกัน ก่อนจะเดินตรงไปยังรถยนต์ของตนเอง พลางหันใบหน้ามามองมิลล์ด้วยท่าทางรังเกียจ จนน่าหมั่นไส้อีกด้วย ชวนให้มิลล์เกิดความสงสัยในความสัมพันธ์ของเทรย์เลอร์และฟ้าใส เมื่อเห็นสองคนนี้อยู่ด้วยกันเมื่อตอนกลางวันฉุดให้หัวใจดวงเล็กเต้นสั่นด้วยความเป็นกังวลใจ

****มีอีบุ๊คใน meb, Comico,ปิ่นโต  นะงับ***