คิดถึงสัมผัสนั้น

DAY 20

12.30 นาที

คอนโดเทรย์เลอร์

ร่างบางสะดุ้งตื่นอย่างงัวเงีย เมื่อแสงจากพระอาทิตย์ที่สาดส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาทิ่มแทงดวงตา เธอค่อยๆ ยกมือขึ้นเกาะกุมที่ศีรษะด้วยท่าทางเจ็บปวดจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มหนักไปเมื่อคืนวานนี้

"อื้อ ปวดหัวจัง"

ดวงตากลมเริ่มกะพริบตาปริบๆ ถี่มากขึ้นเพื่อปรับสภาพแสงให้กลับมาเป็นปกติมากที่สุด เธอพยายามกวาดสายตากลมจ้องมองไปรอบๆ ห้องที่ไม่คุ้นเคยด้วยความตื่นตกใจ ก่อนจะรีบเรียบเรียงเหตุการณ์ของเมื่อคืนก่อนที่ภาพทั้งหมดจะตัดไปในเวลาต่อมา

"เดี๋ยวนะ ที่นี่ที่ไหน?"

หญิงสาวรีบดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงทันที รีบก่อนจะก้มลงสำรวจเสื้อผ้าของตนเองที่อยู่บนร่างกายด้วยท่าทางตื่นตระหนกสุดขีด

"เฮ้อ!! ยังอยู่ดีไม่มีอะไรเสียหาย ที่นี่ห้องใครเนี่ย?"

เพียงแค่พริบตาเดียว มิลล์ลืมความเจ็บปวดจากฤทธิ์ของสุราเลยไปทีเดียว เธอรีบก้าวเท้าลงจากเตียงหนาอย่างกระตือรือร้น พลางส่งสายตาที่สั้นมัวมองหาใครบางคนที่เป็นเจ้าของห้องนี้ แต่ทว่ากลับไม่พบใครสักคน เธอจึงรีบคว้าผ้าห่มขึ้นมาพับเก็บไว้เป็นระเบียบเรียบร้อย ก่อนที่จะรีบย่องเบาๆ เปิดประตูออกไปและมองไปรอบๆ ห้องโถงรับแขกเพื่อสอดส่องดูต้นทางกลับหอพักของตนเอง

"ไม่มีใครอยู่ ใครพาฉันมาที่นี่เนี่ย?"

"แต่ยังไงก็ขอบคุณนะ"

ด้วยความตื่นเต้นและตกใจในคราเดียวกันหญิงสาวรีบใส่รองเท้าอย่างลนลาน พลันเปิดประตูห้องออกไปอย่างรวดเร็ว มิลล์รีบออกจากคอนโดนั้นในทันทีด้วยความตื่นตกใจ และสับสนมึนงงไปหมด เมื่อจู่ๆ ตนเองต้องมานอนอยู่ในห้องของใครก็ไม่รู้หรูหราจนแทบไม่กล้าอยู่ต่อ แถมเจ้าของห้องก็ไม่อยู่อีกด้วย แต่ทว่าเธอไม่มีเวลาคิดอะไรไปมากกว่านี้ รีบคว้ามือถือขึ้นมาโทรหาเอวาในทันใด

1 ชั่วโมงผ่านไป

ตึ่ง!!

ร่างใหญ่สะดุ้งตื่นขึ้นอย่างงัวเงียเมื่อได้ยินเสียงข้อความไลน์แจ้งเตือนเสียงดังลั่นภายในห้องนอนที่เงียบสงบ ฉุดให้เขารีบคว้ามือไปหยิบมือถือรุ่นใหม่ล่าสุดที่อยู่บนหัวเตียงมาดูถึงการสื่อสารทั้งหมดในทันที

LIKE | Guy

Guy : "ไอ้เทรย์เป็นไงบ้าง น้องมิลล์ละ?"

เทรย์เลอร์รีบดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงนอนเมื่อจ้องมองนาฬิกาบนหน้าจอเป็นเวลา 13:45 นาที เขารีบกระชากผ้าห่มออกจากร่างหนาของตนเอง และเปิดประตูตรงปรี่เข้าไปยังห้องนอนที่เป็นของเขา เพื่อไปดูอาการของหญิงสาวที่ลากกลับมาจากร้านเหล้าเมื่อคืน

"เห้ย!! ไปตั้งแต่เมื่อไหร่วะ"

ทันทีที่ลูกบิดประตูเปิดออก เทรย์เลอร์กลับต้องตกใจเมื่อเห็นเพียงเตียงนอนที่ว่างเปล่า พร้อมกับผ้าห่มที่พับไว้เป็นระเบียบเรียบร้อยราวกับไม่เคยมีใครมานอนที่นี่มาก่อน

"เฮ้อ!!"

แต่แล้วจู่ๆ ความทรงจำและความรู้สึกที่ได้สัมผัสริมฝีปาก และเนิ่นอกอวบอิ่มของหญิงสาวกลับวิ่งเข้ามากระทบจิตใจของเขาอย่างรุนแรง พานทำให้เทรย์เลอร์ยืนชะงักนิ่ง กวาดตาคมจ้องมองไปยังเตียงนุ่มของตนเองอยู่พักใหญ่ด้วยความรู้สึกสับสนกับตนเอง

"ทำไมต้องคิดถึงเรื่องลามกแบบนั้นด้วยวะ"

เขาเองก็ไม่เข้าใจตนเองเช่นกัน ว่าทำไมถึงต้องคิดถึงเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านมาเมื่อคืน ทั้งที่สาวๆ ที่เขาพามานอนด้วยพอกลับไปแล้ว ไม่มีใครที่ทำให้เขาวนกลับไปคิดถึงได้เลยสักคน

"คิดอะไรบ้าบอแบบนั้นได้ไงวะไอ้เทรย์ และแม่งทำอะไรลงไปด้วยเมื่อคืน ดีนะมิลล์ไม่ได้สติไม่งั้นมีหวังมองหน้ากันไม่ติดแน่ๆ"

"โอ๊ย!!"

มือหนารีบยกขึ้นมาขยี้ผมที่ยุ่งเหยิงไปมาอยู่สักพักก่อนจะเดินไปหยิบมือถือขึ้นมาตอบไลน์กายไป พลางรีบก้าวเท้ายาวตรงเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชะล้างร่างกายตั้งแต่เมื่อคืน

ห้องพักพนักงานโรงพยาบาล

"เฮ้ย!! เมื่อคืนฉันเมามากเลยสินะ และที่สำคัญฉันจะไปนอนห้องใครมาเนี่ย โอ๊ยยัยมิลล์จำอะไรไม่ได้สักอย่างเลย"

เธอตัดพ้ออยู่กับตนเองสักพัก ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงหยิบเม็ดยาพาราแก้ปวดยัดเข้าไปในปาก ตามหลังด้วยกระดกน้ำเปล่าเข้าไปอย่างหิวกระหาย

"ภาพสุดท้ายที่ฉันเห็นคือ เอวาและใยไหมกำลังจับแขนฉันอยู่"

"แล้วหลังจากนั้นละ เฮ้อ!!"

เธอตัดสินใจสะบัดความคิดทั้งหมดออกไปจากสมอง ก้าวเท้าเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำทันที เพื่ออาบน้ำซะล้างกลิ่นตัวและกลิ่นบุหรี่จากร้านเหล้าออกไปจากร่างกาย

LIKE | เทรย์เลอร์

Milk: ส่งสติ๊กเกอร์

ถึงแม้ภายในใจจะเจ็บซ้ำมากแค่ไหน แต่เธอก็ยังคงรักเขาเสมอ เธอส่งข้อความไปหาเขาทางไลน์ทุกครั้งที่ไม่เจอกัน แม้มันจะมีแค่ฝั่งเธอเท่านั้นที่เห็นข้อความเหล่านี้

"หมอเทรย์คงบล็อกไลน์เราแล้วละมั้ง ยัยมิลล์"

ข้อความไลน์ที่มิลล์ส่งไป ชายหนุ่มไม่เปิดอ่านมันเลยน่าจะรวมกับเกือบร้อยข้อความแล้ว จนเธอเองคิดว่าเขาคงบล็อกเธอไปแล้วแน่นอน

"ช่างมันเถอะ"

เธอจ้องมองตนเองในกระจกใสอีกครั้ง มือเล็กจับกรอบแว่นใสถอดออกจากตน เธออยากจะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นคนที่ดี และสวยขึ้น ถึงแม้หลังจากนี้เรื่องราวของเธอและเขาจะจบลงด้วยความผิดหวังก็ตามแต่

"ไปทำเลสิกดีมั้ยนะ"

เธอพร่ำเพ้อถามตัวเองในเงากระจก ก่อนจะเอื้อมมือหยิบมือถือขึ้นมาหาข้อมูลต่างๆ เหล่านั้นทันที

2 ชั่วโมงผ่านไป

หญิงสาวออกจากห้องตรงไปยังห้างสรรพสินค้าที่อยู่ใกล้ เพื่อไปรับวิตามินผิวใส และทำทรีทเม้นท์บำรุงผิวพรรณตนเองให้สวยดูดีขึ้น แต่ทว่าเมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้นกลับต้องใจสั่นเมื่อเจอฟ้าใสกับเทรย์เลอร์กำลังนั่งคุยกันในร้านกาแฟแห่งหนึ่งภายในห้างดัง

"มะ หมอเทรย์!!"

หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้กระจกของร้าน เพื่อจงใจให้ทั้งสองคนนั้นเห็น

"มิลล์!!"

เสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นหญิงสาวยืนอยู่อีกฝั่งหนึ่งของกระจก เขารีบหันหน้าหลบทันทีเพราะคิดว่ามิลล์น่าจะจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้

"ผมขอตัวก่อนนะ ไว้เจอกันที่โรงพยาบาลนะครับหมอฟ้า"

"เดี๋ยวสิคะ หมอเทรย์ฟ้าไปด้วยได้มั้ยค่ะ?"

ร่างผอมสูงที่ตั้งใจขับรถตามดูพฤติกรรมของชายหนุ่มราวกับคนโรคจิต เธอตั้งใจมาเจอเทรย์เลอร์ที่นี่อีกครั้ง เพราะอยากอยู่ใกล้ชิดและอยากครอบครองชายหนุ่ม จนกระทั่งมิลล์เข้ามาเห็น มันยิ่งทำให้ฟ้าใสหมั่นไส้เธอไปมากกว่าเดิม

"ผมมีธุระ"

ชายหนุ่มรีบหันมาพูดเสียงบางเบา กับฟ้าใส แต่ทว่าเธอยังคงดื้อด้านไม่ยอมหยุด กระทั่งฟ้าใสรีบเดินเข้าไปใกล้ๆ ร่างของเทรย์เลอร์ รีบเขย่งเท้ายืดตัวขึ้นจุ๊บแก้มของเขาอย่างรวดเร็ว ต่อหน้าต่อตามิลล์ที่ยืนมองดูอยู่ด้านนอก

"เฮ้ย!!หมอฟ้า คุณทำอะไร?"

เทรย์เลอร์มีท่าทีตกใจเล็กน้อย ก่อนจะขยับตัวออกห่างฟ้าใสมากขึ้น

"ฟ้าแค่อยากให้หมอเทรย์รู้ว่าฟ้าชอบหมอมากนะคะ"

ฟ้าใสตอบกลับมา แต่ทว่าสายตาคู่นั้นกลับจ้องมองออกไปหามิลล์ที่ยืนตัวสั่น กำมือแน่นด้วยความโกรธอยู่อีกฝั่ง

"หมอเทรย์เป็นแฟนกับฟ้านะคะ"

ชายหนุ่มไม่ตอบ ได้แต่หันไปมองหน้าฟ้าใสอย่างครุ่นคิด ก่อนจะปรายตามองไปยังร่างเล็กที่ตัวสั่นน้ำตาคลออยู่ข้างนอกด้วยความสับสน

"หมอเทรย์ มิลล์ขอร้อง!!"

ถึงแม้กระจกใสจะปิดมิดจนไม่ได้ยินเสียงคนด้านนอก แต่เขาอ่านริมฝีปากของเธอก็พอจะรู้ว่ามิลล์พูดว่าอะไร เมื่อเห็นใบหน้าของเธอเริ่มแดงก่ำ ล้อมรอบดวงตาและจมูกโด่งแดงช้ำไปด้วยไอชื้นจากหยดน้ำตา เทรย์เลอร์รู้สึกสับสนตั้งแต่เรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเขาและเธอในเมื่อคืน เมื่อกลับมาเจอหน้าคนน้องอีกครั้งหัวใจของเขาเต้นสั่นรุนแรงขึ้น ชายหนุ่มไม่สามารถอธิบายได้ด้วยซ้ำว่ามันเต้นสั่น เพราะเขารู้สึกผิดที่คิดทำอะไรกับเธอไปแบบนั้น หรือเต้นสั่นเพราะเขาเริ่มชอบเธอแล้วกันแน่

Talk หมออออออออ นี่ละน่าคนไม่ชอบน้อง รำคาญน้องอย่างงั้นอย่างงี้