ย้อนวันวาน

เพทายที่กลิ้งล้อรถเข้ามาภายในอู่ ใบหม่อนเดินตามเข้ามาเตรียมอุปกรณ์ทุกอย่างสำหรับปะยาง

"พี่โชคดีนะเนี่ย ที่มาตอนอู่ยังเปิดไฟอยู่" ใบหม่อนแกล้งบอกเขา

"ดวงซวยมากกว่าครับ ถนนตั้งกว้างพี่ดันพลาดไปเหยียบตะปู เหมือนมีคนจงใจไปวางเลยครับ"

เพทายเอ่ยบอกช่าง จนใบหม่อนที่กำลังใช้กระดาษทรายขัดหน้ายางอยู่ถึงกับกลืนน้ำลาย

"เอาน่าอย่างน้อยก็ไม่ดวงซวย ที่มาเจออู่ปิด นั่งก่อนพี่ 20 นาที น้ำดื่มในตู้บริการตนเองเลย" ใบหม่อนจัดแจงซ่อมยางรถยนต์ให้เพทายต่อจนไม่มีรอยรั่วแล้ว เธอลองสูบแล้วกระแทกดูไม่มีลมสวนออกมา

"เสร็จแล้วจ้ะ พี่กลิ้งไปที่เดิมนะ เอาเครื่องมือไปอัดใส่ล้อให้" ใบหม่อนบอกเพทาย ช่วงจังหวะจะเดินไป ผ้าโพกหัวของใบหม่อนเลื่อนหล่นลงพื้น ผมที่เก็บซ่อนในผ้าโพกหัว ได้สยายยาวลงมากลางหลัง จนเพทายที่มองตามใบหม่อนจนตาค้าง ในความสวยที่อยู่ภายใต้คราบน้ำมันเครื่อง

"สวย " เพทายเอ่ยออกมาด้วยความตะลึง เธอสวยจริง ๆ

"จะกลับบ้านไหมคะ กลิ้งยางไปที่รถค่ะพี่ มามองอะไรใบหม่อนนักหนา"

"มองความสวยครับ"

"สวยอะไรพี่ มีแต่คราบกลิ่นน้ำมันเครื่อง" ใบหม่อนเอ่ยออกมา

หลังจากวันที่ผมโดนตะปูเรือใบวันนั้น ผมหาข้ออ้างต่าง ๆ มาซ่อมรถที่อู่ ของใบหม่อน บางทีรถตัวเองไม่เสีย ก็อาสาไปเอารถเพื่อนลากจูงมาซ่อมที่อู่ของพ่อเธอ จนทุกวันนี้ อู่ของพ่อเธอมีลูกค้าเยอะแยะมากมายจนดูแลไม่ทัน

กลับมาปัจจุบัน

วันนี้เขารอมานานเป็นปี จนวันนี้เขากล้าท้าทายด้วยการเป็นแฟนของใบหม่อน ถึงจะแค่ช่วงเทอมเดียวระดับเพทายจะทำให้ใบหม่อนหลงรักตนเองมากขึ้น ไม่ยอมเลิกราจากตนเองแน่นอน

เช้าวันรุ่งขึ้น เพทายที่มาดักรอใบหม่อนโดยจอดรถเลยรั้วบ้านของเธอมาเล็กน้อย ตอนแรกเธอจะเอารถลูกรักของเธอมา ผมเห็นเธอจากรั้วบ้านแล้ว เลยกดต่อสายหาใบหม่อน ผมเห็นเธอล้วงมือถือออกมาจากกางเกงสแล็คสีดำแล้ว กดรับสายผมเลยเอ่ยขึ้นมา

"ลงมาจากรถเลยครับ ราชรถมารับคุณแฟนหน้าประตูรั้วแล้วครับ" ใบหม่อนหันมามองตรงประตูรั้ว รถคันสีน้ำเงินกำลังจอดรอเธอที่หน้าบ้านจริง ๆ

"โห มารับจริง ๆ เหรอเนี่ย ใบหม่อนคิดว่าพี่เพทายพูดเล่น"

" พี่พูดจริง ทำจริงทุกเรื่องครับ รีบออกมาครับ เดี๋ยวเข้าเรียนสาย"

"ขยับรถออกจากรั้วหน้าบ้านใบหม่อนค่ะ เดี๋ยวเตี่ยเปิดกล้องมาเห็น " ใบหม่อนเดินออกมาพร้อมคุยมือถือไปด้วย เพทายจึงขยับรถออกจากหน้ารั้วบ้านเธอมาเล็กน้อย ใบหม่อนเดินเปิดประตูรั้วออกมา เห็นเขาลงมายืนรอหน้ารถ ยกยิ้มมุมปากเดินอ้อมมาเปิดประตูรถให้ ใบหม่อนที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีดำ ด้านนอกเสื้อช็อปสีแดง สีเดียวกับผม กางเกงดำรองเท้าผ้าใบสีดำ

"แต่งตัวแบบนี้มาทุกวันนะครับ เป็นแฟนพี่แล้ว พี่หวงไม่อยากให้ใครมาเห็น" เพทายกระซิบบอกเธอ

"สามเดือนเท่านั้นค่ะ"

"ถ้าเกินสามเดือนละ เราจะให้อะไรพี่"

"เอาให้รอดก่อนค่ะ สาว ๆ ในสต๊อกพี่เพทายคงกระอักเลือดแล้วค่ะ"

ใบหม่อนเดินขึ้นรถของเพทาย เขาเองรีบเดินมาขึ้นรถแล้วขับออกไป เพทายที่หาที่กลับรถ เพื่อเข้ามหาวิทยาลัยฝั่งตรงข้าม รถสปอร์ตที่ขับเข้ามา สีรถ การแต่งรถเป็นที่จับตามองของหลาย ๆ คน

เพทายขับรถเข้ามาจอดลานจอดรถของคณะ เขาเดินลงมาเปิดประตูรถให้ใบหม่อน โดนสายตาหนุ่ม ๆ ในวิศวะ แอบมองมา เรียนวิศวะดีหน่อย สาว ๆ น้อย แต่กลับกลายเป็นหนุ่ม ๆ รุ่นเดียวกัน ปีสองสามสี่ มาตามขายขนมจีบใบหม่อน วันนี้หลาย ๆ คน ต่างพากันอิจฉาเพทาย

เพทายที่เดินกอดคอของใบหม่อนเข้ามาในคณะ เขาตรงมายังกลุ่มเพื่อนตนเองที่นั่งรอ มี เจตน์ พิค เนม นั่งรอตนเองอยู่

"ควงใครมาวะ" เจตต์เห็นเพื่อนเดินมากับสาวสวย

"น้องปีหนึ่งคนนั้นไหมวะที่มันชอบเลื่อน" พิคหันมาทางสองคนจน เพทายใบหม่อนเดินมานั่งเรียบร้อย

"นี่ใบหม่อน แฟนกูเอง นี่เจตน์ นี่พิค นี่เนม"

"สวัสดีค่ะ "

" สวัสดีครับ " เพื่อน ๆ เพทายเอ่ยทักทายเธอ ชวนเธอคุยเล่นจนใบหม่อนไม่เกร็งที่จะพูดคุยกับเพื่อน ๆ ของเพทาย

" มึงไปมีแฟนตอนไหนวะ เพทาย" เนมเอ่ยถาม

"เมื่อวาน" เพทายหันมาตอบเพื่อน และหันมานั่งคุยกับใบหม่อนโดยไม่สนใจเพื่อน

"อาทิตย์หน้ามีลงสนามมอเตอร์ไซค์ ใบหม่อนอยากลงไหม"

"ไวไป ยังไม่ได้ซ้อมเลย นักแข่งบางคนซ้อมเป็นเดือน" ใบหม่อนบอกเขา ตอนนี้เพทายหยิบมือถือตนเอง มาเช็กรถที่จะเข้ามาแข่ง

"ไม่ลงก็ดี มอร์แกนส่งคนมาลง กลัวมันเล่นตุกติกอีก เราจะแย่" เพทายเอ่ยออกมา

"เมื่อวานมึงชนะมันไหม" เจตต์และเพื่อน ๆ ที่ไม่ได้ไปดูติดงาน

"ชนะคะ แต่ก็เกือบแพ้" ใบหม่อนตอบแทน นั่งกันสักพักเสียงได้เวลาเข้าห้องเรียน

"เลิกกี่โมง พี่มารับ"

"กลับเองก็ได้ บ้านอยู่แค่นั้นเอง" ใบหม่อนบอกเพทาย

'ไม่ได้หรอกครับ แฟนคนเดียวพี่ไปส่งได้"

"ระวังนะครับน้อง มันแอบมีซุก" เนมบอกน้อง จนเพทายเตะขามันใต้โต๊ะ

"ใบหม่อนไปก่อนนะพี่เพทาย เพื่อนมาแล้ว " ใบหม่อนโบกไม้โบกมือให้เพื่อน เธอเองมีแต่เพื่อนผู้ชาย

"น้องแม่งฮอตวะ ดูเพื่อนเธอแต่ละคนอย่างหล่อ" พิคพูดตามที่เห็น แต่เพทายที่มองตาม เรียนวิศวะน้อยนักที่จะมีเพื่อนผู้หญิง น้อยนักที่จะมีสาว ๆ มาเรียน

"ก็แค่เพื่อน กูเนี่ยแฟนครับ"

"น้องไปหลงคารมมึงตอนไหนวะ" เพื่อน ๆ ไม่มีใครรู้ว่าเพทายกับใบหม่อนรู้จักกันมาก่อน คิดว่ามารู้จักกันแค่ในมหาวิทยาลัย

" ไปขึ้นเรียนครับ ถามมาก " เพทายขึ้นเรียนกับเพื่อน ๆ

เขาอยู่คณะวิศวกรรมยานยนต์ คณะเดียวกับรุ่นน้องคนสวย ใบหม่อนเข้าคณะนี้เพราะเลือกเรียนตรงกับสายงานตนเอง ตอนที่เคยคุยกันน้องแอบมาถามเพทายตอนเจอกันที่อู่หลายครั้ง ด้วยความสนใจคณะวิศวกรรมยานยนต์ เขาเลยชวนน้องสอบคณะนี้ เพื่อตนเองจะได้เจอน้องบ่อย ๆ ใบหม่อนเองสนใจทางสาขายานยนต์ เพราะจะได้มาช่วยงานเตี่ย

ใบหม่อนเองมีกลุ่มเพื่อนตนเอง มี แว่น คิว โน๊ต ทั้งสามคนนี้มาเจอกันตอนรับน้อง ต่างคนต่างมาสายแล้วโดนรุ่นพี่สั่งทำโทษด้วยกันสี่คน เลยสนิทกันมาแต่รับน้อง จนตอนนี้เข้าเรียนเทอมสองแล้ว

"ใบหม่อนสนิทกับรุ่นพี่กลุ่มนั้นจัง" โน๊ตเอ่ยถาม

"เพิ่งจะรู้จัก พี่เพทายเป็นลูกค้าของเตี่ยที่อู่" เธอบอกเพื่อนโดยไม่ได้ปิดบัง

"เธอเป็นแฟนพี่เพทายเหรอ"

"อืม" ใบหม่อนเองไม่ได้ปฏิเสธ

"ไป เข้าเรียนเถอะ" แว่นชวนเพื่อนสาวคนเดียว และคนอื่น ๆ ทุกคนก็พากันเข้าไปฟังอาจารย์บรรยาย จนจบคลาสช่วงเข้า