ตอนที่4 จุดเริ่มต้น 1.2.

@ในบ้านที่เชียงใหม่

หลังจากการพูดคุยและฝากฝังลูกสาวของภูกับนาราจบลงทั้งคู่ถือโอกาสแวะบ้านของภาคินัย และปล่อยให้เด็กๆอยู่ที่บ้านพูดคุยกัน..

"พี่ขอโทษด้วยนะที่ไม่ได้อ่านไลน์เลย"

"ไม่เป็นไรค่ะน้าเอยก็บอกเองค่ะว่าพี่จ๋าน่าจะยุ่ง"

"แต่เอ๋..เราสอบติดหมอและไอ้สองตัวนั่นล่ะ"

"ใครหรอฝาแฝดนรกน่ะหรอ"

"ว่าเพื่อนนะเราเนี่ย"

"โห้พี่หนูจ๋าเขาจะบอกอะไรให้ตั้งแต่คบมันมาหนูเจอแต่ปัญหาตลอดยิ่งเจ้าเวบอกเลยหัวกระไดคอนโดแทบไม่แห้ง"

"หือ..เรื่องอะไรอ่ะ"

"เม้าส์100 วันก็ยังไม่จบค่ะ"

"แล้วพวกเขาสอบติดที่ไหนหรอ"

"ให้ทายค่ะว่าสอบอยู่ที่ไหนพี่จ๋าอึ้ง"

"ไม่อ่ะบอกเลยไม่อยากทาย"

"ไม่อยากตื่นเต้นหรอกค่ะสักหน่อยไหม"

"อย่าลีลาอิงธารา"

"ก็มอX เลยค่ะคณะเดียวกับพี่หนูจ๋าเลย"

"ห๊ะ... .จริงป่ะ" 0_0..!!

มันผ่านมา 3 ปีแล้วเธอก็ไม่คิดอะไรเธอคิดว่าเด็กน้อยของเธอคงเปลี่ยนใจไปแล้วมั้ง แต่ในใจแล้วเด็กคู่นี้หน้าตาดีทั้งคู่

แต่เมื่อมาอยู่บริหารภาคอินเตอร์เธอหนูจ๋าพิรตาในฐานะประธานรุ่นเธอต้องชักจูงคนใดคนหนึ่งในสองคนนั้นขึ้นประกวดเดือนมหาลัยให้ได้

"ที่ว่าพี่จะชวน 1 ใน 2 คนนั้นขึ้นประกวดเดือนคณะเดือนมหาลัย"

"เอ้าจริงๆป่ะจากใจอิงเลยนะยากมากบอกเลย" ตัวเธอสนิทกับเพื่อนทั้งสองมา 6 ปีรู้จักสันดานดิบของพวกมันดีว่าเป็นยังไง " แต่ถ้าเป็นพี่หนูจ๋าพูดอีบอยอาจจะโอเคก็ได้นะคะ " ^_^

" เอ่อรอ..ไว้วันเปิดเทอมหมู่หรือจ่าค่อยพูดกัน"

ตัวเธอเริ่มหวั่นๆในคำพูดที่มีนัยยะขอน้องสาวมากดูเชิงเด็กหนุ่มคนนี้ยังไม่ปล่อยวางเรื่องของเธอแน่ๆ

เธอจะรู้ไหมว่าสองแฝดซื้อบ้านตรงกันข้ามกับเธอนั่นเอง

@เปิดภาคเรียนมหาลัยปี 1

วันนี้ตัวหนูจ๋าตั้งแต่ว่าจะเข้ามหาลัยไปพูดคุยและร้องขอให้เด็กแฝดคนใดคนหนึ่งเป็นตัวแทนของคณะเพื่อประกวดเดือนมหาวิทยาลัย..

แต่ว่าเธอต้องขออนุญาตคุณน้าคนสวยก่อน ก๊อกๆ

"ขออนุญาตค่ะ" ลิซ่าที่กำลังนั่งอ่านเอกสารเงยหน้าขึ้นมาแล้วพยักหน้าอนุญาต

"ว่าไงคะคนสวย" ตัวเธอเดินเข้ามาหาคุณน้าคนสวยพร้อมรอยยิ้ม

"น้าลิซ่าขาวันนี้จ๋าลานะคะ"

"หือ..ไม่สบายหรอคะลูกให้น้าไปส่งไหมค่ะ"

เธอกลัวน้าคนสวยคิดไปใหญ่ยกมือขึ้นปฏิเสธ "จ๋าไม่ได้ป่วยค่ะอยากจะเข้ามหาลัยค่ะ"

"อ่อไปคณะหรือลูก"

"ค่ะตั้งใจไปจีบผู้ชาย"ยิ้มหวานให้น้าคนสวย

"พูดจริงป่ะเนี่ยอย่าล้อเล่นนะคะ" คุณน้าคนสวยตื่นเต้นมากเลย

"เรื่องจริงค่ะแต่ไปจีบน้องให้ลงแข่งเดือนของมหาวิทยาลัย" เธอจำเป็นต้องพูดความจริงกลัวน้าคิดไปไกล

"อ่อ.. เอาน้าคิดไปไกลเลยค่ะ" เกือบแล้วลิซ่าเกือบอดใทรหาหนูเอยแล้วดินั่งยิ้มให้กับตัวเองและส่ายหน้าถอดใจ

@มหาวิทยาลัยX

หลังจากแจ้งน้าเรียบร้อยเธอก็เดินทางมาที่มหาลัยเลยขับรถหรูสุดเท่ของป๊า lamborghini สีน้ำเงินดำจอดเทียบคณะบริหารธุรกิจภาคอินเตอร์

ร่างบางลงจากรถใช้สายตากวาดหาเด็กแฝดที่หมายตาของตนเองใช้ความจำสแกนใบหน้าอย่างน้อยเบ้าหน้าก็ต้องจำได้ไม่เปลี่ยนหรอกมั้งว่านะ

ไล่เดินจากทางเข้าคณะจนถึงมุมหนึ่งเจอร่างหนาที่คิดว่าคุ้นตาเธอก็เดินตรงเข้าหากันที

"สวัสดีจ๊ะเด็กๆ"

แต่เธอจะรู้ไหมว่าเธออยู่ในสายตาของบอยตั้งแต่จอดรถ lamborghini แล้ว "ผมว่าผมไม่เด็กแล้วนะครับ" เขาตอบนางฟ้าด้วยท่าทางกวนประสาท

"ก็ยังเด็กกว่าพี่อยู่แหละ"

"อันนี้ผมไม่เถียงครับว่าเด็กกว่าพี่แต่ตัวผมโตกว่าพี่นะครับตอนนี้"

ตัวเธอไม่อยากต่อล้อต่อเถียงก็เลยเงียบ "พี่ขอนั่งด้วยคนสิ"

"เชิญครับที่หนูจ๋าคนสวย"

ต่างคนต่างเงียบต่างมองหน้าจนคนที่คิดว่าเขาเป็นส่วนเกินอย่างบาสต้องพูด " พี่จ๋ามีธุระอะไรกับพวกผมป่ะครับ"

"ต้องมีอยู่แล้วแหละถึงได้มาเนี่ย"

"พี่ถามก่อนคิดยังไงมาเรียนที่นี่กัน"

"พี่ก็รู้อยู่ว่าพวกผมเป็นแฝดป๊าไม่ให้อยู่ห่างกันหรอกถ้าคนใหนเรียนที่ไหนอีกคนก็ต้องเรียนที่นั่น"อันนี้บาสเป็นคนพูด

"สำหรับผมมาตามหัวใจครับหัวใจผมหนีมาเชียงใหม่ 3 ปีแล้ว" ประโยคนี้บอยตอบ

"แรงมาก" เธอคิดถูกคิดผิดป่ะเนี่ยนั่งคิดในใจเอาว่ะเพื่อคณะ

"พี่มีอะไรจะพูดกับคนไหน"

"พี่จะบอกว่าที่เป็นประธานรุ่นที่มีความต้องการร้องขอหนึ่งในนี้ขึ้นประกวดเดือนมหาลัยช่วยคณะหน่อยได้ไหมค่ะ"

ฝาแฝดมองหน้ากันเลิกลักเขาเป็นพวกชอบสันโดนแต่ว่านางฟ้าของเขามาร้องขอซะขนาดนี้พี่ขอน้องก็จัดให้แต่ต้องมีข้อแม้

"ถ้าผมช่วยผมจะได้อะไร"

"ก็ได้เป็นเดือนไงคะอย่างน้อยก็เป็นเดือนคณะอยู่แล้ว"

"ข้อนี้ผมรู้ครับผมไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น"

"แล้วเราต้องการอะไรล่ะ"

"พี่ให้ผมได้อยู่แล้วครับ"

"พี่ว่าเราพูดมาก่อนดีกว่าจะได้รู้ว่าได้ไม่ได้"

"ไม่ยากเลยครับถ้าผมได้เป็นเดือนมหาลัยที่จะเป็นแฟนผมนะครับ"

เจอคำขอที่ทำเธออึ้งๆๆบอกเลยจะทำไงได้ล่ะอย่างน้อยถ้ารับข้อเสนอเราก็จะมีคนลงประกวดแล้ว

"ต่ะ...แต่ต้องเป็นเดือนก่อนพี่ถึงจะตกลงโอเคป่ะหมายถึงเดือนมหาลัยนะเพราะยังไงเธอก็เป็นเดือนคณะอยู่แล้ว" เธอต้องพูดก่อน

"ไม่มีปัญหาครับรอเป็นแฟนของผมได้เลย"

ระดับบอย อณาคินไม่เคยทำให้ใครผิดหวังบอกเลยถ้าเขารู้ว่าตัวเขามีดีพอและเขาต้องทำให้ได้อย่างน้อยการได้เป็นแฟนเขาก็ได้ทำสำเร็จไม่เคยคิดเลยว่านางฟ้าจะลงมาพูดคุยกับเขาเอง

หลังจากตกลงกับน้องเสร็จเธอก็เดินเข้าไปในคณะเพื่อจะไปหาน้องที่จัดการหาเดือน-ดาวของคณะโดยไม่สนใจเลยว่าเด็กคนนั้นจะเดินตามมาไหม..

@ห้องกิจกรรม

"ฮัลโหลเด็กๆวุ่นวายกันมากไหมค่ะ" ยืนยิ้มหวานให้ทุกคน หวานใจที่เป็นหัวหน้าหาเด็กเงยหน้าออกจากแฟ๊ม ยิ้มหวานให้พี่รหัสทันที..

"ดีค่ะที่หนูจ๋าคิดถึงจังลมอะไรหอบมาเนี่ย"

"ลมของความคิดถึงค่ะได้เด็กหรือยัง"

"หมายตาไว้ค่ะแต่คิดว่าน้องคงปฏิเสธ"

"ใครคะใครกล้าปฏิเสธพี่หวานใจ"

"เด็กแฝดค่ะ" แล้วก็นั่งทำหน้าห่อเหี่ยวหัวใจเหมือนหมดหวัง"

"อ๋อ..แฝดบาสกับบอยนะหรอ"

"พี่หนูจ๋ารู้จักด้วยหรอ"

"เด็กรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่าค่ะ แต่ไม่ต้องห่วงพี่คุยให้แล้ว" เธอยิ้มให้น้องอีกครั้งหนึ่ง

"จริงอะ..แล้วไหนไม่เห็นมาตามมาเลย"หวานใจตาลุกวาว

พอหวานใจพูดเธอกันมาไม่เจอรู้สึกหงุดหงิด "มันกวนตีนพี่เดี๋ยวพี่กลับมานะรอแป๊บนึง"

หนูจ๋าหันหลังกลับไปเดินตรงไปที่โต๊ะหินอ่อนตรงที่เจอคู่แฝดเมื่อกี้ ขณะที่เดินเข้าไปก็ยังเห็นพวกเขานั่งอยู่เฉยๆเธอส่ายหัวอย่างแรง

"ทำไมยังนั่งอยู่ตรงนี้ล่ะคะทำไมไม่ตามพี่"

"ก็พี่จ๋าไม่จูงมือบอยไปไงผมก็เลยนั่งอยู่รอพี่กลับมาจูง"

"เป็นเด็กหรือไงบอยต้องให้จูงเนี่ย"

"งั้นพี่ก็เห็นผมเป็นผู้ใหญ่ล่ะสิเป็นแฟนพี่นั่นน่ะสิ"

เธอเหล่ตามองเด็กหนุ่มวัย 18 ปี "ถ้ายังคิดไม่ได้ก็เป็นเด็กต่อไปละกันนะ"

บอยลุกขึ้นทันที "ไปกันครับห้องกิจกรรมอยู่แถวไหนเชิญท่านประธานคณะพาน้องน้อยไปด้วยครับ" ตัวเขาหันไปมองคู่แฝด " ไม่เข้ากิจกรรมหรอไอ้บาส"

กว่าเธอจะปราบพยศไอ้เด็กแสบใช้เวลาไปเยอะกว่าจะลากไปที่ห้องกิจกรรมพูดคุยเรื่องงานพูดคุยเรื่องการประกวดใช้เวลาเกือบทั้งวัน

เธอไม่รู้เลยว่าฝั่งของพี่ชายของเธอรุกฆาตน้องสาวคนสวยของเธอด้วยกันจูบน้องเรียบร้อยแล้วนั้น

@บ้านที่นิมมาน

วันนี้บอกเลยว่าเธอใช้พลังงานได้เหนื่อยมากพาร่างกลับบ้านแทบหมดแรง

แต่ทว่าร่างกายต้องการพลังงานมากแต่ใดแล้วเหมือนร่างกายต้องการเข้าห้องน้ำเพราะปวดฉี่...

เธอวิ่งจู๊ดเข้ามาไม่สนใจพี่ชายที่นั่งยิ้มกับโทรศัพท์เลยถึงห้องก็เคาะประตูก็รัวๆ เพื่อให้น้องเปิดประตู

หลังจากที่เธอออกมาจากห้องน้ำเธอแปลกใจพี่ชายมากมายืนทำอะไรลับๆล่อเพราะว่าเจอน้องกวนทำให้ความลับที่อยากปิดไว้ของเจ้าคุณแตก เพียงเพราะคำพูดว่าระวังจะไม่มีแฟนทำให้เขาต้องหลุดพูดเธอก็รบเร้าให้พี่บอกเมื่อพี่ไม่บอกก็ร้องไห้เอาแต่ใจ

เจ้าคุณยืนมองและสบสายตาหนูอิงพูดคุยแบบไม่ออกเสียง เมื่อตกลงกันได้ให้น้องเคาะเรียกให้ออกมาคุยแต่ทว่าในขณะที่เดินไปยังโซฟาตัวเขาเกิดหวงน้องไม่อยากให้ใกล้ใครก็ดึงตัวมานั่งที่ตัก ทำให้เธอรู้เลยว่าคนที่พี่แอบปกปิดคือน้องสาวของเธอ เอาเธอแทบอยากกรี๊ดแตกตั้งสติได้ก็ถามรัวๆ เอาแบบให้ตัวเองพอใจเมื่อใจก็ขอตัวไปรายงานให้คุณแม่ที่รักทราบทันทีแบบว่าจ๋ารู้โลกรู้...

ความรู้สึกเธอบอกว่าเรื่องนี้ต้องขยายรู้แค่ผู้ใหญ่ไม่ได้พี่น้อและเพื่อนสนิทต้องรู้ หนูจ๋าลวงโทรศัพขึ้นมาและโพสตทันที..

#เกินคาดคร้า..พี่ชายจ๋ามีแฟนแล้ว..รักพี่ชายรักว่าพี่สะใภ้..อิอิ#

สิ่งแรกเธอต้องการให้คนรู้และข้อที่ สองอยากใครใครบางคนรู้ว่าไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิดอีกแล้วตัวเองก็เบื่อที่จะตอบคำถามเพื่อนไม่ใช่สิคิดแต่เธอเป็นเพื่อนไหมเธอไม่เคยถามเลยเจอหน้าก็ถามจะหาพี่ชายไม่รู้จะถามหาอะไรแบบไหนเหนื่อย

เธอบอกเลยว่าไม่อะไรที่ทำให้เธอสบายใจได้เท่านี้แล้ว

#จะมีใครกรี๊ดไหมพริตาไม่สน