ตอนที่3 จุดเริ่มต้น 1.1

หลังจากที่ทำช่อดอกไม้เสร็จก็สะกิดหนูอิง ผมก็วานเพื่อนบอกไปนางฟ้าของผมว่าอยากคุยด้วยแรกก็ลีลาจัง

"ได้สิเดี๋ยวบอกให้เดี๋ยวรอที่ไหนล่ะ"

"ต้องสนามฟุตบอลเดี๋ยวเราไปรอเลยนะ"

"OK ไม่มีปัญหาค่ะ"

พาร์ทหนูจ๋า

เดินออกจากห้องประชุมเดินมาไม่กี่ก้าว เพื่อนๆก็เอาแต่ถามว่าทำไมถึงไปเรียนต่อที่ม.x จริงๆตอนแรกที่สอบไม่ดูด้วยซ้ำว่าพี่คุณสอบลงที่นั่นเหมือนกัน เธอคุยกับเพื่อนได้แป๊บนึงอิงธาราน้องสาวคนสวยก็เรียก..

"ยินดีด้วยค่ะพี่หนูจ๋า" ช่อดอกไม้ทำเองให้พี่สาวคนสวยและกระซิบว่ามีคนอยากคุยด้วย

"ขอบคุณนะคะคนสวยของพี่"

เธอคิดว่าไหนๆก็ไหนๆแล้วเดี๋ยวเธอก็ต้องไปเรียนที่เชียงใหม่เด็กคนนี้ก็คงตัดใจเองแหละก็เลยไปคุยซะมันจะได้ไม่คาราคาซัง

@สนามบอล..

หลังจากผมวานหนูอิงแล้วผมก็เดินมานั่งรอที่หนูอย่างใจจดใจจ่อนั่งคิดว่าจะพูดอะไรดีจะคุยยังไงดีนั่งอยู่ตรงนั้นราว ห้านาทีผมก็ได้ยินเสียงคนเดินมา..

หนูจ๋าตั้งใจว่าจะมาคุยกับน้องให้มันจบๆพอเห็นเขานั่งอยู่ตรงฟุตบาทรู้สึกแปลกใจว่าเด็กคนนี้โตขึ้นมากเขาสูงกว่าฉันแล้วมั้งเนี่ย..

"อ่ะแห่ม..ว่าไงบอยเห็นหนูอิงบอกว่าต้องมีอะไรจะคุยกับพี่" เธอเอียงน่ามองมา

เด็กชายวัย 15 ปีเงยหน้าขึ้นมาเห็นนางฟ้าและเห็นเธอคุยกับเขาเขาก็ยิ้มส่งไปให้ "ก่อนอื่นเลยนี่ครับช่อดอกไม้ที่ผมตั้งใจทำให้" เขายื่นช่อดอกไม้ส่งให้นางฟ้าของเขา

"ขอบคุณนะที่ตั้งใจทำให้ว่าไงมีอะไรหรือเปล่า" รับมาตามมารยาท

ผมก็ยังเป็นผมที่ยังคิดว่าชอบพี่หนูจ๋ามากๆ ผมยืนขึ้นตามความสูงของตัวเองแต่ตอนนี้ผมสูงกว่าพี่หนูจ๋าไปมากแล้วจากที่เคยมองดู (เงยหน้ามองกลายเป็นก้มหน้ามอง) "พ่ะ..พี่จ๋าผมยืนยันคำเดิมครับผมชอบพี่"

"อืม..พี่ขอบคุณนะที่มีความรู้สึกดีๆให้พี่แต่พี่ก็ยังยืนยันคำเดิมว่าพี่ไม่ชอบเด็ก" จากที่คิดไว้แล้วแต่ก็อึ้ง

ผมนี่โคตรปวดใจเลยครับแต่ยังไงยังไงผมก็ยังไม่ท้อเพราะว่าท้อมีไว้ให้ลิงถือไม่ใช่มีไว้ให้ผมแต่นาทีนั้นผมแอบน้ำตาซึม "ผมถามพี่นิดนึงนะครับ"

"พูดมาค่ะพูดที่อยากพูดมาเลย" อย่างที่บอกไหนๆก็จะเคลียร์แล้วก็พูดให้จบ..

"ที่อยากพูดก็พูดไปแล้วครับแต่ผมแค่จะถามว่าสเปคขอพี่หนูจ๋าเป็นแบบไหน" เธอได้ยินคำถามเลิกคิ้วส่งทันทีพร้อมหันไปยิ้ม..

รุ่นพี่สุดสวยยืนยิ้มให้กับเด็กน้อยที่ยังเด็กน้อยอยู่แหละก็พึ่ง 15ปีอยู่เนี่ย "พี่ no specครับแต่พี่ไม่ชอบเด็ก understand" มันโคตรชัดเจนมาก

คำพูดของพี่หนูจ๋ายิ่งกว่าน้ำกรดราดกลางใจผม

แต่ผม don't care บอกเลยผมยืนยิ้มส่งไปให้คนสวยแบบที่คิดว่าหล่อที่สุด

"ครับ ขอบคุณครับ

"มีเรื่องคุยกับพี่แค่นี้ใช่ไหม ถ้าหมดแล้วเข้าร่มเถอะยืนทำมิวสิคกลางแดดเดี๋ยวก็ดำหรอก"

"พี่เป็นห่วงผมหรอครับ" มันจะดีนะถ้าบอกเป็นห่วงแต่...

"เปล่าพี่เป็นห่วงตัวพี่เองครับพี่ไม่อยากดำ" ตอบได้ชัดเจนสุดๆ

เธอเดินหันหลังให้กับเด็กชายวัย 15 ปีเดินกลับมาหาเพื่อนๆที่นั่งม้าหินอ่อนรอยังจะจดจะจ่ออยากรู้แต่เธอไม่บอก...

"ไม่ยุ่งดิครับ"...

พาร์ทอิง

หลังจากที่เธอเดินไปบอกพี่สาวแล้ว เธอก็เหลือดอกไม้อีกช่อนึงต้องเอามาให้คู่ปรับของเธอตอนแรกเรียกเจ้าเวเอาไปให้แต่มันก็กวนโอ๊ยบอกว่ากำลังเก็บเงินอยู่ก็ช่างเถอะไม่กลัวหรอกเดินตรงไปหาร่างสูงที่คุ้นตาและเคยคุ้นเคยสนิทที่ว่าเจอหน้ากันกับกัดทุกรอบ

ยืนพ่นลมหายใจออก "นี้ค่ะพี่คุณหนูทำให้" เธอยื่นช่อดอกไม้ให้คู่ปรับและส่งยิ้มให้

เจ้าคุณที่ยืนคุยกับเพื่อนเรื่องที่เรียนจำต้องหันมาตามเสียงเล็กๆ "ขอบคุณนะ"

ผมยังพูดไม่ทันจบน้องทำท่าชิ่งหนีอีกแล้วผมเลยเรียก"เดี๋ยวดิยังไม่ได้คุยเลย"

คนอุตส่าห์จะชิงหนีแต่ทำไงได้ล่ะหันกลับมา "มีอะไรอีกอ่ะ" มองกลับมาแบบตาขวาง

"ไม่มีอะไรหรอกแค่จะบอกว่าเก่งมากที่สอบติดห้องคิง"

ตัวเธอแทบจะแคะขี้หูในรอบ 15 ปีที่พี่ชายคนดีของเธอพูดชมเธอแบบนี้ "ขอบคุณนะคะอิงขอตัวนะ" ตัวเธอหันหลังก็จะเดินกลับไปหาเพื่อนๆแต่ฉุกใจคิดได้ว่า

"พี่คุณคะรอดูผลงานของอิงได้เลยอิงจะสอบคณะแพทย์ให้ได้"

พูดจบเธอก็เดินหันหลังจากไปทิ้งให้เจ้าคุณยืนยิ้ม

ในช่วงเย็นของวันนั้นมีการจัดเลี้ยงปาร์ตี้หมูกระทะให้กับเด็กที่จบใหม่และสอบติดทุกที่ ที่เพนท์เฮ้าส์ของเจ้าคุณเองมีแค่ไม่กี่คนรวมทั้งเพื่อนสนิทก่อนเจ้าคุณและหนูจ๋า

@เกิดเหตุ

วันเวลาผ่านก่อนที่เจ้าคุณแล้วหนูจ๋าจะเดินทางไปเชียงใหม่ทาง ภาคินัยบินมาเยี่ยมพ่อแม่พร้อมคู่ชีวิตอย่างลิซ่าและลูกสาวลูกชายวาคิมรสา

ทางด้านคีตะพัฒน์ตั้งใจจะชวนภรรยาและลูกสาวลูกชายไปเยี่ยมอากงอาม่าเช่นกันเพราะเดินออกมาเจอเด็กน้อยตาใสอย่างหนูอิงไอ้เจ้าเวกำลังปาร์ตี้พิซซ่ากันก็เลยพากันไปบ้านสวนเมืองนนท์ทั้งหมดเลย

ในระหว่างพูดคุยกันก็มีเหตุการณ์ที่น่าตกใจเกิดขึ้นหนูอิงเข้าไปช่วยน้องชายจนตัวเองบาดเจ็บร้องไห้กับบาดแผลที่เกิดขึ้นและเสียใจที่ตัวเองต้องเจ็บนั่นเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยบังเอิญไม่ได้เจตนาอากงที่เป็นเจ้าของกระจกบานนั้นไม่โกรธใครเลยแต่แอบสงสารเด็กน้อยที่เจ็บตัว

เจ้าคุณยืนมองน้องและแอบสงสารแต่เขาเพิ่งสอบติดแพทย์เขาไม่รู้ไม่เชี่ยวชาญเกี่ยวกับการทำแผลเลยเขาก็ได้แค่ยืนมองและส่งกำลังใจให้"

เหตุการณ์วันนี้ทำให้รู้ว่าเขารู้สึกดีกับเด็กคนนี้นะและวันนี้ทำให้ทุกคนรู้ว่าหนูจ๋าทำขนมไทยเป็นเป็นอะไรที่ amazing มากสำหรับทุกคนในครอบครัว

@เชียงใหม่

แล้วเราก็ถึงวันที่ สองสีพี่น้องเดินทางสู่เชียงใหม่โดยการมารับของอาเจ็กสุดหล่อของเขาและเขาทั้งคู่ก็อาศัยที่บ้านพักที่นิมมานซอย 5 บ้านหลังที่พ่อเขาแอบซื้อและแอบเฝ้ามองคุณแม่คนสวยผ่านมา 25 ปีแล้ว

เช้าวันรุ่งขึ้นเจ้าคุณตั้งใจว่าจะไปเซอร์เวย์มหาวิทยาลัยปลุกน้องสาว "จะไปก็ไปจะมาเรียกทำไมเนี่ย" ตัวเธอนอนไม่หลับเพราะคิดถึงแม่

"ทำไมตาคล้ำอย่างนี้หนูจ๋า

"หนูคิดถึงม้าอ่ะพี่คุณนอนไม่หลับเลยอ่ะ"

ผมรู้ว่าน้องติดแม่แล้วผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงมาเรียนที่นี่ผมเลยจำเป็นต้องพูด "รู้จักตัวเองดีไหมเนี่ยติดม้ายิ่งกว่าอะไรดีแล้วมาทำไมด๊รอปเรียนไหม"

"พูดงี้ได้ไงอ่ะบ้าดิยังไม่ทันเปิดเทอมจะให้ดร๊อปละเป็นพี่ภาษาอะไรเนี่ยฟ้องม๊าเลยชิ"

พี่จะไปเซอร์เวย์จะไปได้ไหมให้เวลาอาบน้ำ 10 นาที

"โห..10 นาทีวิ่งผ่านน้ำน่ะสิ"

"มหาลัยเปิดมัวแต่อาบน้ำแร่แช่น้ำนมไม่รอนะบอกเลย"

"บ้า..บ้าใครจะทำแบบนั้นล่ะ 10 นาทีก็ 10 นาที"

ระหว่างรอน้องสาวเขาก็เปิดแผนผังมหาลัยดูว่าคณะของเขาและคณะของน้องห่างกันไหมก็ห่างพอสมควรเขาต้องคำนวณเวลากันออกจากบ้านแต่ระยะทางและการติดขัดจราจรในช่วงที่เดินทางด้วย

"หิวข้าวจังเลย

" ก็หนูบอกว่านอนไม่หลับไงพูดรู้เรื่องป่ะนี้

"ก็หนูนอนไม่หลับไงพูดแล้วนะบ่นเก่งไอ้คนแก่หรือไงเราเนี่ย"

ในระหว่างที่ตกเถียงกันก็มีเสียงคนมากดกริ่ง "ใครอ่ะ"

"นั่งอยู่ด้วยกันจะรู้ไหมล่ะไปเปิดดิ"

หนูจ๋าเดินออกมาเปิดพร้อมเปิดประตูทั้งนั้นแหละกรี๊ดลั่นเลยกระโดดกอดคุณแม่สุดสวยทันที "หือ..ม่ามี๊ขาคิดถึงจังเลย"

"น้อยใจจังเลยคิดถึงแต่มามี้ป๊าไม่คิดถึงหรอครับ" คีตะพัฒน์แอบแซวลูกสาว

"พวกป๊ามากันได้ไงครับ" ชายหนุ่มเองไม่ได้แปลกใจหรอกแต่ว่าเพิ่งจากมาเมื่อวานเองนะ

"มีคนแถวนี้ร้องไห้หาลูกสาวลูกชายครับป๊าก็เลยจำเป็นต้องพามาครับ"

พี่คีย์อย่าว่าเอยพี่ต้องบอกว่ามีธุระที่มีงานที่สาขาแบบนี้สิ"

"อ้าวพูดผิดใช่ไหมครับพูดใหม่ได้ไหมเนี่ย"

"ไม่น่าจะทันแล้วนะคะแต่ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์มาหาหนู"

"ยินดีครับเจ้าหญิงของป๊า ป๊าฝากม้าด้วยนะเย็นๆเจอกันนะครับตามไปประชุมก่อน"

"ยินดีค่ะขอบคุณนะคะรักป๊าที่สุดเลย" หนูจ๋าเดินเข้าไปกอดคุณพ่อสุดที่รักแบบขอบคุณมากๆที่พาคุณแม่มาหาเธอแบบเซอร์ไพรส์ที่สุด

สามแม่ลูกพากันเซอร์เวย์มหาวิทยาลัยที่ลูกอยู่จริงๆลูกๆถามเธอก็ได้เพราะเธอก็เป็นศิษย์เก่าที่นี่ในระหว่างทางที่จะไปบ้านพี่คิณกับลิซ่าเธอก็สั่งสอนลูกชายลูกสาวให้ดูแลกันดีๆเพราะตอนนี้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเพียงแค่สองพี่น้องมีอะไรให้โทรหาม๊าเลยมาจะรอสแตนบายทุกเรื่องคอย support เสมอ

@3 ปีผ่านไป

ช่วงจังหวะชีวิตผ่านไวมากปีนึงเธอกลับซัมเมอร์แต่ปีนั้นเธอไม่เจอหนูอิงเพราะน้องไปเยี่ยมอากงที่ฮ่องกง อีก 2 ปี 3 เธอตั้งใจที่จะไม่กลับเพราะเธออยากฝึกงานที่อลิสไดมอนด์ เลยพลาดเรื่องบางเรื่องมารู้อีกทีก็วันก่อนที่น้องจะเดินทางมา หนูอิงสอบติดคณะแพทย์ที่ม.xเช่นกัน

ทำให้เธอรู้ว่าสองแฝด บาส&บอยสอบติดมอ .x คณะเดียวกับเธอเช่นกัน คณะบริหารธุรกิจภาคอินเตอร์ไม่มีเดือนมหาลัยมานานแล้ว

ปีนี้เมื่อเธอรู้ว่ามีคู่แฝดถือว่าเป็นคนที่หน้าตาดีมากเธอในฐานะประธานรุ่นต้องออกตัวและตัวเธอคิดว่าวันเปิดเทอมเธอต้องเข้าคุยกับสองแฝดนี้ให้จงได้

ในที่สุดก็ตามมาจนได้อีบอย