ตอนที่2 จุดเริ่มต้น

#ย้อนอดีตนิดนุง...

ถ้าให้ย้อนกลับไปมันยาวนะสตอรี่ชีวิตของผมนี้...

ผมแอบหลงรักรุ่นพี่นามว่าหนูจ๋ามาตั้งแต่ป.3 (แก่แดดไหมครับ)ไม่หรอกมั้งเด็กน้อยอย่างผมเจอคนน่ารักยิ้มให้ใจผมก็ใจละลายแล้วแต่ดันปักใจรักแค่เธอแปลกนะว่าไหม...

ในทุกวันๆผมและบาสต้องเดินออกมารอแม่ที่หน้าโรงเรียนตามเวลาที่โรงเรียนเลิกทุกครั้งที่ผมจะแอบมองรถของผู้ปกครองของพี่หนูจ๋าตลอดแต่น่าจะเป็นพ่อของคนชื่อหนูอิงมั้งเพราะผมเห็นเด็กคนนั้นกระโดดกอดทุกครังที่เจอ

ส่วนนางในฝันของผมเท่าที่ผมสนใจเธอรู้ว่ามีแฝดเป็นผู้ชายดูท่าคงเป็นนั้นคนนั้นแระที่เดินตามกันมาติดๆดูหยิ่งๆชอบกล..

พอพี่หนูจ๋าจบป.6ที่โรงเรียนที่ผมเรียนไปแล้วใจผมเหลวเปลว แต่เอ๊ะผมยังมีตัวประกันที่ชื่อหนูอิงผมคิดว่าต้องตีสนิทกับเธอ แต่มันคือความคิดของผมในวัยเก้าขวบแต่จนแล้วจนรอด สามปีให้รั้วโรงเรียนผมก็ยังไม่มีโอกาสได้คุยกับหนูอิง..

คือว่านางไม่สนใจใครเลยสนแค่เพื่อนที่เดินตามนางต้อยๆเพียงคนเดียวจริงๆหนูอิงไม่คุยกะใครนอกจากเพื่อนคนนั้นผมก็ว่าแปลกนะไหมว่า..

แต่ทว่าโชคชาตะนำพาหรือเปล่าในวันที่ต้องเลือกที่เรียนผมกับบาสเดินผ่านมัธยมชื่อดังแห่งหนึ่งเห็นรูปพี่เจ้าคุณติดหน้าบอร์ด

อ่า...ความมุ่งมันเกิดขึ้นนะบัดนั้นผมชวนไอ้บาสมาสมัครเรีียนที่นี้ให้ได้...

และในวันที่เช็คห้องเรียนก็ดันเจอนางฟ้าเข้าจังๆนางฟ้าของผมและยัยเด็กชื่ออิง แถมยังได้เรียนห้องเดียวกับผมอีก และภาระกิจดึงหนูอิงมาเป็นพวกก็เริ่มในวันเปิดเทอม..

แต่ว่าเธอฉลาดชิบหายคนอะไรสวยไม่พอฉลาดเป็นกรดผมต้องยอมรับละสาระภาพเลยว่าผมชอบพี่สาวเธอ แต่ว่าหนูอิงบอกให้ช่วยตัวเองล้วนๆเธอไม่สามารถช่วยได้...

พาร์ทหนูจ๋า

วันแรกของม.สี่ปีนี้น้องสาวคนสวยเข้ามาเรียนด้วยอยู่ม.หนึ่งห้องคิงค่ะ เธอจะฉลาดไปไหนค่ะอิงธารา พี่สาวคนสวยแบบเธอตั้งแต่ม.หนึ่งอยู่ห้อง3-4ตลอดมีแต่พี่ชายปากดีนั้นแระก็ฉลาดเกิ๊นคนนั้น..

ตอนเย็นของวันเปิดเทอม ฉันกับเพื่อนสาวปลายและผึ้งมานั่งรอน้องเพราะวันแรกแระเนอะเลยใส่ใจนิดนึง กำลังคิดอะไรเพลิน ปลายฟ้าสะกิด "จ๋า..เห็นเด็กคนนั้นคนที่เราจองเป็นน้องชายนี้้"

ฉันที่ก้มดูอะไรในโทรศัพท์จำต้องเงยหน้าดูพอเห็นปุ๊ป "เอ๊ะ..เด็กแฝดนั้น...(ภาพจำเด็กป.สามแอบเอาขนมมาให้ฉันใต้โต๊ะทุกวันฉันกินไหมก็ไม่นะแค่เอาให้เพื่อนๆไม่ก็ให้หนูอิง เพราะตัวเธอไม่ชอบทานขนมขบเคี้ยวมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว )

"รู้จักหรือ" ปลายถาม

"อืม..เด็กที่โรงเรียนเก่านะ เห็นเป็นแฝดก็เลยสนใจ"

"หีอ..ตัวเองก็แฝดป่ะ" ผึ้งเอ่ย

"แฝดอ่ะใช่..แต่เป็นแฝดต่างเพศอะไม่เหมือนกันซักอย่างถ้าไม่บอกเธอจะรู้ใหม" หนูจ๋าพูดถึงความเป็นแฝดของเธอกับพี่ชาย

"อืม..เท่าที่เราศึกษามามันมีแฝดแท้แฝดเทียมนะ" ผึ้งก็เอ่ยขึ้นและเนื้อหาเรื่องแฝดแท้แฝดเทียมให้ฟัง

"เราก็เคยค้นดูแต่มาเจอสองคนเราก็ทึ้งจริงๆป้ากับอาเจ็กเบ้าเดียวกันพี่คุณอะก๊อปป๊ามาทุกระเบียดอะส่วนวาคิมถึงจะเป็นลูกครึ่งลูกลูกเสี้ยวก็ได้หน้าอาเจ็กคิณมาเช่นกัน น้องสาวของนางก็สวยเด็กฝรั่งจ๋าได้น้าลิซ่ามา ส่วนฉันสวยได้แม่." ความภูมิใจของเธอเลย

"เบื่อคนยกหางแล้วหนึี่ง" ผึ้งทำหน้ามองบน

"จร้าแม่คนสวย" ปลายแอบจิก

"พี่หนูจ๋า,พี่ผึ้ง,พี่ปลาย ดีค่ะ" คือเสียงมาตัวยังห่างเป็นกิโลเลยนั้น

"แม้ๆวันแรกก็มีหนุ่มตามเลย"

"เหอะ..เพื่อนๆโรงเรียนเก่าค่ะ"

"งั้นก็แปลว่าเป็นเพื่อนกันแต่ประถมอะดิ"

( - _ -) ( _ _ )( - _ - ) ( _ _ ) หนูอิงส่ายหน้าไปมา "เหอะๆพึ่งเป็นเพื่อนวันนี้ค่ะ" ยกมือปิดปากหัวเราจะเบาๆ

"โห้..แม่คนมารยา..เอ้ยมารยาทงาม" ปลายฟ้าแซวน้องสาวเพื่อน

"ชมอิงซะเขิลเลย" =\\\\=

"คิดได้แบบนั้นก็ดี" ผึ้งแอบขำน้องสาวเพื่อน

ดูเหมือนพึ่งคิดได้ว่าเธอลืมสองหนุ่มไปเลยหันไปทางเพื่อน "ลืมฮาๆๆพี่ๆขานี้ค่ะเพื่อนอิงค่ะ ชื่อบาส&บอส เป็นแฝดกันค่ะ" ^_^

"โห้..ดีนะที่ยังคิดถึงพวกเราอยู่"

"ม่ายต้องเกรงใจอิงสวยอิงฉลาด อิอิ"

"เรื่องยกหางยกให้พี่น้องคู่นี้เลย" ปลายแอบจิก

พาร์ทบอย

เมื่อเพื่อนสาวเปิดทางแล้วผมก็ติดชิงเลย "ดีครับพี่ๆ ดีครับพี่หนูจ๋า...ผมยังคิดเหมือนเดิมนะครับ"

ฉันที่ทำเป็นจิ้มจอทำเป็นไม่สนใจจำต้องเงยหน้ามองสบสายตาคมที่มีลูกเล่นในตัว เลิกคิ้วสูง "พี่ก็ยืนยันเหมือนเดิม" "__"..!!

การพูดคุยของเราสองหยุดชะงักเมื่อพี่คุณ,นโม,พายุเดินมาสบทบ...

@3ปีผ่านมา

ตั้งแต่วันนั้นจนผ่านสามปีผมได้แค่ตามติดหนูอิงไปทุกที่ผมไม่ใช่ซาแซงนะครับก็แค่ทุกที่ ที่หนูอิงไปหาพี่หนูจ๋าเท่านั้นแระ ตามมานั่งข้างๆหรือโต๊ะถัดเพราะบางครั้งแฟนพี่ปลายพี่ผึ้งก็มานั่งด้วย แฟนพี่ปลายกับพี่ผึ้งก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแฟนพีี่ปลายก็พี่พายุ,แฟนพี่ผึ้งก็พี่นโมส่วนพี่คุณก็ชอบกัดจิกหนูอิงตลอดส่วนผมก็มาแค่มองพี่หนูจ๋าถามว่ากล้วใหมก็ไม่นะชอบมอง..

เหมือนสายฟ้าฟาด...เช้าวันหนึ่ง

"ห๊ะ..พี่หนูจ๋าสอบติดม.xหรืออิง " แค่พี่จ๋าจบม.หกแล้วไม่ได้เจอหน้าบ่อยๆก็รู้สึกเฟลแระ นี้ไปไกลเลยที่นี้

"ช่าย..มีไรหรือ"

"โห้..ความรักระยะไกลเลย"

"หูย..ความรักใครกัน" 0_0

"เอ้าเรากับพี่หนูจ๋า"

"เหอะ..เรานึกว่านายตัดใจแล้วเพราะสามปีทีผ่านมานายมาแค่นั่งมองไม่เห็นทำไรเลย"

"อืม..วันรับใบเราจะสารภาพรักอิงข่วยหน่อย

"อะไรก็อิงเนอะคนสวยเบื่อ" การพูดคุยของเราสองคนหยุดลงเมื่อเสียงของเจ้าเวแทรกเข้ามาปีนี้นางมาเรียนที่เด็กมอ.หนึ่ง

"โห้ เจ้หาตั้งนาน"

"เป็นลูกแง่หรือไง เจ้าเว"

" ว่าน้องอีกแระ..มีเรื่องปรึกษาอะ" หนูอิงหันไปมองหน้าน้องชายสบสายตามองเห็นแววตาเธอรู้เลยน้องคิดอะไรอยู่

"บอกพี่จ๋าดิ แกจะได้บอกเพื่อนว่าเวรับถ่ายรูปราคาประหยัด"

"รู้ได้ไงนี้" ตัวของเวฬุแอบทึ้ง

"คนมันสวยและฉลาดมาก.." ความมั่นหน้าไม่เป็นรองใครด้วย..

"เจ้อิงสูงเท่าแล้วนี้ " ต้วเขาเองพึ่งสังเกตุว่าพี่สาวสูงขึ้น

"165..ทำไม" เธอตอบไปด้วยความมั่นใจอีกและคิดว่าคงสูงได้อีกนิด 170 จงมา....

"เปล่าเแค่คิดว่ามื่อไหรเวจะสูงมั้งนี้"

"ผู้ชายก็ม.สามแระมั้ง ใช่ไหมบาส"

"ก็ประมาณเทอมสองม.สองอะบางคนนะ บางคนก็ม.สามเลย"

ตอนเย็นเวฬาเดินมาอ้อนวานพี่สาวพี่หนูจ๋าช่วยประชาสัมพันธ์เรื่องที่เขารับถ่ายรูปให้กับรุ่นพี่ม.หก ในวันปัจฉิมนิเทศ.... "นะพี่หนูจ๋าเวฬาอยากได้เงิน"

"อืม...คุยอะคุยได้แต่แพงใหมเจ้เวอย่าลืมว่าพวกพี่ยังเด็กมัธยมกันอยู่นะก็ยังขอเงินทางบ้านอยู่เช่นกัน"

"จะเอาแพงทำไม..ไม่แพง เวอยากฝึกมือเฉยๆครับ" อ้อนวอนขอร้องในท่าลูกหมา

"อืม..งั้นก็ได้เดี๋ยวบอกให้ ว่าแต่อย่าลืมเอากล้องมาหล่ะวันศุกร์อะ"

"ไม่ลืมหรอกครับ"

ถึงเขาอยู่ม.หนึ่งก็ยังคงเป็นน้องของเธออยู่ยกมือลูบหัวเบา.. "โด้..พี่จ๋าผมเสียทรงหมดเลยนี้..

"เดี๋ยวจะโดนห่วงตัวกะพี่ได้ไง หวงอีกจะเล่าวีรกรรมสมัยเด็กๆฟัง"

"ขู่น้อง.." ตัวเขาแกล้งงอนแล้วเดินออกมาไม่ได้กลัวแต่ไม่ต้องพูดก็ได้ ?

พาร์ทที่บ้าน

เจ้าเอยหลังจากที่รู้ว่าเด็กน้อยของเธอสอบติดม.x ตอนแรกก็ทำใจไม่ได้แต่เธอก็ไม่ชิน 18ปีที่กันเจอหน้าทุกวัน นีี้กว่าจะเจอต้องบินไปหาเธอได้แอบบ่นกับเพื่อนรักแบบเจ้าขากับนารา..

"อะไรกันค่ะคุณแม่ขาทีตัวเองไม่กลับเลย เจ็ดปี ยังทำได้เลย"

"ไม่ปลอบก็ไม่ต้องพูดเลย ขาอ่ะ"

"เราคิดถึงก็แค่บินไปหาเองหนูเอย กรุงเทพ-เชียงใหม่ ไม่ไกลเลยชั่วโมงเศษๆแถมลิซ่าก็อยู่ด้วยทางโน้น" นาราที่นั่งอ่านรายงานของบริษัทคบเพื่อนอยู่เงยหน้าขึ้นมา..

"พูดเหมือนพี่คีย์หมดเลย ไม่มีใครเข้าใจหัวอกแม่แบบเอย" ( - _ - )

เรื่องนี้เธอคุยกับสามีพ่อของลูกเธอจะใครได้หล่ะ พี่คีย์นั้นแระคุยแบบเพื่อนเธอทุกคำพูดเลย ตัวเธอเลยต้องเงียบ..

@วันปัจฉิมเทศ

วันนี้ที่ม. 6 เข้าปัจฉิมอยู่ในอาคารประชุมหนูอิงกับเจ้เวพากันนั่งทำช่อดอกไม้จำนวน 6 ช่อพยายามทำให้เสร็จก่อนที่พวกพี่จะเดินออกมา..

"เว..เจ้าเวมาช่วยห่อก่อนสิจะเช็ดกล้องทำไมเนี่ย"เธอเริ่มโวยวายน้องชาย

"โห..เจ๊แป๊บนึงดิ" ไอ้คนที่ยุ่งกับกล้องก็ร้องขอ

บาสและบอยเดินมาจากทางไหนก็ไม่รู้เดินมาสมทบเห็นเพื่อนสาวกำลังวุ่นวายกับช่อดอกก็เลยอาสา

"ให้เราช่วยไหมหนูอิง"บอยเอ่ย

"ทำเป็นหรอถ้าเป็นก็นั่งลงไม่ต้องเสนอหน้าช่วยเลย" ก็เธอยิ่งไม่สบอารมณ์กับน้องชายพอเพื่อนพูดก็แค่รวน

"ปากคอเราะร้ายไปใหญ่เลยนะเราเนี่ย" บาสเอ่ย

"ขอแค่สวยพอจบ" ยืนหนึ่งเรื่องยกหางเลย

"จ้าคนสวยคนสวยแห่งห้องคิง" พร้อมกันสองยคน

"แน่นอนอยู่แล้ว" ก็ยังไม่สำนึก

แล้วเธอกับเพื่อนช่วยกันช่อดอกไม้ทั้ง 6 แต่ดอกไม้ยังเหลือบอยเลยคิดว่าเขาควรทำช่อนึงเพื่อนางในดวงใจของเขา "หนูอิงดอกไม้ได้หลือเราขอนะ" จริงๆเธอไม่ได้ขี้หวงแต่หมั่นใส้เพื่อนมันว่าให้เธอเมื่อกี้

"ของซื้อของขายขอฟรีได้ไง"

"งั้นเราจ่ายไปเลย 500 บาทพอไหม"

"ป๋าอะแต่ให้เอาจะให้เอาไว้กินไอติม" ^_^

บอยเขาเป็นพวกที่ว่าฆ่าได้หยามไม่ได้ล้วงเงินจากกระเป๋ามาวางตรงหน้าเพื่อนสาวทันที

"นี้ครับคุณอิงธารา"

"thank you คุณอนาคิณ"

เด็กหนุ่มวัย 15 ปีอย่างบอยอนาคิณยื่นเงินให้เพื่อนสาวเสร็จแล้วก็นั่งมองกองดอกไม้ เอ่อ...เขาทำไม่เป็นเลยว่าเขาก็เลยนั่งมองเพื่อนสาวจนเจอหันมา..

"หนูอิงทำให้หน่อยสิ"

"ได้สิไม่มีปัญหาเอากี่ช่อล่ะ"

"ช่อเดียวพอ" ตัวเขาเองก็ไม่รู้จะทำให้ใครเพราะจริงๆก็สนิทหมดแต่อิงก็ทำเผื่อไว้แล้วสำหรับพี่ๆทุกคน

เมื่อรุ่นพี่ม. 6 พากันทยอยออกมาพวกเราก็พากันหอบช่อดอกไม้ยืนให้ทุกคนทยอยให้คนแรกคือพี่นะโมพี่ปลายพี่ผึ้งและพี่พายุ

ส่วนอีก 2 ช่อเธอเดินเอาไปให้พี่สาวคนสวยของเธอแล้วเธอก็บอกพี่สาวคนสวยว่ามีคนอยากคุยด้วย

"พี่หนูจ๋ามีคนเขาอยากคุยด้วย"

"ใครอ่ะพี่รู้จักป่ะ"

"จะใครได้ล่ะก็เจ้าบอยยังไงไปคุยกันให้รู้เรื่องก็ดีนะพี่"

"แต่ว่าเรารู้เรื่องที่บอยชอบพี่หรอ"

"รู้ตั้งแต่มันมาขอเป็นเพื่อนตอนม.หนึ่งเลยมั้งมันตั้งใจเดินมาเพื่อจะขอเป็นเพื่อนกับอิง มันก็เป็นเพื่อนที่ดีนะเชื่ออิงไปคุยเถอะ"

#บอยจะอะไรกับพี่จ๋าเนี่ย รักว้าวุ้นเด็กม.3