แนะนำตัวละคร+ตอนที่หนึ่ง

แนะนำตัวละคร

*ซ่งอี้หนิง คุณหนูใหญ่ซึ่งต้องดูแลรับผิดชอบเงินทองและการค้าของตระกูล

*จ้าวจื้อหมิง หมิงอ๋องผู้ใช้ชีวิตเสเพล หิวได้ทั้งวันทั้งคืน

*ซ่งหยาง น้องชายผู้เอาไหน วันวันเอาแต่เที่ยวเตร่ใช้เงินราวกับเบี้ย

*หลี่เหม่ย คณิกาตัวเด็ดแห่งหอคณิกาชุนเซียง

ตอนที่หนึ่ง

ต้องหาทางเอาเองแล้ว

“ท่านแม่ หากท่านยังตามใจอาหยางอยู่เช่นนี้ อีกหน่อยพวกเราคงต้องกินกรวดแทนข้าวแล้วเจ้าค่ะ”

‘ซ่งอี้หนิง’ คุณหนูใหญ่สกุลซ่งซึ่งต้องเหนื่อยยากรับผิดชอบบัญชีการค้าของตระกูลเอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

ท่าทางกระฟัดกระเฟียดของบุตรสาวย่อมทำให้มารดารู้สึกลำบากใจไม่น้อย แต่อย่างไรนางก็ยังคงเข้าข้างบุตรชายอยู่ดี

“หยางเอ๋อร์เป็นถึงบุตรชายคนเดียวของจวนกั๋วกงเรา จะให้เขามัวมัธยัสถ์กระเบียดกระเสียรอยู่ได้อย่างไร อีกอย่างช่วงนี้เขาต้องสร้างสัมพันธ์กับผู้คนมากหน้าหลายตาเพื่อหาเส้นสายปูทางสู่การเป็นขุนนางจึงต้องใช้เงินมากหน่อย

หนิงเอ๋อร์ เจ้าก็ผ่อนปรนกับน้องชายสักหน่อย อย่าเข้มงวดมากเกินไป ถึงอย่างไรจวนของเราก็ยังมีสมบัติให้นำออกไปขายอีกตั้งมาก”

ซ่งอี้หนิงมองหน้าซ่งฮูหยินเอกซึ่งยังไม่รู้ร้อนรู้หนาวแล้วจึงส่ายหัว

“จวนของเราหรือจะเหลือสมบัติมากอย่างที่ท่านแม่เอ่ย หลายปีที่ผ่านมาพวกเราขนของมีค่าออกไปขายจนแทบเหลือแต่จวนร้างแล้ว ยังจะมีสิ่งใดให้ขายได้อีก

ร้านค้าหลายร้านของเราก็ขายเปลี่ยนมือไปจนเหลือเพียงร้านที่ไม่ทำเงินแค่ไม่กี่ร้าน รายได้ที่เข้าจวนมาแค่ใช้จ่ายประจำวันยังแทบไม่พอ

ท่านแม่ไม่ได้สังเกตหรือว่าสาวใช้กับบ่าวชายหายหน้าไปตั้งหลายคนด้วยข้าจำต้องขายออกไป ขืนอาหยางยังคงใช้เงินราวเสกได้เช่นนี้ ไม่ถึงเดือนแม้แต่ข้าหรือท่านแม่ก็คงต้องขายตัวเองออกไปให้เขานำเงินไปใช้จ่ายแล้ว”

ซ่งฮูหยินเอกเริ่มหน้าซีดเมื่อเหลียวมองไปทั่วจวนเห็นเพียงห้องโล่งกับสาวใช้ไม่กี่คน ยามนี้นางจึงเพิ่งตระหนักความร้ายแรงตามที่บุตรสาวบอกกล่าว

“เช่นนั้นพวกเราจะทำเยี่ยงไรดีเล่า หนิงเอ๋อร์ บิดาของเจ้าก็ตัดช่องน้อยไปก่อน ทิ้งพวกเราเอาไว้เช่นนี้ ฮือๆๆ”

ซ่งอี้หนิงมองมารดาที่ยังไม่ทันไรก็หลั่งน้ำตาพร่ำรำพันความทุกข์ตรมทั้งๆ ที่นางต่างหากเป็นคนวิ่งแก้ไขปัญหามาตั้งแต่เข้ามาในร่างนี้

ซ่งอี้หนิงในตอนนี้ย่อมไม่ใช่ซ่งอี้หนิงคนเดิมซึ่งเป็นเพียงคุณหนูบอบบางแห่งจวนกั๋งกงผู้มั่งคั่ง นางเองก็ไม่รู้ว่าเหตุใดจู่ๆจึงตื่นขึ้นในร่างนี้ตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อน

จากพนักงานบัญชีที่วันวันได้แต่คิดเลขวุ่นวายจนปวดหัวไม่ได้เงยหน้าเงยตาแล้วยังได้รับเงินเพียงกินใช้ชนเดือน

เมื่อพบว่าตนเองกลายคุณหนูใหญ่ บุตรสาวคนโตแห่งจวนซ่งกั๋วกง นางจึงยินดีปรีดาจนแทบลุกขึ้นกระโดดโลดเต้น

นับจากวันนั้น นางจึงใช้ชีวิตนั่งกินนอนกินแสนสุขสบาย วันวันเพียงแต่งกายงดงาม เรียนศาสตร์ต่างๆ ราวเป็นของเล่นโดยมีสาวใช้รองมือรองเท้าหลายคน