บทที่11 วาริน

“ที่นี่ทำเลดีนะคะ ใกล้บริษัทตั้งหลายแห่ง แบบนี้พนักงานออฟฟิตคงจะมานั่งทานกาแฟกันเยอะเลย” เนตรนลินเอ่ยหลังจากก้าวออกมานอกร้านแล้วเห็นตึกมากมายอยู่ใกล้ ๆ ร้านกาแฟแห่งนี้ตั้งอยู่ในทำเลที่ดีมีบริษัทห้างร้านหลายบริษัทอยู่ใกล้ ๆ ไม่มีทางที่พนักงานบริษัทจะไม่สั่งกาแฟและขนมจากร้านนี้ไปดื่มกิน

“ใช่จ้ะ ลูกค้าประจำส่วนใหญ่เป็นพนักงานออฟฟิต หลัก ๆ เลยก็ตึกนั้นเลย บริษัทอสังหาริมทรัพย์ของเราเอง ดินก็ทำงานอยู่ที่ตึกนั้นล่ะ” ปีย์วราอธิบายพร้อมกับชี้ไปที่บริษัทอสังหาริมทรัพย์แห่งใหญ่ที่สุดในบริเวณนี้ซึ่งเป็นบริษัทของตระกูลคีรีราชโภคินที่ล้มละลายไปแต่ปฐพีเทคโอเวอร์กลับคืนและพลิกฟื้นให้กลับมาคืนชีพเป็นบริษัทที่ทำกำไรมหาศาล

เนตรนลินพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะหันมองไปยังตึกที่อยู่ถัดไปจากตึกของคีรีราชโภคินสามตึก “เออ แต่บริษัทตรงโน่นใช่บริษัทของอินทรโยธาหรือเปล่าคะ ตอนเด็ก ๆ คุณพ่อเคยพานาเข้าไป”

“ใช่ แต่ก็ขาดทุนมาสามสี่ปีแล้วล่ะ ไม่มีใครเข้ามาบริหารน่ะท่านนายพลท่านก็ไม่ยุ่ง” ปีย์วราตอบก่อนที่จะยิ้มน้อย ๆ “อีกหน่อยก็คงเจ๊ง”

“น่าเสียดายแย่เลยนะคะ นาถูกพูดกรอกหูมาตั้งแต่เด็กว่าบริษัทนั้นเป็นบริษัทที่คุณปู่รักมาก ท่านไม่อยากให้ที่นั่นต้องปิดตัวลงแม้แต่วินาทีสุดท้ายท่านก็ยังฝากคุณย่ากับคุณพ่อไม่ให้ปิดที่นั่น”

“กิจการย้ำแย่มาหลายปี ไม่มีผู้บริหาร อีกไม่นานคงต้องปิดตัวลง แต่ถ้านาอยากให้บริษัทนั้นอยู่ต่อไป พี่ว่านาคงต้องอ้อนให้นายดินซื้อต่อจากคนพวกนั้นแล้วล่ะ หรือไม่ก็...” ปีย์วราหยุดคำพูดไว้เพียงแค่นั้นไม่ได้พูดต่อเมื่อเห็นปฐพีเดินเข้ามายืนด้านหลังหญิงสาวพอดี

“ก็อะไรคะ?” เนตรนลินถามด้วยไม่รู้ว่าด้านหลังนั้นมีคนมายืนอยู่

“ก็...ถามเขาดูสิจ๊ะ” ปีย์วราบอกแล้วก็ส่งสายตาไปที่ด้านหลังของหญิงสาว เนตรนลินที่ยังคงงุนงงกลับหลังหันไปทันทีก่อนจะชนเข้ากับร่างหนา ร่างบางถึงกับเซแต่ชายหนุ่มคว้าร่างบางเข้าแนบอกได้ทัน หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตาสองคู่เผลอสบตากันนิ่งในขณะที่ปีย์วราไม่คิดที่จะขัดแต่เลือกที่จะเลี่ยงกลับเข้าไปในร้านด้วยใบหน้ายิ้มกริ่ม

“พี่ดาวคะ คุณนาเธอเป็นใครมาจากไหนคะ พี่ดาวมั่นใจเหรอคะว่าเธอไม่ได้เข้าหาพี่ดินเพราะความรวยอะ” วารินพนักงานพาร์ททามสาววัย20เอ่ยถามทันทีที่เจ้าของร้านเดินเข้ามาในร้านโดยไม่มีผู้หญิงอีกคนเข้ามาด้วย วารินเป็นเพื่อนสนิทของภารดีน้องสาวของภากรที่ปีย์วรารับเข้ามาทำงานเพราะคำขอของน้องสามีที่ตอนนี้ได้ทุนไปเรียนเกี่ยวกับแฟชั่นอยู่ที่ปารีส

“พี่ดาวรู้จักคุณนาเธอดีแล้วเหรอคะ วาไม่อยากให้พี่ดินต้องเสียใจอีก” วารินเอ่ยพร้อมกับทอดสายตามองออกไปนอกร้าน เธอหลงรักปฐพีตั้งแต่ที่ได้รู้จักชายหนุ่มเมื่อ5ปีก่อน เธอรู้มาจากภารดีว่าปฐพีสูญเสียคนรักไปเมื่อ5ปีก่อนและไม่คิดจะเปิดใจรับใครเข้ามาแต่วันนี้กลับมีผู้หญิงเข้ามาอยู่ในฐานะภรรยา ผู้หญิงคนนั้นจะไว้ใจได้เหรอ? ทำไมคนที่อยู่ในอ้อมกอดปฐพีถึงไม่ใช่เธอกันนะ

“พี่เชื่อว่านาเป็นดี และดินเขาเลือกแล้วไม่ได้มีใครไปบังคับให้เขาเลือก” ปีย์วราเอ่ย “พี่รู้ว่าวารู้สึกอย่างไรกับดิน แต่ตอนนี้ดินมีนาแล้ว พี่หวังว่าวาจะตัดใจได้นะ”

วารินไม่ตอบแต่กลับสะบัดตัวเดินหนีไปหลังร้าน เพราะเธอเป็นเพื่อนสนิทที่ภารดีน้องสาวของภากรฝากฝังให้ช่วยดูแล หญิงสาวจึงกล้าทำตัวไม่เคารพเจ้าของร้านหรือเกรงใจพนักงานคนอื่น แม้ปีย์วราจะไม่ชอบใจนักแต่ก็ไม่คิดจะลงโทษเพราะรู้จากภารดีทุกอย่างเกี่ยวกับวาริน

วารินเป็นคนน่าสงสารคนหนึ่งที่สร้างตัวตนร้าย ๆ ขึ้นมาเพื่อปกป้องตัวเองจากอันตรายทั้งที่ในใจอ่อนแอและแทบจะไม่ไหว ปีย์วราไม่อยากให้วารินไม่ชอบเนตรนลินเพราะลึกลงไปแล้วคนทั้งคู่มีอะไรที่คล้ายกันเพียงแต่เนตรนลินเข้าใจโลกมากกว่าวารินก็เท่านั้น

พี่สาวฝาแฝดของเจ้าพ่อได้แต่หวังว่าวารินจะตัดใจจากปฐพีได้และไม่คิดว่าเนตรนลินเป็นศัตรู เพราะถ้าวารินคิดว่าเนตรนลินเป็นศัตรูและทำร้ายเนตรนลินปฐพีคงไม่ปล่อยให้วารินมีชีวิตที่ดีเป็นแน่เพราะเธอรู้สึกได้ว่าเนตรนลินมีความหมายในใจปฐพีไม่น้อยโดยที่เจ้าตัวเองอาจจะยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำไป