บทที่10 น้อง ๆ

พายุอารมณ์เป็นสิ่งที่มอดดับยากยิ่ง รอบแล้วรอบเล่าที่ปฐพีใช้พิสูจน์ให้เนตรนลินได้เห็นและมอมเมาเธอให้หลงใหลไปกับอารมณ์ใคร่

กว่ากิจกรรมกระชับความสัมพันธ์และผลิตทายาทตัวน้อย ๆ จะจบลงเนตรนลินก็เพลียแสนเพลีย เมื่อยแสนเมื่อยแต่ก็อุ่นซาบซ่านและผ่อนคลายขึ้นเมื่อปฐพีกระชับร่างเธอเข้าไปกอด ความอบอุ่นจากร่างกายหนาทำให้หญิงสาวหลับไปอย่างสบายใจไร้กังวลโดยไม่สนใจเลยว่าเวลานี้ย่างเข้าสู่เช้ามืดของอีกวันไปแล้ว

ด้านหนึ่งคนสองคนกำลังค่อย ๆ ผูกพันกันอย่างไม่รู้ตัวแต่อีกด้านหนึ่งหนุ่มน้อยวัย20กลับกำลังหัวเสียจากการเสียพนันจนแทบอยากจะอาละวาด

“บ้าเอ้ย เสียอีกแล้ว วันนี้ดวงซวยจริง ๆ”

“เสียเยอะขนาดนี้แกยังมั่นใจอีกเหรอวะ ว่าจะไปเล่นที่โน่นน่ะ” ปราการ เพื่อนสนิทที่ติดตามมาบ่อนการพนันแห่งนี้เอ่ยถามอย่างเป็นห่วง

“ไปดิ ฉันนัดโจดี้ไว้แล้ว จะเบี้ยวได้ไง เสียหน้าแย่ ส่วนไอ้ที่เสียวันนี้ขนหน้าแข้งฉันไม่ร่วงหรอก” นนทิวัตรตอบกลับอย่างถือตัว อาทิตย์หน้าเขานัดแนะกับเพื่อนว่าจะไปเล่นที่คาสิโนแห่งใหญ่ในลาสเวกัสที่เขาเคยไปเหยียบมาแล้วหลายครั้งและไม่เคยเสียเลยสักตา หอบเงินกลับมาเป็นกอบเป็นกำ เขาเชื่อว่าถ้าไปเล่นที่นั้นต้องไม่เสียเหมือนที่นี่เรื่องอะไรเขาจะยกเลิกการไปเล่นที่โน่นกันล่ะ

“เออ บ้านแกมันรวย แต่แกแน่ใจนะว่าไปโน่นแล้วจะไม่เสียอะ”

“ไม่เสียหรอกน๊า คอยดูนะฉันจะเอาเงินกลับมาสักร้อยล้าน” นนทิวัตรเอ่ยอย่างมั่นใจก่อนที่จะกลับไปเล่นอีกรอบ รอบนี้เขาจะต้องชนะ ปราการมองก่อนจะลอบยิ้มดูเหมือนเพื่อนผู้เย้อหยิ่งของเขาจะไม่รู้ว่าที่ได้กลับมารอบก่อน ๆ ก็เพราะทางโน่นยอมลงให้เพื่อที่จะให้เหยื่อติดเบ็ดอยากกลับไปเล่นอีก และรอบนี้นนทิวัตรเอาไปเท่าไหร่ก็หมด และอาจถึงขั้นหมดเนื้อหมดตัวจนทำครอบครัวเดือดร้อนเลยก็ได้

ในขณะที่นนทิวัตรกำลังถูกผีพนันเข้าสิงจนมีแววจะหมดตัวคนเป็นน้องสาวกลับกำลังไม่เป็นผู้เป็นคนอยู่ภายในปาร์ตี้ยา

นิลรดาเด็กสาววัย17ปีติดยางอมแงมจากการอยากรู้อยากลองหลงมัวเมาในอบายมุขโดยไม่รู้เลยว่าภาพที่เธอกำลังคลอเคลียกับเพื่อนที่เล่นยาเช่นกันได้ถูกภากรบันทึกไว้ทุกช็อตเสียจนเด็กสาวจะไม่มีทางปฏิเสธได้

ทั้งนนทิวัตรและนิลรดากำลังจะได้รับความเดือดร้อนจากสิ่งที่ตัวเองก่อและกำลังจะนำความเดือดร้อนไปสู่ครอบครัวด้วยและคนที่จะได้รับความเสียใจที่สุดจากการกระทำของพวกเขาก็คือคุณหญิงวาริณีที่รักหลานทั้งสามที่เกิดจากคุณอมรานักหนา

บ่ายวันต่อมา

เนตรนลินหลับยาวจนเกือบเที่ยงกว่าจะลงมาทานอาหารเช้าก็เข้าเวลาอาหารเที่ยงเข้าไปแล้วแต่คุณหญิงประภาพรหรือปีย์วราก็ไม่ได้ตำหนิอะไรทำเพียงแค่ยิ้มล้อเลียนเสียจนเนตรนลินอยากจะแทรกแผ่นดินหนีแต่ก็ทำไมได้ พอทานอาหารเสร็จปีย์วราจึงชวนหญิงสาวออกมาที่ร้านกาแฟเพื่อที่จะแนะนำให้หญิงสาวได้รู้จักกับพนักงาน

“ทุกคนจ๊ะ นี่คุณเนตรนลิน หรือคุณนา เธอเป็นน้องสะใภ้ของพี่เอง ต่อไปคุณนาเขาจะมาดูแลที่นี่แทนพี่ ฝากทุกคนดีกับคุณนาด้วยนะจ๊ะ”

“สวัสดีครับ/สวัสดีค่ะ” พนักงานทุกคนเอ่ยกับหญิงสาวอย่างเคารพและเป็นมิตรหญิงสาวจึงส่งยิ้มกลับไป

“นี่ต้น เป็นบาริสต้าที่เก่งที่สุด นั่นไหมพนักงานเสิร์ฟ นี่กิ๊กพนักงานเสิร์ฟนอกสถานที่ ส่วนที่เหลือวา หมวย อิน บีม กายเป็นพนักงานพาร์ททาม”

“ยินดีที่ได้รู้จักทุกคนนะจ๊ะ พี่เพิ่งกลับมาเมืองไทยไม่นานฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ มีอะไรแนะนำพี่ได้เลยนะ” หญิงสาวเอ่ยกับพนักงานทุกคนก่อนจะยิ้มให้ปีย์วรา “พี่ดาวไม่ต้องห่วงนะคะ นาจะช่วยดูร้านให้จนกว่าน้องดาจะตื่น อย่าห่วงหน้าพะวงหลังอีกเลยนะคะไปดูแลน้องดาเถอะ”

“ขอบใจจ้า” ปีย์วราตอบรับก่อนที่จะชวนหญิงสาวเดินดูรอบ ๆ ร้าน