ตอนที่6. ฟังนะ

“ฟังเรานะ ยายหนูดี” เลโอบอกเสียงเข้ม

นุดีชะงักงัน ผู้ชายตรงหน้ารู้จักชื่อเล่นของหล่อนด้วย ชื่อที่มีเพียงคนสนิทเท่านั้นที่รู้ และนุดีมีคนสนิทด้วยไม่มากนัก

“เราเป็นเทวดา....เอ่อ...คิวปิดน่ะ...ภาษาไทยหมายถึงกามเทพ”

“กามเทพ!!!” นุดีทวนคำก่อนอ้าปากค้าง “นี่ นายหลุดมาจากโรงพยาบาลบ้า ใช่ไหม”

เลลาหัวเราะคิกด้วยความขบขัน ขณะที่เลโอทำสีหน้าอ่อนใจ

“..........” คราวนี้เลโอไม่พูดไม่จา เดินวนไปรอบห้อง และ เขาหยิบรูปถ่ายใครบางคนที่นุดีซ่อนไว้ตามมุมต่างๆ....ซอกตู้หนังสือ...ในลิ้นชัก...หลังกรอบรูปถ่าย.....กระทั่ง...

“นายจะทำอะไร...อย่า...อย่านะ” นุดีร้อง เมื่อผู้ชายคนนั้นเดินเข้ามาใกล้อย่างรวดเร็วและไม่พูดพล่ามทำเพลง เขาคว้ารูปถ่ายที่ซ่อนอยู่ใต้หมอนของหล่อน

ก่อนโยนรูปถ่ายทั้งหมดที่หยิบออกมาจากที่ซ่อนรอบห้องนุดีโยนลงบนที่นอนต่อหน้านุดี

“ฉันจะมาช่วยให้เธอสมหวังกับหมอนี่.....นายปรานต์ คนที่เธอแอบหลงรักมาหลายปี”

คราวนี้ นุดี แปลกใจจนเบิกตากว้างที่สุดในชีวิต “นาย นายรู้ ความลับของฉัน”

“แน่นอน” เลโอยักไหล่ “บอกแล้ว ฉันเป็นคิวปิด หรือถ้ายังไม่เชื่อ”

เลโอมองไปรอบห้อง ก่อนตัดสินใจเพ่งกระแสจิตทำให้แจกันใส่ดอกไม้ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะค่อยๆลอยขึ้น

“นาย นายทำได้ยังไง” นุดีอ้าปากค้าง พลางชี้มือตามแจกันที่ลอยวนตรงหน้าหล่อนสลับกับมองแขกแปลกหน้ายามวิกาล

“ก็บอกแล้ว เราเป็นเทวดา” เลโอยิ้มกริ่ม

“ฉัน...ฉัน...” นุดีมองหน้าเลโอ สลับกับมองแจกันที่ค่อยๆลดต่ำลงสู่สภาพเดิม

“เชื่อหรือยัง” เขายักคิ้วถาม“หรือจะเอาเรื่องของเธอสมัยเด็กๆดีล่ะ ที่ไม่มีใครรู้แน่ๆนอกจากเทวดาอย่างฉัน”ว่าแล้ว เลโอก็ร่ายยาวถึงวีรกรรมที่นุดีก่อไว้สมัยเด็ก ซึ่งก็ล้วนเป็นเรื่องที่เกิดจากความเปิ่นเชยของหล่อน

“พอ พอแล้ว” นุดียกมือปราม ไม่ใช่หล่อนรับไม่ได้ที่เขาร่ายยาวถึงวีรกรรมเด็ดๆของนุดี หากแน่ใจแล้วว่า หล่อนกำลังอยู่กับสิ่งที่ไม่คาดคิด เรื่องราวเหนือจริง หรือไม่ก็

.....ปาฏิหาริย์....

“เชื่อแล้ว ใช่ไหม”

เขาถาม คราวนี้นุดีพยักหน้าอย่างยอมจำนน เลลาเห็นอย่างนั้นจึงค่อยๆบินออกมาจากที่ซ่อนตัวให้นุดีเห็น

“นั่น นั่น อะไร” นุดีตกใจเป็นคำรบที่สอง...เอ๊ย...สาม..หรือ...สี่...เอาเป็นว่า นับไม่ถ้วน

“ฉันเป็นแองเจิ้ลจิ๋ว นางฟ้าผู้ช่วยของคิวปิดเลโอ” เลลาหมุนตัวโชว์ช้าๆกลางอากาศ ก่อนถอนสายบัวโปรยยิ้มให้นุดีอย่างเป็นมิตร ก่อนที่.....

“โอ๊ย ฉันจะเป็นลม” นุดีแน่นิ่งไปอีกครั้ง

ปล่อยให้เลลาหันมาสบตากับเลโออย่างไม่เข้าใจ พวกเขาทำอะไรผิดถึงทำให้มนุษย์ผู้หญิงคนนี้ หมดสติครั้งแล้วครั้งเล่า

เฮ้อ!

....

“หนูดี หนูดี เป็นอะไรหรือเปล่าลูก”

เสียงเรียกชื่อนุดีพร้อมเคาะประตูห้องเบาๆก่อนรัวเร็วหนักขึ้นจนเจ้าของห้องเริ่มรู้สึกตัว

หญิงสาวเปิดเปลือกตาที่หนักอึ้ง “กี่โมงแล้ว” นุดีค่อยๆผงกหัวขึ้นดูนาฬิกาก่อนลุกขึ้นช้าๆ แล้วรีบขานรับเสียงที่เรียกอยู่นอกห้อง

“ได้ยินแล้วค่ะ คุณย่า” ก่อนจะลุกเดินไปเปิดประตู

“เป็นอะไรหรือเปล่าหนูดี” คุณย่ารัญจวนยืนหน้ายุ่ง ขนาบด้วยองครักษ์พิทักษ์กาย ป้านุ่ม แม่บ้านคนเก่าแก่ของคุณย่ารัญจวน

“ไม่สบายหรือเปล่าลูก” คุณย่าเอื้อมมือมาอังหน้าผากหญิงสาว “ตัวก็ไม่ร้อนนี่”

“ย่าคิดว่า หนูดีคงทำงานเหนื่อยก็เลยไม่ได้มาปลุกใส่บาตรด้วยกัน แต่เห็นว่าสายมากแล้ว หนูดีไม่เคยตื่นสายนี่ลูก ให้ป้านุ่มมาเรียก เคาะประตูห้องเป็นนาน แต่หนูไม่เปิด ย่าก็เลยรีบมาดู”

นุดีเปิดยิ้มเซียวๆ “ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ เมื่อคืนนอนดึก ก็เลยลุกไม่ไหว” หล่อนสารภาพ

“ตายจริง เดี๋ยวป้านุ่มไปเอายาให้ทานนะคะ” ป้านุ่มรีบบอก

“ไม่เป็นไรค่ะ ป้านุ่ม” นุดีร้องบอก “แค่หลับๆตื่นๆ เหมือนฝันร้าย สงสัยอ่านนิยายมากไป”

“อุ๊ย ฝันว่าอย่างไงคะ” ป้านุ่มกุลีกุจอถาม

“แม่นุ่ม” คุณย่ารัญจวนหันไปทำตาดุใส่ป้านุ่ม

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะป้า มันเบลอๆนุดีจำไม่ได้หรอก” นุดียิ้ม “สงสัยคงเล่าไม่ถูก ถ้าป้านุ่มจะเอาไปตีเป็นเลขเด็ดคงผิดเสียเปล่าๆ” นุดีบอกอย่างรู้ทัน