ตอนที่2. บทนำ

มิหนำซ้ำความซุกซน เอาแต่รักสนุกไม่ยอมทำการงานใดของเลโอจึงสร้างแต่ความเดือดร้อนลำบากใจ มีเรื่องฟ้องเหล่าบรรดาหัวหน้าคิวปิดไม่เว้นแต่ละวัน สร้างความลำบากใจให้พ่อของเลโอที่เป็นชนชั้นปกครองเหล่าคิวปิดแองเจิ้ล

ที่ประชุมคิวปิดจึงยื่นข้อเสนอให้ส่งคิวปิดเลโอมาเกิดบนโลกมนุษย์ แต่เลโอไม่ยอมทำตามความต้องการซึ่งตามกฎก็ไม่สามารถบังคับได้ เพราะการไปเกิดบนโลกมนุษย์ต้องเป็นไปด้วยความสมัครใจ

นอกเสียจากพ่อแม่ของเลโอจะพร้อมใจกันส่งลูกของตัวเองลงมา เท่านั้น

หากนางฟ้าทิพย์ธิดา แม่ของเลโอไม่อาจทำใจได้ที่จะไม่ได้พบหน้าลูกชาย จึงทำให้คิวปิด

เลโอยังลอยนวลสร้างความปั่นป่วนไปทั่ว

แต่กระนั้น นางฟ้าทิพย์ธิดาก็พยายามหาทางออกให้บรรดาคิวปิดแองเจิ้ล โดยยื่นเจตนาต้องการส่งเลโอไปยังเมืองเทวดานางฟ้าที่จุติของนางฟ้าทิพย์ธิดา หวังจะให้ผู้มีศักดิ์เป็นตาซึ่งตอนนี้ดำรงตำแหน่งผู้ปกครองเทวดาได้ช่วยอมรมบ่มนิสัยคิวปิดเลโอ

เลโอ จึงต้องระเห็จมาอยู่ฟากฝั่งเมืองเทวดา พร้อมกับแองเจิ้ลเลลาที่ถูกคัดเลือกให้มาคอยดูแลเลโอ เธอไม่เต็มใจสักนิด แต่ก็นั่นล่ะ เลลาเป็นแค่แองเจิ้ลจิ๋ว ไม่อาจยื่นคัดค้านใดได้ รู้อย่างนี้ แอบให้ใต้โต๊ะกรรมการตอนคัดเลือกก็ดี (เฮ้อ)

คิวปิดเลโอรู้สึกเศร้าได้ไม่กี่เพลา หากไม่ทันไรก็กลับสภาพเดิม ความหล่อเหลาราวเทพบุตรกรีก เพราะมีเชื้อลูกครึ่งคิวปิด ทำให้เป็นที่หมายปองของนางฟ้าที่พบเจอแต่เทวดาหน้าไทยๆ

ที่สุด เหตุการณ์ที่เกิดในฟากฝั่งบรรดาแองเจิ้ลก็กลับมาซ้ำร้อยในหมู่มวลนางฟ้า ต่างตกเป็นทาสเสน่หาของคิวปิดเลโอ ไม่นับที่เขาเกกมะเหรกเกเรคอยแกล้งเพื่อนเทวดาให้ปั่นป่วนไปทั่ว สวรรค์ ทั้งที่ตัวเองมีสติปัญญาที่เหนือกว่าเทวดาตนอื่นแต่ไม่นำมาใช้ในทางที่ถูกที่ควร

“เจ้ารู้ไหม ตอนนี้ตาของเจ้าโกรธมากที่เจ้าคอยแต่กลั่นแกล้งตนอื่นๆ”

เลลาบอกเลโอที่เปรียบไปแล้วก็เหมือนนายของเธอเพราะเธอมีหน้าที่ต้องคอยเป็นที่ปรึกษาของเขา หากดูเหมือนเลโอจะไม่ค่อยมีเรื่องอะไรปรึกษาเลลาเนื่องจากเขาไม่ทำกิจประโยชน์อันใด

“เรื่องแค่นี้น่ะหรือ ที่เจ้ารีบบินจี๋มาปลุกเรา แย่ที่สุด ไม่รู้หรือไง เราไม่ได้เข้าสู่ห้วงนินทรารมณ์มานานเท่าใด” เลโอผลุนผลันเดินไปหยิบผลทิพย์มากัดกินด้วยความโกรธ

“ก็มัวแต่ไปยุ่งกับบรรดานางฟ้าน้องใหม่ ที่เพิ่งมาถึงสวรรค์ เจ้าถึงได้ไม่มีเวลาพักผ่อน ขอบอกว่า เรื่องนี้รู้ไปถึงหูของตาเจ้าแล้ว”

เลโอยักไหล่ ไม่สนคำพูดของเลลา เขาทำท่ารำคาญเลลาก่อนหันเดินหนีไปอีกทาง

“เจ้าจะไปไหน” แองเจิ้ลประจำตัวรีบบินมาดักหน้า

“เที่ยวป่าหิมพานต์ ไปดูกินรีเล่นน้ำ” เลโอบอกหน้าตาเฉย

“เจ้าจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น เลโอ”

เสียงกังวานก้องลั่นสวรรค์ ดังจนได้ยินทั่ว

เลโอชะงักฝีเท้าทันที เขาถอนหายใจก่อนหันกลับไป พร้อมๆกับเลลาที่รีบหันไปย่อตัวทำความเคารพเจ้าของเสียง

ผู้ปกครองเทวดาที่มีอำนาจสูงสุดในตอนนี้ แม้จะมีศักดิ์เป็นตาของเลโอ หากก็ไม่เคยเข้าข้างหลานตา กลับลงโทษเลโอทุกครั้งที่เขาทำผิด แต่ก็เป็นไปด้วยความเบื่อหน่ายเพราะเลโอไม่เคยเข็ดหลาบ

เลโอถอนหายใจหนักหน่วงทันทีที่เผชิญหน้าผู้เป็นตา แถมเลยเถิดไปเบื้องหลังล้วนเป็นเทวดานางฟ้าอาวุโส ที่จ้องเขาเขม็งอย่างกับโกรธเคืองมาหลายโกฏิปี

“จนป่านนี้ เจ้ายังไม่สำนึกถึงความผิดของตัวเอง เที่ยวก่อความปั่นป่วนไปทั่วสวรรค์ ล่าสุด เทวดาประจำราตรีกาลฟ้องข้าว่า เจ้าไปวุ่นวายสับเปลี่ยนรูปร่างดาวจนเพี้ยนไปหมด เจ้าบังอาจขโมยดาวลูกไก่ไปซ่อนไว้ถึงสี่ดวงจนเทวดาประจำราตรีกาลไม่อาจหามาทันเวลาได้ต้องลากไปตามจำนวนที่เหลือจนผิดเพี้ยน”

ผู้เป็นตาพูดถึงความผิดครั้งล่าสุดของหลานชายด้วยความโกรธเกรี้ยว

“โธ่ ท่านตา ข้าก็เพียงแต่อยากช่วยออกแบบท้องฟ้ายามราตรีกาลให้ดูมีอิจเมจใหม่ๆขึ้นมาบ้าง ท่านน่าจะปรับปรุงเปลี่ยนแปลงไม่ให้ดูระเกะระกะ”