ตอนที่1. บทนำ

บทนำ

ณ เบื้องบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์

“ตื่นๆๆ ตื่นเดี๋ยวนี้ เลโอ” เสียงแหลมสูงของนางฟ้าหรือแองเจิ้ลสีชมพูตัวจิ๋วมีคฑาน้อยเป็นอาวุธวิเศษในมือ บินวนไปมาด้วยปีกบางๆที่งอกออกมาตรงกลางหลัง

“ได้ยินไหม เลโอ ข้าบอกให้ตื่น” แองเจิ้ลจิ๋วตัวเดิมบินวนไปรอบๆด้วยความเร็วมากกว่าเดิม พร้อมแหกปากด้วยเสียงที่ดังกว่าเก่าหลายเท่า บ่งบอกว่า เธอกำลังโกรธถึงขีดสุด เมื่อพยายามเรียกใครบางตนที่ยังคงหลับใหล

ทั้งที่ตอนนี้ ใครต่อใครเขาพากันไปทำหน้าที่ของตัวเองหมดแล้ว

ทั้งเข็นรถพระอาทิตย์ ทั้งปัดกวาดก้อนเมฆ ทั้งดูแลต้นผลทิพย์ ไหนจะพิจารณาคำอธิษฐานของมนุษย์วันละหลายล้านข้อ รวมทั้งงานอื่นๆจิปาถะนับไม่หวาดไหวบนสวรรค์

หากตรงหน้าแองเจิ้ลจิ๋วตอนนี้ ยังมีบางตนที่ยังนอนหลับอุตุ อย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

ไม่รู้สินะว่า ภัยกำลังจะมาถึงตัว เธอถึงต้องบินรี่มารายงานโดยด่วน

“ตื่น!!!” คราวนี้ เธอบินเข้าไปใกล้หูใครตนนั้น ก่อนตะโกนสุดเสียง

“เฮ้ย เกิดอะไรขึ้น !!!” ได้ผล....แองเจิ้ลน้อยยิ้มกว้าง เมื่อเห็นร่างตรงหน้ารีบลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจจนลนลาน ดวงตาสีเทาอมฟ้าเบิกโตพลางหันซ้ายขวาไปมา

“เลลา” เขาคำรามเรียกชื่อแองเจิ้ลน้อยด้วยความโกรธ

แองเจิ้ลจิ๋วกอดอกไขว่ห้างอยู่กลางอากาศ มองเขาด้วยความขบขัน....ดูเถอะ ผมเผ้าสีดำของเขาพันกันยุ่งเหยิงเป็นรังนกน่าขันชะมัด...เลลาหัวเราะจนท้องคัดท้องแข็ง

นานครั้ง คิวปิดเลโอจะลืมตัว ปล่อยท่าทางเปิ่นๆออกมา มิหนำซ้ำ ยังยกมือป้ายน้ำลายที่คงไหลย้อยออกมาตอนหลับสนิทพร้อมเสียงกรนสนั่น

“ยี้ ถ้านางฟ้าหรือแองเจิ้ลตนไหนมาเห็นเจ้าตอนนี้ คงเบือนหน้าหนีกันหมด รู้ไหม ตอนนี้ เจ้าน่าเกลียดมากๆ” เลลาชี้หน้าเลโอพร้อมบินลงมาใกล้ๆเขา

“ข้ากำลังนอนหลับสบาย เจ้านี่ นับวัน จะกวนใจข้ามากขึ้นทุกที จุ้นไปทุกเรื่อง” เลโอหัวเสีย

“ข้าก็ไม่อยากจุ้นนักหรอก เลโอ” เลลาทำเสียงงอน

“ถ้าไม่เพราะ ข้าถูกมอบหมายให้เป็นแองเจิ้ลประจำตัวเจ้า” เลลายื่นหน้าเข้ามาใกล้เลโอก่อนทำเสียงขึ้นจมูก “เชอะ เจ้าควรขอบใจข้าด้วยซ้ำ ที่ข้ายอมอยู่กับเจ้า ทั้งที่ไม่เต็มใจสักนิด เจ้าน่ะ ไม่เคยสร้างผลงานให้ข้าภาคภูมิใจ พอจะเอาไปคุยอวดในงานสังสรรค์ประจำปีกับเขาได้เลย มีแต่ทำเรื่องน่าปวดหัวไม่เว้นแต่ละวัน นี่ถ้าพ่อเจ้า......”

“พอได้แล้ว เลลา” เลโอส่งเสียงปราม พร้อมกับโบกมือไปมา

“ข้าคร้านจะฟังเจ้า น่าเบื่อที่สุด อยู่ที่ไหน ก็มีแต่โดนบังคับ โดนสั่งสอน เหมือนข้าเพิ่งเป็นคิวปิดใหม่หรือไม่ก็เทวดาเพิ่งขึ้นสวรรค์ ทั้งที่จริงข้าอยู่บนนี้มานานแสนนานแล้ว”

“ถ้าเช่นนั้น เจ้าก็ไปเกิดเป็นมนุษย์เสียทีสิ ข้าจะได้ไปทำหน้าที่แองเจิ้ลประจำคิวปิดตนอื่นๆบ้าง” เลลาเสนอแนะด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น

“ไม่!!!” เลโอส่ายหน้าไปมา อย่างรวดเร็วและหนักแน่น “ไม่มีวัน” เขายืนกราน “ข้าไม่ชอบความวุ่นวาย ที่นั่นมีแต่สิ่งโสมม ดำมืด น่าขยะแขยง”

“อย่างกับว่า ทุกวันนี้ เจ้าไม่ทำตัววุ่นวายอย่างงั้นล่ะ” เลลาเบ้ปาก

“นี่ เจ้าเป็นแองเจิ้ลประจำตัวข้า หรือเป็นแม่ข้ากันแน่” เลโอบ่นพรำ

“ถ้าข้าเป็นแม่ของเจ้า ข้าทำโทษเจ้าไปนานแล้ว ด้วยความผิดที่เจ้าก่อขึ้นนับครั้งไม่ถ้วน ไม่เลือกที่จะส่งเจ้ามาอยู่ที่นี่เด็ดขาด”

เลลาถอนหายใจ เธอเข้าใจเจตนาของนางฟ้าทิพย์ธิดาดีว่า ต้องการส่งลูกชายมาให้เหล่าเทวดานางฟ้าช่วยกันอบรมบ่มนิสัยบ้าง เผื่อจะดีขึ้นกว่าตอนอยู่อีกฟากที่ไม่มีแองเจิ้ลหรือคิวปิดตนไหนปรามเลโออยู่ เพราะคิวปิดเลโอถือตนว่ามีพ่อเป็นชนชั้นผู้นำของคิวปิด แถมแม่ยังเป็นนางฟ้าอันดับต้นๆ ทั้งสองพบรักกันในงานสังสรรค์ประจำปีของเหล่าทวยเทพทุกเชื้อชาติ

เลโอจึงเป็นลูกครึ่งพ่อคิวปิดแม่นางฟ้า เขามีรูปร่างหน้าตาโดดเด่นกว่าคิวปิดตนอื่น มิหนำซ้ำยังมีสติปัญญาเป็นเลิศเรียนรู้ตำราคิวปิดจนจบตามหลักสูตรก่อนใคร จึงเป็นที่หมายปองของแองเจิ้ลจนทะเลาะตบตีกันให้วุ่นวายค่าที่เลโอทำตัวเป็นคิวปิดเพลย์บอยหว่านเสน่ห์ไปทั่ว