บทที่ 2 นางฟ้าแห่งสเก็ตลีลา (2/3)

ดาร์ลีน หยาง หรือดาร์ลีน หยางลี่เซียน บุตรสาววัยหกปีของ ดร.หยางหราน แห่งศูนย์วิจัยโนวา (Nova Research Center) ขององค์การโครนอส (Kronos) ซึ่งเป็นศูนย์วิจัยเพื่อการพัฒนาระบบไอที การออกแบบและสร้างอากาศยาน การพัฒนาเทคโนโลยีชีวภาพ และเทคโนโลยีอวกาศ

มารดาของหยางลี่เซียนคือ กุลนันท์ อินทรมา นักศึกษาไทยที่ไปศึกษาต่อต่างประเทศจนได้ทำงานเป็นทนายความมือดีของบริษัทลินด์ฮอล (Lindhall) หนึ่งใน Top 3 ของบริษัทกฎหมายใหญ่ระดับโลก และเธอชื่นชอบกีฬาสเก็ตน้ำแข็งลีลาเป็นชีวิตจิตใจจนถ่ายทอดมาถึงดาร์ลีน หยาง ผู้เป็นบุตรสาว

ผู้ฝึกสอนของดาร์ลีนคือ แคลร์ วิลลิส อดีตนักกีฬาสเก็ตลีลาทีมชาติของประเทศ U เจ้าของเหรียญทองโอลิมปิกฤดูหนาวปี 1998

ตอนนี้เป็นพิธีมอบเหรียญรางวัล เด็กหญิงวัยหกปี หน้าตาสะสวยน่ารักราวตุ๊กตา ก้าวขึ้นไปยืนบนแท่นก่อนจะก้มลงเมื่อคณะกรรมการสวมเหรียญทองให้เธอ นี่เป็นเหรียญทองแรกที่เด็กหญิงทำได้หลังจากฝึกซ้อมมาตั้งแต่อายุสามขวบ

ดาร์ลีนฝึกซ้อมและลงแข่งขันสเก็ตลีลาอย่างต่อเนื่องอีกหลายรายการ ด้วยความขยันมุมานะฝึกซ้อมอย่างหนักและความเป็นอัจฉริยะในสเก็ตลีลา ดาร์ลีนจึงสามารถช่วงชิงเหรียญทองมาครองได้ทุกการแข่งขันที่เธอลงแข่ง

ณ ห้องประชุมแห่งหนึ่ง ประเทศ C ผู้ชายท่าทางมีสง่าราศีนั่งประชุมอยู่ในห้องสี่คน

“นี่เป็นข้อมูลของดาร์ลีน หยาง ครับ” เจ้าหน้าที่คนหนึ่งกล่าวพร้อมกับฉายประวัติของดาร์ลีน หยางขึ้นบนจอ

“น่าสนใจจริงๆ แม้จะไม่ใช่คนของประเทศเราเต็มตัว เป็นลูกครึ่งของเรากับประเทศ T แต่เรากับประเทศ T ก็เป็นมิตรที่ดีกันมานาน เรียกว่าดีพร้อมในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศหากเราสนับสนุนเด็กคนนี้” ผู้ชายวัยราวสี่สิบต้นถึงไม่เกินสี่สิบกลาง ท่าทางมีสง่าน่าเกรงขามและน่าจะมีตำแหน่งใหญ่ที่สุดในห้องประชุมนี้เอ่ยขึ้น สายตาจับจ้องข้อมูลของดาร์ลีน หยาง อย่างสนใจยิ่งยวด

“ผมก็เห็นด้วย แต่ผมว่าเรายังไม่ควรรีบเข้าไปเจรจากับพ่อแม่ของเธอตอนนี้ รอดูฝีมือของเด็กคนนี้ไปอีกสักหลายปีจะดีกว่า ว่าเธอจะยอดเยี่ยมอย่างเวลานี้ได้หรือไม่ ตอนนี้เธอเพิ่งอายุหกปีเท่านั้น ถ้าเธอเก่งจริง ก่อนจะถึงโอลิมปิกฤดูหนาวในปี 2018 ที่ตอนนั้นเธอจะอายุ 16 ปีบริบูรณ์และสามารถแข่งขันได้ เมื่อเข้าปี 2017 เราค่อยติดต่อพ่อกับแม่ของเธอในตอนนั้น ผมว่าจะดีกว่า” ผู้ชายอีกคนให้ความเห็น

“ถูกของคุณ พวกเรารออีกแค่สิบปีเท่านั้น” ผู้ชายคนแรกเห็นด้วย

“หยางหราน พ่อของเธอก็น่าสนใจมากเช่นกัน เขาทำงานที่ศูนย์วิจัยโนวาขององค์การโครนอส ซึ่งเป็นศูนย์วิจัยเพื่อการพัฒนาระบบไอที การออกแบบและสร้างอากาศยาน การพัฒนาเทคโนโลยีชีวภาพ และเทคโนโลยีอวกาศ หากได้เขามา งานด้านอวกาศของประเทศเราจะรุดหน้าได้อีกมากและตามทันประเทศ U ที่สำคัญก็คือเรากำลังขาดบุคลากรด้านนี้มากที่สุด” ผู้ชายอีกคนที่นั่งประชุมอยู่ด้วยกล่าวออกมา ท่าทางสนใจ ดร.หยางหราน บิดาของดาร์ลีน หยาง อย่างมาก

“ก็จริง แต่ถ้าเราดึงตัวเขามาตอนนี้ จะไม่เป็นผลดีกับหยางลี่เซียน ประเทศเราไม่มีความเชี่ยวชาญในกีฬาสเก็ตลีลา การฝึกฝนของหยางลี่เซียนจะมีปัญหาได้ รอถึงปี 2017 ก่อนเถอะ จะเป็นผลดีกับเรามากกว่า เพราะเราจะได้ทั้งความสามารถของหยางหรานและหยางลี่เซียนที่สมบูรณ์แบบที่สุด” ผู้ชายคนสุดท้ายให้ความเห็น

ผู้ชายคนแรกพยักหน้าอย่างเห็นด้วยก่อนจะสั่งการต่อ “จับตาดาร์ลีน หยางและครอบครัวของเธอไว้ แล้วรายงานให้คณะกรรมการทุกคนทราบทุกสามเดือน ถ้ามีอะไรพิเศษ แจ้งมาได้ทันที”

“ครับท่าน”

ณ ห้องประชุมใหญ่ ประเทศ C กลางเดือนมกราคม ค.ศ. 2017

โทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่งส่งเสียงครืดคราดเพราะมันถูกเปิดระบบสั่นและวางไว้บนโต๊ะ เรียกให้เจ้าของโทรศัพท์หันไปมอง เขากดรับโทรศัพท์ก็พบว่าเป็นข้อความสั้นที่ถูกส่งเข้ามาเพื่อแจ้งข่าวสำคัญ

ดร.หยางหรานและครอบครัว จะมาท่องเที่ยวที่ประเทศ C ระหว่างวันที่ 5-15 มีนาคม นี้

นี่เป็นข้อความที่ถูกส่งเข้ามา ชายผู้นี้โทรกลับไปยังผู้ที่ส่งข้อความเข้ามาทันที ได้ยินเขาสั่งสั้นๆ ว่า “ให้ทุกคนที่เกี่ยวข้องไปรอที่ห้องประชุมหมายเลข 88 อีกสามสิบนาที ฉันจะไปพบ”

แล้วเขาก็วางสายทันที

ณ ห้องประชุมหมายเลข 88

กำหนดการท่องเที่ยวอย่างละเอียดของ ดร.หยางหรานและครอบครัวถูกรายงานให้ผู้เข้าร่วมประชุมได้ทราบ ละเอียดถึงขนาดที่ว่ารู้ถึงหมายเลขที่นั่งชั้น Business Class ของ ดร.หยางหรานและครอบครัว โรงแรมและหมายเลขห้องพักในแต่ละสถานที่ที่พวกเขาจะไปท่องเที่ยว

“พวกเขามาท่องเที่ยวกับคณะทัวร์ครับ เราจึงหาข้อมูลได้ไม่ยาก ทัวร์นี้เป็นระดับ Luxury ลูกทัวร์จึงมีไม่มาก บริษัททัวร์ที่จัดเป็นของประเทศเราที่ ดร.หยางหรานติดต่อซื้อทัวร์มา” เจ้าหน้าที่อธิบายให้ผู้เข้าร่วมประชุมฟัง

“ดี ดูจากกำหนดการแล้ว วันแรกที่พวกเขามาถึง หลังจากกินอาหารเย็นก็จะพักผ่อน พวกเราจะไปพบพวกเขาวันนั้นหลังจากพวกเขากินอาหารเย็นเสร็จและเข้าห้องพัก ฉันจะไปพบเขาด้วยตัวเอง”

“ไม่ดีกระมังครับท่าน โรงแรมที่พวกเขาพักเป็นโรงแรมใหญ่ ผมเกรงว่า...”

“ลิฟต์เฉพาะของผู้บริหารโรงแรมมีไม่ใช่รึ? บอกโรงแรมว่ามีเจ้าหน้าที่ระดับสูงมาพบแขกของโรงแรม แล้วให้เขากันคนออกไปให้หมด แต่อย่าให้ทุกคนรู้ว่าเป็นฉัน”

“ครับท่าน ผมจะรีบจัดการให้”

ดร.หยางหราน กุลนันท์ และดาร์ลีน เดินทางถึงประเทศ C แล้ว หลังจากรับประทานอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อย พวกเขาทั้งหมดก็เข้าห้องพักเพื่อพักผ่อนทันที เพราะวันรุ่งขึ้นจะเริ่มรายการท่องเที่ยวเป็นวันแรก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูห้องพักดังขึ้น ทำให้ ดร.หยางหราน กุลนันท์ และดาร์ลีน ต้องแปลกใจ พวกเขาจองห้องพักแบบเปิดประตูถึงกันได้ จึงทำให้ทุกคนได้ยินเสียงเคาะประตูห้อง