17 พี่อาบน้ำให้

สะโพกกลมกลึงค่อย ๆ เคลื่อนขึ้นลงตามความปรารถนาของอารมณ์ ลันตาครางเสียงแผ่วที่เต็มไปด้วยความสุข มองสบตากับนทีที่เงยหน้าขึ้นมา เขาเห็นถึงแววตาอ้อนวอน ขอในสิ่งที่ต้องการ ดึงบ่าใหญ่บึกบึนขึ้นมา

“พี่นที นะคะ”

“ครับ ในเมื่อลันตาพร้อมแล้วพี่ก็จะสนองให้”

ลันตาหลับตาพริ้ม โอบกอดร่างเปลือยเปล่าเอาไว้แน่น ขาข้างหนึ่งยกชันขึ้น แบะออกทางด้านข้าง เช่นเดียวกับเขาที่ทาบทับเนื้อตัวลงมา สัมผัสกับความนุ่มอุ่นที่รอรับด้วยความเต็มใจ เพียงเคลื่อนไหวตามอารมณ์ปรารถนา สาวน้อยเดินหน้าสู้ไม่ถอย

กล้าลุยเสียจนนทีทึ่ง คิดไม่ถึงว่าเด็กสาวตัวเล็ก ๆ จะกร้านได้ถึงเพียงนี้ โชคดีที่มีเครื่องป้องกันเพราะกลัวปัญหาต่าง ๆ ที่จะตามมา โดยเฉพาะโรคร้ายซึ่งเกิดจากการมีสัมพันธ์ลึกซึ้งระหว่างหญิงชาย

แปดโมงเช้าตรง!

ร่างบางที่มีแค่เพียงผ้าขนหนูผืนใหญ่สีขาวคลุมเอาไว้ขยับตัวไปมา ดวงตาคู่สวยค่อย ๆ ลืมขึ้น เมื่อสัมผัสกับแสงแดดที่สาดส่องผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง ลำแสงตกลงที่ท่อนขาอวบขาว เริ่มทวีความร้อนขึ้นทุกที ลันตาเบี่ยงตัวหลบซึ่งก็ถูกลำแขนแข็งแรงตวัดรัดเอาไว้แน่น จมูกโด่งซุกไซ้ลงที่แก้มอิ่ม ลันตาผงะถอยห่าง

“ไม่เอาน่า กลับบ้านแล้ว”

“บอกพี่ว่าวันนี้ไม่ไปเรียนนี่”

“แต่ก็ต้องกลับบ้าน อยู่ที่นี่ไม่ได้หรอก มันร้อน นอนไปได้ยังไง ห้องไม่มีแอร์”

“ถ้าร้อนก็ไปอาบน้ำกัน พี่อาบให้ ไปเร็ว”

นทีไม่ฟังคำทักท้วงแต่อย่างใด อุ้มร่างบางขึ้นสู่อ้อมแขน พาเดินดุ่ม ๆ เข้าไปในห้องน้ำแล้วเปิดฝักบัวฉีดความเย็นฟูฝอยใส่ไม่ยั้ง ลันตาหวีดเสียงร้องอย่างใส่จริต แล้วแย่งฝักบัวฉีดใส่เขาบ้าง ทำให้เสียหลัก ลงไปนอนกองกับพื้นด้วยกันทั้งสองคน

“พี่นที ทำอะไรก็ไม่รู้ผมเปียกหมดเลย”

“เดี๋ยวก็สระไปเลย แต่ตอนนี้พี่อยากกินลันตาอีกแล้วนะ”

“บ้า พูดอะไรอย่างนั้นน่าเกลียด ไม่เอาค่ะ ปล่อย ๆ อย่า นี่พี่บ้าไปแล้วหรือ ในห้องน้ำนะ”

สาวน้อยร้องห้ามด้วยเสียงตื่น ๆ เมื่อนักร้องหนุ่มผู้ไม่รู้จักอิ่มในรสรัก พยายามที่จะปลุกเร้าให้ลันตาสนองตอบต่อความต้องการของอารมณ์ดิบที่กำลังลุกโชน ความเย็นจากสายน้ำและความรุนแรงจากฝ่ามือ ริมฝีปาก ปลายจมูก พร้อมใจกันประเคนลงมาไม่ยั้ง อารมณ์สาวน้อยกระเจิดกระเจิง กู่ไม่กลับ

“ชอบก็บอกมาเถอะ หลับตาพริ้มเชียว”

“อย่าพูดอย่างนี้ ไม่งั้นกลับ”

“อะ ไม่เอาน่า เป็นไงแบบนี้ชอบไหม”

ไม่จำเป็นต้องพูดอีกต่อไป เมื่อความต้องการลงตัว เพียงแค่ลุยหน้าโดยที่ฝ่ายหญิงตอบรับ จากช้าแล้วทวีความหนักหน่วงขึ้น ไม่สนใจว่าอยู่ในห้องน้ำ ขอแค่เพียงพากันไปถึงจุดหมายปลายทางก็พอ ลันตาเป็นผู้หญิงที่เก่ง กล้า สนองตอบครั้งที่เขาหยิบยื่นให้

เมื่ออารมณ์ร้อนถูกขจัดให้จบสิ้น ลันตาอาบน้ำแล้วออกไปใส่เสื้อผ้าเตรียมกลับบ้าน นทีกลับต้องยกมือกุมศีรษะ กลุ้มทันทีเมื่อรู้ว่าไม่ได้ใช้เครื่องป้องกัน

“ตายแล้ว ถ้าลันตาเป็นโรค เราจะทำยังไง โอย แย่แน่ ๆ เลย ไม่ควรเลย หน้ามืดจนลืมตัวเอายังไงดี ลันตา ลันตา อ้าว ไปแล้วเหรอ”

ใบหน้าที่เคยเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขบัดนี้เครียดหนัก ทำอะไรไม่ถูก คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เสียงถอนใจยังคงดังให้ได้ยินเป็นระยะ

ขณะเดียวกันที่ลันตาเปิดประตูห้องออกไปทั้งที่อยู่ในชุดนักเรียน สองสามีภรรยาคู่หนึ่งเห็นพอดี ต่างส่ายหน้าด้วยความระอาใจ ฝ่ายหญิงคันปากอดที่จะตำหนิไม่ได้

“เด็กอายุแค่นี้มานอนค้างห้องผู้ชาย อยู่ในชุดนักเรียนด้วย พ่อแม่คงเสียใจแย่”

“นั่นสิ โชคดีที่เราไม่มีลูกสาว”

“ลูกชายก็ไม่มีเพราะคุณเป็นหมัน”

“เอาน่า ยังไม่ได้ตรวจอย่าเพิ่งสรุป ถ้าเปลี่ยนแม่ อาจจะมีลูกก็ได้”

“ลองสิ ไม่อย่างนั้นหัวแบะด้วยมีดสับหมูนี่แหละ”

เสียงขู่เข้มน่ากลัวเสียจนสามีกลัวหัวหด รู้ว่าเธอเอาจริงเพราะเคยเจอมาแล้ว ทุกวันนี้ไม่กล้าหือ เคารพและบูชาเอาไว้เหนือหิ้ง แต่อย่าเผลอก็แอบเหล่สาวสวยหุ่นดี ตามประสาชายผู้ยังมีไฟ ในเมื่อภรรยาที่เคยกกกอด มีสภาพเปลี่ยนไปจากหุ่นอ้อนแอ้นอรชร ผ่านไปแค่เพียงสองปี กลับกลายร่างเป็นนางผีเสื้อสมุทรไปอย่างไม่น่าเชื่อ

เสียงรถแท็กซี่แล่นเข้ามาจอดหน้าประตูรั้ว ลัดดาลุกขึ้นยืน ชะเง้อมองออกไปหน้าบ้าน ใจเต้นแรงที่เห็นลันตาเดินเข้ามา ใบหน้าเรียบนิ่ง สาวใช้เดินเข้าไปรับกระเป๋านักเรียน แต่เธอดึงกลับ รีบสาวเท้าเร็ว ๆ ทำท่าจะขึ้นชั้นบน ลัดดาไม่รอช้า เข้าไปดักหน้าทันท่วงที

“เดี๋ยวก่อนลันตา คุยกับแม่ที่ห้องนี้”

“คุณแม่ไปเข้าบริษัทหรือคะ”