ตอนที่ 6

หญิงสาวเดินเข้าไปใกล้ก็เห็นว่ามันเป็นคอกสัตว์ และยิ่งรู้สึกตื่นตาตื่นใจเมื่อเห็นว่าภายในนั้นมีชายวัยกลางคนสวมเสื้อเชิ้ตลายตารางและกางเกงยีนส์กำลังดูแลม้าสี่ห้าตัวซึ่งแต่ละตัวมีความสูงประมาณร้อยห้าสิบเซ็นติเมตร พอเขาหันมาคัทลียาก็รีบยกมือไหว้ทันที

“สวัสดีค่ะ คุณลุง...หนูชื่อหนูนิดนะคะ หนูพึ่งมาอยู่ที่นี่น่ะค่ะ เอ้อ...ไม่ทราบว่าที่นี่เลี้ยงม้าด้วยหรือคะ?”

พอเธอทักทายด้วยรอยยิ้มชายวัยกลางคนก็รีบวางถังน้ำในมือลงและทักทายตอบ

“ครับ...สวัสดีครับคุณหนูนิด ผมชื่อเชษฐ์ครับ เป็นคนคอยดูแลม้าที่นี่ ม้าพวกนี้เป็นของคุณไกรสูรย์น่ะครับ”

คัทลียาเดินเข้าไปดูใกล้ ๆ อาชาตัวสูงใหญ่และดูแข็งแรง รอยยิ้มเล็ก ๆ ผุดพรายขึ้นบนริมฝีปากของหญิงสาว “เป็นม้าที่สวยมากเลยนะคะ”

“มันเป็นม้าพันธุ์ผสมน่ะครับ เป็นพันธุ์ม้าไทยกับม้าเทศ คุณไกรสูรย์ท่านชอบขี่ม้า นี่อีกไม่กี่วันก็จะมีม้าตัวใหม่มาอีก ท่านซื้อไว้เพราะความชอบ ตัวนี้คุณไกรสูรย์ตั้งชื่อให้มันว่าเจ้าโชคดี มันเป็นม้าตัวเก่งของคุณไกรสูรย์เลยล่ะครับ แต่ท่านก็ไม่ได้ขี่มันมากว่าปีแล้ว ตั้งแต่...เอ้อ...”

“ตั้งแต่อะไรหรือคะ?” หญิงสาวถามด้วยความใคร่รู้

“ก็ตั้งแต่เมียของคุณไกรสูรย์หย่ากับท่านแล้วไปอยู่เมืองนอกนั่นล่ะครับ”

คัทลียาจับจ้องไปยังม้าซึ่งมีสีน้ำตาลเข้มสม่ำเสมอทั่วทั้งตัว มันตัวโตและดูแข็งแรงมากกว่าตัวอื่น ๆ ที่อยู่ใกล้กัน

“ดูท่าทางมันจะเชื่องนะคะ...อืม...ถ้าหนูนิดจะขอลองขี่มัน ลุงเชษฐ์จะว่าอะไรไหมคะ?”

พอหญิงสาวยิงคำถามนั้นชายวัยกลางคนก็นิ่วหน้าทันที

“เอ้อ...จะดีหรือครับ...คุณหนูนิดแน่ใจหรือครับว่าขี่ม้าได้”

“นิดเคยเข้าแข่งขันขี่ม้านะคะ...เอ้อ...ได้รางวัลที่สองมาเมื่อปีที่แล้วนี่เอง ดูซีคะ...ท่าทางมันออกจะเชื่องอย่างนี้ หนูนิดรับรองค่ะว่ามันจะต้องคุ้นเคยกับหนูนิดได้แน่”

นายเชษฐ์ทำหน้าคิดหนัก ปกติไกรสูรย์จะไม่อนุญาตให้ใครขี่ม้าตัวเก่งของเขาแม้แต่คนเดียว แต่เมื่อมองหน้าแสนหวานของเด็กสาวที่มองเขาด้วยสายตาเว้าวอน ชายวัยกลางคนก็เริ่มใจอ่อนตามประสาผู้สูงอายุ

“คุณหนูนิดแน่ใจนะครับ...ว่าขี่เจ้าโชคดีได้แน่”

“แน่ใจค่ะ” เธอตอบแล้วยิ้มกว้าง

“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ครับ แต่ผมให้เวลาคุณหนูนิดแค่ห้านาทีนะครับ เพราะถ้าขืนคุณไกรสูรย์มาเห็นเข้า มีหวังผมโดนไล่ออกแน่ ๆ “

“โอเคค่า” คัทลียาชูสองนิ้วพร้อมทั้งขยิบตาให้ก่อนที่อีกฝ่ายจะชะเง้อชะแง้มองรอบ ๆ แล้วเปิดคอกจูงเจ้าโชคดีออกมาด้านนอก หญิงสาวรู้สึกลิงโลด เธอไม่ได้โกหกนายเชษฐ์เรื่องที่เธอขี่ม้าแล้วได้รางวัล แต่นั่นมันเกิดขึ้นเมื่อสองปีที่แล้วต่างหาก

ร่างอ้อนแอ้นกระโดดขึ้นบนหลังม้าทันทีที่เจ้าโชคดีออกมายืนตรงหน้า ท่าทางการขี่ม้าและกุมบังเหียนอย่างแคล่วคล่องทำให้นายเชษฐ์รู้สึกสบายใจมากขึ้น เขาคิดว่าคงไม่มีอะไรร้ายแรงเพราะคิดว่าคุณหนูนิดคงจะบังคับม้าตัวนี้ได้แน่

คัทลียาพามันเหยาะย่างกุบกับห่างไปจากคอกม้า และสักครู่เธอก็เริ่มบังคับให้มันวิ่งเหยาะ ๆ แต่แล้วนายเชษฐ์ก็เห็นความผิดปกติเมื่อเจ้าม้าตัวเก่งเริ่มห้อตะบึงออกไปด้วยความเร็วมากกว่าเก่า สักครู่เขาก็ฉุกใจคิดเมื่อเห็นเจ้าโชคดีพาคุณหนูนิดควบอย่างเร็วรี่ตรงไปทางแนวป่าตรงเนินเขาและหายไปนานผิดปกติ