คุกคามกลางไลฟ์

“เอาล่ะค่ะ ตัวต่อมาเลยนะคะ...เดี๋ยวฟ้าลองให้ดู บอกได้คำเดียวว่าแล้วเปรี้ยวจนเยี่ยวราดแน่นอนค่ะคุณพรี่” ละอองฟ้าไลฟ์ขายของพร้อมกับทำทะเล้นหน้าเป็นใส่กล้อง คำพูดคำจาก็มีลูกเล่นดึงดูดความสนใจจนยอดกดจอกดใจถล่มทลาย

มุดกี ขยี้เม็ด : ใช่น้องฟ้ามือไวหรือเปล่าครับเนี้ย ถ้าจ้างมาขย้ำนี่ต้องจ่ายเท่าไหร่ครับ

ในขณะที่เธอกำลังสร้างสีสันในการขายของอย่างสนุกสนานอยู่นั้น สายตาก็พลันไปเห็นคอมเม้นต์พิเรนทร์ๆ ของบุคคลหนึ่ง และไม่พอแค่นั้น เพราะหลังจากนั้นก็เริ่มมีคอมเม้นต์ทำนองนี้ขึ้นมาเป็นจำนวนมาก

DoHum : จ้างด้วยครับต้องการคนมานาบ เอ๊ยมานวดให้พอดี หน้าโคตรได้

รวยใหญ่ ใส่ไม่ยั้ง: เห็นบอกว่าถึงใจ ถึงใจจริงๆ ไหมครับ

“เฮ้ย! นี่มันอะไรกันวะ พวกจังไรนี่ ทำไมถึงได้ชอบคุกคามคนทำมาหากิน” เป็นพิมที่เอ่ยขึ้นอย่างหัวเสีย ที่ถูกพวกหื่นกามทำเรื่องจนต้องปิดไลฟ์ไป

“แกไปทำวีรกรรมอะไรไว้เนี้ย...ทำไมถึงได้มีพวกโรคจิตเม้นต์เยอะแบบนี้”

“ฟ้าไม่รู้เลยนะเจ้พิม นี่ก็กำลังงงเหมือนกัน ไหนบอกวันนี้จะดวงดีไง...ว๊ายตายแล้ว...นี่ไงเพราะใส่เสื้อสีแดงของเจ้นั่นแหละ...ต้องใช่แน่ๆ เลย” เมื่อมองไปยังเสื้อเกาะอกที่เธอสวมใส่อยู่บนตัวก็รีบถอดทิ้งทันที จนเหลือไว้เพียงแค่บราปิดจุกเท่านั้น จากนั้นก็หยิบเสื้อของเธอมาสวมใส่ ดีหน่อยที่ห้องไลฟ์สดมีแค่เจ้บีและเจ้พิม ด้วยความเป็นกันเองก็เลยไม่ได้มีความเขินอายอะไร

“เอ้าอีนี่ ขายของมันก็ต้องใส่ทุกสีไหม จะเอาไหมเงินค่าจ้างเนี้ย” ร้องแหวใส่สาวสวยรุ่นน้อง ที่งมงายแม้กระทั่งตอนทำมาหากิน

“เอามา” แบมือรอรับเงิน ก่อนที่จะเดินไปทิ้งตัวนั่งอยู่ที่กลางห้องไลฟ์สดของเจ้บีเขา ที่ว่าที่คุณสามีซื้อให้เอาไว้ทำงาน เจ้บีเนี้ยเป็นสาวสวยตัวเล็ก แต่หุ่นเอ็กซ์หุ่นแซ่บ ส่วนเจ้พิมเนี้ยเป็นเพื่อนสนิทของเจ้แก

เมื่อก่อนเจ้บีก็ไลฟ์สดขายของแบบนี้แหละ แต่พอมาคบกับเฮียแกก็ไม่ได้ทำแล้ว ด้วยเพราะเธอเป็นรุ่นน้องคณะเดียวกันกับทั้งคู่ บวกกับเป็นน้องรหัสของบีด้วยก็เลยได้มาทำงานด้วยกัน

จริงๆ ก็ไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินหรอก มาช่วยสนุกๆ ขำๆไปงั้น แต่ใครจะไปรู้ว่าตอนนี้ จะมาเจอเรื่องไม่คาดคิดขึ้นได้ ไลฟ์ขายของอยู่ดีๆ ก็โดนคุกคามกลางไลฟ์เฉย เล่นทำให้ลูกค้าของเธอหลายคนต้องเปลี่ยนประเด็นไปสนใจอย่างอื่นแทน

ติ้ง!!

ซือซือ : ฟ้า...นี่ใช่แกหรือเปล่า

เลื่อนโทรศัพท์เล่นอยู่ดีๆ ซือซือเพื่อนรักของเธอก็ส่งคลิปอะไรก็ไม่รู้เข้ามา จึงรีบเปิดดู ทว่าก็ต้องตกใจเพราะคลิปนั่นคือคลิปที่เธอกำลังขยำไข่เพื่อนพี่ชายตัวเองในงานแต่งงาน แถมคลิปนั้นยังเผยแพร่อยู่บนเว็บโป๊อีกด้วย ไม่วายพาดหัวเรื่องว่าเธอนั้นรับงานขยำถึงห้อง ถึงใจอีก กรี๊ดดดดดด อยากจะกรี๊ดออกมาให้ลั่น ใครกันที่เอาคลิปของเธอไปลง

ละอองฟ้า : ซือ แกไปเอามาจากไหน

ซือซือ : ไม่รู้ เพื่อนฉันส่งมาอีกที แต่หน้าแกตอนซุกตรงนั้น คือชัดมาก

ด้วยความโมโห ไม่รู้ต้นสายปลายเหตุว่าคลิปนี้หลุดไปได้อย่างไร ในหัวของเธอตอนนี้คิดเพียงแต่ว่าต้องเป็นปลาบปลื้มญาติของเธอแน่ๆ คิดได้ดังนั้น จึงรีบหุนหันพลันแล่น หยิบกุญแจรถคันหรูแล้ววิ่งออกไปจากบ้านของบีทันที

“เอ้ายัยฟ้า...แล้วนั่นจะไปไหน...” เป็นเจ้พิมที่ท้วงขึ้น

“กลับดิเจ้...”

“เอ้านังเด็กคนนี้นิ นึกจะมาก็มานึกจะไปก็ไป แล้วงานยังไม่เสร็จเล้ย!!” ถึงอย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะตะโกนหรือด่าเธอแค่ไหน เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้น ตอนนี้เป้าหมายเดียวของเธอคือโรงพยาบาล เธอจะต้องเอาเรื่องญาติของเธอให้ถึงที่สุด!!

@โรงพยาบาลอภินันท์ประภากรณ์

ตึก ตึก ตึก!!

“แด๊ดนะแด๊ด ทำกับฟ้าแบบนี้ได้ยังไง คอยดูนะ จะเหวี่ยงให้มึนจนหาทางกลับบ้านไปหาเมียไม่เจอเลย”

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!!

“ฟ้า...มาทำไมเวลานี้...หลานหลับอยู่” ปลาบปลื้มที่มาอยู่เฝ้าเมีย รีบเปิดประตูออกแล้วบ่นญาติสาวรุ่นน้องที่ถูกรบกวนในเวลานี้

“มากับฟ้า...” ปิดประตูห้องพักฟื้นไว้ แล้วลากปลาบปลื้มออกมาข้างนอก

“อะไรเนี้ยฟ้า...”

“แด๊ดปล่อยคลิปฟ้าเหรอ...แด๊ดทำแบบนี้กับฟ้าได้ไง รู้ไหมว่าสิ่งที่แด๊ดทำลงไปมันมีผลกระทบต่องานฟ้าแค่ไหน ฟ้าถูกพวกโรคจิตคุกคามนะแด๊ด...”

“เดี๋ยวๆ อะไร...พี่งงไปหมดแล้ว”

“ก็นี่ไง...ไปลบออกเดี๋ยวนี้เลยนะ” เธอเปิดคลิปของตัวเองให้ปลาบปลื้มดู

“พี่ไม่ได้ทำ...” คำตอบของเขายิ่งทำให้ละอองฟ้างงเข้าไปใหญ่ ถ้าไม่ใช่เขาแล้วเป็นใครกัน

“ไม่ใช่แด๊ดแล้วจะใคร แล้วทำไงดีทีนี้...รู้จักแฮกเกอร์เก่งๆ ไหมล่ะ...ฟ้าจะจ้าง...ขืนปล่อยให้คนแชร์ไปแบบนี้ฟ้าโดนคุกคามไม่เลิกแน่”

“เอ่อ...แป๊ปนะ...อ้อ...มีเพื่อนคนหนึ่งเดี๋ยวพี่เอาเบอร์ติดต่อให้” ปลาบปลื้มเดินไปที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์แล้วขอกระดาษโน๊ตกับปากกามาเขียนแล้วส่งให้ญาติสาวคนสวยทันที

“อ้อ...ขอบคุณค่ะ...ไม่ใช่แด๊ดแน่นะ” ยังคงจับผิดเขาอยู่ ดวงตากลมโตหรี่มองพี่ชายอย่างไม่ค่อยปักใจเชื่อสักเท่าไหร่

อะไรก็ไม่แน่หรอก บางทีปลาบปลื้มอาจจะอยากแกล้งเธอ เพราะวันนั้นดันเมาแล้วปั่นป่วนงานของเขา จนทุกคนในงานหัวหมุนชุลมุนกันไปหมด

“ไม่ได้ทำจริงๆ เอ้า...เอาไป...” ยื่นเบอร์เพื่อนส่งให้น้องสาว แล้วเดินเข้าห้องพักฟื้น เพื่อไปเฝ้าภรรยาของตนทันที

@บ้านบวรเวชาเวชน์

“ยัยฟ้าทำไมกลับดึกขนาดนี้” ปรายฟ้าถามลูกสาวที่เดินเข้าบ้านมาด้วยท่าทีเซ็งๆ แล้วตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วย จึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“มีเรื่องนิดหน่อยค่ะ...เครียดจังเลยค่ะแม่...” ทำหน้ายู่ ตามด้วยอ้าแขนโผลเข้าไปกอดผู้เป็นแม่อย่างออดอ้อนเอาใจ

“เวลาแม่เครียด แม่ชอบแช่อ่าง...ไปถอดเสื้อผ้ารอไป เดี๋ยวแม่เตรียมน้ำให้” ปรายฟ้ากล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

“ขอบคุณนะคะแม่” เอ่ยบอกปรายฟ้าแล้วเดินขึ้นห้องนอนไป ส่วนปรายฟ้าก็ไปเตรียมของเพื่อทำน้ำให้ลูกสาวแช่

ใช้เวลาไม่นานเธอก็เตรียมจนเสร็จ ส่วนละอองฟ้าก็ลงไปนั่งแช่น้ำอุ่นๆ ที่มีฟองลอยไปทั้งอ่าง กลิ่นหอมอโรม่าจากเทียนหอมระเหย ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายขึ้น แม้จะไม่ได้หายเครียดไปซะทีเดียว แต่อย่างน้อยๆก็ทุเราลง

“เห้อ...ค่อยยังชั่วหน่อย” เอ่ยขึ้นเบาๆ กับตัวเอง ในขณะที่ก็วักน้ำขึ้นมาขัดผิว แช่อยู่อย่างนั้นนานนับชั่วโมง จนความรู้สึกกังวลนั้นเริ่มคลายและเบาบางลง

เช้าวันต่อมา...

“วันนี้ไม่มีเรียนเหรอยัยฟ้า” ผู้เป็นแม่เอ่ยถามลูกสาว

“ไม่มีค่ะแม่...แต่ฟ้าว่าจะไปทำธุระสักหน่อย”

“ธุระอะไร เรื่องที่ทำให้เครียดเมื่อวานหรือเปล่า มีอะไรบอกแม่ได้นะ”

“ขอบคุณนะคะแม่ แต่เดี๋ยวฟ้าลองแก้ดูก่อน ถ้าไม่ไหวจริงๆ ฟ้าจะขอความช่วยเหลือจากแม่นะคะ” เอ่ยบอกผู้เป็นแม่ เพื่อไม่ให้เป็นห่วงเธอ เรื่องแค่นี้เองยังไงละอองฟ้ารับมือได้อยู่แล้ว

“สวัสดีค่ะ นี่ใช่เบอร์ของคุณฟร้องค์หรือเปล่าคะ” เอ่ยถามปลายสายทันทีที่กดเบอร์โทรออกตามที่ปลาบปลื้มเขียนให้

[อ๋อ ใช่ครับ...ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรกับผมหรือเปล่า]

“คือ...ฉันโดนคุกคามทางไลฟ์สดระหว่างขายของค่ะ...ก็เลยอยากจะหาคนเก่งๆ ด้านไอที ช่วยแฮกระบบแล้วลบอะไรบางอย่างบนโซเชียลให้หน่อยได้ไหมคะ”

[อ๋อ ได้ครับ แต่วันนี้ผมไม่ได้เข้าบริษัท รบกวนมาที่คอนโดผมแทนได้ไหมครับ จะสะดวกไหม?] เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ

“คอนโด...” หยั่งคิดครู่หนึ่ง เขาเป็นเพื่อนปลาบปลื้มคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เธอคิด “ได้ค่ะ...งั้นส่งโลเคชั่นมาให้เลยค่ะ”

ฟร้องค์ : ส่งโลเคชั่น

สักพักก็มีข้อความในแอพเขียวเด้งขึ้นมา ด้วยเพราะแอพนี้เชื่อมโยงกับเบอร์โทรศัพท์ เลยทำให้ทั้งคู่นั้นเพิ่มเป็นเพื่อนกันอัตโนมัติ และด้วยความอยากรู้อยากเห็น จึงกดเข้าไปดูรูปโปรไฟล์ของเขา

ซึ่งรูปโปรไฟล์ของเขานั้น มีเพียงแค่บางส่วนของร่างกาย ถ่ายให้เห็นเพียงแค่ปลายคาง และฝั่งขวาของหน้าอกที่เปลือยเปล่า โชว์รอยสักหัวปีศาจสีดำแสนเท่ ผิวขาวๆ ของเขามันทำให้ละอองฟ้าน้ำลายแทบหก แค่รอยสักก็ดุดันแล้ว ไม่อยากจะนึกเลยว่าเจ้าของรอยสักจะดุดันแค่ไหน

“หึ่ย!!คิดอะไรเนี้ยยัยฟ้า...แก้ปัญหาก่อน...อย่าคิดที่จะแก้อย่างอื่นเชียว” รีบสะบัดใบหน้าแรงๆ เพื่อไล่ความคิดอกุศลออกไปจากหัวของตัวเอง ที่ดันเผลอไผลไปหลงใหลเจ้าของรอยสักนั่น

@พาฟิน คอนโดมิเนียม

“คอนโดนี้น่ะเหรอ?” เอ่ยถามกับตัวเองเบาๆ เมื่อมองไปยังคอนโดมิเนียมตรงหน้า ที่เป็นตึกสูง15ชั้น ด้านนอกดูสะอาดตาแต่ก็ไม่ได้หรูอะไรมาก

ละอองฟ้า : คุณฟร้องค์อยู่ชั้นไหนคะ

ฟร้องค์ : ชั้น15ครับ ห้องB1508

หลังจากที่ได้คำตอบเธอก็ออกจากรถแล้วเดินดุ่มๆ ไปยังลิฟต์ทันที ก่อนที่จะกดไปที่ชั้นบนสุดของตึก เพียงไม่นานลิฟต์ตัวที่เธอโดยสารมาก็ถึงชั้น15 เดินออกมาจากลิฟต์ ก็มองไปรอบๆ ตึกซึ่งชั้นนี้มีเพียงแค่8ห้องเท่านั้น คงจะเป็นชั้นที่ราคาแพงที่สุดของตึกแน่ๆ เธอคิด

‘B1508’

ยืนมองเลขห้องอยู่สักพัก ก่อนที่จะตัดสินใจเคาะประตูห้องในเวลาต่อมา ภายในใจก็รู้สึกตื่นเต้น อยากที่จะเห็นเจ้าของรอยสักนั่นเต็มที อยากจะรู้นักว่าเขาจะหล่อเท่แค่ไหน