เด็กโรคจิต

7 เดือนต่อมา...

“แม่ว่าไงนะคะ เมียแด๊ดคลอดลูกแล้ว?” ตะโกนถามปลายสายด้วยความตื่นเต้น

[ใช่...จะไปเยี่ยมหลานพร้อมแม่ไหม แม่จะได้ให้พ่อแวะไปรับที่คอนโด]

“ตอนนี้เหรอคะแม่...” ถามพร้อมกับยกข้อมือดูเวลา

[ใช่จ้ะ แม่ใกล้จะถึงคอนโดฟ้าแล้ว น่าจะอีก10นาที]

“เอ่อ...เดี๋ยวฟ้าขับรถไปเองดีกว่าค่ะ...ออกไปตอนนี้เป็นอัปมงคลค่ะแม่...ฤกษ์ที่ก้าวขาออกจากชายคาของฟ้าวันนี้ต้องก้าวออกไปตอน9โมง6นาทีค่ะ”

[เฮ้อ...โอเคๆ ...แม่ก็ไม่น่าถามเลยเนาะ] แล้วปรายฟ้าก็วางสายทันที ในเมื่อชักชวนลูกสาวหวังไปพร้อมกัน ก็ต้องแห้ว เพราะลูกสายมูชนิดที่งมงายสุดๆ ทำคนในบ้านเอือมไปกันหมด ทั้งที่เตือนว่าแค่พอประมาณแล้วนะ ทว่านับวันๆ ก็ยิ่งเข้าขั้นหนักไปกันใหญ่!!

ติ้ง!!

‘พยากรณ์ประจำวันสำหรับผู้ที่เกิดวันศุกร์ คนโสดจะได้พบรักกับชายรูปงาม ผิวขาวจัด สูง จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาดุดันทรงเสน่ห์’

‘ข้อควรระวัง ระวังอุบัติเหตุในที่แคบ’

“จะเจอเนื้อคู่เหรอเนี้ย เนื้อคู่จะหล่อล่ำ ปล้ำง่ายไหมนะ” ยกมือขึ้นจับแก้มทั้งสองข้างด้วยความขวยเขิน เมื่อเริ่มละเมอเพ้อฝันไปถึงชายรูปงามคนนั้น

“เอาละ ได้เวลาพอดี” เมื่อถึงเวลาอันสมควรตามฤกษ์แล้วนั้น เธอก็รีบบึ่งรถไปยังโรงพยาบาลทันที

ตลอดการเดินทางก็เปิดเพลงร้องคลอไปด้วยอย่างสุนทรีย์ ใบหน้าสวยส่ายไปมาตามจังหวะดนตรี มือเคาะไปที่พวงมาลัยสร้างความจรรโลงใจ ระหว่างที่รถติด

“ทำไมรถติดจังนะ...” พูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะหักพวงมาลัยเบี่ยงรถออกมาจากแถว แล้วเลี่ยงไปทางลัดอีกทาง

@โรงพยาบาลเอกชนอภินันท์ประภากรณ์

แกร๊ก แอ๊ด!!

“ไฮ แด๊ดดี๊...” เสียงหวานนำมาก่อนตัว และไอ้เสียงนี้แหละที่ทำเอาฟร้องค์ถึงกับหลอนรูหู ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าต้องเป็นยัยตัวแสบที่กำเจ้าโลกของเขาในงานแต่งเพื่อนรักแน่นอน

“กูกลับก่อนนะ” รีบปลีกตัวออกจากห้องพักผู้ป่วยทันที แต่ตอนเดินสวนละอองฟ้าก็ส่งสายตาดุดันใส่ ทำเอาเจ้าตัวนั้นรู้สึกงุนงงอยู่ไม่น้อย

“แด๊ดดี๊...คนนั้นเขาเป็นอะไรคะ ทำไมต้องมองฟ้าแบบนั้นด้วย” คนเมาไม่รู้เรื่องในวันนั้น กลับกลายเป็นคนไม่รู้เรื่องรู้ราวในวันนี้ อยู่ๆ ก็ถูกมองด้วยสายตาไม่เป็นมิตร จนต้องเอ่ยถามญาติของตัวเองด้วยความสงสัย

“เพื่อนพี่เอง...อ๊ะ...เอาไปดู...จะได้เข้าใจว่าทำไมมันถึงมองเธอแบบนั้น” ปลาบปลื้มส่งโทรศัพท์มือถือที่มีคลิปในงานวันนั้นให้ญาติสาวดู

“คุณพระ!! นี่ฟ้าเหรอแด๊ดดี๊...ไม่จริง...เป็นไปไม่ได้...” ส่ายหน้ารับไม่ได้กับสิ่งที่ตนทำ เล่นเอาอัญชันถึงกับขำออกมา ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือตลกก่อนดี

ติ้ง!!

บี : ฟ้าว่างไหม...มาถ่ายแบบเสื้อผ้าให้เจ้หน่อยสิ

แต่แล้ว อยู่ๆ เสียงข้อความจากเครื่องสี่เหลี่ยมราคาแพงของเธอก็ดังขึ้น พลันเป็นรุ่นพี่ที่เธอรู้จักทักมา จึงรีบตอบกลับไปเพราะตอนนี้เป็นฤกษ์สะดวกทำการทำงานอันใดก็มักจะดีนักแล แม่หมอว่างั้นนะ

“เอ่อ...งั้นฟ้าขอตัวก่อนนะคะ...ไปก่อนนะตัวเล็กหลานอา...” เดินเข้าไปก้มมองแชมเปญหลานรักที่เพิ่งจะลืมตาดูโลกอย่างเอ็นดูกับความน่ารักน่าชังที่ดูจะหล่อได้พ่อไปเต็มๆ

ติ้ง!!

บี : เร็วๆ เดี๋ยวขึ้นไลฟ์ไม่ทัน ช่วงนี้คนดูเยอะ

เสียงข้อความดังขึ้นมาอีกครั้ง ขณะที่กำลังจะก้มลงไปหอมแก้มของหลานชาย ทำให้เธอชะงักแล้วถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่อย่างหัวเสียที่ถูกเจ้แกขัดจังหวะในการฟัดหลาน

“ฟ้าไปก่อนนะ เดี๋ยวมาหาใหม่...พอดีงานเข้าน่ะ” กล่าวลาแล้วรีบวิ่งออกมาจากห้อง

มือเล็กกดลิฟต์แล้วยืนรอเพียงครู่เดียว ประตูลิฟต์ก็เปิดออก พร้อมกับฟร้องค์ที่อยู่ในนั้น ซึ่งเธอก็งงว่าเขาทำไมยังอยู่ในลิฟต์ ทั้งที่ออกมาก่อนเธอสักพักแล้วไม่ใช่หรือไง

ดวงตากลมโตจ้องมองหน้าเขา มองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าก็พลันฉุกคิดขึ้นมาว่า วันนั้นเธอไปจับไอ้นั่นของเขาจริงๆ น่ะหรือ?

“นี่!!เป็นโรคจิตหรือไงมองเป้ากางเกงฉันอยู่ได้” ฟร้องค์ที่ยืนอยู่ที่มุมลิฟต์ถามละอองฟ้าเสียงเข้ม ไม่วายใช้มือทั้งสองข้างกุมเป้ากางเกงตัวเองเอาไว้มั่น

“นี่ คุณพี่ขา...ถ้าวันนั้นไม่เมาก็คงไม่จับหรอกเนอะ” ตอบกลับเสียงกระชากเช่นกัน แล้วรีบเดินเข้าไปในลิฟต์ ตามด้วยกดไปยังชั้นล่างสุด

แผ่นหลังขาวเนียน แนบไปกับผนังลิฟต์ พร้อมกับยกมือขึ้นมากอดอกตัวเอง เพื่อฆ่าเวลารอให้ถึงชั้นเป้าหมาย

กึ่ก กึ่ก!!

พรึ่บ!

หมับ!!

“เชี้ย!!” ขณะที่ลิฟต์ก็เลื่อนลงไปที่ชั้นล่างทีละชั้น อย่างเชื่องช้า ราวกับถูกฟ้าดินกลั่นแกล้ง อยู่ๆ ลิฟต์ก็กระตุก ตามด้วยหยุดลงกลางคัน ด้วยความตกใจละอองฟ้าจึงถลาตัวเข้าไปหวังคว้ามือของฟร้องค์มาจับไว้เพื่อเป็นที่ยึด แต่ไม่รู้ว่าไปคว้าอีท่าไหนถึงได้คว้าไปโดนท่อนรักของเขาเสียอย่างนั้น

ผลั่ก!!

“นี่ยัยเด็กโรคจิต ติดใจฉันหรือไง ถึงได้จับมันอยู่ได้เนี้ย!!” ดันร่างของสาวสวยสุดเซ็กซี่ออกห่างจากตัว แล้วตวาดลั่นด้วยความหัวเสีย

“อยากจับตายแหละ ฉันตกใจหรอกนะ...ไม่งั้นคงไม่จับให้เป็นเสนียดมือหรอก เหอะ...เล็กก็เล็กนั่นหนอนหรือเปล่าก็ไม่รู้” หยามมาก พูดแบบนี้หยามกันชัดๆ มันโมโหจนอยากที่จะเอาท่อนรักที่คิดว่าใหญ่ ไปกระแทกปากของคนปากดีแบบเธอเสียให้เข็ด จะได้รู้ว่าเล็กจริงๆ ไหม เท่าที่พิสูจน์มาก็ใหญ่พอตัวเลย ใหญ่ไม่ใหญ่คิดดูเลือดซิบกันทุกคน ที่ซิบไม่ได้ซิงแต่อย่างใดนะ แต่เพราะใหญ่เกินไปหน่อยและสุดท้ายไอ้เพราะความใหญ่เกินไปนี่แหละ เลยเป็นปัญหา

“หึ อยากตายเหรอพูดแบบนี้” ไม่เคยมีใครมาหยามเขาแบบนี้เลยนะ เอาจริงๆ ที่คบใครไม่ได้ก็เพราะนี่แหละ ความใหญ่เป็นเหตุ

‘เราเข้ากันไม่ได้หรอกค่ะ...เราว่าฟร้องค์ดีเกินไป’

‘เลิกกันนะฟร้องค์ เพลงรับไม่ไหวจริงๆ’

‘ทำไมอะเพลง...ฟร้องค์ไม่ดีตรงไหน...หรือเพลงไม่ชอบคอลเล็คชั่นนี้...เอาชุดใหม่ไหมเดี๋ยวฟร้องค์บอกม๊าให้’

‘โอ๊ย...เพลงรับของฟร้องไม่ไหว...มันใหญ่เกินไป...เพลงไม่อยากไปรีแพร์ฟร้องเข้าใจปะ แล้วไอ้เครื่องเพชรก็เลิกเอามาล่อเพลงสักทีเพลงไม่อยากได้แล้ว’

‘จ๋า...อีกรอบปะ...’

‘เอ่อ...ฟร้องค์...จ๋าว่า...ช่วงนี้เราห่างๆ กันหน่อยไหม...’

‘ฟร้องค์ผิดอะไรอะ?’

“จะบอกว่าตัวเองใหญ่มากว่างั้น?” เอ่ยถามเสียงเย้ยหยัน ท่ามกลางความมืด

หมับ!!

“อื้อ...จะทำอะไร!!” เอวเล็กถูกรวมเข้าหาตัวเขาด้วยแขนข้างเดียว จนละอองฟ้านั้นรู้สึกถึงความอันตราย

“ให้พิสูจน์ ว่าใหญ่ไม่ใหญ่” พูดจบก็จับมือเธอมากุมเป้ากางเกงของตัวเองที่เริ่มค่อยๆ ขยายตัวมาประกาศความยิ่งใหญ่ หลังจากที่เมื่อครู่นั้นแค่หลับใหลไป

“เฮือก!!” สุดช็อก!!ไอ้แท่งนั่นทำไมมันถึงได้ กรี๊ดดดดดดดดด ใหญ่มากฟ้าชอบ!!

หมับ!!

ทั้งที่ต้องการจะแกล้งเธอให้กลัว กลับกลายเป็นว่ายัยเด็กนี่มันดันโรคจิตกว่า ขยำท่อนรักของเขาเต็มไม้เต็มมืออย่างกับเป็นของเล่นชิ้นโปรด

ด้วยเพราะเธอและเขาอยู่ใกล้กันจนแทบจะสิงร่างกันอยู่รอมร่อ ทำให้ได้กลิ่นของกันและกัน กลิ่นผู้ชายสะอาด ที่มันเตะจมูกเธอจนต้องยื่นหน้าเข้าไปสูดดมใกล้ๆ กลิ่นที่ดันถูกใจเธอ เสมือนกับว่าเป็นกลิ่นที่เธอตามหามาทั้งชีวิต

“อื้ม...ตัวหอมจัง...ถ้าเจอกันอีก...ฟ้าจีบแน่!!”

กึก กึก ครืด!! พรึ่บ!!

“เฮือก!!” รีบดันร่างของละอองฟ้าออกห่างจากตัว เมื่อคนด้านนอกซ่อมลิฟต์จนเปิดออกได้ ละอองฟ้ายักคิ้วใส่ฟร้องค์กวนๆ ก่อนจะรีบเดินออกจากลิฟต์ไป ทิ้งให้คนที่ถูกขยำท่อนลำนั้นถึงกับสตั้น ในหัวก็คิดว่าเมื่อกี้เขาจะแกล้งยัยเด็กนั่นไม่ใช่เหรอวะ ทำไมกลับกลายเป็นเขาเองที่กลัวเธอ

“ขอโทษนะครับ พอดีลิฟต์ตัวนี้ชอบมีปัญหา” ช่างซ่อมเอ่ยขึ้น

ฟร้องค์ส่งยิ้มตอบกลับไปจางๆ แล้วรีบเดินออกมา มือนุ่มๆ เมื่อครู่นี้มันยังทำเขารู้สึกหน้าร้อนอยู่เลย

“เชี้ยแม่ง!!หลอนเลยกู” จับไม่เท่าไหร่ขยำนี่ดิ ทำไมถึงใจกล้าขนาดนี้ ต้องเป็นผู้หญิงแบบไหนกันถึงได้ทำแบบนั้นกับเขา ถ้ารวมทั้งหมดที่เธอได้จับ นี่ก็4ครั้งแล้วนะ แม้3ครั้งแรกจะไม่ได้ตั้งใจก็เถอะ

ติ้ง!!

หยางหยาง : ส่งรูป

หยางหยาง : ใช่สาวที่จับหรรมมึงตอนงานแต่งเพื่อนมึงปะ

ขณะที่กำลังสร้างโปรแกรมเพื่อส่งลูกค้าคนสำคัญอยู่นั้น อยู่ๆ ข้อความในโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เขาจึงระสายตาจากคอมตรงหน้า แล้วหยิบมันขึ้นมาเปิดอ่าน

ภาพละอองฟ้าที่กำลังไลฟ์สดด้วยชุดสุดวาบหวิว ถูกเพื่อนสนิทที่เรียนด้วยกันแคปส่งมาให้เขาในแชท เสื้อผ้าน้อยชิ้น เมื่ออยู่บนเรือนร่างอรชร ผิวขาวจัด แถมหน้าอกหน้าใจที่ดันพ้นเกาะอกสีดำก็หน้าบีบชะมัด

“หึ่ย!!คิดอะไรของมึงเนี้ย” รีบสะบัดหัวเพื่อขับไล่ความคิดอกุศลที่มันดันเด้งเข้ามาในหัวทันที

ฟร้องค์ : ไม่รู้ ไม่ได้ใส่ใจ

พิมพ์ตอบเสร็จก็คว่ำหน้าโทรศัพท์มือถือของตัวเองลง แล้วตั้งหน้าตั้งตาทำงานต่อ แม้ที่บ้านจะทำธุรกิจร้านทองและร้านเพชร ฐานะทางบ้านร่ำรวยก็เถอะ แต่นั่นก็ธุรกิจของที่บ้าน โดยส่วนตัวก็กลับไปหาป๊ากับม๊าแค่อาทิตย์ละครั้งแค่นั้น กลับไปขโมยทองและเครื่องเพชรมาเปย์สาว แม้ว่าจะโดนเทเป็นประจำก็เถอะ แต่ก็ไม่เคยที่จะเข็ดหลาบเสียที ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วไปทำเวรทำกรรมอะไรกับใครเอาไว้ ทั้งที่รูปก็หล่อ พ่อแม่ก็รวยขนาดนี้ ทำไมถึงไม่เคยสมหวังกับความรักเสียที

รักใครก็มีแต่ผิดหวัง พอจมปักหวังจะคบ เอาเขาจนสลบ ความบัดซบตื่นมาหามส่งโรงพยาบาล หลังจากนั้นมาก็โดนเขาบอกเลิกเลย แล้วดันหลงรักคนตัวเล็กด้วยนะ ประมาณว่าตัวเล็กสเปคเลย ใครจะไปรู้ล่ะว่าพอเข้าไปเล้วมันจะเข้ากันไม่ได้

‘หรรมก็ใหญ่ แต่ทำไมเสือกชอบคนตัวเล็กกูไม่เข้าใจ’

‘ก็คนตัวเล็กมันน่ารัก ตัวเล็กยกง่าย ทีมึงยังชอบอัญได้เลยตัวก็เล็ก...หรือหรรมมึงเล็ก’

‘กูไม่เล็กนะ แต่ก็ไม่เกินเรื่องเกินราวเหมือนมึง แม่มึงเป็นชู้กับฝรั่งเหรอหรือยังไง?’

พอคิดแล้วก็ท้อหรรมใหญ่ก็ผิด สาธุขอสักคนเถอะครับที่เข้ากับผมได้ ใครก็ได้ช่วยเข้ามาเติมเต็มความรักของผมที สิบนิ้วยกขึ้นเหนือหัว พร้อมกับอธิษฐานต่อหน้าองค์พ่อ ‘หรรมเท่าถัง’ ที่บรรพบุรุษของเขาบูชาและกราบไหว้มาช้านาน แค่ชื่อองค์พ่อก็กินขาดแล้ว บอกเลยว่าใครจะมาเป็นสะใภ้ของบ้านต้อง ‘หาดเท่าถี’ เท่านั้น