Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
บทที่ 2 ฝนกระหน่ำ
เสียงรถยนต์จอดเทียบ สองร่างเดินเคียงกันมา อัมพรยิ้มกว้างเดินขึ้นบันไดกับสามีด้วยความสุข ตั้งแต่อยู่กับเขามา ชัชวาลช่วยเหลือเธอหลายเรื่อง จนทำให้เธอรู้สึกสำนึกในบุญคุณ หากไม่มีเขาป่านนี้เธอและลูกอาจถูกพวกหนี้นอกระบบทำร้าย หรือไม่อิงคงถูกพาไปขายตัวแล้ว
“ฝนตกหนักมากเลยนะคะวันนี้” เธอเปรยกับสามี
“เราออกมาจากงานฝนก็หยุดแล้ว ถือว่าโชคดี”
“ค่ะ”
สองร่างก้าวผ่านหน้าห้อง เสียงแว่วดังออกมา อัมพรชะงักเท้าก้มมองหยาดน้ำหน้าประตูด้วยความสงสัย มือบางเอื้อมจับท่อนแขนสามีให้หยุด ชัชวาลขมวดคิ้วก่อนขบกรามแน่น
“น้ำอะไรคะนี่” อัมพรร้องถามหน้าห้องบุตรสาว แล้วมองประตูไม้
“ลองเคาะถามดูไหม เผื่ออิงเป็นอะไร”
“ได้ค่ะ!”
คนเป็นแม่ง้างมือ กลับได้ยินเสียงกรีดร้อง พร้อมกับเสียงของหล่น สีหน้าอัมพรซีดเผือดลง
“อิงเป็นอะไรลูก!” คนเป็นแม่ร้องเรียก
ปัง!
เสียงประตูเปิดออกอย่างรวดเร็ว ภาพเบื้องหน้าทำเอาสองคนหน้าห้องยืนตะลึง อิงนิสาถูกกอดรัดอยู่ที่พื้นในสภาพมือเอื้อมเปิดประตู กับผ้าห่มคลุมกายเพียงผืนเดียว โดยมีบุตรชายของบ้านนี้นุ่งผ้าขนหนูพันท่อนล่าง ชินภาคชะงักงัน ชัชวาลขบกรามแน่น
“ไอ้ชิน!” คนเป็นพ่อตวาดลั่น
ชินภาคยอมปล่อยคนตัวเล็ก แล้วลุกยืน คนเป็นแม่รีบโอบประคองลูกพาไปนั่งบนเตียง อิงนิสาสะอื้นไห้ไม่หยุดหย่อน
“นี่แกทำอะไร!”
“พ่อก็เห็นแล้วนี่ว่าผมทำอะไร” เขาตอบแล้วยักไหล่
“อิงเป็นผู้หญิง แกทำแบบนี้กับน้องได้ยังไง!”
เขาหันมองอิงนิสา แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
“ก็อิงอยากนอนกับผมเอง ผมก็แค่ทำตามที่อิงต้องการ” เขาโกหก
“ฉันไม่เคยอยากนอนกับคุณ คุณทำร้ายฉันแล้วยังดูถูกฉันอีก ไอ้คนเลว!” หญิงสาวบริภาษทั้งน้ำตา
อัมพรกอดลูกไว้แน่นน้ำตาอาบแก้ม ไม่คิดว่าการอยากให้ลูกสุขสบายจะนำพาเรื่องเลวร้ายมาให้ ทำไมชินภาคถึงได้โหดร้ายเพียงนี้
“แกทำแบบนี้แล้วยังไปโทษอิงอีกเหรอ แกมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย!”
“ทำไมพ่อไม่ลองถามอิงดูเล่า ว่าผมลูกผู้ชายหรือเปล่า!” เขายอกย้อน
ชัชวาลกำมือพยายามข่มอารมณ์โกรธ ถ้าเขายิ่งเอาโทสะลงกับลูกชินภาคอาจแค้นอิงนิสาอีก เขาหันไปมองทางลูกเลี้ยง
“หนูอิงแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วไปคุยกันข้างล่าง” ชัชวาลหันมาทางบุตรชาย “แกไปแต่งตัวแล้วลงมาคุยกัน”
ร่างสูงใหญ่ก้าวออกจากห้อง แล้วเดินเข้าห้องตัวเอง ชัชวาลระบายลมหายใจ
“คุณช่วยพาลูกลงมาด้วยนะคุณอัม”
“ค่ะ”
ประตูห้องปิดลง อัมพรรั้งลูกมากอดไว้แน่น น้ำตาแม่ไหลอาบแก้ม ความผิดนี้จะลบล้างยังไง บุตรชายติดสามีเองไม่มีท่าทียอมรับ แถมยังทำเหมือนลูกสาวเป็นคนผิด ยอมนอนกับเขาเองด้วย
“ไม่เป็นไร ร้องออกมาเถอะลูก..”
อิงนิสาไม่อาจฝืนให้ตนเองเข้มแข็ง น้ำตาไหลรินออกมาไม่หยุด เธออยากให้เรื่องทุกอย่างเป็นเพียงแค่ความฝันแต่สัมผัสมันยังชัดเจน เธอเจ็บปวดทั้งกายและใจ จนไม่อยากไปพบหน้าใครในตอนนี้
“แม่อยากให้อิงลงไปข้างล่าง เพื่อจัดการปัญหาทุกอย่าง แม่เชื่อว่าคุณชัชวาลจะให้ความยุติธรรมกับเรา”
อิงนิสาเม้มริมฝีปากแน่น
“อิงไม่ต้องการให้คนอย่างชินภาคมารับผิดชอบ!” คนตัวเล็กกัดฟันแน่น
“ไม่ว่าอิงเลือกแบบไหน แม่ยอมรับการตัดสินใจของอิงนะ”
หญิงสาวคลายอ้อมกอด กัดฟันกลั้นน้ำตา จะไม่ร้องให้เขาเห็น
“อิงขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ แม่ลงไปก่อนได้เลย ไม่ต้องห่วงค่ะ” อิงนิสาสบตามารดาแววตาแน่วแน่
“ได้จ้ะ เสร็จแล้วรีบลงมานะ”
“ค่ะแม่”
สิบนาทีต่อมา ร่างบางค่อยๆ ก้าวลงบันไดอย่างยากเย็น เพราะยังเจ็บปวดไม่หายจากเรื่องที่ผ่านมาไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้า อิงนิสาทรุดกายลงนั่งเผชิญหน้ากับคนใจร้าย ชินภาคเมินมองทางอื่นทำเหมือนไม่ไยดี
“หนูอิงจะเอายังไง จะให้พี่เขารับผิดชอบไหม” ชัชวาลเอ่ยถามน้ำเสียงอ่อนโยน
มือบางกำแน่น สบตาคนตัวใหญ่ เห็นเขามองมาแววตาเย็นชา
“ไม่เป็นไรค่ะ อิงคิดว่าทำทาน” เธอตอบ
คนฟังหน้าชา พยายามข่มอารมณ์ตนเองเอาไว้ ชัชวาลหันมาทางบุตรชาย
“แกควรรับผิดชอบหนูอิงนะชิน”
“ทำไมผมต้องรับผิดชอบ เจ้าตัวเขายังไม่เรียกร้องเลยพ่อ!” ชายหนุ่มย้อนอย่างหัวเสีย ที่เห็นผู้หญิงที่นอนกับเขาไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้าทำท่าทีหมางเมินใส่
อัมพรกัดฟันข่มใจ ไม่อยากมีปัญหากับสามี เลยให้ลูกเลี้ยงทำตัวไร้มารยาทแบบนี้
“ไม่เป็นไรค่ะคุณ อย่าบังคับให้คุณชินต้องมารับผิดชอบอิงเลยค่ะ” อัมพรบอกกับสามี เธอก็ไม่อยากได้คนนิสัยแบบนี้มาเป็นลูกเขย
“เห็นไหมพ่อ สองคนแม่ลูกเขาเหมือนกันจะตาย”
“หุบปากแกเลยนะไอ้ชิน!” คนเป็นพ่อตวาด ระบายลมหายใจ ชักสีหน้า “แกทำเลวไว้แล้วยังมีหน้ามาพูดจาดูถูกคนอื่นอีกเหรอ!”
“ผมเลวแล้วไงพ่อ ผมไม่ได้เลวคนเดียวสักหน่อย คนอื่นมันก็เลวเหมือนกัน!”
“อย่าโทษคนอื่น ทุกอย่างที่มันเกิดขึ้นเพราะนิสัยแย่ๆ ของแกทั้งนั้น!”
ชินภาคลุกยืน “ถ้าพ่อไม่พาสองแม่ลูกเข้ามาในบ้านหลังนี้ มันจะมีปัญหาไหม”
“แกอายุเท่าไหร่แล้วชิน แกเป็นเด็กอนุบาลหรือไงที่ขาดความรักไม่ได้ พ่อเลี้ยงแกจนโตมาป่านนี้แล้ว มันยังไม่พอสำหรับแกอีกหรือไง!”
ชายหนุ่มขบกรามแน่น “ผมไม่ได้ห้ามไม่ให้พ่อมีเมียใหม่ แต่นี้แค่สามเดือนเองนะพ่อ สามเดือนที่แม่ตายไป ถามหน่อยเถอะว่าพ่อมีความรู้สึกหลงเหลือให้แม่บ้างหรือเปล่า”
ชัชวาลน้ำตาคลอ “แกไม่คิดว่าฉันจะเหงา ฉันอยากมีที่ปรึกษาบ้างหรือไง ความสุขแค่นี้แกสละให้พ่อไม่ได้หรือไอ้ชิน!”
ชินภาคกำมือแน่น “ได้พ่อ...” เขาหันไปทางสองแม่ลูก “พ่ออยากมีความสุขก็เชิญ แต่ผมไม่รับผิดชอบ เข้าใจไหม!”
“ถ้าไม่รับผิดชอบก็ไปทำงานที่ต่างประเทศซะ!”
เขาเงยหน้าสบตาบิดา “นี่พ่อไล่ผมเหรอ”
“ฉันไม่ได้ไล่แก ฉันให้แกเลือก ถ้าแกไม่รับผิดชอบหนูอิง ก็ไปทำงานที่ต่างประเทศซะ!”
“ผมไม่ไป!” ชินภาคสบตาสองแม่ลูก “ผมจะอยู่ที่บ้านหลังนี้ อยู่ให้มันอึดอัดตายกันไปข้างหนึ่งนี่แหละ!”
คนเป็นพ่อกำมือแน่น สูดลมหายใจเข้าปอด
“ถ้าแกไม่ไป ก็ตัดพ่อตัดลูกกับฉันไปเลย สมบัติฉันจะไม่ให้สักแดงเดียว!”
ชายหนุ่มชะงักมองพ่อแววตาตัดพ้อ
“นี่พ่อ... ทำกับผมขนาดนี้เลยเหรอ”
“ไม่ต้องถาม แค่บอกมาว่าจะรับผิดชอบหนูอิง หรือไปต่างประเทศ!”
เขากล้ำกลืนน้ำตา พ่อรู้ไหมว่าคำพูดนี้มันทำให้เจ็บปวดมากแค่ไหน ทีสองแม่ลูกพ่อกลับอ้าแขนรับ แต่กับเขากลับผลักไสไล่ส่งไปที่อื่น ก็ได้ในเมื่อต้องการแบบนี้ คนอย่างชินภาคไม่มีวันยอมแพ้ง่ายๆ หรอก เขาจะกลับมาเอาคืนให้สาสมเลยคอยดู
“ผมไม่มีวันรับผิดชอบ ผมยอมไปต่างประเทศดีกว่าแต่งงานกับผู้หญิงหิวเงิน!” พูดจบชายหนุ่มกระแทกส้นเท้าเดินขึ้นชั้นบนทันที
อัมพรน้ำตานองหน้า เจ็บปวดแทนบุตรสาว ทว่าอิงนิสากลับนิ่งเงียบ มือกำแน่นเพื่อข่มกลั้นอารมณ์ตนเอง เธอต้องเข้มแข็งเพื่อไม่ให้แม่ต้องแบกรับความทุกข์ใจ แม้ว่าสิ่งที่สูญเสียไปจะสำคัญสักแค่ไหนก็ตาม
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
