บทที่ 1 ฝนกระหน่ำ

เสียงฟ้าร้อง ฝนกระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย เจ้าของเบนซ์สีบรอนด์ลงมาจากรถท่าทางโซเซ เสื้อผ้าโทรมไปด้วยน้ำ ร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาภายในบ้าน แสงไฟสลัวส่องสว่างบางเบา เขาก้าวเดินอย่างเชื่องช้าไปยังบันได แล้วจับราวยึดร่างตนเองค่อยๆ เดิน ในหัวคิดเรื่องของหญิงสาวคนหนึ่งในหัววนไปวนมาไม่หยุดหย่อน หัวใจเหมือนถูกกรีดด้วยคมมีด ทำไมมันต้องเป็นแบบนี้

ก๊อก ก็อก!

เขาเคาะประตูห้องเป้าหมายทันทีที่ถึง แล้วยืนรอ ไม่นานนักเจ้าของห้องมาเปิดออก สาวน้อยวัยแรกรุ่นใบหน้าหวานใส ผิวแก้มแดงระเรื่อ ริมฝีปากอมชมพู รูปร่างอรชรจ้องมองคนหน้าห้องสีหน้าตื่นตระหนก

“พี่ชิน!” เธอร้องเสียงหลง มองสภาพเขาแล้วตกใจ “มีอะไรคะมาเคาะประตูอิงเอาป่านนี้”

เธออดแปลกใจไม่ได้ เพราะปกติเขาเขม่นทำท่าทางเหมือนเกลียดเธอหนักหนา แต่วันนี้ วันที่พ่อกับแม่ไม่อยู่ไปงานเลี้ยง เขากลับมายืนตรงหน้า มันหมายความว่ายังไงกัน

ชินภาคหัวเราะในลำคอ แล้วจ้องมองสาวสวยตรงหน้าแววตาปวดร้าว ทำไมเธอต้องกลายเป็นน้องสาวของเขาด้วย ทั้งเจ็บ ทั้งแค้น แม่จากไปไม่ถึงสามเดือน พ่อกลับเอาผู้หญิงใหม่เข้ามาบ้าน แล้วลูกติดดันกลายเป็นผู้หญิงที่เขาหลงรักเสียด้วย

“ทำไมต้องเป็นเธอด้วย!”

คนฟังชะงัก สีหน้าสับสน

“อะไรนะคะ!” อิงนิสาย้อนถาม แววตาไหววูบ

“ทำไมเธอต้องกลายมาเป็นน้องสาวของฉันด้วย ทำไม!” เขาตะโกนลั่น

“พี่ชินพูดอะไรคะ! ถ้าพี่เมาก็ไปนอนเถอะค่ะ เดี๋ยวอิงไปส่ง” เธอเอื้อมมือหมายปิดห้องตนเองเพื่อไปส่งเขาที่ห้อง แต่อีกฝ่ายกลับผลักดัน

ปัง!

ประตูปิดลงด้วยมือหนา เขายืนเผชิญหน้ากับหญิงสาวอย่างมั่นคง อาการเมาเมื่อครู่ค่อยๆ คลาย อิงนิสาหน้าซีดเผือด สถานการณ์แบบนี้มันไม่ดีแล้ว

“เงินเหรออิงนิสา ที่ทำให้เธอกับแม่ กล้ามายืนอยู่ต่อหน้าฉันแบบนี้!” ชินภาคถามเสียงเย็น แววตาเยือกเย็น

คนถูกถามส่ายหน้า ไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง รู้ตัวอีกทีแม่ก็มาบอกว่าจะย้ายมาอยู่ที่นี่กับแฟนใหม่ เธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นมหาเศรษฐีรวยระดับประเทศ ที่สำคัญคือบิดาของผู้ชายอย่างพี่ชิน เดือนมหาวิทยาลัยสุดเนื้อหอมแบบนี้

“เปล่าเลยนะคะ อิงไม่ได้คิดแบบนั้นเลย พี่ชินออกไปเถอะค่ะ วันหลังเราค่อยมาคุยกันใหม่นะคะ” หญิงสาวพยายามเกลี่ยกล่อม

“แม่ฉันเพิ่งตายไปสามเดือน เข้าใจไหม!” เขาตวาดลั่นขึ้นมา คนฟังสะดุ้ง “ทำไมพวกเธอถึงได้หน้าด้านกล้าเข้ามาในบ้านหลังนี้ ทำไมกัน ไม่มีจิตสำนึกหรือไง!”

“อิงไม่รู้จริงๆ ค่ะพี่ชิน อิงไม่รู้” น้ำเสียงเริ่มสั่นเครือ ทำไมเขาถึงต้องมาต่อว่าเธอด้วย ทำไมถึงไม่ถามคุณชัชวาลบิดาของเขาเองเล่า

ชายหนุ่มก้าวเข้าใกล้จับต้นแขนแล้วบีบจนคนโดนกระทำเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด พยายามเบี่ยงกายหนี

“อิงเจ็บ ปล่อยนะคะพี่ชิน!”

“เธอไม่ควรก้าวเข้ามาเลยอิงนิสา ไม่ควรเลย!”

ร่างบางถูกผลักดัน คนตัวเล็กเริ่มขวัญเสียพยายามขัดขืน ด้วยความหวาดกลัว

“พี่ชินปล่อยอิง!” คนโดนกระทำร้องลั่น เริ่มดิ้นรนหนักขึ้น เพราะตอนนี้ทุกอย่างมันกำลังน่ากลัวมากทุกที

ชินภาคไม่เอ่ยปากอะไรอีก นอกจากทำความต้องการของตนเอง ร่างบางถูกเปลี่ยนเป็นโอบรัดแล้วพามายังเตียงกว้าง อิงนิสาขืนตัวเองน้ำตาเริ่มคลอ

“ไม่นะพี่ชิน! พี่กำลังคิดจะทำอะไร! แบบนี้ไม่ถูกต้องแล้วนะคะ มันไม่ใช่!” เธอร้องบอก ใช้เท้ายันตัวเองแต่กลับไม่เป็นผล

ตุบ!

อิงนิสาล้มลงบนเตียงโดยมีร่างสูงใหญ่ทาบทับ มือสองข้างถูกกดลงบนฟูกหนา หยดน้ำเกาะพราวบนผมหนาหยุดลงมาบนใบหน้าสวยหวาน อิงนิสาน้ำตานองหน้า ร่างกายสั่นเทา

“อย่าทำกับอิงแบบนี้เลยพี่ชิน อิงกลัวแล้ว...” คนใต้ร่างร้องอ้อนวอน

“ในวันนั้น ฉันก็เคยขอร้องเธอแบบนี้ แต่เธอกลับไม่สนใจไยดี มันถึงเวลาที่เธอต้องทุกข์ทรมานบ้างแล้ว!”

“ไม่นะ กรี๊ด!”

เสียงกรีดร้องไม่ได้ทำให้อีกฝ่ายหยุดทำตามอำเภอใจ เธอพยายามดิ้นรนเอาตัวรอด ทำทุกอย่างแล้ว เจ็บปวดเหลือเกิน ทำไมต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ น้ำตามันไม่หยุดไหล ร่างกายเจ็บร้าวไปหมด เมื่อถูกรุนรานอย่างไม่เต็มใจ ชายหนุ่มขบกรามแน่น เขาคบหาผู้หญิงมามากมาย แต่ไม่เคยมีใครทำให้ตนเองทรมานได้ถึงเพียงนี้ อิงนิสาสวยไปหมด สวยจนเขาแทบไม่อยากละจากร่างงามนี้ไปเลย

คนตัวเล็กกัดริมฝีปากจนห้อเลือด กล้ำกลืนน้ำตาและความเจ็บปวดเอาไว้ในอก เขาจะไม่มีวันทำร้ายเธอแบบนี้ได้อีก สักวันคนที่เจ็บปวดต้องเป็นเขา