2

“หมายความว่าของที่เห็นนี่เป็นของข้าวคนเดียวใช่ไหมคะ...จะได้กินให้พุงกางเลย” หญิงสาวพูดติดตลก

นางจันทร์ไม่ตอบได้แต่ยิ้มแห้ง ๆ

“แต่ข้าวว่ามันแปลก ๆ เนอะ ป้าจันทร์ว่าไหมคะ” หญิงสาวเก็บความสงสัยเอาไว้ไม่อยู่จริง ๆ

“ป้าก็ไม่รู้หรอกค่ะ....ป้าไปก่อนนะคะ” นางจันทร์รีบตัดบทแล้วเดินกลับออกมา ถึงแม้จะเลี้ยงเจ้านายหนุ่มมากับมือแต่หล่อนก็ไม่ใช่แม่หรือญาติผู้ใหญ่ที่จะเข้าไปก้าวก่ายชีวิตของผู้เป็นนายได้โดยเฉพาะเจ้านายที่ชื่อเพลิง........

ข้าวหอมเริ่มสงสัย.....แต่แล้วก็รีบขจัดมันออกไปอย่างรวดเร็วตามประสาคนไม่ชอบคิดเยอะเพราะคิดไปก็ไม่ได้คำตอบอยู่ดีเมื่อหล่อนสลัดความคิดฟุ้งซ่านออกไปแล้ว ก็ถึงเวลาลงมือจัดการกับข้าวของ เสื้อผ้าเอามาจัดเรียงเข้าตู้จนเรียบร้อย ยังดีหน่อยที่บ้านช่องสะอาดสะอ้านอยู่แล้วของใช้ทุกชิ้นแม้กระทั่งผ้าปูที่นอนก็ดูเป็นของใหม่ทั้งหมด…หญิงสาวทำความสะอาดพื้นห้องอีกนิดหน่อยก็เรียบร้อยจึงถือโอกาสอาบน้ำชำระล้างเหงื่อไคลก่อนจะออกมางีบเสียหน่อยและด้วยความอ่อนเพลียจากการเดินทางไกล หล่อนจึงเผลอหลับไปกระทั่งค่ำมืดเป็นอันว่าอาหารเย็นก็ต้องยกยอดไปโดยปริยาย……

ท่ามกลางความมืดในป่าดงพงไพรอันรกชัฏ.....สาวสะคราญนางหนึ่งกำลังวิ่งหนีตัวอะไรสักอย่างที่ไม่รู้จะให้คำจำกัดความว่าอะไร รู้เพียงว่าตัวมันสูงใหญ่เรือนร่างดำทะมึนตัดกับเขี้ยวขาววาววับ ที่งอกโง้งออกจากปากหนาอีกทั้งดวงตาสีแดงฉานรวมแล้วดูน่าสะพรึงกลัว....แขนขาของมันระโยงระยางราวกับเถาวัลย์ยักษ์ยามนี้มันปล่อยออกมาเกี่ยวกระหวัดรัดร่างของหล่อนจนแทบจะแหลกเหลว......ขวัญข้าวพยายามดิ้นหนีเอาตัวรอดจากพันธนาการอันแน่นหนาแต่ทว่าก็หมดหวัง จนคิดว่าตายแน่แล้วไม่แคล้วต้องเป็นศพไร้ญาติ.......หล่อนรู้สึกถึงร่างกายอันหนักอึ้ง แขนขาขยับไม่ได้ลมหายใจสั่นสะท้านด้วยความรู้สึกแปลก ๆ และแล้วหล่อนก็สามารถลืมตาขึ้นมาได้

...กรี๊ดดดดดดดดด........อื้อ......อื้มมม.....

ริมฝีปากถูกปิดด้วยมือใหญ่จนแทบจะหายใจไม่ออก......ข้าวหอมตาเบิกโพลงทันทีที่ลืมตาขึ้นมาเห็นเงาตะคุ่มปกคลุมร่างกายของตัวเอง แต่พอมองให้ชัดก็พบว่าหล่อนโดนร่างหนาทาบทับอยู่เหนือเรือนกายอันบอบบาง...สมองของข้าวหอมกำลังประมวลผลอย่างเร็วจี๋ว่าสิ่งที่เจออยู่นี่มันคืออะไร หล่อนกำลังจะโดนตัวประหลาดข่มขืนหรือว่าผีอำ..........ความคิดจบลงโดยพลันเมื่อเจ้าของเรือนร่างใหญ่โตเงยหน้าขึ้นมาจากทรวงอกอวบอิ่มของวัยสาว..... เขาจ้องมองหล่อนด้วยประกายตาคมกล้า..... แม้จะมีเพียงแสงนวลจากโคมไฟหัวเตียงที่หล่อนจำได้ดีว่าไม่ได้เป็นคนเปิดมันไว้ ก็ทำให้รู้ทันทีว่าเขาคือสามีตีทะเบียนของหล่อนนั่นเอง.......

มือใหญ่ถอนออกไปเพราะเขาคงเห็นว่าหล่อนสงบลงแล้ว จากนั้นก็ก้มหน้าก้มตาไล้เลียดูดชิมซาลาเปาขาวอวบทั้งคู่ต่อไปโดยไม่พูดไม่จาสักคำ……..

“พี่เพลิง....ดะ....เดี๋ยวค่ะ...” ข้าวหอมรู้ว่าเขาคือสามี มีสิทธิ์จะทำสิ่งนี้กับหล่อน...แต่จะไม่พูดอะไรกันสักหน่อยเหรอ……

ชายหนุ่มไม่ตอบ ไม่แม้แต่จะเสียเวลาหยุดชะงักรับฟังด้วยซ้ำ เขายังเดินหน้าฟอนเฟ้นดูดเม้มยอดทรวงจนร่างบางสั่นสะท้านหลงเตลิดไปกับความรู้สึกแปลกใหม่........แต่แล้วจู่ ๆ ข้าวหอมก็เกือบเผลอตัวยันสามีตกเตียง.....เมื่อรู้สึกเจ็บแปลบแสบตุ่มไตส่วนยอดที่โดนฉกชิมหนักราวกับถูกกัด

“เจ็บ...พี่เพลิงขา....ข้าวเจ็บ......”

เสียงร้องไม่ช่วยอะไร.....มิหนำซ้ำเจ้าหมีตัวใหญ่ยังกดน้ำหนักลงมาทั้งตัวก่อนจะระรัวลิ้นลงมาถี่ยิบ.......

“อ๊า........อืมมมม.......”เสียงที่เปล่งออกจากริมฝีปากบางสร้างความอับอายจนเจ้าตัวต้องยกมือขึ้นปิดปากเอาไว้......เมื่อไหร่เขาถึงจะเลิกทรมานเธอสักทีเพราะตอนนี้ ความรู้สึกแปลกประหลาดแล่นปราดลงกึ่งกลางกาย...อยาก....หล่อนอยากให้เขาทำในขั้น ต่อไปให้ความทรมานนี้สิ้นสุดลงเสียที......

ข้าวหอมไม่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้แต่ก็ไม่ใสซื่อจนไม่รู้ว่าที่สุดแล้วจะต้องเจอกับ อะไร...แต่ไม่นึกว่าสามีจะไม่ยอมพูดจาเอาแต่ตั้งหน้าระบายกับร่างกายของหล่อนราวกับกำลังเพลิดเพลินอยู่กับหุ่นยนต์สำหรับปลดเปลื้องความใคร่ .....หรือว่าเขาจะอายเหมือนที่หล่อนพยายามกลั้นเสียงครางนั่นไว้..….ข้าวหอมสับสน.....

“อ๊ะ...พี่เพลิงอย่าค่ะ...ตะ..ตรงนั้นมัน...อืมมมมม.....” หญิงสาวเผลออีกแล้วคราวนี้เป็นกลีบกุหลาบงามที่โดนกระทำเหมือนยอดถันไม่มีผิด ข้าวหอมบิดส่ายปัดป่ายสุดฤทธิ์เพราะความรู้สึกมันเสียดเสียวหนักหนากว่าตอนก่อนหน้ามากมมายนัก หญิงสาวรู้สึกเหมือนในหัวหมุนขว้างทรมานหรือมีความสุขนั้นแยกไม่ออกจนกระทั่ง

กรี๊ดดดดดด...............หญิงสาวกรีดร้องสุดเสียงก่อนที่ความเจ็บระลอกสองจะตามมาเมื่อเขาดันตัวตนใหญ่โตเข้ามาอีกครั้งหล่อนจุกจนร้องไม่ออกถึงขนาดนี้ก็ยังไม่มีคำใดเอ่ยออกมาจากริมฝีปากหนานอกจากแววตาที่มองมาราวกับมีเปลวเพลิงที่พร้อมจะแผดเผาหญิงสาวให้มอดไหม้ยิ่งสร้างความตกใจ จนคิดผลักไสแต่ไม่เป็นผล ในที่สุดก็ต้องจับยึดไหล่หนาเพื่อเป็นหลักเมื่อร่างน้อยยังโดนรุกขยับโยกจนสั่นคลอนไปทั้งตัว......

ข้าวหอมได้แต่ทนสะกดกลั้นความเจ็บปวดทางกายจนน้ำตาไหลออกทางหางตา ยิ่งเขาเสือกไสตัวตนเข้ามาหล่อนแทบจะบ้าเหมือนทั้งร่างโดนฉีกจนแหลกลาญ.....นี่มันคือกิจกรรมของสามีภรรยาจริง ๆ ใช่ไหม...ทำไมถึงได้โหดร้ายไม่เห็นเหมือนที่เขาพูดกัน

พี่หมียักษ์เกิดใจดีขึ้นมา เขาเว้นจังหวะให้หญิงสาวได้หายใจพร้อมกับก้มลงดูดไล้ซาลาเปาขาวอวบอีกครั้ง....คราวนี้สัมผัสอ่อนโยนลงมาก.....มือสากอย่างคนผ่านงานหนักโลมลูบผิวเนื้อนุ่มลื่นจนหล่อนเคลิ้มและมารู้ตัวอีกทีเมื่อถูกจู่โจมทางด้านล่าง ชายหนุ่มสอดแขนเข้าใต้ข้อพับขาทั้งสองข้างรั้งขึ้นเปิดทางให้ตัวตนของเขาเข้ามาได้โดยสะดวก...ถึงแม้มันยังจะคับแน่นอยู่มาก แต่ทุกการขยับไม่เจ็บหนักแล้ว....ความรู้สึกกำซาบซ่านค่อย ๆ ไหลเข้ามาแทนที่.........นี่คือความปราณีจากสามีใช่หรือเปล่า...............