EP 14พ่อตา

สุดท้ายทั้งเตชนาและไอติมก็ไม่มีใครได้ไปไหนทั้งสิ้น เธอไม่ฟังคำเอ่ยขอร้องของกันต์สักนิด แม้ว่าเขาจะขอให้เธอกลับคอนโดด้วยกันเป็นครั้งที่ 5 แล้วก็ตาม

"จะดื่มอีกนานมั้ยคะ?"

"ถ้าอยากกลับก็กลับไปสิคะ น้องติมไม่ได้ดึงขาคุณอาไว้นี่" เธอตอบพลางโยกตัวไปตามจังหวะเพลงเบา ๆ ไอติมตอนนี้ดูเซ็กซี่มาก ๆ ผู้ชายหลายคนในคลับกำลังให้ความสนใจเธอ

"พูดมาเลยไอติมว่าหนูต้องการแบบไหน พูดมาอาจะทำให้ทุกอย่าง แต่กลับกันเถอะ อาไม่อยากฆ่าใครตายตอนนี้"

"มีสิทธิ์อะไรไปทำแบบนั้นกับคนอื่น"

"สิทธิ์ความเป็นผัวของคนที่พวกมันมองอยู่นี่ไง" เตชนาระงับอารมณ์ของตัวเองได้ดีในตอนนี้ แต่ก็ใช่ว่าเขาจะระงับได้ตลอดไปเสียเมื่อไหร่กัน

"เพิ่งรู้ว่าคุณอามีเมียแล้วนะคะเนี่ย" ไอติมแสร้งทำว่าไม่รู้ว่าคนที่เตชนาหมายถึงคือตัวเธอ

"น้องติม อาไม่สนุกด้วยนะคะ อยากโกรธอยากงอนทำอย่างอื่น อย่าทำแบบนี้มันไม่ดี"

"อะไรที่น้องติมทำแล้วดีบ้างล่ะสำหรับคุณอา แต่เอาจริง ๆ ตั้งแต่น้อง ติมบอกว่ารักคุณอาในแบบคนรัก อะไรๆ น้องติมก็ทำไม่ถูกใจคุณอาสักอย่างว่ามั้ยคะ?" เพราะความปากไวของตัวเอง กันต์จึงโทษใครไม่ได้

"มันไม่ใช่แบบนั้น อาหมายถึงแค่เรื่องนี้ค่ะ อาไม่อยากให้หนูเป็นที่สนใจของคนอื่น"

"ทำไมคะ เพิ่งเกิดจะมาหวงน้องติมตอนที่มีคนสนใจงั้นเหรอ ตอนน้องติมสนใจแค่คุณอามันไม่เร้าใจใช่มั้ยคะ ต้องรอให้ทุกอย่างมันแย่ลงก่อนว่างั้นเถอะ"

"กลับกันค่ะ"

"บอกแล้วไงว่าไม่กลับ จะเอาอะไรอีก" ไอติมเริ่มไม่สบอารมณ์บ้าง ตอนแรกแค่อยากแหย่เตชนาให้หงุดหงิด แต่ดูเหมือนว่าทำไปทำมา คนหงุดหงิดจะกลายเป็นเธอเอง

"โอเค ไม่กลับก็ไม่กลับ" ชายหนุ่มยกร่างเล็กของเมียหมาด ๆ ขึ้นนั่งบนตักและกอดเธอไว้ไม่ให้ลง

"คุณอา"

"อยากดื่มนักก็ดื่มไป อาอยากรู้เหมือนกัน นั่งตักผัวขนาดนี้ใครมันจะมองหนูอีก" เขาก็อยากเป็นคนแก่ที่เอาแต่ใจบ้างแล้วสิ เพราะที่ผ่านมาดูเหมือนเขาจะใช้เหตุผลมากเกินไป

"ทำแค่นี้อย่าคิดว่าน้องติมหายโกรธนะ"

"ค่ะ"

"ที่นี่คลับอาเพลิง ไม่กลัวพ่อหมอจะรู้หรือไง"

"ให้รู้ไปเถอะ จะยกขันหมากไปขอให้ดู ไม่ต้องหลบต้องซ่อนแล้ว หนูดื้อขนาดนี้ ยังไงวันหนึ่งไอ้หมอก็รู้อยู่ดี" เผลอ ๆ ตอนนี้หมอภาคก็น่าจะรู้แล้วด้วย ไอติมเป็นลูกสาวที่หมอภาคหวงขนาดนี้ ทำไมเขาจะไม่ให้ใครคอยตามดู

"ไม่กลัวตายเลยหรือไง"

"หนูล่ะ กลัวอาตายมั้ย?" เขาบีบ ๆ นวด ๆ เอวของไอติม เริ่มจากเบาไปหนักขึ้น

"แต่คงไม่กลัว ไม่งั้นไม่ไปให้อาฟาดถึงที่ขนาดนั้นหรอก" นึกถึงเรื่องที่เธอวางยาเขาเพื่อพิสูจน์แล้ว ชายหนุ่มอดยิ้มไม่ได้จริง ๆ ไอติมเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เขารู้ใจตัวเองเหมือนกัน

"มึงหมายความว่าไงไอ้กันต์ มึงฟาดลูกกูแล้วงั้นเหรอ?" เสียงหมอภาคที่ดังขึ้นจากด้านหลังทำเอาไอติมผละตัวออกจากกันต์ แต่ดูเหมือนว่าจะห่างไม่มากพอจึงทำให้เตชนารั้งร่างเล็กกลับมาที่เดิม

"คนที่รู้อยู่แล้วทุกอย่างจะมาถามกูให้ได้อะไร"

"มึงกล้ามากนะไอ้กันต์" หมอมีสีหน้าที่โมโหมาก ๆ จนไอติมอดกลัวไม่ได้ เธอมองหน้าพ่อของตัวเองด้วยความรู้สึกผิด

"พ่อหมอ น้องติม..."

"กลับบ้านกับพ่อไอติม"

"กูไม่ให้ไป" กันต์ดันไอติมให้ลุกขึ้น ตามด้วยเขาที่ยืนขึ้นและเอาตัวเองมาบังเธอไว้อีกที

"มึงมีสิทธิ์อะไร นั่นลูกกู กูจะพากลับ" ตอนนี้ในคลับเริ่มหันมาให้ความสนใจทั้งสาม

"มึงถามไอติมสักคำมั้ยว่าอยากกลับกับมึง หรืออยากอยู่กับกู" มาถึงคำพูดนี้ของเตชนา ไม่มีใครมั่นใจในคำถามนั้นด้วยซ้ำ เตชนาเองก็เหมือนกัน เขาไม่มั่นใจว่าไอติมจะเลือกเขามากกว่าพ่อของตัวเอง

"กูไม่สน น้องติมมาหาพ่อ"

"ไหนมึงบอกว่าถ้าอะไรเป็นความสุขของไอติม มึงจะไม่ขัดไง"

"ยกเว้นเรื่องของมึง มึงเองรู้ดีว่าทำไม ตัวเองเคลียร์ได้หมดแล้วเหรอ เลขาที่มึงคั่วอยู่ยังคั่วอยู่มั้ย ตัดขาดหรือยัง ก่อนจะเอาลูกกูเข้าไปในชีวิตมึง มีอะไรที่ทำให้พ่ออย่างกูอยากปล่อยไปบ้าง" ไอติมฟังคำที่หมอภาคพูดออกมาและคิดตาม

"มึงพูดแรงไปแล้วไอ้ภาค" ครามที่ตามมาจากด้านหลังเอ่ยขึ้น เขาไม่พอใจที่ภาคภูมิเอาเรื่องในอดีตมากดเตชนาเอาไว้ จะพูดถึงเรื่องตอนนี้ไม่เป็นไร แต่แค่อย่าไปย้ำแผลของคนอื่น

"ทำไม รับไม่ได้หรือไง มันก็เป็นสิ่งที่มันทำเอาไว้ทั้งนั้น"

"มึงไม่รู้อะไรอย่าพูดดีกว่า" กันต์ตอกกลับด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ เขาไม่ใช่คนที่ดีนัก เรื่องนี้เขาเข้าใจที่หมอภาคจะไม่ไว้ใจให้ดูแล แต่หากถามถึงเรื่องที่ผ่านมา เขาแค่อยากให้ทุกคนลืมมันไปก็เท่านั้นเอง

"กูไม่สนว่าลูกกูจะรักมึงมากแค่ไหน ถ้ามึงยังไม่มีอะไรให้กูมั่นใจกูจะไม่มีทางปล่อยให้ไอติมต้องไปยอมเสี่ยงเจ็บจากคนอย่างมึงแน่นอน"

"มึงคิดว่าตัวเองจะปกป้องไอติมไปได้ตลอดเหรอภาค ทำไมไม่ให้พวกเขาเรียนรู้กันเอง มึงโตแล้ว ตอนมึงทำผิดไว้มึงยังได้รับโอกาสเลย" ครามไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่เพื่อนตัดสินใจ

"ช่างมันเถอะ ที่ไอ้ภาคพูดก็ถูกแล้ว ไอติมไม่ควรเอาตัวเองมาเสี่ยงกับกู"

"คะ..คุณอา" ไอติมกลัวเหลือเกิน ว่าสุดท้ายทางที่กันต์เลือกจะไม่ใช่การสู้ไปกับเธอ แต่คือการปล่อยเธอเอาไว้ให้คนที่คิดว่าเหมาะสมมากกว่า

"ไม่ต้องกลัวนะคะ หนูเป็นเมียอาแล้วไม่มีทางได้เป็นเมียใครแน่นอน" กันต์หันกลับไปดึงไอติมมากอดไว้แน่น

"ไอ้กันต์!" หมอที่เห็นทุกอย่างกำลังคิดว่าเตชนาลองดี

"กูจะทำทุกอย่างให้มึงมั่นใจ แค่บอกมาว่าต้องการอะไร อย่างเดียวที่กูยอมไม่ได้คือการปล่อยน้องติม เพราะนี่คือเมียกู" กันต์ส่งมือของไอติมให้หมอภาครับไว้ เขาไม่อยากดึงดันพาเธอกลับ หากอยากให้หมอภาครับเขาได้ เขาก็ควรปรับที่ตัวเอง

"คืนนี้กูยอมให้น้องติมกลับไปนอนที่บ้าน แต่กูจะไม่มีทางยอมให้น้องติมไปเป็นของใคร อย่าลองดีด้วยการลากไอ้ตัวไหนมาศึกษาดูใจกับเมียกู แม้กระทั่งลูกเพื่อนมึงกูก็ไม่เว้นเหมือนกัน"

"มึงขู่กูเหรอ?" หมอภาคกระตุกยิ้มและเอ่ยถาม

"กูไม่คิดขู่มึงหรอกพ่อตา แค่บอกให้รู้ไว้"

"!!!"