EP 13 ตายไปเลยดีมั้ย?

หลังเสร็จกิจอันแสนสุขสม ทั้งสองพากันนอนหลับไป แต่เหตุใดเมื่อตื่นมาแล้วเตชนาถึงไม่พบร่างบางที่เขารังแกอยู่ก่อนหน้า ชายหนุ่มดีดตัวลุกขึ้นมองไปรอบห้องที่ตอนนี้มีเพียงเสียงคลื่นซัด แสงไฟที่เล็ดรอดออกมาพอจะทำให้เขาอ้างว้างและรับรู้ได้ว่าในห้องนี้สิ่งมีชีวิตมีเพียงหนึ่งเดียวคือเขาเอง

“หายไปไหนของเขา” กันต์ลุกจากเตียงคว้าผ้ามาพันรอบเอวแล้วเดินออกไปยังห้องนั่งเล่น แต่ก็ยังไม่พบแม้แต่เงาของไอติม

“ทำไมไม่รับสายกันนะ” เตชนาโทรหาไอติมสายแล้วสายเล่า พยายามคิดในแง่ดีว่าเธออาจจะออกไปเดินเล่น หรือไปหาอะไรทาน ก่อนสายตาจะเห็นเข้ากับกระดาษโพสอิท เมื่อหยิบมาอ่านร่างหนาถึงกับหัวเสียไม่น้อยเลย

“คิดจะทำให้อารักแล้วทิ้งไปแบบนี้ ไม่น่ารักเอาเสียเลยนะคะเด็กดี” กันต์กระตุกยิ้มให้กับข้อความที่เธอเขียน แม้ในใจจะหวาดหวั่นแค่ไหน แต่เขาจะไม่มีทางปอดแหกอีกแน่นอน ไอติมเป็นของเขาแล้ว และเขาเองก็เป็นของเธอแล้วเช่นเดียวกัน เธอจะไม่มีวันได้ไปรักใครได้อีก

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เตชนาเดินออกจากห้องมาในสภาพที่สวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยพร้อมเดินทาง นั่นสร้างความแปลกใจให้แก่การ์ดคนสนิทของเขาเป็นอย่างมาก

“นายจะไปไหนครับ?”

“กลับกรุงเทพ จัดการเรื่องตั๋วไฟท์บินที่เร็วที่สุด ถ้าไม่มีก็เหมาลำ”

“มีอะไรหรือเปล่าครับนาย?” คำสั่งของเจ้านายในเรื่องนี้ถือว่าแปลกใหม่มาก ตั้งแต่เขาได้มาดูแลชายหนุ่มตรงหน้า กันต์มักจะทำอะไรที่มีเหตุผลเสมอ ไม่เคยตัดสินใจอะไรรีบร้อนแบบนี้เลย

“ไม่มี จะกลับไปตามเมีย”

“เมียเหรอครับ?” วันนี้เขาต้องแปลกใจอีกกี่เรื่องกัน ระหว่างเตชนา ยอมเหมาเที่ยวบิน หรือเตชนานั้นมีเมียแล้ว

“น้องติมออกไปนานหรือยัง?”

“อ่อ ออกไปหลายชั่วโมงแล้วครับ เห็นคุณไอติมบอกว่านายพักผ่อน ไม่อยากให้ผมกวน แจ้งว่าบอกนายไว้แล้วด้วยว่าจะกลับ” เขาไม่ได้คิดที่จะติลูกน้องที่ทำงานพลาดเพราะรู้ดีว่าไอติมน่ะแสบแค่ไหน

“อืม ไปจัดการเรื่องตั๋ว ถึงสนามบินฉันต้องได้เดินทางทันที”

“ได้ครับ” การ์ดหายไปเพียงแค่สิบนาทีและได้ตามที่เจ้านายต้องการ ทั้งหมดพากันขึ้นรถเพื่อเตรียมไปขึ้นเครื่อง

“นายครับ”

“ว่า?”

“ต้องรายงานคุณครามมั้ยครับว่านายจะกลับวันนี้” เขาได้รับคำสั่งจากครามให้ดูแลกันต์ก็จริง แต่คนที่เป็นเจ้านายจริง ๆ คือกันต์ไม่ใช่คราม เพราะแบบนั้นหากจะรายงานเรื่องไหน ต้องได้รับการอนุญาตจากกันต์เสียก่อน แต่ส่วนมาก ไม่เคยมีเรื่องไหนเลยที่เตชนาไม่อนุญาต

“รายงานเถอะ นั่นพ่อฉันหนิ ต้องมารับรู้ทุกฝีก้าวของฉัน ไม่งั้นเดี๋ยวมันขาดใจตาย” กันต์ปากร้ายพูดเหน็บแนมไปเล็กน้อย เขาไม่ได้อึดอัดหรือโกรธอะไร ไม่ได้ทำผิด ไม่มีเหตุผลที่ต้องปิดบัง สำหรับเตชนาแล้ว ครามก็เหมือนเป็นเจ้าของชีวิตเขา เนื่องมาจากโอกาสที่ครามเคยใครเมื่อครั้งนั้น ทำให้มีเตชนาในวันนี้

“นายอึดอัดมั้ยครับ”

“ไม่ มันคือเพื่อน คือเจ้าของชีวิต คือคนที่ทำให้ฉันอยู่ได้มาจนถึงวันนี้ มีเหตุผลอะไรที่ต้องอึดอัด อีกอย่างครามมันมีเหตุผลของมันเสมอไม่ว่าจะทำอะไร มองดี ๆ ทุกอย่างที่มันทำ ก็ล้วนเพื่อตัวเรากันทั้งนั้น”

“ดีจังครับ” การ์ดพูดเพียงเท่านั้นและเงียบไป ไม่นานกันต์ก็มาถึงสนามบินและออกเดินทาง เขาไม่เคยรู้สึกว่าไฟท์บินไหนยาวนานขนาดนี้มาก่อนเลยสักนิด

เมื่อมาถึงสนามบินที่กรุงเทพ เตชนาให้คนขับพามายังคอนโดของไอติม เขาเดาว่าเธอต้องไม่ได้กลับบ้าน เพราะรอยคริสมาร์กที่เขาทำเอาไว้มันไม่ค่อยอยู่ในร่มผ้ามากเสียเท่าไหร่ แต่แล้วต้องผิดหวังเมื่อกดรหัสเข้าไปแล้ว ทั้งห้องเงียบกริบ ไม่มีแม้กระทั่งเสียงเครื่องปรับอากาศ

“หายไปไหนของเขา” ความเหนื่อยล้าจากการทำกิจกรรมรักและออกเดินทาง เตชนาตั้งใจว่าจะนอนหลับที่นี่ เขาเดินตรงเอาของไปวางไว้ตามจุดต่าง ๆ ที่มันควรอยู่ ก่อนเสียงแจ้งเตือนจากแอพพลิเคชั่นหนึ่งจะเรียกร้องความสนใจจากเขาไปได้เต็ม ๆ

“อ่า น้องติม ลองดีกับอานักนะ” เตชนาเริ่มจะหัวเสียแล้ว เพราะตอนนี้นอกจากไอติมจะไม่ได้อยู่ในห้อง เธอยังแต่งตัวล่อเสือล่อตะเข้ไปอยู่ในที่อโคจรอีก

“นายจะไปไหนอีกครับ?”

“ไปคลับไอ้เพลิง ด่วนด้วย” สีหน้าของกันต์ตอนนี้ทำเอาการ์ดไม่กล้าถามอะไรต่อ เขาเหมือนพร้อมจะแผดเผาทุกอย่างที่ขวางหน้าตัวเองอยู่ โกรธเป็นฟืนเป็นไฟแบบนี้เหมือนตอนที่หุ้นตกไม่มีผิด

คลับ

สายตาของกันต์สอดส่องไปยังจุดต่าง ๆ เพื่อมองหาเมียหมาด ๆ ที่หนีเขา และไม่นานก็พบว่าเธอกำลังนั่งร่วมโต๊ะอยู่กับเบบี้ลูกสาวของเพลิงที่อยู่ในชุดวาบหวิวพอกัน เด็กวัยรุ่นหน้าตาดี ๆ เดินแวะเวียนไปชนแก้วไม่ขาดสาย

“ใส่ชุดแบบนี้ออกจากบ้านมาได้ยังไงน้องติม?” กันต์เดินเข้าไปด้านหลังและเอ่ยถามขึ้น ไอติมไม่ได้มีท่าทีตกใจอะไรเลย เหมือนรู้อยู่แล้วว่าเขาต้องมา แน่สิ เธอเป็นคนวางหมากไว้แบบนี้เอง

“มีเงินก็ซื้อมาใส่ ยากตรงไหนล่ะคะอากันต์” เธอยกแก้วขึ้นดื่ม ก่อนจะตอบและยิ้มให้เตชนาอย่างยั่วยวน

“อ่า งั้นบี้ขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะอากันต์ ไปก่อนนะไอติม” ไอติมพยักหน้าให้เบบี้เล็กน้อย ส่วนกันต์ก็รับไหว้และยิ้มให้เช่นเดียวกัน

“หนูกำลังคิดจะทำอะไร?”

“ต้องบอกด้วยเหรอคะ?” เธอย้อนกลับอย่างไม่เกรงกลัว แววตาของไอติมตอนนี้มันเป็นแววตาที่น่ากลัว มันเหมือนน้ำทะเลที่กำลังจะมีพายุ

“อย่าทำแบบนี้น้องติม”

“ก่อนคุณอาจะหลบหน้าติม คุณอาเคยให้ติมมีสิทธิ์เลือกเหรอคะ เพราะเท่าที่จำได้ อาอยากไปอาก็ไป ติมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองทำอะไรผิด ทำพลาดตรงไหน ติมทำให้อาไว้ใจมาตลอดว่าติมรักอาแค่ไหน ไม่มีสักครั้งที่จะมองคนอื่น แล้วสิ่งที่ติมได้ตอบแทนมันคืออะไร”

“ขอโทษค่ะ อาจะไม่ทำอีกแล้ว ตอนนั้นอาแค่ยังไม่มั่นใจ”

“จะบอกว่าตอนนี้มั่นใจเหรอคะ มั่นใจหรือแค่เพราะเซ็กส์ที่เรามีด้วยกัน ไม่ต้องเอามันมายึดติด คิดว่าติมเป็นหนึ่งในคู่นอนของอาก็ได้ ติมเองก็จะคิดว่าอาเป็นครูฝึกแล้วกัน เพื่อเอามันไปใช้ในสนามจริงกับคนที่ต้องการ”

“ไอติม!” เตชนาตวาดลั่น คนรอบ ๆ เริ่มหันมาให้ความสนใจ แต่เมื่อเจอสายตาแข็งกร้าวของเตชนาก็พากันหันกลับ

“หึ! อาก็เห็นแก่ตัวดีนะคะ ตัวเองทำยังไงกับคนอื่นก็ได้ แต่ทำไมคนอื่นกลับทำบ้างไม่ได้” เขาไม่คิดเลยว่าไอติมจะกล้าพูดหรือทำอะไรแบบนี้ แต่จะโทษใครในเมื่อเธอเป็นแบบนี้เพราะเขาเองทั้งนั้น

“กลับกันเถอะ อยากลงโทษยังไงอาจะยอมทุกอย่าง อารักหนูไอติม หนูไม่มีทางได้เป็นของใครแน่ ๆ ถ้าอายังไม่ตาย”

“งั้นบอกพ่อหมอเลยดีมั้ยคะ อาจะได้ตาย ๆ ไป ส่วนน้องติมจะได้มีผัวสักที”

“!!!”