1 ดอกไม้นักเขียน (1)

บ้านไม้สีครีมหลังเล็กกะทัดรัด เงียบสงบโอบล้อมด้วยอ้อมกอดของต้นไม้ใหญ่ รวมไปถึงไม้ดอกไม้ประดับสุดแสนสวยงาม และผีเสื้อหลากสี ช่วยปลุกเร้าจิตนาการของฉันให้โลดแล่นจนรู้สึกว่าตนเองได้หลุดเข้าไปในโลกแห่งเทพนิยาย

สวนสวยในวันนี้มีนกพเนจรแวะมาทักทายดอกไม้ด้วยล่ะค่ะ เสียงใส ๆ ของพวกเขาช่วยให้ฉันผ่อนคลายจากความเครียดสะสมได้บ้าง

โอ้... มัวแต่เพลินกับเพื่อนต่างสายพันธุ์ ขออนุญาตแนะนำตัวก่อนนะคะ

ฉันชื่อ นางสาวสิริพรรษา เทวาพิทักษ์ เป็นผู้หญิงธรรมดาที่ยึดอาชีพเขียนหนังสือหาเลี้ยงตัวเอง และตอนนี้ฉันกำลังเผชิญหน้ากับปัญหาใหญ่อยู่ค่ะ

เวลากว่าสัปดาห์ จิตนาการของฉันถูกปิดกั้นด้วยความเครียดจมดิ่งอยู่ในโลกความมืดที่ไม่มีอะไรโลดแล่นในหัวสมอง และการออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ยามเช้าก็ช่วยให้จินตนาการซึ่งหายไปเพราะถูกความเครียดกลืนกินได้หวนกลับมาอีกครั้ง

ยิ่งออกมาเห็นดอกไม้แสนสวยบานสะพรั่งและมีหยาดน้ำฝนติดตามใบด้วยแล้ว ฉันรู้สึกมีความสุขเหนือคำบรรยายเลยล่ะค่ะ

ปกติ (เอ้... หรือไม่ปกติดีล่ะ?) เอาเป็นว่าช่วงเวลาเก็บตัวเขียนหนังสือ ฉันจะนอนตื่นสายถึงสายมาก หรืออาจข้ามไปถึงช่วงบ่ายเลยก็มี เพราะกว่าจะเรียบเรียงตัวอักษรได้ถึงเป้าหมายที่วางเอาไว้ ก็ค่อนข้างดึก บางครั้งสมองลื่นไหลติดลมบน กว่าจะได้หลับได้นอนตอนใกล้รุ่งก็ยังเคย

ทว่าปัญหาใหญ่เกี่ยวกับงานเขียน ที่ได้โจทย์มาจากพี่ปิ่นแก้วเมื่อสัปดาห์ก่อน ทำให้ฉันข่มตาหลับไม่ลงมาหลายวันติด ยิ่งมาเจอฝนตกหนักตอนเช้ามืดด้วยแล้ว แทนที่จะหลับสบาย ๆ กลับทำให้ฉันตื่นขึ้นมาพร้อมความกลัว

เพียงแค่เสียงฟ้าผ่า อาการง่วงนอนของฉันจึงหายเป็นปลิดทิ้งเลยเชียว ฮือ ๆ... เดี๋ยวเปรี้ยง เดี๋ยวเปรี้ยง ซ้ำยังส่งเสียงคำรามดังกึกก้องจนแผ่นดินสั่นสะเทือน หลับได้ก็ไม่ใช่นางสาวสิริพรรษาแล้วล่ะค่ะ

สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดในวันฝนตกฟ้าผ่าก็คือ ซ่อนตัวอยู่ในที่แคบ ๆ ของซอกเตียง แล้วเฝ้ารอจนกว่าฝนหยุด นั่นล่ะฉันจึงกลับออกมาใช้ชีวิตแบบปกติอีกครั้ง

ยืนยันนะคะ ว่าฉันไม่ได้เกลียดสายฝน เพียงแต่ไม่ชอบปฏิสัมพันธ์ทางธรรมชาติที่ตามมากับสายฝนเท่านั้น

รู้นะคะอยู่ใต้ฟ้า ไม่สามารถหลีกเลี่ยงสายฝนได้ จะว่าไป ฝนตกตอนใกล้รุ่งก็มีข้อดีเหมือนกันนะคะ อย่างน้อยฉันก็ไม่ต้องรดน้ำต้นไม้ แต่ว่าต่อให้มีข้อดีแค่ไหน ฉันก็ยังเกลียดชังเสียงฟ้าผ่าอยู่ดี

ฉันเดินอ้อยอิ่งอยู่ในสวนแสนรัก ซึ่งนับเป็นเช้าวันแรกในรอบสัปดาห์ ที่ฉันตื่นเช้าก่อนดวงตะวันจะแผ่รังสีแผดเผา รอบกายยังเฉอะแฉะไปด้วยน้ำฝน ทว่ากลิ่นดินผสมกลิ่นไอฝนที่ยังค้างอยู่กับใบไม้ กลับทำให้ฉันรู้สึกปลอดโปล่งโล่งสบายหัวมากขึ้น

“อรุณสวัสดิ์จ้าที่รัก ฝนตกหนักไม่ทำให้พวกเธอสำลักน้ำใช่ไหม ?” ฉันทักทายสมาชิกในบ้านระหว่างเดินผ่าน แล้วทิ้งตัวนั่งยอง ๆ ข้างเจ้าดอกไม้สีฟ้าในกระถางดินเหนียวใบโตซึ่งมีจำนวนกว่าสิบกระถาง

เอ่อ... เข้าใจนะคะว่าคนทั่วไปไม่ทำแบบนี้ ใครผ่านไปผ่านมาเห็นเข้า อาจจะคิดว่าฉันสติไม่ดี หรือเป็นบ้าก็ได้ ที่พูดกับต้นไม้อยู่คนเดียวชนิดเป็นเรื่องเป็นราวแบบนี้

ยืนยันนะคะ สุขภาพจิตยังปกติดีทุกประการ แต่ที่ทักทายสมาชิกในบ้านซึ่งให้อากาศอันบริสุทธิ์ราวกับว่าเป็นสิ่งมีชีวิตสปีชีส์เดียวกัน ก็เพราะว่า ‘ฉันรักพวกเขา’ โดยเฉพาะดอกไม้สีฟ้าเป็นพุ่มอันมีรายนามในพฤกษศาสตร์ว่า ‘ไฮเดรนเยีย’ ซึ่งชูช่อหลากสีให้ชมเชยในตอนนี้

ขอย้อนกลับไปในวันที่พบไฮเดรนเยียนิดนึงนะคะ

ตอนรถขายต้นไม้แล่นมาจอดหน้าบ้าน ฉันสะดุดตากับเจ้าแสนสวยทันทีเลยค่ะ เรียกว่า ‘รักแรกพบ’ คงไม่ผิด

ดอกไม้สีฟ้าดอกเล็ก ๆ เบียดเสียดเป็นพุ่มขนาดเท่าฝ่ามือ ใบเขียวชอุ่มชอนไชรากในกระถางพลาสติกสีดำ ต้นไม้ชนิดนี้มีความหมายแฝงว่า ‘ความเย็นชา’ และเสน่ห์บางอย่างของเจ้าแสนสวยนี่ล่ะ ที่ทำให้ฉันถอนสายตาไม่ขึ้น

ใช่เลยค่ะ! นี่คือดอกไม้คู่ใจของนักเล่าเรื่องอย่างฉัน ในที่สุดเจ้าแสนสวย จึงกลายเป็นแรงบันดาลใจสำหรับคนเขียนฝันอย่างฉันไป

ไม่รู้หรอกว่าดอกไม้ในโลกใบนี้มีทั้งหมดกี่ชนิด แต่สำหรับเจ้าไฮเดรนเยีย ฉันขี้ตู่จัดให้เป็นดอกไม้ของเมืองเวทมนตร์ เพราะดอกไม้ชนิดนี้มีความพิเศษและแตกต่างจากดอกไม้ชนิดอื่น ๆ

เอ่อ ไม่ใช่กลิ่นหอมนะคะ แต่เป็นการเปลี่ยนสีของกลีบดอกได้ต่างหาก นี่จึงเป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่ทำให้ฉันตกหลุมรักต้นไม้ชนิดนี้จนถอนตัวไม่ขึ้น และฉันก็อดใจไม่ไหวที่จะเอาชื่อของเจ้าแสนสวยนี่มาตั้งเป็นนามปากกา

ฉันไม่ลังเลใจสักนิดที่จะเปิดรั้วต้อนรับสมาชิกใหม่เข้าบ้าน แต่เมื่อเจ้าแสนสวยรายนี้มาอยู่ในบ้าน ระยะสามเดือนแรกทำเอาฉันปาดเหงื่อไม่เป็นอันทำอะไรเลย นอกจากขลุกตัวอยู่กับต้นไม้

คนขายให้ข้อมูลในการดูแลว่า

“เจ้านี่ไม่ชอบแดดจัด ชอบน้ำ ถ้าวันไหนอากาศร้อนหน่อย รดน้ำสักวันละ 2 ครั้งก็ได้”

คำแนะนำเหมือนไม่มีอะไรมาก เจ้าแสนสวยชอบน้ำและไม่ชอบแสงแดดจัด แต่เอาเข้าจริงกลับไม่เป็นแบบนั้น เพียงช่วงเวลาข้ามคืน เจ้าแสนสวยก็เข้าสู่สภาวะแก่!

ไม่นะ... ไฮเดรนเยียที่รัก เหี่ยวตั้งแต่ฉันยังไม่ได้ชื่นชมความสวยเลย เป็นแบบนี้ฉันจึงทำการค้นคว้าหาข้อมูลกับอินเตอร์เน็ตอย่างหนัก เพื่อหาวิธีเยียวยารักษาเจ้าแสนสวยนี่ไว้

แล้วฉันก็พบว่า...