ตอนที่ 8

“ได้...ฉันจะอยู่ที่นี่” เธอกัดฟันพูด “แต่คุณต้องรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับฉันว่าแค่เดือนเดียวเท่านั้นที่ฉันต้องเป็นผู้หญิงของคุณ”

เอเดรียนเหยียดยิ้มกับชัยชนะของเขา “คุณฉลาดนี่ มิสเมย์ สายเลือดแม่ของคุณนี่มันแรงจริง ๆ แต่คุณก็ต้องจำไว้ด้วยเหมือนกันว่าคุณอยู่กับผมในฐานะผู้หญิงของผมเท่านั้น”

นางบำเรอต่างหาก...แค่เอเดรียนไม่เรียกเธอว่าอย่างนั้นก็เท่านั้นเอง หญิงสาวที่ตอนนี้อยู่อย่างคนไร้ทางสู้เม้มปากเข้าหากันแน่น เธอกำลังจะเก็บกลั้นน้ำตาที่รื้นขึ้นมาไม่ไหว ชายหนุ่มยืดตัวขึ้นยืนหลังตรงและมองเธอด้วยสายตาหยามเหยียด

“ถ้าคุณทำให้ผมพอใจ บางที...ผมอาจจะยกหนี้ทั้งหมดให้แม่ของคุณก็ได้”

“ฉันคงต้องขอบคุณในความกรุณาของคุณใช่มั้ยคะ คุณสมิธ”

เขายักไหล่ราวกับไม่ยี่หระ “ผมไม่ต้องการคำขอบคุณ เพราะผมไม่ต้องการให้คุณมองว่าผมตั้งใจจจะช่วยเหลือ แม่ของคุณต่างหากที่ก่อเรื่องยุ่งยากขึ้นมาเองและคุณก็เป็นคนที่ต้องเข้ามาช่วยแก้ปัญหา”

“ถ้าอย่างนั้นฉันขอกลับไปคุยกับแม่ของฉันที่แอตแลนต้า”

“ไม่จำเป็น!” เขาเริ่มเกรี้ยวกราดอีกครั้ง “ผมว่าฮอลลี่ไม่ได้สนใจหรอกว่าลูกสาวของตัวเองจะต้องมาอยู่ที่ลาสเวกัสกี่วัน”

“แต่ฉันอยากจะพูดอะไรกับแม่ของฉันบ้าง”

“ตอนนี้คนที่คุณต้องฟังคือผมคนเดียว มิสเมย์!”

เอเดรียนยื่นคำขาดและมันทำให้เดือนลดาแทบจะหมดกำลังใจเลยทีเดียว หญิงสาวนึกอย่างเจ็บแค้น เธอไม่น่าพาตัวเองมาเจอกับคนใจหินและหยาบกระด้างยิ่งกว่าหินผาอย่างเอเดรียน สมิธเลยแม้แต่น้อย

ในที่สุดเดือนลดาก็ต้องตัดสินใจ หากเธอไม่สามารถปฏิเสธข้อเสนอซึ่งสำหรับเธอมันก็คือการบังคับเธอก็ต้องจำยอมรับสภาพที่ตัวเองต้องตกเป็น ผู้หญิงของเขา อย่างไม่อาจเลี่ยง ร่างบางขยับนั่งตัวตรงและกล่าวออกมาโดยไม่ยอมมองหน้าเขา

“จริง ๆ แล้วตอนนี้ฉันต้องการแค่...เสื้อผ้าสักสองสามชุด เพราะฉัน...ไม่ได้เอาเสื้อผ้าติดตัวมาเลย”

“ไม่จำเป็นต้องออกไปหาเสื้อผ้าที่ไหนหรอก ผมมีคนจัดหามันให้คุณ ตอนที่คุณไปถึงฮาเร็มของผมแล้ว”

เดือนลดานิ่วหน้า “ฮาเร็ม...นะ...นี่หมายความว่าฉันต้องไปอยู่กับผู้หญิงหลาย ๆ คนอย่างพวกสุลต่านอย่างนั้นหรือ”

เอเดรียนทำสีหน้าถมึงทึง เขาล้วงมือไว้ในกระเป๋าทั้งสองขณะมองเธออย่างพินิจพิจารณา

“คุณไม่จำเป็นต้องถามอะไรผมมากหรอกมิสเมย์ ผมจะให้คนของผมพาคุณไปที่นั่น ที่อยู่ที่ผมสามารถตัดขาดตัวเองจากโลกภายนอกได้โดยสิ้นเชิง”

“บ้านของคุณอย่างนั้นหรือคะ?”

หญิงสาวพยายามถามแต่เธอก็ไม่ได้รับคำตอบกลับมานอกจากท่าทีราวกับเจ้านายของเขา เดือนลดากระวนกระวายใจ เขาเรียกที่อยู่นั่นว่า ฮาเร็ม อาจเป็นคอนโดส่วนตัวในลาสเวกัสนี่และมีผู้หญิงในคอลเล็คชั่นของเขาหลายคนรวมตัวอยู่ด้วยกัน ผลัดเปลี่ยนกันให้ความสุขแก่ เจ้านาย

ทว่าก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเอเดรียนเป็นผู้ชายหน้าตาดีมากคนหนึ่ง ไม่ใช่แค่หล่อเหลาบาดจิตจนทำให้เธอเผลอลอบมองเขาหลายหนแต่เขายังเป็นผู้ทรงอิทธิพลในลาสเวกัสอีกด้วย