บทนำ /2

“ไอรีน!! นี่เธอบังอาจตบหน้าฉัน แล้วยังจะด่าฉันอีกเรอะ”

“แล้วไงคะ น้องไอพูดเรื่องจริง ผู้หญิงของพี่เอริคก็รักที่เงินทั้งนั้น คนเจ้าชู้ ไม่เคยรักใครเป็นแล้วคิดว่าใครจะรักลงล่ะคะ ก็มีแต่น้องไอนี่แหละที่หน้ามืดตามัวรักอยู่ได้ตั้งนาน”

“เธอรู้ตัวแล้วก็ออกไปสิ ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว” เอนริเก้ไล่ แถมยังผลักร่างน้อยให้เซหลุนๆ ไอรีนไม่คิดว่าต้องเจอการกระทำป่าเถื่อนจากคนไร้หัวใจแบบนี้ เธอเลยไม่ได้ตั้งตัว ร่างเธอเซไปกระแทกมุมโต๊ะ เจ็บแปลบที่ชายโครง หน้าสวยเหยเกแสดงความรู้สึก ชายหนุ่มเห็นก็ชะงัก แต่แล้วเขาก็ทำไม่ใส่ใจแถมยังไล่เธอซ้ำ

“ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว และอย่ากลับมาอีก ฉันไม่คิดจะรักเธอแน่นอน”

ไอรีนน้ำตาซึม ตาพร่ามัวจนมองแทบไม่เห็น เจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งหัวใจ ทำไมพระเจ้าไม่เห็นใจในความรักของเธอบ้าง ทำไมพระองค์ชอบเล่นตลกใส่เธอแบบนี้ด้วย หรือเพราะพระองค์ต้องการจะทดสอบความอดทนของเธอกัน แต่ไม่ว่าพระเจ้าจะทำไปเพื่ออะไร เธอก็เจ็บจนเกินจะรับไหว เจ็บมานานเหลือเกิน มันคงจบลงในวันนี้

“น้องไอไปก็ได้ค่ะ น้องไอจะไปให้พ้นหน้าพี่เอริค อย่างที่พี่เอริคต้องการ” น้ำตาของเธอร่วงแหมะราวกับเปิดก๊อกน้ำ เธอโยนกระปุกยาลงบนพื้น แล้วกระเผลกขาไปเปิดประตูห้อง มือบางแตะลูกบิดกำลังจะบิด แต่เธอหยุดมือแล้วหันมาบอกเสียงสั่นระริก “น้องไอไม่รู้ว่าพี่เอริคทำแบบนี้เพื่ออะไร แต่อยากให้รู้ว่าน้องไอไม่เคยเสียใจอะไรเท่านี้มาก่อน”

มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ ประเทศอังกฤษ (University of Cambridge)

ชายหนุ่มผิวสีทองแดงมีลักษณะโดดเด่นอันเป็นเอกลักษณ์ด้วยความสูงถึง 190 ซ.ม. นอกจากความสูงใหญ่เป็นพื้นฐานของความแข็งแกร่ง เขายังมีดวงหน้าคมคายที่ชวนให้สาวๆ ต่างพากันเหลียวมองไม่วางตา ผู้หญิงหลายคนนอกจากทิ้งสายตาเชิญชวนให้แล้วยังทิ้งสิ่งอื่นให้ดูต่างหน้าอีกด้วย เช่น เบอร์โทรศัพท์ ที่อยู่ หรือแม้แต่แผนที่การเดินทางไปยังห้องพักของพวกเธอก็ยังมี ดวงตาสีน้ำเงินเข้มเป็นประกายวับวาวเสมอเมื่อได้รับของพวกนี้จากสาวๆ มีสิ่งเดียวที่ทำให้เขาเบื่อหน่ายและมักจะขยำทิ้งชนิดไม่ไยดีแม้ต่อหน้าหรือลับหลังนั่นก็คือจดหมายบอกรัก

เอนริเก้ จวนเคราร์จ บัณฑิตหนุ่มจากคณะบริหารธุรกิจไม่เคยขาดความรัก ตรงกันข้ามรอบกายเขามีแต่ความรัก ความทะเยอทะยานอยากได้ ผู้หญิงสมัยนี้ไม่รู้เป็นอะไรถึงได้เห็นผู้ชายเป็นเป้าหมายที่มีไว้พุ่งชนตลอด จดหมายรักหลายร้อยฉบับส่งตรงมาถึงมือจนเขาขี้เกียจอ่าน เพราะถึงจะอ่านไปเขาก็ต้องปฏิเสธพวกหล่อนอยู่แล้ว ไม่ใช่ไม่ชอบ แต่ไม่คิดจะรักผู้หญิงที่ตีค่าผู้ชายคือเป้าหมายมีไว้พุ่งชน เพราะงั้นผู้หญิงประเภทนี้ก็มีค่าเพียงผู้หญิงริมทางสำหรับเขาเท่านั้น

วันนี้เป็นวันสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี เอนริเก้ก็ถูกห้อมล้อมไปด้วยสาวๆ มากหน้าหลายตาจนแทบจะไม่มีอากาศให้หายใจเพราะพวกหล่อนมาแย่งอากาศหายใจจนหมด ชายหนุ่มเริ่มมีสีหน้าบึ้งตึงขึ้นทีละนิด ชุดครุยที่สวมดูจะรุงรังและขังเหงื่อให้ท่วมท้นไปทั่วเรือนกายหนาใหญ่ อากาศวันนี้ช่างร้อนนักทั้งที่ก้าวเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ ฤดูที่มีเพียงความหนาวเย็นแต่ไยรอบกายเขาถึงได้ร้อนนัก เพราะพวกหล่อนสินะแย่งอากาศแล้วยังทำให้กายของเขาร้อนผ่าว ไม่ใช่ร้อนอย่างเสน่หาแต่เป็นร้อนชนิดรำคาญ ถ้าทำได้อยากสะบัดพวกหล่อนให้กระเด็นหายไปไกลๆ ถ้าคาสโนว่าอย่างเขาจะไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษอยู่ในหัวใจแล้วล่ะก็นะ

“เฮ้เอริค!” มาร์โก้เพื่อนรักของเขาทักขึ้น

“กรี๊ด!!” แต่แหม...พอพวกหล่อนหันไปเจอเพื่อนรักของเขา ก็พากันส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดกันใหญ่ แล้วแบบนี้เขาจะเลือกใครมาเป็นแม่ของลูกได้เล่า มีหวังถ้าได้หนึ่งในนี้ไปเป็นเมียคงปวดหัวพิลึก วันๆ จะรู้จักหน้าที่ของแม่ที่ดีหรือเปล่าก็ไม่รู้สิ

“พวกนาย...โอย...ขอโทษนะครับ ขอเวลาให้ผมคุยกับเพื่อนรักของผมหน่อยได้ไหม” เอนริเก้นึกรำคาญจนต้องหันไปกำราบด้วยน้ำเสียงที่ทอดเอื่อยตรงกันข้ามกับใจที่ร้องดังว่ารำคาญ ถ้าไม่ติดที่พวกเธอเป็นสุภาพสตรีก็คงถูกสุภาพบุรุษเยี่ยงเขาตวาดก้องแล้วล่ะ

เพื่อนของเขามีชื่อว่า มาร์โก้ มาคิโอรอสซี่ รายนี้เห็นผู้หญิงไม่ได้ ไม่ใช่ถลาเข้าไปหาหรอกนะแต่ตั้งท่าจะวิ่งหนีมากกว่า เอนริเก้ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไม เรื่องส่วนตัวบางเรื่องถึงจะสนิทสนมกันแค่ไหนก็ไม่อยากล้ำเส้นนัก มาร์โก้เรียนจบแล้วก็เห็นว่าจะไปรับช่วงกิจการต่อจากบิดา ขานี้ใครอย่าแหยมเดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือน

พวกเขารู้จักกันด้วยความบังเอิญมากๆ เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ทั้งสองคนเป็นเพื่อนรักกัน พอจับคู่กันเมื่อไหร่ก็เหมือนเดือนฉายแสงสว่างไสวล่อดวงดาวให้มาห้อมล้อมเหมือนตอนนี้ไง เดือนในหมู่ดาว!

“เฮ้อ...” เอนริเก้ผ่อนลมหายใจออกมาดังๆ แค่พาตัวเองออกมาก็ทำเอาเหนื่อยไม่น้อย