บทนำ /1

“เธอจะบอกว่า ฉันช่วยชีวิตเธอ มีบุญคุณกับเธอ แล้วเธอจะมอบทุกอย่างในชีวิตเพื่อตอบแทนฉันอย่างนั้นเหรอ”

“ไม่ค่ะ แค่พี่เอริคจะเป็นอากาศของน้องไอเท่านั้น”

เอนริเก้ชะงักมือที่กำลังลูบลอนสะโพกงอนงามใต้กางเกงขาสั้นฟิตปั๋ง เขาไม่คิดมาก่อนว่าการช่วยเด็กผู้หญิงคนหนึ่งจะแลกมาด้วยสิ่งนี้ ไอรีนเป็นผู้หญิงที่เขาคิดไม่ถึงเลยจริงๆ สิให้ตายเถอะ

“เลิกพูดเรื่องไร้สาระเสียที ฉันฟังไม่เข้าใจหรอก มาทำเรื่องที่มีสาระกันเถอะ ฉันหิวเธอจะแย่แล้วนางทาสของฉัน”

ไอรีนขนลุกซู่เมื่อใบหน้าคมจัดก้มลงมาคลอเคลียปลายจมูกกับพวงแก้มสาว เรียวปากได้รูปขบเม้มเบาๆ บนติ่งหู เป่าปากให้ขนบนกายเธอตั้งชัน มือหนาสอดเข้าไปใต้ขอบกางเกงขาสั้นลูบไล้เนื้อแน่นๆ บริเวณนั้นบีบขยำให้สาแก่ใจ ปากร้อนไต่ไปทั่วเสี้ยวหน้าขาวใส กระทั่งมุมปากอิ่มถูกกดทับด้วยเรียวปากร้อนหนักๆ แล้วเคลื่อนมากลืนกินเรียวปากสีกุหลาบของเธออย่างย่ามใจ

เอนริเก้ไม่คิดจะบอกให้หญิงสาวได้ใจหรอกว่าเขารีบร้อนขนาดไหน รีบทำธุระให้เสร็จๆ เพื่อจะกลับมากินอาหารหวานรสเลิศอย่างเธอ แต่ที่ช้าไม่ทันใจ เร็วสุดก็ได้แค่นี้เป็นเพราะไปเจอใครบางคนเข้าโดยบังเอิญ ความดีใจที่ได้เจอทำให้เขาและเธอคนนั้นต้องไปหาที่นั่งคุยกันเงียบๆ ทานข้าวด้วยกันสักมื้อ และพอเธอคนนั้นขอตัวกลับ ก็เหมือนดวงจิตของเขาที่พุ่งตรงกลับมาบ้านก่อนร่างกาย

ไอรีนเป็นอาหารหวานจานโปรดที่กินเท่าไหร่ก็ไม่อิ่ม กินเท่าไหร่ก็ไม่เบื่อ แถมนานวันเข้ารสชาติของเธอยิ่งติดใจจนไม่อยากปล่อยให้ห่างกายไปไหน อยากจะพาเธอไปทำงานด้วยกันในฟาร์มแล้วหาที่เงียบๆ สร้างบรรยากาศแปลกใหม่ชวนสยิวกับเธอสองต่อสอง

ไม่คิดว่าเธอจะมีอิทธิพลต่อใจของเขาได้มากขนาดนี้ แค่เห็นเธอยืนเหม่อคล้ายกำลังคิดถึงใครบางคน ใจเขาเป็นต้องร้อนรนอยากรู้ว่าไอ้หน้าไหนที่มันอยู่ในหัวสวยๆ นี่ แต่พอได้รับคำเฉลยว่าหน้าหล่อๆ อย่างเขานี่เอง ที่อยู่ทั้งในใจและในสมองของเธอตลอดเวลา ก็ทำให้ใจร้อนรนเป็นต้องกรุ่นไปด้วยไฟสวาทลามเลียไปทั่วร่างหนาใหญ่ แค่เห็นแผ่นหลัง ส่วนโค้งเว้าและเรียวขาขาวสวย ใจหนุ่มก็ฮึกเหิมแทบจะปรี่เข้าไปกระชากเสื้อผ้าของเธอออก แล้วกดเธอลงบนโต๊ะที่อยู่ใกล้ที่สุด

ลมหายใจของไอรีนคล้ายจะสะดุดเหมือนลมหายใจของเอนริเก้ที่ทอดยาวเมื่อถอนริมฝีปากออก ตาคมกริบจับจ้องดูฝีมือตัวเองที่ทำปากอิ่มแดงช้ำ เขาชอบที่จะเห็นมันช้ำแบบนี้ทุกวัน และปรารถนาจะครอบครองอย่างนี้ไปตลอด ความคิดเริ่มเตลิดไปไกล เมื่อมือหยาบกร้านกระชากกางเกงขาสั้นตัวจิ๋วลงต่ำ หลังมือของเขาเคลื่อนไปตามผิวเนียนละเอียดของซอกขาด้านใน

เนื้อของเธอนิ่ม ผิวของเธอเต่งตึง ไม่มีความแห้งกร้าน อีกทั้งยังขาวละเอียดนวลเนียน ปลายนิ้วทั้งห้ากดลงบนความอ่อนนุ่มตรงใจกลางร่างสาว เนินเนื้อที่มีใยไหมปกคลุมบางเบาแค่แตะเพียงภายนอกก็ยังสำเหนียกได้ถึงความอบอุ่น และหากจะสอดนิ้วเข้าไปในความรัดรึงจะรู้ถึงความร้อนที่คับแน่น

แค่คิดว่าจะทำ ใจแกร่งก็สั่นคลอนไปด้วยไฟสวาท ชายหนุ่มดันตัวออกห่างเพียงเพื่อหลุบตาลงจ้องเนินสาวแสนสวย ลมหายใจเหมือนจะติดๆ ขัดๆ คล้ายคนที่จมดิ่งอยู่ในธารน้ำ เรียวปากหยักลึกอ้ากว้างในขณะถลกเสื้อกล้ามเพียงตัวเดียวขึ้นไปกองเหนือทรวงอกเปลือยเปล่า ไอรีนโนบราตามความต้องการของเขา ทรวงอกผลิบานอยู่ตรงหน้า ยอดถันสีหวานพุ่งชันท้าทายสายตาของเขาให้จ้องมองอย่างกระหาย

ร่างสูงย่อตัวลงเพื่อช้อนร่างเล็กขึ้นวางบนของซิ้งค์ที่ก่อขึ้นจากปูนและปูซ้ำด้วยกระเบื้อง ไอรีนอ้าขาเปิดทางต้อนรับร่างสูงใหญ่แทรกตัวเข้ามา เอนริเก้ผลักร่างบางเบาๆ หญิงสาวต้องเท้าแขนค้ำร่างเอาไว้ แอ่นทรวงอกให้ปากหยักครอบครองจาบจ้วง

ลิ้นสากตวัดรวบรัดยอดถันเข้าปากแล้วดูดกลืนซ้ำแล้วซ้ำเล่า มือสากระคายนวดเฟ้นเนื้ออิ่มเอิบนุ่มหยุ่นทั้งสองข้าง สะโพกสอบเบียดบดกลีบกายที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ซับในตัวบาง อุ่นจนร้อนแทบคลั่ง ความแข็งกำยำพุ่งพล่านเต้นยึกๆ อยู่กลางกลีบกาย เบียดแนบเกสรสวาทตูมเต่งชวนให้ซ่านสยิวจนแทบจะกลั้นเสียงครางเอาไว้ไม่ได้

ไอรีนรู้สึกว่าแข้งขาตัวเองกางจนแทบฉีก จำต้องเกร็งแล้วงอขาขึ้นตั้งกับของซิ้งค์ ยื่นมือบางออกไปเหนี่ยวลำคอหนาไว้เป็นหลัก กลายเป็นชายหนุ่มที่ต้องละมือจากทรวงสาวเพื่อค้ำร่างตัวเองเอาไว้

ความพยายามของไอรีนบวกกับความเปลี่ยวในอารมณ์ของเอนริเก้ดูจะเข้ากันดีและไปกันได้สวย แต่แล้ว...

“เพียะ!!!” เสียงฝ่ามือกระทบหน้าฉาดใหญ่ เอนริเก้หน้าหันไปตามแรงตบชาหนึบไปทั้งซีกหน้า

“หยาบคาย น้องไอไม่อยากจะเชื่อว่ารักพี่เอริคลงได้ คิดได้แต่เรื่องต่ำๆ ความคิดต่ำๆ หัวใจก็คงต่ำไม่แพ้กัน ถึงว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนจริงใจด้วย”