ตอนที่ 1 nc

“อ๊า น้องเนวิลขา อ๊ะ ร..แรงกว่านี้อีกค่ะ อื้อ กระแทกพี่มาเลยค่ะ อ๊าส์ เสียว”

“หึ ร่าน”

ถ้อยคำพูดอันหยาบคายกล่าวออกมา พร้อมมือหนาฟาดลงไปที่แก้มก้นอวบพรางกระแทกกระทั้นความเป็นชายเข้าใส่ตัวเอลลี่รุ่นพี่คณะปีสี่อย่างหนักหน่วง

เพี๊ยะ!

พั่บ พั่บ พั่บ!

เสียงเนื้อกระทบกันดังก้อนในห้องนํ้าหญิง เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาทำประจำในมหาลัย แม้แต่เอลลี่รุ่นพี่สาวฮ๊อดที่กำลังโค้งบั้นท้ายหันหลังให้กับเขาคนนี้ก็เสนอตัวเข้ามาหาเขาเอง

“อ๊า พ..พี่จะเสร็จค่ะ อ๊า น..น้องเนวิล”

ปึก ปึก ปึก!

“อ่าส์”

เร่งจังหวะรัวเร็วจนรุ่นพี่สาวหายใจแทบไม่ทัน คำรามเสียงดังพัวพันกับเสียงครวญครางหญิงไต้ร่าง นานอีกหลายนาทีก่อนที่จะพ่นนํ้าขุ่นออกมาเต็มเครื่องป้องกัน ดึงท่อนเอ็นใหญ่ออกจากร่องสวาทพรางถอดมันออกและทิ้งลงไปในถังขยะ

“หวังว่าพี่จำที่เราคุยกันได้นะครับ หลังจากนี้พี่ไม่มีสิทธิ์โทรมากวนหรือเข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวผม”

เนวิลเอ่ยขึ้นนํ้าเสียงเรียบภายไต้ใบหน้านิ่งเฉยดั่งกับเรื่องเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้น สิ้นสุดคำพูดแทงใจ สองเท้ายาวก้าวเดินออกไปอย่างไม่สนใจไยดี

“ถึงจะปากร้ายไปหน่อยก็เถอะ แต่ถ้าพี่อยากได้พี่ก็ต้องได้”

สายตามองตามคนที่เดินออกไป รอยยิ้มบนใบหน้าบ่งบอกว่าเธอจะไม่ยอมหยุดเพียงเท่านี้แน่นอน มีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สอง ผู้ชายคนไหนล่ะที่จะกล้าปฏิเสธเมื่อมีสาวสวยเสนอให้ต่อหน้าต่อตา

“นี่ไอ้วิลมันหายหัวไปไหนของมันอีกวะ”

ชายหน้าหล่อชะเง้อหัวมองหาเพื่อนสนิทรอบๆโรงอาหาร นี่ก็เป็นเวลาเกือบชั่วโมงที่มันยังไม่โผล่หัวออกมา

“ไอ้เตอร์ มึงนี่ก็โง่ตลอดเนาะ มันก็แบบนี้เป็นประจำทุกวันมึงยังจำไม่ขึ้นสมองอีกรึไง”

รีน่าเอ่ยขึ้นนํ้าเสียงรำคาญกับไอ้เพื่อนหัวทึ่มตรงข้าง หน้าตาดีซะเปล่า

“ปากดีเดี๋ยวก็จับจูบซะเลย ยัยเลสเบียน”

“อี๋ สกปรก”

“หยุดทะเลาะกันเถอะน่า เดี๋ยวมันก็มาเองนั้นแหละ”

“เฟญ่าาา”

พูดยังไม่ทันขาดคำ ถ้อยเสียงอันคุ้นหูก็ได้ลากดังขึ้นมาจากชายร่างสูงที่เดินเข้ามาทางพวกเธอ สายตาเพื่อนสนิททั้งสามรีบหันไปจ้องหน้าชายที่เดินมาอย่างจับผิด

“จ้องอะไรของพวกมึง”

เนวิลเอ่ยถามพรางหย่อนก้นนั่งลงข้างๆเฟญ่าเพื่อนสนิทสาวสวยในกลุ่ม

“ข้าวคงไม่ต้องกินแล้วเนาะ สงสัยจะอิ่มจากอย่างอื่นมาแล้วแหละ” เฟญ่าเปร่งเสียงประชด

“หึ ทำไม มึงหึงกูหรอ”

ยื่นใบหน้าเข้าไกล้เธอ เผยยิ้มกรุ่มกริ่มออกมาพรางสบตา มือหนาวางลงบนขาขาวเนียนบีบเล่นอย่างมันส์มือ เขาทำแบบนี้กับเธอจนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว มือเล็กพยายามดันแผงอกแกร่งให้ออกห่างจากตัวเธอ พรางหลบสายตาหันหน้าหนีไปอีกฝั่ง

“อะแฮ่ม!”

“ทำอย่างกับตรงนี้มีแค่มึงสองคนเนาะ”

“เฟ กูอยากกินชานมอ่ะ ไปซื้อให้หน่อยดิ”

ไม่เพียงแต่คำพูดของเพื่อนสองคนด้านหน้าจะไม่เข้าหูเขา ยังทำเมินเฉยใส่อีก มือหนาเกาะแขนเล็ก ถ้อยนํ้าเสียงออดอ้อนให้เธอไปซื้อไห้

“อยากกินก็ไปซื้อเอง”

“ก็มึงรู้ใจกูที่สุดอ่ะ ไปซื้อให้หน่อยดิ น้าาา”

“กู ไม่ ไป!”

“ถ้ามึงไม่ไปซื้อชานมให้กู…งั้นกูจะดูดนมมึงแทนแล้วกัน”

นิ้วเรียวจิ้มลงไปบนหน้าอกอวบอิ่มในชุดนักศึกษารัดรูป คนตัวเล็กรีบดีดตัวขึ้นและเดินออกไปซื้อไห้ทันที เมื่อเธอรู้จักนิสัยเพื่อนดี

ไอ้บ้านั่นทำอะไรไม่เคยอายใครเลยสะจริง คนก็อยู่กันเต็มโรงอาหารแถมเพื่อนอีกสองคนที่นั่งหัวโด่อยู่ตรงหน้า

“แหม่ ทำตัวอย่างกับแฟนกันขึ้นมาทุกวันจริงๆ ถามเถอะมึงชอบยัยเฟหรอวะ หรือแค่สันดานเจ้าชู้ของมึง”

รีน่าเอ่ยถามอยากรู้มานานว่าไอ้เสือผู้หญิงนี่มันยังไงกันแน่ เพียงแค่อยากหยอกเพื่อนรักเธอเล่นหรือชอบจริง

“กู——“

“พี่เนวิลคะ ช่วยด้วยค่ะ!”

คำพูดยังไม่ทันพ้นคอ เสียงดังเอะอะนั่นก็ดังมาจากเด็กสาวรุ่นน้องคณะปีหนึ่งเพื่อนสนิทของแฟนเก่าเขาที่วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา

“มีอะไรรึเปล่าครับน้องแพรว”

“ช..ช่วยยัยพิณมันด้วยค่ะพี่เนวิล มันกำลังถูกผู้ชายตบตีอยู่หลังโรงเรียนค่ะ”

“!!!”

ได้ยินเช่นนั้น ชายร่างสูงไม่รอช้ารีบดีดตัวขึ้นจากเก้าอี้วิ่งออกไปหลังโรงเรียนทันที

“อ้าว ไอ้วิลมันไปไหนอ่ะ”

เฟญ่าที่เดินกลับมาพร้อมชานมในมือ เห็นเนวิลวิ่งออกไปด้วยสีหน้ารีบร้อน จึงหันหน้ามาเอ่ยถามเพื่อนด้วยความเป็นงุนงง

“เห็นว่าน้องพิณมีเรื่องหลังโรงเรียน”

“น้องพิณ?”

ได้ยินชื่อนี้หญิงสาวคิ้วขมวดเสียงแผ่วเบาลงทันที

“อืม เลิกก็เลิกกันไปแล้ว ไม่รู้จะตามไปช่วยทำไม”

รีน่าบ่นพึมพำ ยังไม่ทันไรเฟญ่าก็รีบวิ่งออกไปโดยไม่พูดอะไร

“เฮ้ย ยัยเฟมึงจะไปไหน!”

ตะโกนเรียกตามหลังทว่าเจ้าของชื่อไม่แม้แต่จะหันมา เมื่อเป็นเช่นนั้นก็รีบลุกขึ้นวิ่งตามเพื่อนรักออกไปทันที พร้อมริกเตอร์ที่วิ่งตามหลังไปด้วย