บทย่อ
เขาคอยกีดกันเธอออกจากผู้ชายคนอื่น โดยที่อยู่ในสถานะ”เพื่อนสนิท” มิหนําซํ้าตัวเองยังทำตัวเจ้าชู้ไม่เลิก ทำร้ายความรู้สึกเธอกลับไปหาแฟนเก่ารุ่นน้องคณะปีหนึ่ง สุดท้ายในวันที่เขารู้ตัวว่ารักเธอ มันก็สายไปเสียแล้ว…
ตอนที่ 1 nc
“อ๊า น้องเนวิลขา อ๊ะ ร..แรงกว่านี้อีกค่ะ อื้อ กระแทกพี่มาเลยค่ะ อ๊าส์ เสียว”
“หึ ร่าน”
ถ้อยคำพูดอันหยาบคายกล่าวออกมา พร้อมมือหนาฟาดลงไปที่แก้มก้นอวบพรางกระแทกกระทั้นความเป็นชายเข้าใส่ตัวเอลลี่รุ่นพี่คณะปีสี่อย่างหนักหน่วง
เพี๊ยะ!
พั่บ พั่บ พั่บ!
เสียงเนื้อกระทบกันดังก้อนในห้องนํ้าหญิง เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาทำประจำในมหาลัย แม้แต่เอลลี่รุ่นพี่สาวฮ๊อดที่กำลังโค้งบั้นท้ายหันหลังไห้กับเขาคนนี้ก็เสนอตัวเข้ามาหาเขาเอง
“อ๊า พ..พี่จะเสร็จค่ะ อ๊า น..น้องเนวิล”
ปึก ปึก ปึก!
“อ่าส์”
เร่งจังหวะรัวเร็วจนรุ่นพี่สาวหายใจแทบไม่ทัน คำรามเสียงดังพัวพันกับเสียงครวญครางหญิงไต้ร่าง นานอีกหลายนาทีก่อนที่จะพ่นนํ้าขุ่นออกมาเต็มเครื่องป้องกัน ดึงท่อนเอ็นไหญ่ออกจากร่องสวาทพรางถอดมันออกและทิ้งลงไปในถังขยะ
“หวังว่าพี่จำที่เราคุยกันได้นะครับ หลังจากนี้พี่ไม่มีสิทธิ์โทรมากวนหรือเข้ามายุ่งเรื่องส่วนตัวผม”
เนวิลเอ่ยขึ้นนํ้าเสียงเรียบภายไต้ใบหน้านิ่งเฉยดั่งกับเรื่องเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้น สิ้นสุดคำพูดแทงใจ สองเท้ายาวก้าวเดินออกไปอย่างไม่สนใจไยดี
“ถึงจะปากร้ายไปหน่อยก็เถอะ แต่ถ้าพี่อยากได้พี่ก็ต้องได้”
สายตามองตามคนที่เดินออกไป รอยยิ้มบนใบหน้าบ่งบอกว่าเธอจะไม่ยอมหยุดเพียงเท่านี้แน่นอน มีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สอง ผู้ชายคนไหนล่ะที่จะกล้าปฏิเสธเมื่อมีสาวสวยเสนอไห้ต่อหน้าต่อตา
“นี่ไอ้วิลมันหายหัวไปไหนของมันอีกวะ”
ชายหน้าหล่อชะเง้อหัวมองหาเพื่อนสนิทรอบๆโรงอาหาร นี่ก็เป็นเวลาเกือบชั่วโมงที่มันยังไม่โผล่หัวออกมา
“ไอ้เตอร์ มึงนี่ก็โง่ตลอดเนาะ มันก็แบบนี้เป็นประจำทุกวันมึงยังจำไม่ขึ้นสมองอีกรึไง”
รีน่าเอ่ยขึ้นนํ้าเสียงรำคาญกับไอ้เพื่อนหัวทึ่มตรงข้าง หน้าตาดีซะเปล่า
“ปากดีเดี๋ยวก็จับจูบซะเลย ยัยเลสเบียน”
“อี๋ สกปรก”
“หยุดทะเลาะกันเถอะน่า เดี๋ยวมันก็มาเองนั้นแหละ”
“เฟญ่าาา”
พูดยังไม่ทันขาดคำ ถ้อยเสียงอันคุ้นหูก็ได้ลากดังขึ้นมาจากชายร่างสูงที่เดินเข้ามาทางพวกเธอ สายตาเพื่อนสนิททั้งสามรีบหันไปจ้องหน้าชายที่เดินมาอย่างจับผิด
“จ้องอะไรของพวกมึง”
เนวิลเอ่ยถามพรางหย่อนก้นนั่งลงข้างๆเฟญ่าเพื่อนสนิทสาวสวยในกลุ่ม
“ข้าวคงไม่ต้องกินแล้วเนาะ สงสัยจะอิ่มจากอย่างอื่นมาแล้วแหละ”
“หึ ทำไม มึงหึงกูหรอ”
ยื่นใบหน้าเข้าไกล้เธอ เผยยิ้มกรุ่มกริ่มออกมาพรางสบตา มือหนาวางลงบนขาขาวเนียนบีบเล่นอย่างมันส์มือ เขาทำแบบนี้กับเธอจนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว มือเล็กพยายามดันแผงอกแกร่งไห้ออกห่างจากตัวเธอพรางหลบสายตาหันหน้าหนีไปอีกฝั่ง
“อะแฮ่ม!”
“ทำอย่างกับตรงนี้มีแค่มึงสองคนเนาะ”
“เฟ กูอยากกินชานมอ่ะ ไปซื้อไห้หน่อยดิ”
ไม่เพียงแต่คำพูดของเพื่อนสองคนด้านหน้าจะไม่เข้าหูเขา ยังทำเมินเฉยใส่อีก มือหนาเกาะแขนเล็ก ถ้อยนํ้าเสียงออดอ้อนไห้เธอไปซื้อไห้
“อยากกินก็ไปซื้อเอง”
“ก็มึงรู้ใจกูที่สุดอ่ะ ไปซื้อไห้หน่อยดิ น้าาา”
“กู ไม่ ไป!”
“ถ้ามึงไม่ไปซื้อชานมไห้กู…งั้นกูจะดูดนมมึงแทนแล้วกัน”
นิ้วเรียวจิ้มลงไปบนหน้าอกอวบอิ่มในชุดนักศึกษารัดรูป คนตัวเล็กรีบดีดตัวขึ้นและเดินออกไปซื้อไห้ทันที
ไอ้บ้านั่นทำอะไรไม่เคยอายใครเลยสะจริง คนก็อยู่กันเต็มโรงอาหารแถมเพื่อนอีกสองคนที่นั่งหัวโด่อยู่ตรงหน้า
“แหม่ ทำตัวอย่างกับแฟนกันขึ้นมาทุกวันจริงๆ ถามเถอะมึงชอบยัยเฟหรอวะ หรือแค่สันดานเจ้าชู้ของมึง”
รีน่าเอ่ยถามอยากรู้มานานว่าไอ้เสือผู้หญิงนี่มันยังไงกันแน่ เพียงแค่อยากหยอกเพื่อนรักเธอเล่นหรือชอบจริง
“กู——“
“พี่เนวิลคะ ช่วยด้วยค่ะ!”
คำพูดยังไม่ทันพ้นคอ เสียงดังเอะอะนั่นก็ดังมาจากเด็กสาวรุ่นน้องคณะปีหนึ่งเพื่อนสนิทของแฟนเก่าเขาที่วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา
“มีอะไรรึเปล่าครับน้องแพรว”
“ช..ช่วยยัยพิณมันด้วยค่ะพี่เนวิล มันกำลังถูกผู้ชายคนหนึ่งตบตีอยู่หลังโรงเรียนค่ะ”
“!!!”
ได้ยินเช่นนั้น ชายร่างสูงไม่รอช้ารีบดีดตัวขึ้นจากเก้าอี้วิ่งออกไปหลังโรงเรียนทันที
“อ้าว ไอ้วิลมันไปไหนอ่ะ”
เฟญ่าที่เดินกลับมาพร้อมชานมในมือ เห็นเนวิลวิ่งออกไปด้วยสีหน้ารีบร้อน จึงหันหน้ามาเอ่ยถามเพื่อนด้วยความเป็นงุนงง
“เห็นว่าน้องพิณมีเรื่องหลังโรงเรียน”
“น้องพิณ?”
ได้ยินนี้หญิงสาวคิ้วขมวดเสียงแผ่วเบาลงทันที
“อืม เลิกก็เลิกกันไปแล้วไม่รู้จะตามไปช่วยทำไม”
รีน่าบ่นพึมพำ ยังไม่ทันไรเฟญ่าก็รีบวิ่งออกไปโดยไม่พูดอะไร
“เฮ้ย ยัยเฟมึงจะไปไหน!”
รีน่ารีบลุกขึ้นวิ่งตามเพื่อนรักออกไปทันที พร้อมริกเตอร์ที่วิ่งตามหลังไปด้วย