ร้อนรักคุณอามาเฟีย EP. 7

“ คุณหนูมัสลินไปสมัครงานเป็นพนักงานเสิร์ฟที่ผับครับ ”

“ ผับ? ”

“ ครับ..”

“ ผับไหน....ของใคร? ”

มาเฟียหนุ่มเอียงคอเล็กน้อย ดวงตาคมกริบฉายแววข้องใจ ก่อนจะเอ่ยถามอีกครั้ง

“ ผับของเราครับนาย”

“......”

“ คนของเราบอกว่าคุณหนูจะเริ่มงานคืนนี้เลยครับ..”

“ เด็กนั่นอายุ 17 ไม่ใช่? แล้วทำไมผู้จัดการถึงยังกล้ารับเธอเข้าทำงานวะ? ” ปภาวินเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างไม่พอใจที่คนของตัวเองแหกกฎ

“.......” ไม่มีคำตอบจากศร เออ..แล้วอิพี่ศรมันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ ก็อยู่ด้วยกันที่นี่ตลอด

“ คืนนี้คงจะมีคนต้องตกงาน..” คทาเอ่ยขึ้นน้ำเสียงแข็งกร้าวดวงตาคมฉายแววดุดัน

“......”

“ ยัยเด็กดื้อ..”

ไวกว่าความคิดมาเฟียหนุ่มลุกพรวดออกจากเก้าอี้ทันที ก่อนจะสาวเท้าเดินจ้ำอ้าวออกไปจากเรือนกระจกอย่างรวดเร็วโดยไม่ได้สนใจเพื่อนรักสองคนที่กำลังจ้องมองการกระทำของเขา

ปภาวินกับหมอสันต์จ้องมองตามแผ่นหลังเพื่อนรักที่เดินออกไปด้วยใบหน้าอมยิ้มน้อยๆ ก่อนที่ศรจะรีบเดินตามคทาไปทันที

“ พี่ชายมันคิดยังไง ถึงได้ฝากปลาย่างไว้กับแมวกระหายอยากอย่างมัน? ” ปภาวินเอ่ยขึ้นน้ำเสียงเรียบก่อนยกแก้วบรั่นดีราคาแพงขึ้นดื่ม

หมอสันต์หันไปมองหน้าปภาวินพร้อมกระตุกยิ้มน้อยๆออกมาให้กับเพื่อนรักที่ชอบสรรหาคำมาเปรียบเปรย ก่อนจะเอ่ยตอบออกไปอย่างอารมณ์ขัน

“ นั่นสินะ ปลาย่างแบบนี้...ก้างก็คงไม่เหลือหรอกว่ะ ”

หมอสันต์พูดจบ สองมาเฟียหนุ่มก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

ระหว่างที่อยู่ในรถมาเฟียหนุ่มเอื้อมไปหยิบประวัติของมัสลินขึ้นมาอ่านไปพลางๆ

ผับxxx

ใช้เวลาเพียงไม่นานนักมาเฟียหนุ่มและเหล่าบอดี้การ์ดก็มาถึงผับหรู ก่อนจะเดินเข้าไปในผับที่กำลังใกล้ถึงเวลาเปิดให้บริการ ก็เห็นพนักงานเสิร์ฟกำลังตั้งหน้าตั้งตาทำความสะอาดฟลอร์เต้นรำ

และจัดโต๊ะทั้งโซนธรรมดาและโซนชั้น vip ก่อนจะหันไปเห็นแม่หลานสาวนอกไส้ของตัวเองในชุดยูนิฟอร์มเด็กเสิร์ฟที่กำลังตั้งใจฟังรุ่นพี่สอนงานอยู่

มาเฟียหนุ่มกวาดสายตามองไปที่เรือนร่างของมัสลินในชุดที่ไม่ต่างอะไรกับเศษผ้าเพียงสองชิ้น เกาะอกตัวเล็กที่แทบจะเหมือนชั้นในที่ปิดอะไรไม่ค่อยจะมิดกับกระโปรงสั้นตัวจิ๋วที่ก้มแต่ละทีก็เห็นไปถึงไหนต่อไหน

อึก!

มาเฟียหนุ่มกลืนน้ำลายเอื้อกใหญ่ ดวงตาคมจ้องมองเด็กสาวไม่กระพริบปลายลิ้นหนาแลบออกมาเลียริมฝีปากก่อนจะขบเม้มแน่น แววตาราวกับคนหิวมาเจออาหารโปรด

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามัสลินทั้งสวยทั้งหุ่นดี เนินอกใหญ่ล้นทะลักเกินตัว เอวเล็กคอดกิ่ว ขาเรียวยาวช่างน่าสัมผัส

น่าแปลกที่จู่ๆ คทาก็เกิดรู้สึกพาลหงุดหงิดอารมณ์เสียขึ้นมาซะอย่างงั้น

“ แม่ง!..ใครมันออกแบบชุดเด็กเสิร์ฟวะ? ”

นึกว่าตัวเองคิดในใจ แต่ทว่าปากมันดันไปไวกว่าความคิดเลยโพล่งออกมาโดยไม่รู้ตัว

“ นายจำไม่ได้จริงๆเหรอครับ? ”

ศรเอ่ยถามคนเป็นนายด้วยสีหน้าเรียบเฉย แต่ทว่าน้ำเสียงกลับฟังดูยอกย้อน คทาที่พึ่งจะรู้ตัวว่าหลุดพูดออกไปก็หันมาสบตากับศรที่กำลังคลี่ยิ้มบางๆ ก่อนจะนึกอะไรได้ขึ้นมา

“ ฉันเหรอ? ” คทาเอ่ยพร้อมยกนิ้วชี้หันเข้าหาตัวเอง ศรพยักหน้าเบาๆ เป็นคำตอบพร้อมกับคลี่ยิ้มน้อยๆ

“ ฉันทะลึ่งได้ขนาดนี้? ” คทาตีสีหน้ากลบเกลื่อน

“ อ้าว! นาย สวัสดีครับนาย ”

“......”

“ ทำไมวันนี้นายมาแต่หัวค่ำล่ะครับ ”

เสียงของซันส์รองผู้จัดการที่ยกมือไหว้พร้อมกับเอ่ยทักทายเมื่อเห็นคทา ตามด้วยคำถามสีหน้าแปลกใจ เพราะปกติคทาจะแวะมาตรวจงานช่วงดึกๆ วันละครั้งเท่านั้น

“ ผู้จัดการอยู่ไหน? ”

มาเฟียหนุ่มเอื้อมมือประสานกอดอกยืดแผ่นหลังตั้งตรง ก่อนจะเอ่ยถามน้ำเสียงเยือกเย็น สัญชาตญาณของซันส์บอกว่าผู้จัดการคงจะต้องทำอะไรผิดมาแน่ ลางสังหรณ์ไม่ดีผุดขึ้นในสมองของซันส์ทันที

“ ผะ..ผู้จัดการไปเบิกเหล้าที่โกดังหลังผับครับ ดะ..เดี๋ยวผมไปตามให้นะครับ ” ซันส์ตอบเสียงสั่น

“ ไม่ต้อง..” น้ำเสียงเรียบเฉยแฝงความดุร้ายดังสวนขึ้น

“ คะ..ครับนาย!..”

“ ศร...ไปเอาตัวมา”

“ ครับนาย..”

“ ส่วนนาย...ไปเรียกพนักงานทุกคนมารวมกันตรงกลางฟลอร์ ”

มาเฟียหนุ่มหันไปสั่งบอดี้การ์ศร หลังที่ศรเดินออกไปแล้ว มาเฟียหนุ่มก็หันมาออกคำสั่งกับซันส์

“......”

ซันส์สีหน้าวิตก เขาทำงานกับคทามานาน จึงรู้ดีว่าเวลาคทาโมโหเขาโหดเหี้ยมแค่ไหน

“ เดี๋ยวนี้!!..” มาเฟียหนุ่มน้ำเสียงดุเดือดเมื่อเห็นว่าซันส์ยังยืนเงอะงะอยู่

“ คะ..ครับนาย..”

หลังจากที่ซันส์เรียกพนักงานทุกคนมารวมกันกลางฟลอร์เรียบร้อยแล้ว ระหว่างรอเสียงกระซิบกระซาบก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ

“ มีไรเหรอวะ? ” มัสลินเองก็สงสัยเช่นกันก่อนจะเอ่ยถามเอมมี่

“ พี่ซันส์บอกว่านายมาน่ะ..”

“ นาย?..”

“ อืม..”

เมื่อได้ยินที่เอมมี่ตอบ มัสลินก็นึกไปถึงคนของน้องชายพ่อที่มารับเธอเมื่อวานทันที สรรพนามที่เรียก เหมือนกับคนของน้องชายพ่อ

“ เอม ”

“ ฮึ? ”

“ คนของอาคทาที่มารับกูเมื่อวานก็เรียกอาคทาว่านาย..” มัสลินเอ่ยกับเอมมี่

“ ห๊ะ! จริงดิ? ” เอมมี่หันควั่บ!

มัสลินพยักหน้างึกๆ

“ มันคงจะไม่บังเอิญขนาดนั้นมั้ง ”

ในใจก็รู้สึกตะหงิดๆอยู่แหละ แต่เอมมี่ก็เลือกที่จะพูดในทางที่ดีปลอบใจตัวเองไว้ก่อน เพราะถ้าเจ้าของผับเป็นคุณอาของเพื่อนรักขึ้นมาจริงๆล่ะก็...ซวยแน่

คทาเดินไปยืนด้านหน้ากลุ่มพนักงานที่ยืนเรียงรายกันอยู่ ก่อนคนของเขาจะคว้าเก้าอี้มาให้นั่ง

“ ฮึ้ย!...แม่งโคตรหล่อเลยว่ะอ้อน ” เอมมี่หันไปกระซิบกับเพื่อนรักเบาๆด้วยท่าทีที่ตื่นเต้น

“ มึงไม่เคยเจอเจ้าของผับเหรอวะ? ” มัสลินเอ่ยถามเอมมี่ก่อนจะแอบชำเรืองตามองไปที่มาเฟียหนุ่ม ‘ หล่อชะมัด’

“ ไม่เคยอะ..กูพึ่งเจอนายครั้งแรกพร้อมมึงนี่แหละ เคยลงมาให้เห็นซะที่ไหนล่ะ ”

มาเฟียหนุ่มกวาดสายตาจ้องมองพนักงานทุกคน ก่อนจะมาหยุดอยู่ที่มัสลิน เขาชี้นิ้วไปที่เธอแล้วกระดิกนิ้วเรียกก่อนจะเอ่ยขึ้น

“ มานี่ ”

มัสลินทำหน้าเลิ่กลั่กหันรีหันขวางหันไปซ้ายทีขวาทีเพราะไม่แน่ใจว่าเขาเรียกเธอหรือเปล่า ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกล้าๆกลัวๆ

“ นะ..หนูเหรอคะ?..” คำถามมาพร้อมกับนิ้วชี้เรียวหันชี้เข้าหาตัวเองแบบงงๆ

#########