ร้อนรักคุณอามาเฟีย EP. 5

“ เรื่องนี้..ผมคงตัดสินใจเองไม่ได้ครับ คุณหนูคงจะต้องบอกกับนายคทาด้วยตัวเอง ” ศรพูดพลางสายตามองไปที่ต้นกล้าอย่างพิจารณา ดูเหมือนว่าศรจะสืบประวัติมัสลินเพิ่มเติมรวมไปถึงประวัติคนรอบตัวเธอด้วย

“ แต่หนูไม่.....”

“ ระหว่างนี้คนของนายจะมาดูแลคุณ จะไปไหนมาไหนต้องให้พวกเขาเป็นคนขับรถให้ ” มัสลินเอ่ยได้ไม่ทันจะจบประโยค ศรก็เอ่ยสวนขึ้นมาก่อน

“.....”

“ จนกว่านายจะมารับคุณด้วยตัวเองนะครับ ”

พูดจบศรก็เดินออกจากห้องรับแขกไปทันทีโดยไม่ได้รอรับฟังมัสลินที่กำลังจะอ้าปากพูด

“......”

มัสลินอ้าปากค้าง ทำได้แค่มองตามหลังนายศรที่เดินออกไปโดยไม่รอฟังสิ่งที่เธอจะพูด ก่อนเธอจะหันมามองบอดี้การ์ด 4 คนที่ไม่ได้เดินออกไปด้วย

เมื่อศรก้าวพ้นประตูห้องรับแขกไปบอดี้การ์ดก็ทำหน้าที่ของตัวเอง และอย่างแรกที่ทำก็คือการเชิญต้นกล้าออกจากบ้าน

“ เชิญคุณกลับไปได้แล้วครับ..”

“ นี่มันอะไรกัน....อ้อน? ”

ต้นกล้าถึงกับหน้าเหวอเมื่อถูกเชิญให้ออกจากบ้าน ก่อนจะหันไปเอ่ยถามมัสลิน

“ เขาเป็นเพื่อนหนู พวกคุณไม่มีสิทธิ์ไปไล่เขานะคะ ”

“ ขอโทษครับคุณหนู พวกผมทำตามหน้าที่ ”

“......”

บอดี้การ์ดตอบน้ำเสียงเรียบโดยใช้คำสรรพนามเรียกมัสลินว่าคุณหนู มันทำให้มัสลินต้องหยุดชะงักไปชั่วครู่

คือมันก็รู้สึกดีแหละ ก็ชายฉกรรจ์กล้ามเป็นมัดๆ เรียกเธอว่าคุณหนู มันก็ดูเท่ห์ไม่หยอกนะ อย่างกับลูกสาวมาเฟียยังไงอย่างงั้นแหละ

“ เชิญครับ ” บอดี้การ์ดหนุ่มเอ่ยย้ำกับต้นกล้าอีกครั้ง

“......”

ต้นกล้าไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะกลับ ทั้งยังกวาดสายตามองเหล่าบอดี้การ์ดแววตามีแต่ความสงสัย

“ พี่ต้นกลับไปก่อนเถอะค่ะ เอาไว้อ้อนจะเล่าให้ฟังวันหลังนะคะ ” ถึงจะบอกต้นกล้าไปแบบนั้น แต่ตัวมัสลินเองก็สงสัยไม่ต่างกัน

“ แต่พี่เป็นห่วงอ้อน...” ต้นกล้าพูดในขณะที่ก้าวเท้าจะเดินไปหามัสลิน ทว่าร่างกำยำของบอดี้การ์ดก็กางแขนแกร่งขวางเอาไว้ก่อน

“ อ้อนไม่เป็นไรค่ะ พี่ต้นกลับเถอะ..”

“ แต่ว่า....”

“ พวกเขาเป็นคนของคุณอา ไม่มีใครทำอะไรอ้อนหรอกค่ะพี่ต้น ” มัสลินพูดทั้งที่ตัวเองก็ไม่แน่ใจ

“ ก็ได้ครับ....” ต้นกล้าน้ำเสียงอ่อนลงเล็กน้อย ถึงไม่อยากกลับ แต่ก็จำใจต้องกลับ อย่างน้อยคนของผู้เป็นอาก็คงจะไม่ทำร้ายมัสลิน

หลังต้นกล้ากลับเหล่าบอดี้การ์ดต่างแยกกันทำหน้าที่เฝ้าตามจุดต่างๆของบ้าน

“ ไม่เป็นไรนะคะคุณหนู?..” ป้าแป้นเดินเข้ามากุมมือเด็กสาวเอาไว้เมื่อเห็นเธอสีหน้ามึนงง

“ น้องชายของคุณพ่อ เขาเป็นใครคะป้าแป้น?.”

เด็กสาวจ้องหน้าป้าแป้นนิ่งก่อนจะเอ่ยถาม เมื่อในหัวถูกความสงสัยครอบงำ ก็คงมีแต่คนเก่าแก่ของบ้านนี้เท่านั้นที่จะให้คำตอบเธอได้

“ ป้าก็ไม่รู้อะไรมากหรอกค่ะ คุณคทาเป็นลูกคนละแม่กับคุณดนัย เคยอยู่บ้านหลังนี้ตอนเด็กๆ ”

“......”

“ พอคุณท่านเสียคุณคทาก็ย้ายออกไป ตอนนั้นคุณคทายังเรียนอยู่ ม.ต้นอยู่เลยค่ะ ”

“......”

“ ได้ข่าวว่าไปอยู่กับเพื่อนสนิทที่เป็นลูกชายเจ้าของโรงแรม เห็นว่าทั้งรวยทั้งมีอิทธิพลมาก ป้าก็รู้มาเท่านี้แหละค่ะ ”

“ หนูไม่อยากไปค่ะป้าแป้น.”

“ คุณดนัยคงคิดดีแล้ว ถึงให้คุณหนูไปอยู่กับคุณคทา เชื่อคุณพ่อเถอะนะคะคุณหนู”

ป้าแป้นพูดจบ มัสลินก็ดึงแขนให้ตามขึ้นมาที่ห้องนอนเพราะไม่อยากให้พวกบอดี้การ์ดได้ยินสิ่งที่เธอจะพูด

“ พรุ่งนี้หนูจะไปทำงานกะเอมค่ะ”

“ ทำงาน!!”

ป้าแป้นอุทานออกมาพร้อมกับยกมือขึ้นทาบตรงอก มัสลินพยักหน้าเร็วๆ

“ พรุ่งนี้อ้อนจะแอบหนีออกไป ป้าแป้นต้องเป็นคนช่วยอ้อนนะคะ ”

มัสลินรีบบอกแผนการหนีกับป้าแป้น ทั้งที่ไม่อยากให้มัสลินไปทำงานแต่ป้าแป้นก็ขัดใจเธอไม่ได้

“ คุณหนูจะทำงานที่นั่นได้เหรอคะ? ”

“ อ้อนอยากลองทำดูก่อนค่ะ ถ้าทำไม่ได้อ้อนจะยอมไปอยู่กับอาคทานะคะ ”

“ ป้าช่วยก็ได้ค่ะ แต่คุณหนูต้องรับปากป้ามาก่อน ถ้าทำไม่ได้คุณหนูต้องไปอยู่กับคุณคทา ”

“ อ้อนรับปากค่ะ ถ้าทำไม่ได้อ้อนจะยอมไปอยู่กับอาคทา”

“ ดีค่ะ งั้นพักเถอะค่ะ ป้าจะไปดูคนของคุณคทาก่อนไม่รู้ว่ากินอะไรกันมาหรือยัง”

“ ค่ะป้า..”

หลังป้าแป้นลงไปแล้วมัสลินก็รีบไลน์หาเพื่อนรักทันที

ติ้ง! Line_

Aon : มึง

Amy : ว่า

Aon : น้องพ่อส่งคนมารับกู

Amy : แล้ว?

Aon : กูไม่อยากไป น่ากลัวอะ

Amy : ยังไง?

Aon : อย่างกับมาเฟีย

Amy : แล้วมึงเอาไง? ไป.. ไม่ไป

Aon : บอกไม่ไป.. แต่มาเฝ้าเต็มบ้านเนี่ย

Amy : จริงดิ

Aon : แล้วกูจะไปทำงานไง?

Amy : มึงยังจะทำอีกเหรอ? กูว่าไปอยู่กับอามึงก็ดี

Aon : ไม่ใช่อาจริงๆ

Amy : กูรู้ ยังไงก็น้องพ่อมึง จะทำงานให้เหนื่อยไม?

Aon : กูอยากลองทำงาน

Amy : แล้วทำไง?

Aon : ก็ต้องแอบหนีออกไปแหละ

Amy : ตามใจมึง พรุ่งนี้เย็นเจอกัน

Aon : เค

........

วันต่อมา 18:00 น.

บ้านรินรดา

“ พร้อมหน้าพร้อมตาดีซะจริง นี่พวกแกไม่คิดจะไปกินข้าวที่อื่นบ้างรึไงวะ?..”

ปภาวินเดินมาถึงห้องอาหารก็เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นหมอสันต์และคทา สองหนุ่มที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว

“ ไปทำไม?..” คทาถามกลับสั้น ๆ

“ นั่นสิ ไปทำไม กับข้าวฝีมือแม่นุ่มอร่อยกว่าร้านอาหารข้างนอกเป็นไหน ๆ ” เป็นหมอสันต์ที่ตอบคำถามปภาวิน

“ โอ๊ย..ชมกันแบบนี้นุ่มก็ลอยสิคะคุณหมอ..” แม่นุ่มเอ่ยขึ้นใบหน้าประดับรอยยิ้มดีใจที่ได้รับคำชม

“ ไอ้หมอมันพูดจริงครับแม่นุ่ม..” คทาเอ่ยเสริม

“ แม่นุ่มก็เอาใจพวกมันจนเคยตัว..” ปภาวินหันไปทางแม่นุ่นก่อนจะบ่นน้ำเสียงเรียบ ทำให้แม่นุ่มต้องคลี่ยิ้มน้อยๆออกมาก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ

“ ไหนวะ หลานสาวคนใหม่ของแก?..”

จู่ๆปภาวินก็เอ่ยถามขึ้นสีหน้าเรียบ ดูเหมือนทุกคนต่างรู้เรื่องนี้กันหมด เพราะคทาไม่เคยปิดบังอะไร

“ เออ นั่นสิ ไหนว่าให้ศรไปรับมาไม่ใช่? ” หมอสันต์เลิกคิ้วถาม

“ เมื่อคืนกับดึกเลยไม่เจอศรมันเลย วันนี้ก็ยังไม่เห็น ” คทาตอบทุกคนไปสีหน้าไม่ได้ใส่ใจเท่าไหร่นัก พูดถึงยังไม่ทันขาดคำ ศรก็เดินเข้ามาหาคนเป็นนายก่อนจะเอ่ย

“ นายครับ ”

“ ว่าไง? ”

“ คุณหนูมัสลินเธอไม่ยอมมาครับ”

“......”

“ เธอบอกว่าเธอดูแลตัวเองได้ ”

“ เด็กดื้อ..”

“ หึ...ครับ ค่อนข้างดื้อเอาเรื่องอยู่ครับ ผมว่านายคงต้องไปจัดการด้วยตัวเองแล้วล่ะครับ ”

ศรแค่นหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนจะยื่นบางอย่างมาวางบนโต๊ะตรงหน้าคทา

“ อะไร? ” คทาเลิกคิ้วถาม

“ ผมว่านายควรจะดูเอง ดีกว่านะครับ ” ศรบอกพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากออกมา

มันคืออัลบั้มรูปของมัสลินที่เขาดูตอนนั่งอยู่ห้องรับแขกบ้านของเธอก่อนจะหยิบติดมือมาด้วย ..คทาหรี่ตามองบอดี้การ์ดคนสนิทอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนเบนสายตาลงมามองที่อัลบั้มด้วยสีหน้างง ๆ

#########