20 | ตำรวจจับผู้ร้าย

​

“เฮียรามขา~ หนูคนดีจะอาบเองค่ะ”น้ำเสียงคนตัวเล็กเหมือนอยากจะร้องไห้เมื่อชายหนุ่มโอบอุ้มเธอขึ้นในท่าเจ้าสาวหลังจากทานสุกี้จนเกือบหมดถ้วย

“เฮียเต็มใจทำให้จ้ะ เมื่อกี้ยังทำหารตอนนี้ต้องอาบน้ำให้สิมามะแก้ผ้าก่อนเร็ว...”รามสูรวางเจ้าหล่อนนั่งบนเตียงนอนก่อนจะรวบร่างบางขึ้นบนตักแกร่ง ปลดกระดุมชั้นนักเรียนมัธยมปลายออกทีละเม็ดอย่างยากลำบากเพราะแรงดีดดิ้นของเจ้าหล่อน

“อื้อ!! หนูจะอาบเองค่ะจะอาบเอง”หญิงสาวส่ายหน้าหวือคว้าต้นมือหนาเอาไว้ห้ามปรามการกระทำของเขา ทำไมตอนนี้เขาดูหื่นกระหายในตัวเธอได้น่ากลัวขนาดนี้นะ

“อย่าดื้อสิจ๊ะหนูคนดี เฮียตีก้นลายนะ”รามสูรง้างมือขึ้นเล็กน้อยเพื่อข่มขู่ร่างบางที่กำลังขัดขืนการลอกคราบชุดนักเรียนให้ออกจากเรือนร่างอวบอิ่ม

“งื้อ...อย่าตีก้นหนูมันจะเจ็บนะคะ”ชนารดีค้านออกมาทันทีเพราะเธอไม่ชอบการถูกตีเป็นที่สุด มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนที่ยังอาศัยอยู่กับพ่อแม่ที่เชียงรายเธอเคยหนีไปเล่นที่ไร่เหมันต์เพราะดารินเพื่อนสนิทของเธออยู่ที่นั่น

(คลั่งรักเหมันต์)

จึงโดนแม่ใช้ไม้เรียวฟาดที่ก้นไปตั้งหลายทีและนั่งไม่ได้ตั้งวันแหนะ

“กลัวโดนตีเหรอจ๊ะคนดี?”น้ำเสียงอ่อนโยนทว่าแหบโหยกระซิบถามที่ข้างกกหูบางจนขนในกายสาวลุกชัน ฝ่ามือหนาร้อนผ่าวสอดเข้าไปทางด้านหลังลูบไล้ผิวบอบบางอย่างแผ่วเบา

“กะ...กลัวค่ะ กลัวเฮียรามทำร้าย”หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงกระตุกกระตักอย่างน่ารักน่าใคร่ จมูกโด่งเป็นสันของรามสูรซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่นก่อนจะเลื่อนขึ้นสูงประกบริมฝีปากแนบชิดกับกลีบปากระเรื่อ

“อื้อ!! อืม...”คนตัวเล็กหลับตาพริ้มรับจุมพิตอันแสนนุ่มนวลละมุนละไมของเขา ชนารดียอมเปิดปากให้ปลายลิ้นสากหนาได้ชอนไชกวาดชิมรสชาติความหวานจากโพรงปากของเธออย่างเต็มอกเต็มใจ

ชนารดีบีบไหล่บึกบึนของเขาไว้แน่นระบายอารมณ์บางอย่างเอาไว้ ทว่าช่วงล่างขยับไหวเสียดยีท่อนลำรักที่ซุกซ่อนอยู่ภายในกางเกงสแลคที่เขาสวมใส่

“ซี๊ด!! ยั่วได้ยั่วดีจริงๆ นะ”น้ำสวาทที่เปียกแนบกับซับในตัวจิ๋วเปรอะเป้ากางเกงจนรามสูรรับรู้ถึงความปรารถนาในตัวของเธอที่มีในขณะนี้ไม่ต่างจากเขา

“หนูคนดีเปล่ายั่วนะคะ อ่า~ ไม่ได้ยั่วสักนิด”ตอบหน้าตายทว่ากลับแหงนเงยขึ้นสูง โดยที่ช่วงล่างยังขยับเขยื้อนอย่างเป็นจังหวะปลุกซาตานในกายของชายหนุ่มลุกพรือ

พรึบ~

“อร๊าย!! เฮียรามขา...”

“ดูผลงานของตัวเองสิหนูคนดี ดูสิว่าทำอะไรกับร่างกายเฮียเอาไว้”ร่างสูงลุกขึ้นยืนพลิกร่างบางให้นอนลงในจุดที่เขานั่งเมื่อครู่ ตรึงท่อนแขนเรียวเล็กไว้กับที่นอนก่อนจะใช้ริมฝีปากจูบลงบนเนินอกอวบอิ่มที่โผล่พ้นบราเซียสีหวาน

“อื้อ...เฮียรามขา~ อย่าล็อคตัวหนูคนดีสิคะ”คนตัวเล็กหายใจระรัวด้วยความตื่นเต้น เมื่อปลายลิ้นร้อนลากผ่านผิวกายบริเวณหน้าอกมิหนำซ้ำลมหายใจอุ่นยังกระทบกับเนื้ออ่อนจนขนในกายลุกชัน

“ไม่ได้หรอกเด็กดื้อชอบจับนู้นคลำนี่ไปมั่ว เผื่อไปถูกจุดสำคัญก่อนที่เฮียจะกำราบหนูคนดีจะว่ายังไงคะ”น้ำเสียงแหบพร่าของรามสูรดังขึ้น โดยในถ้อยคำที่ชายหนุ่มโพล่งออกไปนั้นชั่งทำให้เด็กหัวอ่อน (ร้าย) เดียงสาไม่เข้าใจเอาซะเลย

“งั้นเฮียรามก็หาอะไรมามัดไว้สิคะ”หญิงสาวยื่นข้อเสนออย่างนึกสงสารคนตัวโตที่ต้องตรึงร่างของเธอไว้อย่างนี้ รามสูรกระตุกยิ้มอย่างฉุกคิดบางอย่างได้ ร่างสูงเคลื่อนตัวขึ้นเล็กน้อยโอบประคองร่างบางขึ้นไปติดกับหัวเตียง และเอื้อมมือหยิบบางสิ่งออกจากลิ้นชักที่อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่นักออกมา

แกร๊ก!

“จะทำไรอะไรเหรอคะ?”ดวงตากลมโตกระพริบปริบๆ มองการกระทำของเขาอย่างไม่เข้าใจ เขาทำอย่างกับเธอเป็นนักโทษที่ต้องกุมกุญแจมือที่เพิ่งหยิบออกจากลิ้นชักตรงหัวเตียงเมื่อครู่

“หาอะไรสนุกๆ เล่นไงจ๊ะ”

“เล่นอะไรเหรอคะ?”เพราะมัวแต่งุนงงกับสิ่งที่รามสูรพูดจนไม่ทันได้สนใจว่าตอนนี้เขากำลังทำอะไรกับเสื้อผ้าของตน มีบางครั้งที่รู้สึกเวิ้งว้างกับกายล่อนจ้อนจนขดตัวขึ้น

“เราจะเล่นโจรจับผู้ร้ายกัน แต่หนูคนดีต้องนอนให้เฮียจับนะจ๊ะ...”

“อื้อ~ เฮียรามขา...แต่ว่าหนูไม่ใช่คนร้ายนะคะ”

“...”

“เป็นเมียเฮียรามต่างหาก!”