08 | ความวาบหวิวNc25++

​

จ๊วบ!!

เฮือกสุดท้ายก่อนผละปากออกจากเจ้าหล่อน รามสูรแย่งอากาศหายใจเธอไปเสียหมด ร่างบางถึงกับอ่อนระทวยแทบยืนไม่อยู่ดีที่เขายังกอดรัดร่างบางเอาไว้ในอ้อมแขนแข็งแรง

“หวานมากรู้ตัวหรือเปล่าหืม…”เขาเป็นคนไม่โกหกหากสิ่งที่ใจคิดว่ามันคือเรื่องจริง แม่หนูคนดีจ๋า~ ฉันอยากจะกระแทกเธอซะเดี๋ยวนี้เลย ละล่ำละลักในใจมือหนายังคงลูบไล้แผ่วเบาจนเสื้อที่เจ้าหล่อนใส่มายับยู่ยี่

ผลั่ก!!

“คุณมันคนฉวยโอกาสที่สุด คนดีไม่ชอบให้คุณรามทำแบบนี้นะคะ…”พ่อกับแม่เคยบอกว่าหากเราไม่ชอบอะไรให้เก็บไว้ในใจ แต่สิ่งที่ชายหนุ่มทำมันเกินไป ไม่อยากจะเชื่อว่าใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับเทพบุตรท่าทางสุขุมเคร่งขรึมจะขัดกับสิ่งที่เขาปฏิบัติต่อเธอเสียอีก

“หึ!!! แน่ใจเหรอว่าไม่ชอบ”

“แน่ใจค่ะ! นอกจากจะไม่ชอบแล้ว ก็ไม่ชอบที่คุณรามทำแบบนี้กับหนูเหมือนกัน”ชนารดีตอบกลับอย่างทันควันไม่นึกที่จะไตร่ตรองเลยสักนิด มันอาจเป็นช่วงห้วงเวลาที่เขาฉุดดึงเธอเข้าสู่วังวนอันวาบหวามอย่างที่หญิงสาวไม่เคยพบเคยเจอมาก่อน

“เดี๋ยวก็รู้ว่าชอบหรือไม่ชอบ…”รามสูรเข่นเคี้ยวเขี้ยวฟันพูดยกร่างบางขึ้นบ่าแบกหญิงสาวที่กำลังดิ้นเร้าและแผดเสียงใส่เขาจนแทบจับใจความไม่ทัน ทว่าไม่นานห้องนอนที่ถูกซ่อนด้านหลังบาร์ส่วนตัวก็ถูกเปิดออกด้วยน้ำมือของเจ้าของสถานที่

“ปล่อยหนูลงนะ คนดีเกลียดคุณ!!”เกลียดการกระทำอันจาบจ้วงและท่าทีคุกคามของเขา ในความมืดของห้องหลังบาร์ทำให้เธอไม่สามารถรับรู้ว่ามีอะไรอยู่ในห้อง ก่อนที่ความสว่างจะกระจ่างให้เห็นแจ้งเพราะชายหนุ่มกดสวิตซ์ไฟให้เปิดทำงาน

“ฉันใจเย็นกับเธอมามากแล้วนะ!!”

“หนูไปทำอะไรให้คุณ ว๊าย…”ถามไถ่ไม่ทันจบประโยคร่างทั้งร่างก็ถูกทุ่มลงบนเตียงนุ่มจนคนตัวเล็กดีดเด้งตามแรงสปริง ชนารดีพยายามยัดตัวขึ้นจากที่นอนเพื่อให้ต้นรอดพ้นจากสถานการณ์แบบนี้

“เธอทำฉัน ทำให้ฉันคลั่งตั้งแต่พบกัน!”เขาบอกก่อนจะกระโดดขึ้นทับร่างแน่งน้อย ถึงแม้หญิงสาวจะดิ้นเร้ามากเท่าไหร่แรงของเธอก็เปรียบเสมือนการร่ายมนตร์ปลุกเร้าเสือร้ายในตัวเขาให้ตื่นขึ้น

“คนดีไม่ได้ทำ งื้อ…อย่านะ!!”เธอไม่เคยทำให้เขาคลั่งข้อนี้มั่นใจได้ ความกลัวเริ่มเกาะกินหัวใจเมื่อลมหายใจอุ่นๆ กระทบผิวแก้มใสก่อนที่จมูกโด่งจะกดลงหอมแก้มฟอดใหญ่

ฟอด~

“คนดีจ๋าตัวหอมมากเลยรู้ไหมหืม…จะให้คุณรามทำยังไงกับหนูลองบอกมาสิ”

“อึก!!...หนูกลัวคุณรามปล่อยนะคะ”ไม่รู้ว่าเธอแผดเสียงใส่เขาให้ยอมปลดเธอออกจากพันธนาการจากทางร่างกายของเขากี่ครั้งต่อครั้ง ทว่าก็ไม่สามารถเป็นอิสระจากเขาได้เลย ป๊ะป๊าคนดีอยากกลับบ้าน กรุงเทพมีแต่คนใจร้าย

“ให้ปล่อยเหรอ อืม…ได้สิแต่ปล่อยในน่ะนะ”รามสูรตอบก่อนจะก้มลงประกบปากหยักบนเรียวปากอิ่ม บดขยี้มันด้วยความปรารถนาในตัวเธอมากล้น มือหนายังคงจับข้อมือเล็กทั้งสองข้างกดกับที่นอนนุ่ม ยังไงเสียชนารดีก็ต้องเป็นของเขา

“อื้อ!! อย่าทำหนู อืม…”หลังจากที่เบี่ยงหน้าสลัดจุมพิตออกจากเขา ทว่าไม่ถึงเสี้ยววินาทีชายหนุ่มก็ป้อนจูบเธอใหม่อีกครั้งโดยไม่ให้ขาดตอน เรียวลิ้นเล็กพยายามหลบหลีกการสอดแทรกปลายลิ้นของเขาเข้ามาหยอกเย้ากับเธอ แต่นั่นแหละมันเหมือนเป็นการปลุกเร้าอารมณ์ดิบห่ามในตัวของรามสูรให้โชติช่วงจนแทบแผดเผาร่างบางได้

เขาไม่เคยต้องการผู้หญิงคนไหนเสียจากสาวน้อยใต้ร่างหนาในขณะนี้ ชนารดีทำให้เขาเอาแต่เหม่อลอยในหลายวันที่ผ่านมา หากย้อนเวลากลับไปวันแรกที่พบเธอได้ เขาจะหลงมัวเมาไปกับยานรกที่แม่สาวพริตตี้นมตูมใส่ในแก้วเหล้าของเขา

“ฉันจะจัดการกับร่างกายเธอยังไงดีนะแม่หนูคนดี”ลมหายใจฟืดฟาดติดขัดเพียงแค่จูบกับเธอเท่านั้น สายตาคมจดจ้องปากงามที่บวมเจ่อจากน้ำมือของเขา

“ถะ…ถ้าจะทำแบบนี้ อึก…ฆ่าคนดีเถอะค่ะ”ริมฝีปากสั่นระริกอย่างเกรงกลัวชายหนุ่มตรงหน้า ที่กำลังคร่อมร่างเธอไว้จนแทบขยับไม่ได้ แต่เธอหารู้ไม่ว่าการที่หายใจรัวเร็วมันทำให้บางสิ่งทีมีบนร่างกายขนาดมหึมาประดับกลางอกกำลังไหวกระเพื่อมขึ้นลง

“อยากให้ฆ่าเหรอ!!”

“จริงๆ แล้วก็ไม่อยากค่ะ!”

“แล้วพูดทำไม หืม…เดี๋ยวได้ตาย! ตายคาอกฉันเลยคอยดูเถอะ”

“…”ถ้อยคำของรามสูรทำให้หญิงสาวเม้มปากตัวเองด้วยความหวั่นไหว แต่สิ่งที่กำลังทำให้หัวใจเต้นแรงคือฝ่ามือหนาที่กำลังสอดเข้าไปลูบไล้หน้าท้องแบนราบแผ่วเบา

“อื้อ!! ยะ…อย่า”เสียงหวานขาดหายเป็นห้วงๆ ร่างกายอ่อนระทวยเมื่อความซ่านสยิวกระจายไปทั่วทุกอณูความรู้สึกของเธอ ชนารดีเผยอปากเตรียมส่งเสียงคัดค้านทว่ากลับกลายเป็นว่าแหบพร่า

-------------------------------

1 คอมเนท์ = 1 กำลังใจ

แฟนเพจ>>>>เอ็มแอล