02 | เขาชื่อ 'รามสูร'

รามสูรได้แต่จดจ่อกับข้อความในเอกสารบรรทัดเดิมวนไปวนมา ตัวเลขนับเจ็ดหลักไม่ได้สำคัญเท่ากับใบหน้าหวานของสาวน้อยคนเมื่อคืนที่ยังคงตราตรึงในหัวสมอง มิหนำซ้ำความหอมหวานของเจ้าหล่อนก็ยังคงติดอยู่ที่ปลายลิ้นจนเขาต้องเม้มปากหยักกักเก็บมันเอาไว้

“เธอคือใครกันสาวน้อย”และยิ่งกว่านั้นยอดถันสีสวยที่เขาได้ฉกชิมอย่างตะกละตะกลามจนแทบหลุดติดฟันคมเขามายังคงฝังลึกในรากอณูความรู้สึกอีกต่างหาก เด็กน้อยทำไมเธอถึงสะกดเขาให้ลุ่มหลงเพียงเพราะแนบชิดกับเรือนร่างอันแสนเย้ายวนนั้นนะ ทั้งที่คนอย่างรามสูรจะนอนกับผู้หญิงอีกสักกี่คนก็ได้

“ปัดโถ่เว้ย!!”ยิ่งคิดถึงยิ่งน่าหงุดหงิดตัวเอง ความเป็นชายภายใต้กางเกงสแล็คขยายพองโตจนปวดร้าวไปทั่วทั้งลำกายแกร่ง ร่างสูงสง่าสูดหายใจฟืดฟาดระงับอารมณ์อันแสนร้อนลุ่ม

อีกฟากหนึ่งในโรงเรียนมัธยมของเอกชนชื่อดังมีสาวน้อยร่างบอบบางกำลังทำการบ้านที่อาจารย์เพิ่งสั่งในคาบสุดท้ายของวันนี้ เนื่องจากว่าเธอยังไม่อยากกลับคอนโดในขณะนี้ เพราะถึงอย่างไรพี่ชายก็ยังไม่กลับมาอยู่เป็นเพื่อนอยู่ดี

“คนดีกำลังทำอะไรอ่ะ?”เสียงของเพื่อนรักดังขึ้นทำให้ชนารดีผละออกจากการคำนวณตรงหน้าส่งยิ้มหวานไปให้กับพาย

“ทำการบ้านคณิตน่ะ”ตอบเพียงเท่านั้นก่อนจะสนใจกับงานของตนต่อไปจนพายเพื่อนสาวต้องนั่งลงเพื่ออยู่เป็นเพื่อน

“เออคนดี…เมื่อคืนนี้หายไปไหนมาเหรอ ฉันเป็นห่วงแกแทบแย่”พายเอ่ยถามหลังจากที่เมื่อคืนชนารดีขอตัวไปเข้าห้องน้ำทว่าหายไปนานจนผิดสังเกตจึงเดินไปตามแต่หายังไงก็ไม่เจอ โทรหาโทรศัพท์ก็ปิด

พรึบ!!

ปากกาในมือถึงกับจับเอาไว้ไม่อยู่ชนารดีทำหน้าเลิกลัก หวนให้นึกถึงเหตุการณ์อันวาบหวาม พลันนึกถึงบุรุษร่างสูงดวงหน้างามก็แดงก่ำขึ้นมาทันควัน

“เอ่อคือว่า…เมื่อวานเมามากอ่ะ เลยโบกแท็กซี่กลับก่อนน่ะพาย”เธอพยายามหาข้อแก้ตัวหลังจากที่ถูกเขาจูบไปเกือบทั้งหมดร่างกายก็สร่างจากแอลกอฮอล์ที่ดื่มไป เชื่อเลยว่าเธอทำอะไรไม่ถูกจนต้องกลับคอนโดของตนโดยให้พี่ชายมารับ

“น่ะบอกแล้วว่าอย่าดื่มเยอะ วันหลังจะกลับก็บอกกันนะอย่าไปไหนมาไหนคนเดียวอีก ยิ่งสวยๆ แบบนี้มันอันตรายรู้ไหม”พระพายเอร็ดด้วยความเป็นห่วงจากใจจริง

“ขอโทษได้ไหมล่ะที่ทำให้เป็นห่วง”ชนารดีกระพริบตาปริบๆ มองเพื่อนสาวราวกับสำนึกผิด เด็กสาวไม่กล้าปริปากบอกเล่าความที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้

“โอเคๆ ไปทานไอศครีมกันไหมวันนี้?”

“เฮ้อ~ ขอผ่านได้ไหมต้นเดือนแล้วป๊ะป๊ายังไม่โอนมาให้เลยอ่ะ”จากความสดใสในคราแรกแปรเปลี่ยนเป็นเศร้าหมองมันเกิดอะไรขึ้น นานนับสัปดาห์กว่าๆ แล้วที่ผู้เป็นถ่อไม่ได้ส่งเงินมาให้พี่ชายกับเธอใช้เลย

“อะอ้าวเหรอ งั้นไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง”

“ไม่เอาอ่ะรอให้ป๊ะป๊าส่งเงินมาก่อนนะ”

“งั้นก็ได้ฉันกลับก่อนนะมีการบ้านอีกเยอะทีไม่ได้ทำ”พระพายเอ่ยลาก่อนจะส่งไปให้โบกมือให้กันและกัน ชนารดีนั่งอยู่อีกสักระยะเสียงสมาร์ทโฟนเครื่องหรูก็ดังขึ้น

ตื้ด~

‘มาดแมน’ชื่อที่เมมไว้ในเครื่องทำให้กดรับในทันที ร้อยวันพันปีพี่ชายตัวดีไม่เคยโทรหาเธอสักครั้ง

“ฮัลโลค่ะเฮีย”

“คนดีน้องอยู่ไหน”เสียงสั่นเครือของพี่ชายทำให้หญิงสาวขมวดคิ่วเป็นปม ปกติแล้วพี่ชายเธอจะเสียงหนักแน่นแต่อันนี้แผ่วเบาราวกับหมดเรี่ยวแรง

“เฮียเป็นอะไรหรือเปล่า?”

“มีเงินเก็บที่ป๊ะป๊าเคยให้ไหมคนดี”มาดแมนฝากความหวังไว้ที่น้องสาวมองชะตากรรมที่ตัวเองกำลังจะได้รับมัน ใบหน้าหล่อเหลาบวมช้ำร่สงกายสะบักสะบอมเกิดจากการต่อสู้กับชายอีกสองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขา

“มีอะไรเฮีย อย่าบอกนะว่าเสียการพนัน!”มันไม่มีเกตุผลอื่นแน่นอนนอกจากเรื่องของการพนัน เพราะพี่ชายของเธอถือว่าเป็นตัวเด็ดดวงในเรื่องพวกนี้เลยก็ว่าได้

“อย่าเพิ่งถามตอนนี้น่าคนดี เฮียส่งโลเคชั่นให้แล้ว”มาดแมนเลือกที่จะให้น้องสาวของตนมาที่นี่ เพราะถึงอย่างไรซะก็ไม่มีใครทำร้ายเธอแน่นอน เขาจะปกป้องผู้หญิงคนที่สองที่รักลองจากแม่ให้ดีที่สุด

คาสิโนxxx

“คนดี”

“เฮียทำไมสภาพเป็นแบบนี้ล่ะ”ทันทีที่แท็กซี่จอดหน้าคาสิโนเสียงของพี่ชายก็ดังขึ้น มาดแมนนั่งอยู่เก้าอี้ตัวยาวสภาพไม่ต่างจากฟัดกับสุนัขสักสิบตัวก็ว่าได้

“ก็ไอ้พวกนั้นมันกระทืบพี่”สายตาของมาดแมนตวัดมองการ์ดร่างบึกบึนสองคนที่ยืนอยู่ห่างจากเขาสองเมตร ชนารดีมองตาพี่ชายแวบเดียวก่อนจะกลับมาสนใจอาการของเขา

“เฮียคนดีขอได้ไหม เลิกเล่นเถอะนะพนันบอลน่ะมันจะทำให้ชีวิตเฮียแย่ลงนะ”เพราะเงินที่ทางบ้านส่งให้เธอกับพี่ชายมันเหลือกินเหลือใช้ในแต่ละเดือน แค่ทว่ามาพักหลังมาดแมนใช้เงินเพื่อแทงพนันบอลเสียเกือบหมดตัว มิหนำซ้ำผู้เป็นพ่อก็ชาดการติดต่อมาสักพักแล้วเช่นกัน

“ขอโทษนะที่พี่ทำให้น้องต้องลำบาก แต่ตอนนี้เราต้องหาวิธีเอาเงินมาคืนรามสูรก่อน”

“รามสูร!”เด็กสาวย้ำชื่อเจ้าหนี้ที่พี่ชายพูดถึงเขาจะโหดร้ายถึงขั้นฆ่าผู้ชายที่เธอรักรองจากพ่อหรือเปล่านะ

“ใช่เขาชื่อรามสูร”มาดแมนพยักหน้างึกๆ ก่อนจะใช้มือสัมผัสบาดแผลบนใบหน้าหล่อเหลาของตนที่ไม่ต้องคาดเดาก็รู้ว่าคงแทบไม่เหลือเค้าโครงเดิม

“โธ่วเฮียเจ็บมากไหม”นิ้วบางเกลี่ยไปตามสันกรามแกร่งของพี่ชายตน ดวงหน้างามหวานหยดย้อยถึงกับถอดสีอย่างนึกสงสารคนตรงหน้า

“พี่ไม่เป็นไร ทานอะไรมาหรือยัง”

“แล้วเรื่องเงินสองแสนล่ะเฮีย”

“เราค่อยว่ากันใหม่นะ ขอโทษจริงๆ ที่ทำให้น้องต้องมาทุกข์ด้วย”ฝ่ามือหนาลูบศีรษะเล็กอย่างช้าๆ ห่วงที่สุดก็คือเธอน้องสาวสุดรักสุดหวงของเขา ชนารดีไม่ควรมารับความเศร้าหมองแบบนี้เลยแต่ดูสิเจ้าหล่อนก็ยังไม่ทิ้งเขาไปไหน…