ตอนที่ 8เขาเล่ามาว่า

"มึง ได้ยินเรื่องเล่านี้ไหมที่เขาเล่ากันว่า..." สุพจน์จีบปากจีบคอเล่าอย่างออกอรรถรส ก่อนจะเว้นช่องว่างกระตุ้นต่อมอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนๆ

"เขาเล่าว่า..เล่าว่าอะไรทำไมมึงไม่เล่าต่อล่ะ" แสนดีถามต่ออย่างหงุดหงิด

"เขาเล่าว่ามึงขี้เสือกไงล่ะ" สุพจน์ยิ้มเยาะอย่างสนใจ

"พอเลย มึงสองคน ไม่ทันไรก็ตั้งท่าจะตีกันอีกแล้ว อยู่บ้านไม่มีคนทะเลาะด้วยหรือไง" เบลล์ส่ายหน้าอย่างระอาใจ แสนดี แสนรัก แล้วก็สุพจน์ทะเลาะกันเป็นประจำ จิกกัดกันจนเป็นวิสัยปกติของคนทั้งสามแล้ว เธอกับมิวนิกเคยชิน แต่ก็มีบ้างที่ออกจะน่ารำคาญ อย่างเช่นตอนนี้ สุพจน์พูดถึงเรื่องเล่า แล้วก็ยังไม่ทันได้เล่าก็ตั้งท่าจะทะเลาะกับแสนดีอีกแล้ว

"ไม่จ้ะ กูอยู่บ้านแสนรักกับกูรักกันดี " แสนดียักไหล่

"แล้วสรุปเขาเล่าว่าของมึง เขาเล่าว่าอะไรล่ะ" เบลล์หันไปถามสุพจน์ เด็กชายหัวใจหญิงกระฟัดกระเฟียดก่อนจะออกปากเล่า

"เขาเล่าว่ามีคนเจอผีที่ห้องมอสี่ทับหนึ่ง"

"สี่ทับหนึ่ง ชั้นสี่ใช่ไหม?" มิวนิกเงยหน้าจากการทำการบ้านมาอย่างสนใจ

"ใช่ ห้องนั้นแหละ" สุพจน์พยักหน้าหงึกหงัก

"แล้วยังไงต่อ" น้ำเสียงที่แฝงด้วยความตื่นเต้นเรียกความสนใจจากแสนรักได้เป็นอย่างดี เธอคงห้ามเพื่อนเธอไม่ได้แล้วสินะ คงต้องปล่อยเลยตามเลย

เสียงถอนหายใจขอฃแสนรักทำให้มิวนิกหันไปให้ความสนใจกับเพื่อนของตัวเอง

"กูแค่อยากรู้เอง มึงอย่างอนกูเลยนะแสนรัก" มิวนิกอ้อน

"กูก็จนปัญญาจะห้ามมึงแล้วเหมือนกัน เอาที่มึงสบายใจเลย กูไม่งอนหรอก"

"แต่มึงโกรธ" คำถามหยั่งเชิงของมิวนิกเรียกสายตาอ่อนอกอ่อนใจจากแสนรัก

"ไม่ ไม่โกรธหรอก กูอยู่ข้างมึงเสมอนั่นแหละ แต่จะทำอะไรให้นึกถึงความปลอดภัยของตัวเองเยอะๆ ใช่ว่าสิ่งที่พวกมึงกำลังจะพูดไม่มี มันมีอยู่จริง มึงก็เคยเจอมากับตัว พวกกูก็เห็นมากับตา แค่อยากให้ระวังตัวบ้าง อะไรที่มองไม่เห๋นก็อย่าไปลบหลู่เขา" แสนรักพูดอย่างอ่อนใจ

"มึงน่ารักที่สุดเลย " มิวนิกยิ้มกว้าง ก่อนหันมาสนใจสุพจน์ต่อ

"กูเล่าต่อได้เลยใช่ไหม มึงสองคนเคลียร์กันลงตัวแล้วนะ" เพื่อความแน่ใจเขาจำเป็นต้องถามย้ำอีกครั้ง ครั้งก่อนที่แสนรักงอนมิวนิก มิวนิกใช้เวลาง้อเกือบสองอาทิตย์กว่าจะกลัยมาคืนดีและเป็นอย่างทุกวันนี้ได้

"อืม เล่าเลย" เสียงแข็งขัน ความอยากรู้ของมิวนิกทำให้เพื่อนๆ ส่ายหัวอย่างเอ็นดู

"เขาเล่าว่ามีคนเห็นผีห้องมอสี่ทับหนึ่ง เป็นผีรุ่นพี่เนี่ยล่ะที่เคยผูกคอตาย"

"ทำไมเขาถึงผูกคอตายวะ" เบลล์ถามขึ้น

"กูก็ไม่รู้ เขาเล่าว่ามีคนเห็น เขาบอกว่ารุ่นพี่ที่ตายเนี่ยจะมาหาตัวตายตัวแทน"

"หาทำไม?" แสนดีถาม

"ตัวตายตัวแทนคือคนที่จะมาแทนที่ไงล่ะ กูว่านะรุ่นพี่คนนี้คงอยากไปเกิดแล้วล่ะมั้ง"

"ตายตั้งนานเพิ่งอยากจะไปเกิดหรอ?" แสนรักถาม

"เขาอาจจะอยากไปเกิดตั้งนานแล้ว แต่ไม่มีคนตายไปอยู่แทนที่เขาหรือเปล่า" มิวนิกออกความเห็น

"ก็อาจจะจริงอย่างที่มิวนิกมันพูดนั่นแหละ เขาอาจจะอยากไปเกิดตั้งนานแล้ว แต่คงไม่มีใครตายแล้วไปอยู่แทนที่เขาหรือเปล่า แต่อีแฝดนรก พวกมึงจะสงสัยอะไรนักวะ กูก็บอกอยู่ว่าเขาเล่าว่า นั่นหมายถึงกูไปฟังเขามาอีกที" สุพจน์บ่น

"มึงไปฟังมาแล้วทำไมไม่ฟังมาให้หมด เนีายแล้วพวกกูก็ไม่รู้อะไรเลย พี่เขาตายยังไง ตายทำไม ตายเพราะอะไร ไม่รู้สักเรื่อง แล้วไอ้เรื่องตัวตายตัวแทนอีก เขาจะเอาใคร ต้องเป็นแบบไหนถึงเป็นตัวตายตังแทนได้ " แสนดีบ่นอย่างหัวเสีย

"กูตอบได้นะว่าแบบไหนถึงจะเป็นได้" สุพจน์ย้อนขึ้นทันที

"แบบไหน?" คราวนี้กลับเป็นแสนรักที่ให้ความสนใจ

"ก็แบบเกิดมาเป็นฝาแฝดกัน แบบนรกส่งมาเกิด ผีเจาะปากมาพูดอะไรแบบนี้" สุพจน์อธิบาย

"พอๆ พวกมึงนี่เผลอไม่ได้ตั้งท่าจะทะเลาะกันตลอด แล้วกูจะฟังจบไหมไอ้เขาเล่าว่าเนี่ย" เบลล์รับห้าม ก่อนที่ทั้งสามคนจะทำสงครามน้ำลายกันอีก

"เล่าต่อสิ กูรอฟังอยู่" มิวนิกรีบเตือนให้สุพจน์เข้าเรื่องเสียที เธออยากรู้ใจจะขาดแล้ว เรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่องที่เธอชื่นชอบเป็นชีวิตจิตใจ

"ก็ไม่มีอะไรแล้ว เขาแค่เล่าว่าเจอผี กูก็เลยมาเล่าให้พวกมึงฟังต่อก็แค่นั้น ส่วนตายยังไง ตายเพราะอะไรกูไม่รู้หรอกนะ ถ้าพวกมึงอยากรู้จริงๆ รู้แบบละเอียดลึกซึ้งถึงก้นบึ้งของเรื่อง กูขอแนะนำให้ไปถามผีนะจ๊ะ "

"ถามผีหรอ? มึงจะบ้าหรือไงผีที่ไหนมันจะออกมาให้ถามได้"แสนดีโวยวาย

"มันมีวิธีอยู่นะ " คุำพูดของมิวนิกเรียกความสนใจของของเพื่อนๆ

"อย่านะมิวนิก มึงยังไม่เข็ดอีกหรอ คราวที่แล้วเกือบตายเลยนะเว้ย" แสนรักเตือน

"กูเห็นด้วยกับแสนรักนะ กูว่าอย่าไปอยากรู้เรื่องของเขาเลย" สุพจน์สนับสนุนคำพูดของแสนรัก

"แต่กูอยากรู้ แล้วมึงก็เป็นคนพูดเองว่าถ้าอยากรู้เรื่องจริงให้ไปถามผี " มิวนิกตอบ

"ถามผีนะเว้ย ไม่ใช่ถามการบ้านอาจารย์ที่จะเดินไปถามว่า อาจารย์คะข้อนี้ทำยังไงคะ แบบนี้อ่ะ" สุพจน์ทำหน้าเหยเก เมื่อเห็นสายตามุ่งมั่นของมิวนิก เขาไม่น่าเอาเรื่องนี้มาเล่าให้เพื่อนเขาฟังเลย

"กูก็อยากรู้ " เบลล์สวนขึ้นมาหลังจากนั่งฟังทั้งสี่คน

"เบลล์ แทนที่มึงจะช่วยห้ามมัน มึงกลับมานับสนุนเนี่ยนะ" แสนดีส่ายหัว

"เอาน่า ลองดู ไม่ได้ผลก็แค่เลิก" มิวนิกพูดปลอบใจเพื่อน

"แล้วถ้ามันได้ผลล่ะมิวนิก จุดจบมันจะไปอยู่ตรงไหน ไม่ต้องถึงตายเลยหรือไงล่ะ" แสนรักแย้งขึ้นมาทันที

"เมื่อกี้มึงยังบอกว่าจะอยู่ข้างกูอยู่เลยแสนรัก แต่เอาเถอะมึงไม่ต้องห่วงกูสัญญาว่าจะไม่ตาย สัญญา" มิวนิกตอบแสนรักด้วยน้ำเสียงหนักแน่น สัญญากับเพื่อนว่าตัวเองจะปลอดภัย

"มึงพูดแล้วนะ รักษาสัญญาด้วย พวกเราต้องเรียนจบพร้อมกันนะเว้ย ห้ามมีใครทิ้งใครเด็ดขาด" เหมือนลางบอกเหตุ แสนรักรู้สึกใจหายอย่างไรไม่รู้

"แสดงว่ามึงโอเคแล้วใช่ไหม?" มิวนิกถามอย่างดีใจ รอยยิ้มกว้างของมิวนิกทำให้แสนรักจำใจยอมพนักหน้าตอบตกลง

"แสนรักโอเคแล้ว แล้วมึงสองคนล่ะ อีพจน์ แสนดี" เบลล์หันไปถามเพื่อนอีกสองคน

"ถ้าแสนรักตกลงแล้วกูก็ตามแสนรัก ฝาแฝดกูทำอะไรกูทำด้วยแน่นอน" แสนดีตอบ

"พวกมึงอย่ากดดันกูสิ พวกมึงก็รู้ว่าพวกเราไม่ทิ้งกัน เอ้า!! ถามก็ถาม ถึงจะต้องไปถามผีก็เถอะ" สุพจน์ตอบ