ตอนที่ 5 ผมขอโทษ (2)

เขาลากฉันเข้าห้องของเขา พระเจ้า ถ้าไม่ได้มาในสภาพนี้คือห้องดีงามมากอ่ะ ชั้นที่เท่าไหร่เมื่อกี้ไม่ได้มอง แต่วิวดีโคตร คอนโดสองห้องนอนงั้นหรอ หรูไปไหนก่อน 

ยังไม่ทันได้ชื่นชมความหรูของคอนโด เขาก็ลากฉันเข้ามาในห้องนอน

คนตัวใหญ่โยนฉันลงบนเตียงนุ่มแบบไม่เบาแรงสักนิด พระเจ้า หมอนี่จะทำจริงๆ งั้นหรอ ไม่จริงน่า ฉันอุตส่าห์ระแวดระวังตัวมาถึง 22 ปีเชียวนะ จะมาพลาดกับไอ้เด็กนี่ไม่ได้ดิ

ร่างใหญ่กระโจนเข้ามาหาอย่างรวดเร็วไม่ทันให้ได้ตั้งตัว มือหนาเลิกกระโปรงของฉันขึ้น ไอ้ชุดบ้าที่ฉันใส่มาวันนี้มันก็ดันง่ายต่อการถูกรุกล้ำซะด้วย ฉันถดตัวเองไปจนชิดหัวเตียง ด้วยความเมามันก็เลยความคุมตัวเองไม่ได้ดั่งใจนัก แถมเป็นครั้งแรกที่ถูกคนลากมาแบบนี้ หมอนี่จงใจจะทำแบบนั้นหริงๆหรอ เพราะอะไรล่ะ ไหนบอกไม่ชอบขี้หน้าฉันนักหนา

สติโดนเป่ากระเจิงอีกครั้ง เมื่อนิ้วมือของเขารุกรานพื้นที่น้อยๆ ของฉัน เขายื่นนิ้วลงไปคว้านที่ช่องแคบและเหมือนจะไม่ถนัด เลยกระชากกางเกงในตัวจิ๋วของฉันทิ้งอย่างรวดเร็ว เขาไม่ลืมที่จะถอดเกาะอกสีดำและบราของ

ฉันทิ้งไปเหลือเพียงเต้านมใหญ่เบิ้มและจุกนมสีชมพูระเรื่อ

“อะไรกันก็ชมพูไปทั้งตัวเลยนี่”

เขามองมาอย่างหื่นกระหายแล้วพูด ลิ้นแลบออกมาเลียริมฝีปากของตัวเองก่อนจะกลืนน้ำลายขงคออึกใหญ่

“ไอ้สี่ตา นายไม่ชอบขี้หน้าฉันไม่ใช่หรอ นายบอกว่าฉันเป็นผู้หญิงกร้านโลกนี่ แล้วนายจะมาทำแบบนี้ไม่ได้นะ”

ฉันพยายามยกเหตุผลเท่าที่ตัวฉันจะคิดได้ออกมาคุยกับเขา เพราะร่างกายฉันให้ต่านเขาตอนนี้คงไม่ไหวแน่ๆ ทั้งเมาและเขาก็ตัวใหญ่กว่าฉันมาก ครั้นจะหนีออกไปก็คงก้าวไปไม่ได้เร็วแถมยังตัวเปลือยเปล่าแบบนี้ การต่อรองดีๆถือเป็นทางออกเดียว

แต่เหมือนจะไม่เป็นผล เมื่อเขาถอดสิ่งห่อหุ้มชิ้นสุดท้ายของฉันทิ้งแล้วแหวกขาเรียวเล็กออกเพื่อสำรวจ

"อะไรกันก็ชมพูอยู่นี่แถมยังไม่มีขนสักเส้น"

เขาพูดพร้อมกับจ้องอยู่ที่น้องสาวฉัน แววตาของเขาเหมือนเด็กที่ได้ของเล่นใหม่ สีหน้าและท่าทางดูสะใจที่ได้เอาชนะฉัน

“เหมันต์”

ฉันกระแทกเสียงดุเขาที่จ้องมองส่วนเร้นลับของฉันเพื่อประเมิน อะไรกันหมอนี่แค่อยากเอาชนะฉันจริงๆ นี่

“ทำเป็นอายเหอะ คนเขาเห็นของพี่กันครึ่งกรุงแล้วมั้ง”