ตอนที่ 4 คืนนี้เสร็จผมแน่รุ่นพี่ (3)

หมอนี่เริ่มเมาแล้วใช่มั้ย ทำไมเริ่มพูดมาก ฉันเหลือบมองสายตาคมกริบของเขาด้วยหัวใจที่เต้นระรัว สายตาที่มองฉันผ่านแว่นตาชวนวาบหวามนั่น

“เหอะ ยังขอตังแม่ใช้อยู่อย่ามาทำปากดี”

ฉันยกอีกแก้วนั้นขึ้นกระดกแล้วหยิบเงินมายัดที่กระเป๋ากางเกงยีน

“ถึงจะขอแม่มาใช้ แต่ก็มีใช้มากพอแล้วกันน่ะ”

เขาวางไว้อีกหกพันแล้วเอาแก้วทับไว้

“จ้า จ้า ไอ้เด็กเวร”

ฉันยกแก้วที่สามขึ้นกระดก

แก้วแล้ว แก้วเล่า จนฉันคิดว่าไม่ไหวแล้วสติฉันเริ่มเลือนรางไม่คิดว่าจะเมาเร็วขนาดนี้ไม่ได้ดื่มมานานมาก ที่ดื่มนี่เพราะเงินกับอยากเอาชนะล้วนๆ 

ฉันขอยอมแพ้ ไอ้เจ้าพวกนี้ก็เหมือนจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน

“พะ พี่ขอตัวไปสูบบุหรี่ข้างนอกหน่อยนะ”

ฉันลุกจากโต๊ะด้วยอาการเซๆ แล้วเดินออกไปนอกร้านเพื่อจุดบุหรี่ยี่ห้อโปรดขึ้นสูบ

แค่ก แค่ก

เสียงไอของไอ้เจ้า 4 ตา

“เหม็นบุหรี่ชิบ”

เขาพูดแล้วทำท่าทางปัดควัน สองเท้าก้าวฉับเข้ามาถึงตัวฉันไวมากๆ

“เหม็นแล้วตามมากทำไม”

ฉันสูบบุหรี่เข้าเต็มปอดแล้วพ่นควันใส่หน้าเขา ให้ตายเถอะสูบแล้วรู้สึกหายมึนหัวแฮะ

“พอแล้วหยุดสูบได้แล้ว”

เขาพูดแล้วตรงดิ่งมาหาฉัน ปัดมือที่คีบบุหรี่ไว้จนบุหรี่หล่นแล้วใช้เท้าเหยียบ

“นี่จะทำ อื้ออ∼”

ปากที่กำลังจะอ้าถามกลับถูกริมฝีปากใหญ่ประกบจูบเข้ามาดื้อๆ สองมือใหญ่ทำหน้าที่ช้อนคอไม่ให้ฉันขัดขืน

ริมฝีปากร้อนผ่าวกำลังบดขยี้ริมฝีปากบางของฉัน ดูดกลืนและลิ้นก็ชอนไชเข้ามาในโพรงปากไม่หยุด ไหนบอกว่าเหม็นบุหรี่ไง หายใจแทบไม่ทัน ไอ้เจ้าสี่ตา เป็นแค่ไอ้เจ้าสี่ตาแท้ๆ หน้าของฉันร้อนผ่าวขึ้นเรื่อยๆ และเรื่อยๆ 

ก่อนเขาจะถอนจูบออกมาและฉันที่รีบหายใจเอาอากาศเข้าปอดให้ไวที่สุด

“พี่เอย ไอ้รุ่นพี่บ้าพลัง คืนนี้เธอต้องเป็นของผม”

หึ ฉันแค่นขำในลำคอ พยายามข่มความรู้สึกและสีหน้าร้อนผ่าว ถึงเมาแต่ก็ยังพอมีสติบ้างแม้จะเลือนรางไปมาก

“เด็กน้อยเอ๊ย กลับไปชักว่าวที่บ้านไป๊ ทำเป็นหรือเปล่าไม่รู้ทำมาพูด”

ฉันบ่ายเบี่ยงที่จะมองดวงตาคมกริบภายใต้แว่นตาของเขา เพราะมันมองฉันเหมือนกับจะกลืนกินเข้าไปให้ได้

“ไม่น้อยนะ ดูนี่สิ”

เขาจับมือฉันไปกุมไอ้เจ้าแกนกายที่มันกำลังผงาดขึ้นมาเป็นรูปร่าง ฉันตกใจชักมือกลับแทบไม่ทัน หมอนี่เริ่มน่ากลัว ไม่เอาดีกว่าไม่ต่อปากต่อคำแล้ว ขืนอยู่นานกว่านี้มีหวัง...

มือหนารั้งข้อมือเล็กของฉันไว้แบบจงใจ ตัวฉันต้องหยุดชะงักและเดินต่อไม่ได้

“จะไปไหน พี่ต้องกลับกับผม”

พูดแล้วเขาก็ลากฉันมาที่รถของเขา เพียงไม่กี่ก้าวเท่านั้นก็ถึงตัวรถสปอร์ตคันหรู

“ไม่เอา ทำไมฉัน ว้าย…”

เขาเปิดประตูรถคันหรูแล้วดันตัวฉันขึ้นรถทันทีก่อนจะวิ่งมานั่งเบาะคนขับอย่างรวดเร็ว

“ไอ้สี่ตา จะทำอะไร”

หึ เขาแค่นขำในลำคอแล้วสตาร์ทรถออกมาทั้งแบบนั้น ฉันที่จับต้นชนปลายไม่ถูกได้แต่ทำหน้าเหวอ 

“เฮ้ยถามว่าจะทำอะไรไง รถพี่อยู่ที่ผับ ข้าวของพี่ด้วย”

“ไอ้พี่เอยคืนนี้มึงเสร็จกูนี่ ไอ้รุ่นพี่บ้าพลัง”

เขาหันมาพูดแค่นั้นแล้วยิ้มร้ายให้ฉัน

แน่นอนว่ารถของเขาขับออกมาด้วยความเร็ว

***