ตอนที่ 10 เป็นแค่เจ้าสี่ตาแท้ๆ (3)
“นั่นสิ พี่ไม่รู้ว่าเหตุผลของเขาคืออะไร แต่พี่ก็สามารถผ่านมันมาได้ ถึงแม้ตอนแรกมันจะยากมาก แต่ตอนนี้มันผ่านมาได้แล้ว”
“แต่หมอนั่นยังมาทำท่าทางเหมือนกับว่าพี่จะต้องหวั่นไหวกับเขาอยู่ พี่เลยเจ็บใจ”
“แล้วพี่ยังหวั่นไหวกับเขาอยู่มั้ย”
เขาถามด้วยแววตาจริงจังพอดูจ้องมองมาที่ฉัน
“ก็มีบ้าง”
ฉันตอบเขาไปตามจริง ก็รักแรกนี่นา
ร่างใหญ่เดินเข้ามาหาฉันจากด้านหลังอย่างรวดเร็วแล้วสวมกอด ฉันตกใจจนต้องดับบุหรี่ทิ้งเพราะกลัวเขาเหม็น
“เหม อุ๊บบ อื้ออ”
เขาช้อนคางฉันขึ้นแล้วปิดปากด้วยจูบอย่างอ้อยอิ่ง
“ต่อไปนี้ เหมจะทำให้พี่หวั่นไหวแค่กับเหมคนเดียว”
พระเจ้าลูกอ้อนนี้ฉันแพ้กระจาย หน้าตาของเด็กนี่คือ
ยอมแล้วจ้า
“เป็นแค่เจ้าแว่นสี่ตาแท้ๆ ทำมาพูด”
ฉันกลบเกลื่อนความเขินและดาเมจอ้อนติดคริติคอลนั่นไปด้วยเสียงดุ
“เจ้าแว่นสี่ตาก็ทำพี่เอยสุดแสบร้องครางได้ก็แล้วกันล่ะ”
ดวงตาคมกริบภายใต้แว่นตาชวนเคลิบเคลิ้มนั่น ทำฉันแทบจะต้านไม่ไหว
***
