บทที่ 5 

หลายเดือนผ่านไป... 

ตอนนี้ฉันกับพี่ภูผาเราก็คบกันมาหลายเดือนแล้ว แต่พี่เขาก็ยังเสมอต้นเสมอปลายกับฉัน แต่เพิ่มขึ้นก็คือเรื่องบนเตียง พี่ภูผาไม่เคยให้ฉันได้พักเลย บางวันฉันมาโรงเรียนแทบไม่ได้ขาสั่นและแสบตรงนั้นสุดๆ เขาไม่ทำมันรอบเดียว บางวันถึงฟ้าสร่าง!! 

"...!!! วันนี้เป็นที่พี่ภูผาเรียนจบ และฉันก็มีของขัวญเรียนจบให้เขา คืนนี้พี่เขาไม่ได้มาหาฉันเหมือนทุกวัน เพราะพี่เขาต้องฉลองเลี้ยงรุ่นกับเพื่อนๆ แต่ฉันไม่ได้ไปด้วยเพราะฉันอยากให้เขาเต็มที่กับเพื่อนๆ โดยไม่ต้องห่วงฉัน 

" หลับได้เลยนะ ไม่ต้องรอพี่ " 

" ค่ะ " 

ฉันตอบพี่เขากลับไปตามปกติ ก่อนที่พี่เขาจะเดินออกไป ผ่านไปสักพัก ฉันรู้สึกกระวนกระวายนอนไม่หลับ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เหมือนมีเซนต์อะไรบางอย่างว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น หรือฉันคิดมากไป 

Line... 

เสียงแจ้งเตือนมือถือฉันดังขึ้น 

ไม่รู้จัก : ถ้าไม่อยากโง่ต่อไป ก็ตามมาดูที่ ผับจี 

ฉันกำมือถือในมือแน่น เพราะข้อความที่ถูกส่งมา ฉันไม่รู้จัก และอยู่เขาจะส่งมาแบบนี้ทำไม ด้วยความอยากรู้ฉันกำกระเป๋าตังออกมาจากคอนโดทันที ก่อนจะขับรถออกไปตามที่คนนั้นส่งมา 

"ค่ะ " 

เอี๊ยดด!! เสียงรถหรูจอดหน้าบริเวณผับหรูใจกลางเมือง ก่อนที่หญิงสาววัย 17 ปี จะเดิมดุ่มๆ เข้าไป โดยในมือกำเงินปึกใหญ่วางลงบนมือการ์ดที่ดูแลความปลอดภัยอยู่ 

ระหว่างทางฉันค่อยๆ มองหากลุ่มแฟนหนุ่มของตัวเองก่อนจะเจอพี่กัปตันเดินออกมาจากซอกมุมที่ค่อนข้างลับตาคน ฉันค่อยๆ เดินตามพี่เขาไปก่อน 

"อื้มมมม... ผา อ๊ะ... อื้อออ เอาแรงๆ ภูผา!! จ๊วบ...จ๊วบ.. " 

เสียงร้องครางสองชายหญิงกำลังนัวเนียอย่างเข้าได้เข้าเข็ม เสียงเนื้อกระทบฉันดังสนั่น ก่อนที่พี่กัปตันจะเรียกชื่อฉัน ที่ยืนตัวสั่นเทิ่มมองเหตุการณ์ทุกอย่างอยู่อย่างนั้น 

" พาฝัน!! " เสียงพี่กัปตันเอ่ยเรียกชื่อฉันด้วยท่าทีตกใจ ต่างจากอีกคนที่ยังคงยืนจ้องหน้าฉัน โดยไม่พูดจาอะไรออกมา พรืบบบบ!! พี่ภูผาพลั่กผู้หญิงตรงหน้าออกทันที และผู้หญิงที่กำลังเริงรักกับเขาอยู่นั้น ก็คือ พี่แอนนา เพื่อนสนิทของพี่ภูผานั่นเอง 

พี่แอนนาแสยะยิ้มใส่ฉันเล็กน้อยก่อนจะจัดการเสื้อผ้าตัวเองและเดินออกไป ฉันกับพี่ภูผาเรายืนจ้องหน้ากันสักพัก ก่อนจะเป็นฉันที่เอ่ยคำนั้นออกไป 

" เราเลิกกันนะคะ ฝันคงให้อภัยพี่ไม่ได้ " 

ฉันเอ่ยเพียงแค่นั้น ก่อนที่พี่ภูผากระชากแขนฉันไว้ 

" ฉันไม่เลิก แล้วก็จะไม่มีวันเลิก! อย่าคิดที่จะเลิกกับฉัน ไม่งั้นได้เห็นดีแน่ " 

" ปล่อยแขนฉันนะ เอามือสกปรกๆ ของพี่ออกไป อย่ามาแตะต้องตัวฉัน ยังไงฉันก็จะเลิก!! " 

อื้อออออออ!!! 

พี่ภูผากระแทกริมฝีปากเข้าหาฉันอย่างแรง พร้อมกับบดขยี้ริมฝีปากบางอย่างหนักหน่วงราวกับกำลัง ลงโทษฉัน ที่ยังกล้าบอกเลิกเขา พรืบบบบบบบ!! 

เพียะ!!! 

ฉันตบเข้าที่หน้าคนร่างสูงฉาดใหญ่ ก่อนจะพ่นคำหยาบคายออกมา 

" สารเลว!! " 

หึ! เธอเพิ่งรู้เหรอ ว่าผัวเธอมันสารเลว ดีใจด้วยนะ ที่เธอได้เห็นตัวตนอีกด้านของฉันสักที!! 

อ๊ะ!!!พี่ภูผากระชากแขนฉันออกมาจากผับทันที ก่อนจะโยนฉันเข้าไปในรถหรู 

" กุญแจรถอยู่ไหน " 

พี่ภูผาเอ่ยถามฉันขึ้น ด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ก่อนที่ฉันจะไม่ตอบ และหันหน้าหนีไปทาง 

" ฉันถาม! พาฝัน " 

" ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ฉันเป็นคนขับมา ฉันกลับของฉันเองได้ ไม่ต้องมายุ่ง " 

" เธอคิดดีแล้วเหรอ? ที่พูดแบบนี้กับฉัน! " 

" เลิกยุ่งกับฉันซะ ไอ้ผู้ชายมักมาก " 

" ก็แค่เอากันๆ เล่นๆ ปะว่ะ จะทำให้เรื่องมันใหญ่โตเพื่อ " 

" งั้นเหรอ งั้นฉันขอไปเอากับคนอื่นบ้างก็แล้วกัน แต่ไม่จำเป็นหรอก เพราะตอนที่พี่ไปเอากับเพื่อนตัวเอง พี่ยังไม่ได้ขอฉันสักคำ ถ้าฉันจะทำบ้างพี่ยอมไหมล่ะ? ถ้าพี่ยอม ฉันจะยอมให้อภัยพี่ " 

" อยากตายเหรอว่ะ! หะ " 

พี่ภูผาตะคอกฉันเสียงดังลั่น ด้วยแววตาโกรธเคืองกับคำพูดของฉันเมื่อกี้นี้ แล้วยังไงแค่นึกภาพ ฉันไปอยู่ใต้ร่างคนอื่น ก็ทำเอาเขาแทบคลั่งแล้ว 

" พูดกับฉันดีๆ แทนตัวเองว่าฝันเหมือนเดิม ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอ " 

" พี่ก็ปล่อยฉันไปสิ ฉันจะแทนชื่อตัวเอง กับผู้ชายที่เป็นแฟนฉันเท่านั้น ส่วนพี่ ไม่ใช่ตั้งแต่วันนี้ วินาทีนี้ 

" ปากดี!! " 

พรืบบบบ!! กรี๊ดดดดด!!!!!!!! 

พี่ภูผาเห็นฉันเริ่มดื้อรั้น จึงอุ้มฉันโยนเข้าไปในรถอีกครั้ง ก่อนจะหยิบกุญแจรถในกระเป๋าของฉันและขับรถออกมาที่คอนโดของเขา 

ปัง!! เสียงประตูคอนโดปิดลง ระหว่างทางฉันเอาแต่ร่ำไห้ ไม่คิดว่าตัวเองจะถูกคนรักที่ไว้ใจนอกกายไปมีความสัมพันธ์กับเพื่อนสนิทของตัวเอง บางที พวกเขาอาจจะกินกันก่อนที่ภูผาจะมีฉันด้วยซ้ำ พี่ภูผาไม่แม้แต่ขอโทษหรืออธิบายอะไรให้ฉันฟังสักนิด ไวกว่าความคิดฉันวิ่งเข้าไปในห้อง และเก็บข้าวของ ของตัวเองใส่กระเป๋าไว้เรียบร้อย โดยมีสายตาของพี่ภูผาจ้องมองทุกการกระทำนั้นอยู่ทุกอย่าง 

" เก็บของทำไม? จะไปไหน? " ภูผาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ร่างบางที่กำลังร้องไห้อย่างหนัก 

" ฉันถาม!! " พี่ภูผาตอนนี้เขาเหมือนคนบ้ามาก เขาฟาดมือทุบลงโต๊ะอย่างแรง จนฉันที่นั่งเก็บของอยู่สะดุ้งเฮือกออกมา 

" ฉันอยากกลับไปอยู่คอนโดตัวเอง ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว " 

ฉันเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงกล้าๆ กลัว ตลอดเวลาที่คบกันฉันแทบไม่เคยได้เห็นเขาในมุมแบบนี้เลย หรือว่านี่จะเป็นตัวตนจริงๆ ของเขา 

" ใครให้เธอไป! " พี่ภูผาเอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงกดต่ำ ราวกับกำลังสกัดกั้นอารมณ์โกรธเอาไว้ 

" ฝันค่ะ ฝันเป็นคนให้ตัวเองไป ไปจากคนใจร้ายและสารเลวแบบพี่ ถ้าฝันบอกว่าฝันรัก ก็คือฝันรักหมดหัวใจ แต่ถ้าเมื่อไหร่ ฝันบอกว่าเลิก ก็คือ ฝันไม่มีวันกลับไปแล้ว " 

ฉันเอ่ยเพียงแค่นั้น ก่อนจะลากกระเป๋าและกำลังจะเดินออกจากห้องเขาไป 

" ถ้าเธอก้าว ออกไปอีกก้าว อย่าหาว่าฉันไม่เตือน!! " 

พี่ภูผาเอ่ยขู่ฉันออกมาด้วยน้ำเสียงราวกะจะฆ่าฉัน แต่ถามว่าฉันสนไม่ ก็ไม่!! เพราะยังไงฉันต้องออกจากชีวิตผู้ชายสารเลวคนนี้ให้ได้ 

กึก!พรืบบบบ!!! 

"...." อ๊ะ!! เจ็บ! " 

" ฉันเตือนเธอแล้ว! "พี่ภูผาผลักฉันเข้าไปในห้องนอน ก่อนจะล็อกประตูห้องอย่าแน่นหนา สายตาของเขาตอนนี้ราวกับจะฆ่าแกงฉันให้ได้ ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนผิด แต่ยังมีหน้ามาทำแบบนี้กับฉันอีก 

" หยุด อย่าเอาร่างกายสกปรกของพี่ มาโดนตัวฉัน!! เพราะมันน่าขยะแขยง!! " 

ฉันตวาดเสียงดังลั่น ก่อนที่ฉันจะแอบเห็นสายตาวูบไหวของเขาอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นนิ่งและเย็นชาตามเดิม 

" ปากดี! " 

"...!!! อื้อ สิ้นเสียงคนตัวหนาก็กระแทกริมฝีปากลงมา พร้อมกับบดขยี้ริมฝีปากอย่างรุนแรงและหนักหน่วง ริมฝีสีชมพู ตอนนี้ได้แปรเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะเลือดที่มาจากการถูกกัดริมฝีปาก 

"..!! อี้อ๋าอ่อย อันเอบ!! (พี่ผาปล่อย ฉันเจ็บ) 

..!! ร่างบางพยายามทุบตีคนร่างสูง แต่ไม่ได้ทำให้คนตัวสูงนั้นสะทกสะท้านแต่อย่างใด ร่างสูงค่อยๆ ไล่เลี่ยริมฝีปากลงมาขบเม้ม และกัดเข้าที่บริเวณซอกคอขาว และเนินอกอวบจนมันเป็นรอยเขียวช้ำไปหมด ร่างกายของพาฝันตอนนี้เต็มไปด้วยรอยบีบดึง และรอยนิ้วของแฟนหนุ่มไปทุกส่วน.... 

" ถ้าเธอ คิดจะไปจากฉันอีกเมื่อไหร่ ฉันจะเอาให้แหก จนไม่กล้าไปนอนอ้าขาให้ใครอีกเลย!! " 

" ฉันไม่ใช่พี่ ที่ใครมาแบให้ก็เอาเขาไปหมด " 

"ออกไปจากชีวิตของฉันซะ ไอผู้ชายเฮงซวย ไอคนสารเลว แกมันชั่วช้าเลวทราม ฉันเกลียดแก ต่อให้แกเอาฉันให้ตาย ฉันก็ไม่มีวันกลับไปรักคนสารเลวแบบแก"