1 Chapter 1 | รักแรก

Chapter 1 | รักแรก

กริ๊ง! กริ๊ง! เสียงกระดิ่งรถจักรยานดังขึ้น ขณะที่กระถินก้าวเท้าฉับ ๆ เดินตรงไปที่ร้านอาหารข้างมหาวิทยาลัย

“อ้าวพันไมล์” เธอยิ้มให้เขา

ในทุก ๆ วันเธอกับเขาจะมาทานอาหารที่ร้านประจำ พันไมล์ ปั่นจักรยานมามหาวิทยาลัยทุกวันอยู่แล้ว ก็จะปั่นจักรยานพาเธอออกมา หรือไม่ก็เดินมาพร้อมกัน

“วันนี้ทำไมไม่รอ?”

“อ๋อ ยกคลาสน่ะ กระถินไม่ได้ดูไลน์กลุ่ม เลยไม่รู้ว่าไม่ได้เรียน ไม่รู้จะทำอะไร ก็เลยจะมาซื้อน้ำนั่งรอ” เมื่อวานวุ่นวายกับอะไรนักหนาก็ไม่รู้ ทำให้ลืมไปเสียสนิทเลย

“คราวหลังออกมาพร้อมกันนะ”

“อืม” กระถินพยักหน้ายิ้มให้ ก่อนจะขึ้นไปซ้อนท้ายกอดรัดเอวของแฟนหนุ่มแน่น เธอกับคนรักเรียนปีสองเหมือนกัน คบกันมาได้เกือบสองปี

กระถินกับพันไมล์ฐานะแตกต่างกันมาก เธอมีฐานะร่ำรวย มีเงินทองใช้ไม่ขาดมือ พ่อเป็นนักธุรกิจทำเกี่ยวกับโรงแรม รีสอร์ต และเครื่องประดับส่งออก ส่วนเขาเป็นเด็กสลัมอยู่กับยายสองคน

เขาปากกัดตีนถีบทำทุกอย่างเพื่อส่งเสียตัวเองเรียน หาเงินมาจุนเจือครอบครัว ทำงานสุจริตทุกอย่างเพื่อให้ได้เงินมา เลี้ยงดูยายขาพิการ

พันไมล์เป็นคนดีมาก เธอกับเขารู้จักกันในวันรับน้อง วันนั้นกลับบ้านค่ำ คนขับรถที่บ้านยังมารับไม่ได้เพราะรถติดหนัก เธอนั่งรออยู่หน้ามหาวิทยาลัย ถูกโจรกระชากกระเป๋า เขาเป็นคนเข้าช่วยเหลือ

“กรี๊ด ช่วยด้วยค่ะ” เธอแผดเสียงร้องดังลั่น และคนที่เข้ามาช่วย คือพันไมล์ผู้ชายที่มารับน้องวันเดียวกับเธอ

“โอ๊ย ใครถีบกู” โจรกระชากกระเป๋าล้มชุนไปกับพื้น เมื่อถูกเท้าหนัก ๆ ถีบเข้ากลางหลัง

“กล้าดียังไงมาทำแบบนี้” พันไมล์พุ่งเข้าชก แย่งกระเป๋าจนสำเร็จ แต่ก็ถูกถีบจนเสียหลัก โจรคนนั้นลุกขึ้นแล้วหยิบมีดพับออกมา

“เสือกนักนะมึง!”

สวบ! ร่างหนาสะดุ้งอย่างแรงเมื่อถูกแทงเข้าที่ชายโครง

“กรี๊ด ช่วยด้วยค่ะ” กระถินกรีดร้องดังลั่น เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ตำรวจขับรถผ่านมา และนั่นทำให้คนร้ายรีบหลบหนีไป ส่วนพันไมล์กุมหน้าท้องตัวเองแล้วล้มไปกับพื้น

กระถินยิ้มออกมาเมื่อคิดไปถึงเหตุการณ์ในวันนั้น พันไมล์มาช่วยและโดนแทง เธอพาเขาไปส่งโรงพยาบาลทำให้ได้รู้จักกัน หลังจากนั้นเธอก็ไปมาหาสู่ครอบครัวเขาเป็นประจำ และความสัมพันธ์ก็พัฒนาขึ้นตามลำดับ แม้พันไมล์จะเจียมตัวไม่อยากเปิดใจให้ แต่กระถินก็ดื้อดึงพิชิตใจเขา จนเธอกับเขาได้เป็นแฟนกัน

“เอาข้าวผัดปูนะคะป้า”

“จ้ะ”

“แล้วพันไมล์เอาไร?” เธอเอ่ยถามเมื่อเดินเข้าไปถึงร้านป้าสมศรี ร้านอาหารตามสั่งขวัญใจนักศึกษา ไม่ว่าจะเป็นคนที่มีฐานะร่ำรวย ปานกลางหรือจน ก็จะมาซื้ออาหารตามสั่งร้านป้าสมศรีอยู่เสมอ เนื่องจากร้านเจ้าของร้านใจดี

อาหารแต่ละอย่างก็เริ่มต้นที่ราคาสามสิบห้าบาทเท่านั้นและปริมาณที่ได้รับก็เยอะมาก บางครั้งกินอิ่มจนพุงกาง ทำให้นักศึกษาที่ฐานะทางบ้านไม่ค่อยดีได้มาฝากท้องที่ร้านของป้าสมศรีเป็นประจำ กลายเป็นร้านขวัญใจชาวนักศึกษาไปโดยปริยาย

“ไม่เอาหรอก วันนี้พันห่อข้าวมาด้วย”

“พัน กระถินซื้อให้พันกินได้นะ”

“ไม่เป็นไร พันกินแบบไหนก็ได้” พันยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่สดใส แต่นัยน์ตาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้ากังวลที่ปิดไม่มิด ยายเขาไม่สบาย เงินที่เขาหามาได้ก็ต้องจ่ายค่ายา ยายเขาพิการหัวเข่างอผิดรูป ไม่ว่าจะพยายามรักษามากแค่ไหน แต่ก็เหมือนจะไม่ดีขึ้นเลย

“พัน กระถินอยากเลี้ยง”

“เก็บไว้เลี้ยงวันหลังก็ได้” พันยิ้ม

“อยากเลี้ยงวันนี้ ป้าสมรคะ ข้าวผัดปูอีกจานค่ะ”

“ได้จ้า”

“ที่จริงเรากินแค่นี้ก็พอแล้วนะ”

“กินแบบนี้จะมีประโยชน์อะไร กินข้าวผัดกับกระถินแหละดีแล้ว ว่าแต่ตอนบ่ายไม่มีเรียน ไปดูหนังกันไหม?”

“พันไปไม่ได้เลย ต้องรีบกลับไปหายาย” พันไมล์ตักอาหารเข้าปาก เป็นผัดผักบุ้งที่เขาเก็บเอาตามคลอง เอามาผัดใส่กระเทียมพริกใส่น้ำปลากับผงชูรสน้ำตาล ผัดผักบุ้งบ้าน ๆ สำหรับคนจน ๆ ที่ไม่มีเงิน กินกับข้าวมะลิหักมันก็อร่อยมากเหลือเกิน

“งั้นกระถินไปด้วย”

“พันว่าอย่าไปเลย สถานที่แบบนั้น มัน…” พันไมล์พูดเสียงเบา กระถินเป็นลูกสาวนักธุรกิจชื่อดังเป็นดอกฟ้าที่ไม่ควรแปดเปื้อน บ้านเขาไม่เหมาะกับเธอเลยสักนิด เเม้แต่ตัวเขาก็ไม่เหมาะสมกับเธอ

“อย่าห้ามเลย ต่อให้ห้ามกระถินก็ไปอยู่ดี”