intro

“พันคะ”

“ผู้หญิงอย่างเธอมีสิทธิ์อะไรมาเรียกฉันแบบนี้” น้ำเสียงเข้มเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ มองหญิงสาวที่อยู่ในชุดสีชมพูอย่างดูเเคลน

“คะ…คุณพันไมล์ กระถินขอโทษค่ะ” หญิงสาวพูดตะกุกตะกัก ก้มหน้ามองมือตัวเอง จากคนที่เขารักมากที่สุด กลายเป็นคนที่เกลียดที่สุด เกลียดจนเขาไม่อยากจะญาติดีด้วย

“แล้วมาที่นี่มีเรื่องอะไร?”

“กระถินจะมาเจรจาเรื่องหนี้ค่ะ

“เจรจาด้วยวิธีไหน บนเตียงหรือบนโต๊ะดี” พันไมล์เหยียดยิ้ม มองคนตรงหน้าอย่างสมเพช กว่าจะมายืนจุดนี้ กว่าจะมาถึงจุดที่ทำให้สองพ่อลูกจอมร้ายกาจตกต่ำได้ เขาต้องผ่านอะไรมามากมาย

“คุณพันไมล์”

“พ่อเธอเป็นหนี้ฉันด้วยสิ ต่อให้ขายหมดทุกอย่างก็คงไม่พอ”

“ฉันอยากให้คุณพันไมล์เห็นใจเราบ้าง?”

“เห็นใจเหรอ? เห็นใจแล้วได้อะไร คนอย่างเธอกับพ่อเคยเห็นใจใคร ถ้าไม่มีเงินจ่าย พ่อเธอเตรียมตัวโดนฟ้องล้มละลายได้เลย”