ราคีรักคืนเดียว - 3

กรอด!

ทรัพย์กัดกรามแน่นมองดูเงินของตัวเองที่ถูกปัดทิ้งจนหล่นลงพื้นแล้วมองดูร่างเล็กที่กำลังแต่งตัวอย่างทุลักทุเลแล้วก็เอ่ยกลับไป

“ขอบใจก็แล้วกัน ถือว่าเป็นของทานชั้นดี ก่อนออกจากห้องก็ดูด้วยล่ะว่ามีใครไหม อย่าให้ใครจับได้ล่ะ” แล้วเขาก็เดินไปหยิบซองบุหรี่ที่วางอยู่ข้างหัวเตียงพร้อมไฟแช็กแล้วเดินไปยังระเบียงเพื่อใช้มันดับความเดือดดาลในอกให้ตัวเอง

กอบัวแต่งตัวเรียบร้อยแล้วมองไปทางแผ่นหลังหนาที่หันมาทางตนเองและมองดูเขาดูดบุหรี่ครู่หนึ่งแล้วก็เม้มปากแน่นพาสองขาสั่นเทาตัวเองเดินไปยังประตูด้วยความยากลำบาก ยิ่งยามต้นขาบดเบียดเสียดสีกันยิ่งเจ็บปวดกลางกายความเป็นสาวและนั่นก็ยิ่ง ‘ตอกย้ำ’ ว่าเธอตกเป็นของผู้ชายต่ำทรามคนนั้น

พอเสียงประตูห้องตัวเองปิดแนบสนิท คนที่ยืนอัดควันสีเทาเข้าปอดก็เอี้ยวหน้าหันไปมองทางประตูห้องแล้วก็เม้มปากแน่นทิ้งบุหรี่ในมือลงพื้นแล้วเอาเท้าเปล่าตัวเองบดขยี้บุหรี่ ไม่สนใจว่าจะมีไฟติดอยู่และจะทำให้เท้าตัวเองพองหรือมีแผลได้ ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องเพื่ออาบน้ำให้ผ่อนคลาย

พอกลับมาห้องตัวเองที่อยู่ติดกับห้องนอนของคนต่ำทรามแล้วก็รีบเข้าไปขังตัวเองในห้องน้ำแล้วปล่อยเสียงร้องไห้โฮออกมาปลอบโยนตัวเอง

ฮือๆๆ

ความเจ็บปวดของร่างกายไม่เท่าเจ็บปวดของใจตอนนี้ ใจของเธอมันทรมานอย่างบอกไม่ถูก แล้วคำพูดของทรัพย์ที่พูดก่อนหน้านี้ก็ดังซ้ำๆ ในหัวจนต้องสะบัดหัวแรงๆ ไล่เสียงของเขาที่ตามมาหลอกหลอนให้ไปให้พ้นจากความคิดตัวเองแล้วก็จัดการถอดเปลื้องเสื้อผ้าตัวเองทิ้งแล้วลุกขึ้นเดินไปส่องกระจกมองสำรวจตัวเองด้วยใบหน้าเปื้อนนองน้ำตาก็เห็นรอยราคีที่หนุ่มใหญ่ฝากติดไว้กับตัวเองแล้วก็เช็ดถูออกอย่างรังเกียจ

อึก!

“คนสารเลว!”

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

เสียงเคาะประตูห้องดังขณะเขาก้าวขาเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพตัวเปลือยท่อนบน ช่วงล่างมีผ้าเช็ดตัวพันรอบเอวสอบไว้หลวมๆ แล้วก็เดินลงส้นเท้าหนักๆ ตรงไปยังประตูห้องเมื่อเสียงเคาะประตูดังเร่งอีกครั้ง

แอค!

“มีอะไร?” น้ำเสียงห้วนแข็งถามน้องชายที่ยืนอยู่หน้าประตู

“ผมต่างหากที่ต้องถามพี่ว่าเป็นอะไร ทำไมเมื่อคืนไม่เปิดประตูให้น้องแอนนา” คนที่ยืนอยู่หน้าประตูถามกลับคนเป็นพี่

“แล้วทำไมไม่เข้ามารอในห้อง”

“ก็ผมบอกพี่แล้วไงว่าน้องเขาจะมาช้า แต่พอมาถึงก็เคาะห้องพี่ตั้งนานสองนานแต่ก็เงียบ พอจะเปิดเข้าไปก็ล็อกจากข้างในอีก รู้ไหมว่าเมื่อคืนน่ะน้องเขาน่าสงสารแค่ไหน ผมจนต้องพาไปปลอบที่ห้องของผม”

“เมื่อคืนสงสัยเผลอหลับน่ะ” ทรัพย์ตอบเสียงเรียบ

“แล้วรอยอะไรที่คอ เหมือนรอยเล็บผู้หญิงข่วน แผลใหม่ๆ อยู่ด้วย แน่ใจว่าเมื่อคืนเผลอหลับ” นับเงินถามอย่างจับพิรุธพี่ชาย

“แกเนี่ยมันตาดีจริงๆ ไปไหนก็ไปเลยไป อย่างน้อยแกก็ไม่เสียเงินเปล่าๆ นี่ ยังได้ใช้บริการ”

“แน่นอน เนี่ยผมก็เพิ่งส่งน้องแอนนาคนสวยกลับก่อนพ่อกับแม่จะตื่นมาเห็นว่าพาผู้หญิงเข้าบ้านท่าน”

“ถ้ารู้เป็นเรื่องแน่ ดีนะช่วงนี้พ่อกับแม่สนใจแต่เรื่องยัยนับทองกับภูผา เลยไม่สนใจว่าใครบ้างเข้ามาในบ้านเมื่อวาน”

“ใช่ ผมไปก่อนนะครับ เดี๋ยวจะไปเคาะประตูห้องน้องกอบัวสักหน่อย อยากอรุณสวัสดิ์ตอนเช้าน้องเขาสักหน่อย” แล้วนับเงินก็เดินจากไป ส่วนคนฟังได้แต่ขบกรามแน่นเมื่อได้ยินน้องชายพูดแบบนั้น และไม่เข้าใจตัวเองทุกครั้งที่น้องชายกับเพื่อนสนิทของน้องสาวพูดคุยหัวเราะสนิทสนมกัน เขามักจะหงุดหงิดไม่พอใจและขัดเคืองตาตลอด

ปึก!

ทรัพย์ปิดประตูเต็มแรงขุ่นเคืองแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องเพื่อแต่งตัวให้เรียบร้อย แต่ตอนนี้ใจของเขาไม่อาจนิ่งเฉยได้ เมื่อแต่งตัวเสร็จก็รีบเปิดประตูออกมาส่องดูหน้าห้องข้างๆ ว่าตอนนี้ทั้งสองได้คุยกันไหม แต่เหมือนว่าเจ้าของห้องจะไม่เปิดห้องให้น้องชายตัวเอง