ราคีรักคืนเดียว - 4

“สงสัยน้องกอบัวยังไม่ตื่นมั้งพี่ ก็เมื่อคืนน้องเขาเมาหนัก” นับเงินหันมายิ้มให้พี่ชายแล้วเดินจากไป ส่วนเจ้าของห้องนั้นตอนนี้ปิดขังตัวเองร้องไห้ในห้องน้ำ ส่วนทรัพย์ก็ได้แต่ยกยิ้มแล้วเดินออกจากห้องตรงไปยังบันไดเพื่อจะทานมื้อเช้าแล้วออกไปทำงานเหมือนปกติทุกวันของตนเอง

ผ่านมาสามเดือน กอบัวได้แต่ติดต่อกับเพื่อนรักผ่านวิดีโอคอลไลน์ เฟซบุ๊กเท่านั้นไม่ได้แวะไปเที่ยวหรือไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนอย่างเมื่อก่อน เพราะร่างกายไม่เหมือนเดิม ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้น เธอกลับมาไม่ได้กลับมาเพียงลำพังคนเดียว แต่ยังมีเลือดเนื้อเชื้อไขของทรัพย์ติดตัวมาด้วย ตอนนี้เจ้าตัวเล็กในครรภ์อายุได้เจ็ดสัปดาห์กับห้าวัน และเจ้าตัวเล็กก็ดื้อเหลือเกิน ตั้งแต่มีเขา เธอก็มีอาการแพ้ท้องหน้ามืดบ่อยๆ เหนื่อยเพลีย เผลอเป็นหลับ และที่สำคัญทานอะไรก็ไม่ค่อยได้ กินได้แต่ไข่ต้ม ไข่เจียว พวกเมนูไข่เท่านั้นที่กินได้ และแน่นอนว่าส้มตำคือต้องได้กินทุกวันทั้งๆ ที่รู้ว่าไม่ดีต่อท้อง แต่เธอก็ขาดมันไม่ได้แล้วตั้งแต่มีเจ้าตัวเล็ก ของเปรี้ยวของดองนี่เป็นของคู่คนท้องจริงๆ คุณหมอเจ้าของครรภ์บอกว่าเธอจะมีอาการแพ้ท้องแบบนี้ในช่วงระยะสามเดือนแรก แต่บางคนก็อาจจะมีอาการแพ้ท้องจนถึงคลอดก็ได้ ได้แต่หวังว่าลูกน้อยในครรภ์จะสงสารคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวอย่างเธอไม่ให้แพ้ท้องจนถึงคลอด

“กอบัว เราอยู่นี่” นับทองยกมือโบกเรียกเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันนานตั้งแต่งานแต่งงานตัวเอง วันนี้เธอเข้ามาทำธุระที่กรุงเทพฯ เลยนัดเพื่อนรักออกมาทานข้าวที่ร้านอาหารญี่ปุ่นแถวที่ทำงานของเพื่อน

กอบัวเดินทางมาด้วยรถไฟฟ้าในวันนี้ ส่วนรถส่วนตัวนั้นจอดที่คอนโด เพราะตั้งแต่ตั้งครรภ์เธอก็ไม่ค่อยได้ขับรถด้วย เพราะตัวเองมักเหนื่อยเพลียบ่อยๆ จึงกลัวว่าจะเป็นลมระหว่างขับรถ พอเดินมาใกล้ถึงร้านและมองเห็นเพื่อนแล้วก็รีบสาวเท้าก้าวสั้นๆ ไปหาเพื่อนรักที่ยืนรออยู่หน้าร้านอาหาร มาถึงก็พากันเดินเข้าไปในร้าน ไปนั่งมุมประจำโต๊ะประจำยามมาทานอาหารร้านนี้

“คิดถึงจังเลย” นับทองเอ่ยพร้อมโถมตัวเข้ากอดเพื่อนรักแล้วผละแยกกันก่อนจะนั่งโซฟาแล้วพนักงานก็เดินมารับออเดอร์

“ไหนบอกว่าพี่นับเงินมาด้วย ทำไมเห็นแต่นับทอง” กอบัวถามเพื่อนรัก

“ไปเข้าห้องน้ำก่อนที่กอบัวจะมาถึงน่ะ เดี๋ยวก็มา” นับทองเอ่ยยิ้มๆ ด้วยรู้ดีว่าเพื่อนรักนั้นคิดยังไงกับพี่ชายคนรองของตัวเอง และเหมือนว่าพี่ชายคนรองก็เอ็นดูเพื่อนของเธอเช่นกัน และจะดียิ่งนักหากได้กอบัวมาเป็นพี่สะใภ้รองของตนเอง

“นั่นไง มานั่นแล้ว” พูดไม่ทันไรคนตัวโตก็เดินเข้ามาในร้านอาหารญี่ปุ่น

กอบัวมองผู้เดินมาถึงที่ส่งยิ้มให้ตัวเอง เธอก็ยิ้มตอบพร้อมยกมือไหว้ และเขาก็เลือกนั่งลงบนโซฟายาวตัวเดียวกับตนเอง ไม่นั่งฝั่งเดียวกับน้องสาวของเขา

“กอบัวสบายดีนะ” นับเงินเอ่ยถามหญิงสาวที่ตนเอ็นดู

“ค่ะพี่นับเงิน กอบัวสบายดี พี่นับเงินล่ะคะ” เธอถามกลับ

“สบายดี จะมีแต่ใจเนี่ยแหละมันคิดถึงแต่กอบัว” เป็นปกติที่เขาชอบหยอดป้อนคำหวานๆ เวลาเจอเพื่อนของน้องสาวและนั่นก็ทำให้กอบัวก้มหน้าซ่อนความเขินอาย

“จ้า ไม่ได้มีกันแค่สองคนนะคะ มีน้องและพี่พนักงานด้วยนะคะ สั่งอาหารกันเถอะ น้องเขารอนานแล้ว” นับทองเอ่ยแทรกขึ้นเมื่อเห็นว่าตอนนี้ทั้งสองทำท่าจะลืมตัวเองไปเสียแล้ว

“กอบัวอยากทานอะไรสั่งได้เลยนะ วันนี้พี่เลี้ยงเอง” นับเงินเอ่ย

“แล้วแต่พี่นับเงินกับนับทองเลยค่ะ กอบัวอยู่แถวนี้มาทานกับเพื่อนที่บริษัทเป็นประจำ” กอบัวบอกทั้งสอง

“งั้นน้องเป็นคนสั่งก็แล้วกัน” นับเงินบอกน้องสาวของตัวเอง

“งั้นก็ได้ค่ะ เอาเหมือนเดิมก็แล้วกัน” แล้วนับทองก็สั่งพนักงาน ส่วนพี่ชายของเธอก็ชวนเพื่อนของเธอคุยเรื่องชีวิตประจำวันช่วงนี้เหมือนปกติและมีหยอดมุกคำหวานเหมือนปกติที่คุยกัน