ตอนที่ 2

ผมยังจำได้.....วันแรกที่เราได้เจอกัน...

"วันนี้มีนักเรียนใหม่ แนะนำตัวเลยครับ"

"กู...เอ้ย! ผมชื่อเก้า..." ผมเข้าไปในห้องอย่างประหม่า เพราะตัวผมย้ายมาเรียนกลางเทอมทำให้รู้สึกกดดัน กลัวว่าผมจะไม่มีเพื่อน กลัวว่าเพื่อนๆ ในห้องจะไม่รับผม....

แต่ก็ไม่ใช่

"เก้าเห็นโต๊ะว่างมั้ย ที่มีว่างสองโต๊ะ"

"ครับ"

"ฝั่งขวามีเพื่อนนั่งอยู่แล้ว แต่เขาไม่สบายเลยลา เก้านั่งฝั่งซ้ายนะ"

"ครับ" ผมเดินมานั่งตามที่คุณครูบอก ยิ่งเพื่อนที่นั่งคู่กันไม่มาเรียนทำให้ผมต้องนั่งคนเดียวเลยรู้สึกเหงามากกว่าเดิม

"มึงชื่อเก้าป่ะ กูคิว...ตอนเที่ยงไปกินข้าวกัน" คิว คือคนที่เริ่มทักผมคนแรก หลังจากนั้นเพื่อนๆ เลยเข้าหาคน คิวย้ายมานั่งข้างผมแทนที่เพื่อนที่ไม่มาเรียนเพราะกลัวผมเหงา ทำให้ผมรู้สึกสบายใจขึ้น...

เพราะเพื่อนคนนั้นไม่สบายหนักมากถึงต้องขาดเรียนไปทั้งอาทิตย์ ผมกับคิวนั่งด้วยกันตลอดจนชิน ในวันที่เพื่อนคนนั้นกลับมาจึง...

"เห้ยเบียร์ โทษทีว่ะ ตอนมึงลามีเด็กใหม่เข้ามา กูเลยย้ายมานั่งโต๊ะมึง" ใบหน้าหวาน และผิวขาวซีดตรงหน้าทำให้ผมละสายตาไม่ได้ เด็กคนนั้นพยักหน้าไปมาแล้วย้ายไปนั่งที่ของคิวแทน

"เขาจะโกรธมั้ยวะ ทำไมนิ่งจัง" ผมหันถามไอ้คิว

"มันไม่โกรธหรอกมั้ง แม่งก็นิ่งๆ แบบนี้ตั้งแต่เปิดเทอมแล้ว แปลกๆ นะมันอ่ะ กูไม่เคยเห็นมันคบใครเป็นเพื่อนสนิทเลย"

"ในห้องไม่ชอบหรอ?"

"เปล่า ก็เล่นด้วยกันปกติ แต่ส่วนใหญ่มีแต่คนเข้าหามัน มันไม่ค่อยเข้าหาใครถ้าไม่มีคนชวนมันคุย เล่นมันก็อยู่เงียบๆ ไม่เคยสร้างความเดือดร้อนอะไร ไม่ทำให้ใครทะเลาะกันก็ดีแล้ว"

"หรอ..." ไอ้คิวหันมองเพื่อนที่ชื่อเบียร์แล้วพูดอีกครั้ง

"แต่หน้าตาแม่งโคตรดี กูเห็นรุ่นพี่มีสารภาพรักหลายคนเลยนะ แต่มันก็นิ่งๆ อ่ะ"

"หน้าตาหรอ..." จะว่าไป เขา...ก็หน้าตาดีจริงๆ

ตลอดสามปีในช่วงม.ต้น เราไม่เคยคุยกันเลย เบียร์เป็นคนนิ่งเงียบเหมือนไม่มีตัวตนในกลุ่ม ถ้าวันหนึ่งเบียร์หายตัวไปก็คงไม่มีใครรู้ตัว....เพราะผมกลัวว่าเบียร์จะหายตัวไปเหมือนในการ์ตูนผมจึงชอบมองหามันบ่อยๆ

..ตลอดสามปี..

จนกระทั่ง

"เอ้า! ชนนนน!!"

วันสุดท้านของการเรียนและพบเพื่อนๆ พร้อมหน้า พวกเรานัดดื่มกันที่ผับพี่ชายของไอ้คิว เพราะอายุยังไม่ถึงกำหนดทำให้พวกเราตื่นเต้นที่ได้ดื่มเป็นครั้งแรกพร้อมกันทั้งห้อง แน่นอนว่าเบียร์ก็ยอมมาเพราะเพื่อนๆ ขอไว้

เบียร์ดื่มเก่งมาก ในขณะที่ทุกคนออกไปเต้น เม้าท์เรื่องสนุกๆ ผมก็เห็นแต่เบียร์กระดกเหล้าเข้าปากไม่หยุด แถมหน้านิ่งดูไม่ออกอีกว่าเมารึเปล่า...

คืนนั้นคงเป็นคืนที่ผมมองเบียร์บ่อยที่สุด เรียกว่าไม่ละสายตาจากเบียร์เลยก็ได้..

"ไอ้เก้า มึงมองมันนานแล้วนะ คิดอะไรอยู่วะ"

"น่ารัก"

"ห้ะ?"

"เอ้ย!! กูหมายถึง.....พี่ผู้หญิงโต๊ะนู้นน่ารักว่ะ" ผมแก้ตัวกลับไป รู้สึกร้อนๆ ไปหมดทั้งตัว....

คงใกล้จะเมาแล้วแหละ...

"อ้าว กูไปเข้าห้องน้ำแปปเดียวเพื่อนหายไปไหนหมดวะไอ้คิว"

"อ๋อ พวกผู้หญิงจะกลับบ้านอ่ะแม่โทร.ตาม"

"เบียร์ด้วยหรอ"

"เออ"

"กลับยังไงวะ"

"แท๊กซี่มั้ง ไม่ต้องห่วงหรอกนอกจากไอ้เบียร์ก็มีเพื่อนเราไปด้วย พวกผู้หญิงไม่เกิดเรื่องหรอก" กูห่วงเบียร์ต่างหาก

แต่

มันก็ผู้ชายนี่หว่า จะห่วงทำไมวะ!

ผมขอตัวกลับหลังจากนั้นสักพักแล้วเดินมาข้างหน้าผับเพื่อเรียกแท๊กซี่ แต่ว่า...

"เหี้ย!" ร่างเล็กคุ้ยตาที่นอนพิงกับต้นไม้ทำให้ผมตกใจ

"ไอ้เบียร์!"

"หือ...คายยยย"

"กู เก้า...เห้ย! อย่าหลับ!" เบียร์ยิ้มเล็กน้อยแล้วจะล้มตัวลงนอนต่อ

"เบียร์ๆๆ ตื่นก่อน ไหนไอ้คิวบอกว่ามึงกลับบ้านไงวะ แล้วคนอื่นอ่ะ"

"รถเต็ม...กูให้เพื่อนกลับก่อน เอิ้ก.."

"เป็นคนดีไปอีก...รถมาแล้วๆ ไป กลับกับกู" ผมพยุงมันขึ้นรถและบอกทางไปบ้านของผม

"เออ กูลืมเลยว่าต้องไปส่งมึง บ้านมึงอยู่ไหนวะ" พอหันมาอีกที...มันก็หลับสนิทไปแล้ว ช่างเถอะ ไปนอนบ้านผมก็ได้พ่อแม่ผมไม่อยู่ อยู่แล้วแหละ....

ผมนั่งนิ่งมองทางข้างหน้าเรื่อยๆ ก่อนจะรู้สึกหนักที่แขน พอหันมาก็เห็นเบียร์มันนอนซบไหล่ของผมอยู่ ท่าทางนอนที่แปลกประหลาดทำให้ผมเผลอขำ ผมขยับไหล่ไปมา จัดท่าให้มันนอนดีๆ เพราะอีกหลายนาทีกว่าจะถึงบ้านผม เบียร์นอนหลับพริ้ม ใบหน้าหวาน แก้มก็แดง ขนตาก็ยาว วันนี้รู้สึกว่ามันจะปากอมชมพูกว่าทุกวันอีก...

"ไฝ...ที่คอหรอ..." มีไฝที่ต้นคอด้านหลังด้วย..... ที่ใกล้สันกรามก็มีแหละ...อ่า....ที่ไหปลาร้าก็มี....ทำไมคอเสื้อมันลึกจังวะ.... กางเกงก็สั้น

"หึ.." ผมเผลอยิ้มออกมาเพราะเผลอดมกลิ่นแชมพูจากเส้นผมของมัน ทั้งที่ได้กลิ่นเหล้าคละคลุ้งไปทั่วแต่กลิ่นแชมพูเด็กมันยังหอมอยู่เลย

แย่แล้ว

ผม....มีอารมณ์!!

ในคืนนัั้นผมพยายามที่จะระงับอารมณ์ของตัวเอง พยายามไม่ทำอะไรผิดศิลธรรม พยายามอย่างที่สุด....แต่ว่า..

"เหี้ยเบียร์! มึงถอดกางเกงทำไม!"

"ปวดฉี่"

"เห้ยๆ นี่มันเตียง ห้องน้ำอยู่ทางนู้น!" ผมลากไอ้ตัวเล็กมันเข้ามาข้างใน เบียร์ยืนโอนเอนไปมา ถอดชั้นในตัวเองออกเผยให้ผมเห็นส่วนกลางกายสีชมพูขนาดน่ารัก

"อื้อ..." มันพยายามเล็งปลายไปที่ขอบของโถส้วมแต่ก็ไม่ได้ดั่งใจ ล้มไปล้มมา หน้าตาแสดงออกชัดเจนว่าหงุดหงิด

"ไอ้เบียร์ ไอ้เหี้ยวันนี้จะเยี่ยวเสร็จมั้ยเนี่ย...มายืนโชว์กูแบบนี้ยิ่งทำให้กูอยากนะเว้ย!" ผมสบถพูดกับตัวเอง เบียร์หันมามองผมก่อนจะชี้ไปที่กลางกายของมัน

"จับ..ให้หน่อย"

"ห้ะ??"

"เดี๋ยวเลอะ..."

"ไอ้....ห่า...."

สัมผัสนุ่มนิ่มและร้อนผ่าวจากกลางกายทำให้ผมสติแทบแตก ผมพยายามอย่างมากที่จะนอนให้หลับ แต่เบียร์มันนอนกลิ้งไปมายั่วผมโดยที่ตัวมันไม่สวมแม้แต่ชั้นใน ทั้งตัวมีแค่เสื้อยืดบางๆ ที่เลิกขึ้นจนเห็นเนินอก ผมทนไม่ได้จึงจับกลางกายที่พองขยายออกมาและช่วยตัวเองตรงนั้น ตาก็เหลือบมองคนเมาหนักที่ไม่มีสติ แต่ใครจะรู้ ในขณะที่ผมกำลังช่วยตัวเองและใกล้ถึงจุดสุดยอด เสียงครางหวานก็ดังขึ้น

"อื้อ...เก้า..."

"!!!"

".......หนาว....ปิดแอร์"

"แปปนะ กูจะเสร็จ"

"อื้อออออ เก้า!"

"ไอ้เบียร์..."

"ฮึก....เก้า......ฮึก.....แกล้งเราหรอ"

"อึก.."

"ฮื้อ...เก้า...เก้า...เก้า"

"อ๊าาา!!" ผมปลดปล่อยออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ ทุกครั้งที่มันเรียกชื่อผม หัวใจของผมมันเต้นระรัวไปหมด

"ถ้ามึงยังไม่หยุดเรียกชื่อกู กูจะทำกับมึงแล้วนะ"

"เก้า...ฮึก...แกล้งเรา..."

"ไอ้เหี้ยนี่"

"ฮื้ออออ.....หนาว....เก้า...เราหนาว"

"มึงจะเอาแบบนี้ใช่มั้ยเบียร์"

"เก้า....กอดหน่อย"

"!!!"

ผม...อดทนไม่ได้....

"อ๊ะ...อ๊ะ....อ๊ะ....ฮึก...เก้า...เก้า...เจ็บ!"

"ขออีกนิด...ซี๊ดดดด....ไอ้เบียร์..โคตรแน่นเลยมึง"

"ฮื้อออ"

"ขอโทษนะ...แต่กูก็เมาเหมือนกัน" ผมอ้างว่าผมเมา แล้วทำทุกอย่างด้วยความตั้งใจ ตลอดเกือบทั้งคืนเบียร์มันครางและร้องไห้ไม่หยุด ผมตั้งใจจะทำแค่ครั้งเดียวแล้วพอ แต่ความเสียวที่ได้สอดใส่ในตัวมันเหมือนทำให้ผมเสพติด ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ยังชอบ ต่อให้กลางกายของผมมันปวดหนึบและไม่มีแรงจะทำต่อผมก็ยังอยากจะกอดและกระแทกตัวเองใส่มัน อยากฟังเสียงร้องครางของมันเรื่อยๆ......

ผมรู้สึกผิดที่มันไม่ด่าผม มันบอกว่าเราสองคนเมาทั้งคู่และมันเข้าใจ เราสองคนแยกย้าย ผมได้แต่มองมันขึ้นแท๊กซี่กลับด้วยความรู้สึกโหวงเหวง ในอกของผม...มันแน่นและเจ็บปวด ผมหายใจอย่างลำบาก และนั่งคิดทบทวนกับตัวเองว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ผมชอบมัน

หรือผมชอบผู้ชาย

ในช่วงปิดเทอมผมพยายามค้นหาตัวเอง คุยกับผู้ชาย คบกับผู้ชาย และมีอะไรกับผู้ชาย แต่มันก็ไม่เหมือนเดิม ผมแอบครอบครัวไปซื้อบริการผู้ชายที่รูปร่างหน้าตาคล้าย ใกล้เคียงกับไอ้เบียร์ด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกอะไร

ที่จริง ผมออกจะไม่ชอบด้วยซ้ำที่ผมทำอะไรกับผู้ชายด้วยกัน ผมแค่ชอบ...ทำกับเบียร์เท่านั้น

พอเปิดเทอมใหม่ในตอนม.ปลาย ผมและมันได้อยู่ห้องเดียวกันอีกครั้ง.....และผมเลิกมองมันไม่ได้เลย

"ไอ้คนนั้นชื่ออะไรวะ เมื่อวานกูก็เห็นมันนั่งคนเดียว" ฟลุ๊ค มันคือเพื่อนสนิทที่สุดของผม มันชี้ไปที่เบียร์ที่นั่งคนเดียวตั้งแต่วันเปิดเทอมจนตอนนี้ผ่านมาหลายวันเบียร์ก็ยังไม่มีกลุ่มเพื่อนเลย

"มันชื่อ..." ผมกำลังจะบอกไปแต่จู่ๆ ไอ้ฟลุ๊คก็พูดขึ้นมา

"น่ารักดีว่ะ....เห็นแล้วอยากคบเป็นแฟนเลย หรือกูจะชอบผู้ชายวะ ดูดิ ถ้ากูชอบผู้ชายแล้วกูมีแฟนอย่างมันกูก็ยอมวะ"

"มึงชอบมันหรอ"

"หน้าตาแม่งดีนี่หว่า กูว่าจะไปทำความรู้จัก ใครจะรู้มันอาจจะชอบผู้ชายก็ได้เผื่อคราวนี้กูจะมีแฟน"

"แต่มันเป็นเพื่อนกูว่ะ" ผมบอกไป ไอ้ฟลุ๊คอ้าปากค้าง

"อ้าว...มึงรู้จักหรอ"

"เออ มันชื่อเบียร์ เพื่อนกู มึงคงไม่เอา เพื่อน เป็นแฟนใช่ป่ะ?"

"โว๊ะ ถ้าเป็นเพื่อนกันกูก็แห้วดิ น่ารักขนาดนั้น เสียใจว่ะ...เออๆ จะทำความรู้จักแบบเพื่อนก็ได้..." เพราะฟลุ๊คมันถือคติไม่เอาเพื่อนเป็นแฟนเด็ดขาด ผมถึงได้บอกไปแบบนั้น และผมกลัวว่าฟลุ๊คมันจะแอบจีบเบียร์ ผมเลยอยากให้เบียร์มันอยู่ในสายตาของผม ผมจึงเริ่มเข้าหามัน...

เบียร์เป็นคนไม่เข้าหาคนก่อน แต่ไม่ใช่ว่าใครเข้าหามันไม่ได้ ไม่ว่าจะชวนไปไหนมันก็ไปหมด เราสองคนเริ่มสนิทกัน ฟลุ๊คก็ไปปิ้งกับรุ่นพี่คนใหม่ทำให้ผมสบายใจ ตลอดเวลาที่เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันทำให้ผมรู้จักเบียร์มากขึ้น.... ทั้งนิสัย เรื่องส่วนตัว เรื่องทัศนคติความคิด

"เบียร์ เราให้"

"เชรดดดดด เบียร์แม่งฮ็อตว่ะ มีคนทำขนมมาให้ด้วย" ผมมองเพื่อนผู้หญิงจากห้องอื่นที่ส่งขนมให้เบียร์แล้วยิ้มเขินๆ

"ขอบคุณนะ"

"เอ่อ...เรา....เราชอบเบียร์นะ!"

"แต่เรา..."

"ไม่ต้องๆ ไม่ต้องพูดอะไรหรอก เราแค่อยากบอกเบียร์เฉยๆ พรุ่งนี้เราจะย้ายไปเรียนที่ิอื่นน่ะ...เราขอให้เบียร์โชคดีนะ"

"อื้อ...เธอก็ โชคดีนะ"

เบียร์เดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมเสียงแซวจากเพื่อนๆ ผมแย่งขนมในมือมาดูแล้วหัวเราะ

"กูได้แดกเค้กอีกละ" ผมบอก

"ไมวะ มึงจะไปแดกของมันทำไมอ่ะเก้า เนี่ยผู้หญิงเขาทำมาให้ไอ้เบียร์"

"เบียร์มันไม่กินช็อคโกแลต" ผมบอกแล้วตักเค้กเข้าปากคำโตในขณะที่เบียร์และเพื่อนในกลุ่มหันมามองผม

"หรอวะ? แล้วมึงรู้ได้ไง" ผมชะงัก

"เออเก้า มึงรู้ได้ไงว่ามันไม่กิน...มึงไม่กินหรอเบียร์"

"อื้อ กูไม่ชอบของหวาน" เพื่อนๆ หันมามองผมทันที

"กู...ก็แค่เคยถามอ่ะ มันเคยบอกกู"

"กูเคยบอกมึงหรอ?" ผมแกล้งเมินกินเค้กต่อหน้าตาเฉยจนเพื่อนๆ ยอมแพ้จะสอบสวนไปเอง...เหอะ ผมสังเกตุมันตลอดต่างหาก

นับวันผมเริ่มชอบเบียร์มากขึ้น มากจนคิดว่ามันกลายเป็นความรัก.....แต่เพราะกลัวเสียเพื่อนสนิทไปผมเลยไม่กล้าสารภาพ บางทีความรู้สึกนี้มันคงหายไป ผมคงลืมไปหลังจากเราเรียนจบ เพราะงั้นผมไม่จำเป็นต้องทำตัวเป็นคนดีในสายตามันให้มันชอบ ผมเป็นตัวของตัวเอง มีคนมาจีบก็คุย ไปไอ้กับใครก็ไม่เคยปิดบัง ทั้งที่ความรู้สึกของผมมันชัดเจนกับไอ้เบียร์มากขึ้น

จนกระทั่งในงานวันเกิดของผม...

ทุกอย่างมันเหมือนความฝัน ผมและมันมีอะไรกันอีกครั้ง ครั้งนี้เราสองคนมีสติครบถ้วน เซ็กส์ของเราทั้งเร่าร้อนและดุเดือด ผมชอบทุกอย่างที่เป็นมัน ผมไม่อยากห้ามความรู้สึกนี้

และคิดว่ามันเองก็คงจะรู้สึกดีกับผมไม่มากก็น้อย

พอมีครั้งแรก ก็มีครั้งที่สอง สาม สี่ และครั้งต่อๆ มา เบียร์และผมสลับกันไปนอนค้างบ่อยๆ มันมานอนบ้านผมบ้าง ผมไปนอนบ้านมันบ้าง เราสนิทกันมากขึ้นจนไอ้ฟลุ๊คเหม็นหน้าแล้วชอบแซวว่าเราตัวติดกันเป็นผัวเมีย ผมก็รู้สึกมีความสุข เบียร์เองถึงปากจะด่าไอ้ฟลุ๊คเวลาถูกแซวแต่ปากก็ยิ้มตลอด....

ผมชัดเจนกับเบียร์ รักเบียร์จนหมดหัวใจ คิดตลอดเวลาว่าถ้าหากผมขาดมันไปผมจะต้องทรมารแค่ไหนกันนะ...จะอกหักแล้วฆ่าตัวตายเหมือนในข่าวรึเปล่า ผมเริ่มคิดมากและคิดเรื่องของมันแทบทุกวินาทีตั้งแต่ตื่นนอน แล้วยิ่งเป็นเบียร์ด้วยแล้ว...

"เบียร์ๆ มีรุ่นน้องชมรมบาสเขาฝากมาขอเบอร์มึงอ่ะ"

"กู?"

"เออ นักบาสตัวท๊อปเลยนะมึง เพื่อนกูแม่งฮ็อตทั้งชายและหญิงเลยว่ะ" ผมต้องเจอเรื่องแบบนี้บ่อยๆ ถึงแม้เบียร์จะปฏิเสธแต่ก็มีคนเข้าหามันไม่ขาดสาย จนผมทนไม่ไหว

"ฟลุ๊ค....ไอ้เหี้ยนั่นป่ะนักบาสตัสท๊อปอ่ะ"

"เออใช่ ทำไมวะ"

"กูไม่ชอบหน้ามัน"

"ห้ะ? มึงมีปัญหากับมันหรอ"

"เออ" ผมเหมือนหมาหวงก้าง ที่พอรู้ว่าใครมาจีบไอ้เบียร์ก็ตามไปกระทืบแม่งให้หมด ถึงขนาดที่แค่มีผู้ชายมองมันผมก็ตามไปเอาเรื่อง

ผมหวง

ผมโคตรรักมันเลยว่ะ....

แต่ว่า...

"กูมาสังเกตุ...พักนี้มึงมีเรื่องบ่อยจังวะ" ไอ้ฟลุ๊คถามหลังจากเราไปต่อยไอ้รุ่นพี่ที่จ้องจะจีบเบียร์มา

"มึงก็ไปกับกู"

"แต่มึงไม่เคยบอกว่ามึงไปมีเรื่องอะไร เนี่ยตัวกูช้ำหมดเพราะไปช่วยมึงนะไอ้เก้า กูเห็นมึงต่อยตีคนนั้นไปทั่ว เรื่องอะไรกันแน่วะ"

"เออมึงไม่ต้องรู้หรอก"

"แล้วพวกแม่งก็เด็กไอ้เบียร์ทั้งนั้น"

"เด็กไอ้เบียร์?"

"อื้อ ส่วนใหญ่คือคนที่ชอบไอ้เบียร์ไง มันเลยทำให้กูสงสัย" ไอ้ฟลุ๊คหันมามองผมด้วยใบหน้าจริงจัง

"มึงคงไม่ได้แอบชอบไอ้เบียร์แล้วตามไปต่อยคนที่มาจีบมันใช่มั้ย"

"...."

"เรื่องมึงต่อยตีใครมึงก็ไม่ยอมบอกมันว่าไปชกใครมา กูสงสัยจริงๆ นะว่ามึงชอบมัน มึงหึง มึงหวงมัน..."

"แล้วถ้า...เป็นแบบนั้นล่ะ" ผมถามกลับ ไอ้ฟลุ๊คทำหน้าไม่พอใจ

"กูก็จะห้ามมึง แยกมึงออกจากไอ้เบียร์ เป็นเพื่อนกันก็ดีอยู่แล้วมั้ยมึง ยิ่งมึงกับมันสนิทกันด้วย มึงจะรักกันได้ไงวะ กูไม่อยากเสียเพื่อนทั้งสองคน"

เพราะงี้ไงกูเลยไม่กล้าบอกมึง

"ตลกล่ะ ทำเป็นจริงจังไปได้ กูก็มีเรื่องส่วนตัวไง อย่างไอ้รุ่นพี่ที่ต่อยเมื่อกี้แม่งมองหน้าหาเรื่องกู กูไม่ชอบหน้าแม่ง"

"ถ้าไม่มีอะไรก็แล้วไป..."

"เออ"

ผมพยายามปกปิดเรื่องนี้กับเพื่อนทั้งกลุ่มมาตลอด แต่ผมเลือกแสดงออกถึงความรักของผทให้เบียร์รู้จนกระทั่งวันเรียนจบ...

"เราเป็นแฟนกันแล้วนะ"

"ครับ ..เบียร์เป็นแฟนเก้าแล้วนะ" ผมมองนิ้วก้อยทั้งสองของเราที่เกี่ยวสัญญากันไว้ว่าจะไม่เลิกกัน มันเหมือนความฝัน การที่ได้เป็นแฟนกับคนที่ตัวเองแอบมองมานานถึงหกปี หกปีเลยนะที่ผมเริ่มรู้สึกดีกับมัน ผมวาดฝันให้เราเป็นคู่รักที่รักกันที่สุด ผมจะทำทุกอย่างเพื่อคนที่ผมรัก จะไม่ทำให้เบียร์เสียใจ จะเป็นคนดีให้เบียร์มีความสุข และจะไม่ปิดบังเรื่องนี้กับใคร แต่ว่า....

"กูเกลียดชิบหายพวกที่เอาเพื่อนเป็นแฟน ถ้ากูรู้ว่าพวกมึงในกลุ่มเราทำแบบนั้นกูไม่เอาไว้หรอก เป็นเพื่อนกันก็ดีอยู่แล้วป่ะ จะคบกันทำเหี้ยอะไร จะทำให้แตกแยกกันเปล่าๆ"

"กูว่ากลุ่มเราไม่มีหรอก พวกเรามีแต่ผู้ชายนะมึง"

"ใช่ๆ กูโคตรหยี๋เลยว่ะ ผู้ชายกับผู้ชายได้กันเอง"

"แต่...ไอ้เก้ากับไอ้เบียร์ กูรู้สึกว่ามันสองคนมีอะไรกันแปลกๆ"

ตุบ!!

"ไอ้เก้าเป็นเพื่อนสนิทกูตั้งแต่เกิด! มันไม่มีทางทำเรื่องเหี้ยๆ ที่กูไม่ชอบหรอก มันจะคบผู้ชายด้วยกันเองกูไม่สน แต่มันรู้ว่ากูไม่ชอบให้เพื่อนคบกัน และมันจะไม่ทำเรื่องแบบนี้!"

"มึงจะรู้ได้ไงวะฟลุ๊ค ดูอย่างคนที่มันมีเรื่องด้วยดิ มีแต่คนที่มาจีบไอ้เบียร์ กูว่าบางทีมันอาจจะแอบคบกันก็ได้"

"แต่มันบอกกูว่ามันไม่ได้คบ ไอ้พวกนั้นก็ชกต่อยเพราะเรื่องส่วนตัว มันบอกกูเอง!"

"มึงเชื่อมันขนาดนั้นเลยหรอ"

"ใช่! เพราะไอ้เก้ามันเป็นเพื่อนสนิทที่สุดในชีวิตกู! และกูคิดว่ามันจะไม่โกหก หลอกกู หรือมีความลับปิดบังกับกูแน่! กูมั่นใจในคำว่าเพื่อนของมันกับกู!"

ผม...ไม่กล้าพูดออกไป

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป..