4.ความหวังดี

“โรแอนด์..เจ้ามาทำอะไรที่นี่อย่างนั้นหรือ?”

มาลิคเดินออกมาหาโรแอนด์เมื่อเขาเห็นเธอกำลังยืนจดๆ จ้องๆ อยู่ที่ทางเดิน

“ข้า..ข้าแค่มาอาบน้ำน่ะ”

มาลิคขมวดคิ้วในทันที

“จริงอยู่ที่ข้าแนะนำให้เจ้าอาบน้ำดึกๆ แต่ทว่านี่ก็ดึกมากเกินไปโรแอนด์ เจ้าอาจจะไม่สบายได้”

โชคดีจริงๆ ที่ถือตะกร้าเสื้อผ้าออกมาด้วย ไม่อย่างนั้นคนอื่นอาจจะมองว่าเธอทำตัววุ่นวายได้

“แล้วพวกท่านไม่นอนอย่างนั้นหรือคะ..นี่ก็ดึกมากแล้ว..”

มาลิคเดินนำโรแอนด์ไปยังที่อาบน้ำ

“บาทหลวงมีพลังเวทโรแอนด์ พวกเราดึงเอาพลังศักดิ์สิทธิ์นั้นมาใช้แทนความเหนื่อยล้าได้ เพราะแบบนั้นในช่วงเวลาเช่นนี้ สักเจ็ดวันพวกเราถึงจะนอนกันสักครั้งหนึ่ง ผลัดกันนอนน่ะ”

วะ..ว่าไงนะ เจ็ดวันถึงจะนอน? นี่มันบ้าไปแล้ว เธอเหลือเวลาอีกสองวันเท่านั้นหากไม่ได้กินฝันของใครสักคนเธอจะถูกส่งไปยังปรโลก..ไม่เอาแบบนั้นได้ไหม!!

“แล้ว..เมื่อไหร่ท่านเอสวาถึงจะนอนคะ”

มาลิคยกมือขึ้นมาลูบผมของโรแอนด์เบาๆ

“เจ้านี่เป็นห่วงเอสวามากเลยนะ ไม่ต้องเป็นกังวลไปเพราะหมอนั่นอดนอนได้นานมากกว่าคนอื่นๆ เขาจะนอนสองสัปดาห์ต่อหนึ่งครั้งน่ะ เอสวาเกิดมาเป็นลูกรักของพระเจ้าล่ะโรแอนด์ พลังศักดิ์สิทธิ์ในตัวของเขามากกว่าของคนอื่นๆ นั่นทำให้เขาอดทนได้มากกว่าบาทหลวงผู้อื่นมากทีเดียว”

วิเศษไปเลย..แค่เจ็ดวันยังพอทน สิบสี่วันนี่พอเลย..

“อะ..อืม ขอบคุณที่มาส่งนะคะ ข้าจะไปอาบน้ำแล้วรีบเข้านอน”

มาลิคพยักหน้า

“เขาเปล่งประกายมากเลยใช่ไหมเอสวาน่ะ เหมือนกับตัวแทนของพระเจ้าเลย เขาดูสง่างามและเป็นที่เคารพนับถือมากทีเดียว มีสตรีมากมายพยายามเข้าหาเขาอย่างบ้าคลั่งไม่เว้นแม้แต่บุตรีของท่านเคาน์ แต่เอสวาก็ปฏิเสธมากตลอด เขาเลือกที่จะเดินทางเพื่อรับใช้พระเจ้า..ข้าแค่บอกเอาไว้ เพื่อไม่ให้เจ้าถลำลึกไปมากกว่านั้น หนทางข้างหน้ามันไม่มีความสุขหรอกนะโรแอนด์ อย่าหลงไปกับความใจดีของเขาอย่างเด็ดขาด”

ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมใบหน้าของเธอยามนี้มันถึงได้รู้สึกชาแบบไม่เคยเป็นมาก่อน เหมือนถูกตบหน้าแรงๆ ด้วยความหวังดีจากมาลิค

“อื้อ..ข้าเข้าใจแล้วค่ะ”

“เช่นนั้นก็ฝันดีนะโรแอนด์”

เขาโบกมือลาเธอพร้อมกับเดินจากไป ส่วนฉัน..นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันวะเนี่ย ฉันคงเป็นซักคิวบัสที่ดวงตกขั้นสุด ถึงได้ไปชื่นชอบและคาดหวังว่าจะได้กลืนกินความฝันของบาทหลวงผู้เปี่ยมไปด้วยเมตตา..

เปลี่ยนเป้าหมายใหม่ในตอนนี้น่าจะง่ายมากกว่า เป็นเอสวา..ไม่น่าจะสำเร็จ ข้อแรกเขาไม่นอน ข้อที่สองเขาไม่มีทางหวั่นไหวกับสตรีอย่างแน่นอน

ให้ตายสิ เธอถูกความสมบูรณ์แบบของเขาบังตาจนมิดเลย..หาเหยื่อรายใหม่น่าจะดีกว่า

ในวันพรุ่งนี้เมื่อรุ่งอรุณมาเยือน ฉันจะไปจากที่นี่พร้อมกับไปหาเหยื่อรายใหม่ที่เขานอนทุกวันและลุ่มหลงในตัณหาแบบง่ายๆ

“อะ..อึ่ก...”

ฝีเท้าที่กำลังก้าวเดินของฉันพลันหยุดลงในทันที เมื่อได้ยินเสียงต้องสงสัยนั้น ฉันกวาดสายตามองไปรอบๆ พร้อมกับเดินเบาๆ เพื่อที่จะตามหาต้นตอของเสียงนั้น ก็ไม่ได้อยากจะคิดแบบนี้แต่เสียงนั้นมันเหมือนกับเสียงที่กำลังร้องขอความช่วยเหลือ ฉันอาจจะได้ช่วยชีวิตคนอื่นเพื่อลบล้างความเลวร้ายที่จะต้องทำในอนาคตบ้างก็ได้

“ฮืม..อืม..”

ที่อาบน้ำแห่งนี้เป็นลำธารที่มีน้ำไหลผ่านและมันถูกกั้นเอาไว้เป็นห้าห้องใหญ่ๆ แล้วเสียงที่ว่านั่นมันมาจากห้องไหนกันนะ..

“ฮู่..!”

กลิ่นหอมสดชื่นถาโถมเข้ามาในจมูก มันเป็นกลิ่นที่สะอาดเหมือนกับยืนอยู่ท่ามกลางทุ่งหญ้า สายลมเย็นในยามค่ำคืนพัดผ่านมาทำให้โรแอนด์ห่อไหลเข้าหากัน

เธอแอบดู..ไม่ใช่สิ เธอตามหาเสียงนั้นมาสามห้องแล้ว และนี่คือห้องที่สี่ มีถังไม้ขนาดใหญ่วาง อยู่เท่าที่เธอนั่งลงแล้วก้มมองที่ด้านล่าง สิ่งที่ใช้กั้นห้องอาบน้ำพวกนี้คือผ้าที่ผูกทับเอาไว้กับฟาง ที่ด้านล่างหากก้มมองดีๆ ก็จะเห็นด้านในห้องอื่นๆ แต่ห้องนี้กลับมีอ่างไม้วางอยู่ไม่เหมือนกับทั้งสามห้องที่ผ่านมาที่มีแค่ถังใส่น้ำเท่านั้น

“อื้อ..ให้ตายสิ..จะถึงแล้ว..อ๊ะ!”

ฉันยกมือขึ้นมาปิดปาก ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เห็นหน้าเพราะว่าบุรุษในถังน้ำดันหันหลังให้ฉันอยู่ แต่ฉันก็พอเดาได้ว่าเขากำลังทำอะไร

เขาไม่ได้ต้องการความช่วยเหลือ แต่ว่าเขากำลังต้องการความเป็นส่วนตัวต่างหาก มือคู่นั้นของเขากำลังขยับขึ้นลงตามจังหวะเพื่อรูดรั้งส่วนนั้นของเขา

ถึงแม้ว่าจะไม่เห็นเพราะว่าเขานั่งอยู่ในอ่างแต่ทว่าเธอกลับจินตนาการได้

ใบหน้างามขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ เธอไม่ควรมาแอบดูคนอื่นเขาทำเรื่องเช่นนี้เลยนะ ควรจะเดินหนีไปสิรออะไรอยู่

ในขณะที่โรแอนด์กำลังจะลุกขึ้นนั้น บุรุษในห้องอาบน้ำกลับยืนขึ้นแล้วเดินออกมาจากอ่าง จากจุดที่เธอกำลังนั่งอยู่เธอมองเห็น..ก้นของเขาได้อย่างชัดเจน

หากว่านี่ไม่เป็นการรบกวนมากจนเกินไป ช่วยหันหน้ามาหน่อยได้ไหมคะ..หันหน้ามาให้เธอได้เห็น..

“....!!!”

“ตู้ม!!”

เขากำลังหมุนตัวเพื่อที่จะหยิบเสื้อคลุมขึ้นมา และเธอกำลังจะได้มองเห็น..เสากระโดงเรือของเขาแล้วหากว่าขาทั้งสองข้างนี่ไม่เป็นเหน็บซะก่อน

เธอหงายท้องล้มลงโดยที่มือคว้าไปที่ถังน้ำเพื่อที่จะยันตัวเองเอาไว้ไม่ให้หลังของเธอกระแทกลงไปบนพื้นหิน แต่ทว่าถังน้ำนั้นมันเล็กเกินกว่าที่จะรับน้ำหนักเธอ เมื่อเธอยื่นมือไปคว้า ถังน้ำนั้นก็ล้มลงมาในทันที

"โครม!!"

“..นั่นใครน่ะ”

ไวกว่าอะไรทั้งหมดคือท่าทีตะเกียกตะกายเพื่อลุกขึ้นของโรแอนด์ เธอเปียกไปหมดทั่วทั้งตัวเพราะถังน้ำล้มใส่ และในขณะที่ได้ยินเสียงนั้นเธอก็คว้าตะกร้าเสื้อผ้าของตัวเองติดมือมาแล้วสับขาเพื่อวิ่งออกไปจากที่นี่..

เพราะเธอพึ่งจะเป็นเหน็บ..นั่นทำให้เท่าทั้งสองข้าก้าวเดินไม่สะดวกเท่าไหร่นัก แต่ถึงอย่างนั้นนี่คือช่วงเวลาระทึกขวัญที่เธอจะต้องเอาตัวรอดจากสถานการณ์เลวร้ายนี้ไปให้ได้ เธอไม่อยากถูกจับได้ว่ามาแอบดูบุรุษผู้อื่นกำลัง..ทำเรื่องงามหน้าเช่นนั้น

“หยุดนะ!!”

ในขณะที่โรแอนด์วิ่งเข้าป่า เขาก็วิ่งตามเธอมาติดๆ และแน่นอนว่าเขาต้องวิ่งไวกว่าอยู่แล้วเพราะว่าเขาคือบุรุษ เขาคว้าข้อมือของเธอเอาไว้ก่อนจะยื่นมือมาแตะที่หน้าผากของเธออย่างรวดเร็วหมายจะใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ในการลบความทรงจำ

“โรแอนด์..”

เสียงเรียกชื่อที่ตกใจนั้น มันไม่ได้ครึ่งความตกใจของเธอเลยด้วยซ้ำเมื่อเธอมองเห็นเอสวายืนอยู่เบื้องหน้าเช่นนี้?

บุรุษที่กำลังทำเรื่องเช่นนั้นในห้องอาบน้ำคือเอสวาหรอกเรอะ!!