5.เอาน่า

เป็นเขา/เป็นเธอ..ได้ยังไงกัน!!

โรแอนด์นิ่งอึ้งไปหลายนาที ในขณะที่ เอสวาหันไปทางอื่นเพื่อที่เขาจะได้ตั้งสติก่อน

นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลย มันคือเรื่องปกติในยามที่บุรุษเกิดความต้องการขึ้นมา การกระทำของเขาไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนสักหน่อย เพราะอย่างนั้นเขาไม่ต้องแสดงท่าทีหรือว่าอาการวิตกกังวลขนาดนั้นก็ได้..เพียงแต่ว่าเขาเป็นบาทหลวงนะสิ การกระทำเพื่อสนองต่อความใคร่มันคือเรื่องปกติของบุรุษก็จริงอยู่ แต่ว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติของบาทหลวงผู้รับใช้พระเจ้าเนี่ยนะสิ ฉะนั้นแล้วการลบความทรงจำของโรแอนด์นั่นน่าจะเป็นหนทางที่ดีที่สุด

ฉันยกมือขึ้นมาจับมือของเขาเอาไว้ ถึงแม้ว่าจะไม่แน่ใจว่าทำไมเขาถึงได้วางมือลงบนหน้าผากของฉัน แต่พอมาลองคิดมาคิดไป นี่มัน..เข้าทางฉันเลยนี่หว่า!

เขาไม่ได้เป็นบาทหลวงผู้บริสุทธิ์ผุดผ่องอย่างที่เข้าใจ ในเนื้อแท้ของจิตใจ เอสวายังคงมีความต้องการที่เหมือนกับบุรุษทั่วไปอยู่ และเพราะอย่างนั้นนี่คือโอกาสล่ะ!

“ข้าจะไม่บอกใครทั้งนั้นค่ะ”

เอสวาเลิกคิ้วขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ

“โรแอนด์..เจ้าเห็นถึงตรงไหนกัน”

เขาตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะก่อนที่จะถามคำถามพวกนั้นออกมาด้วยความไม่มั่นใจ

“เห็นว่าท่านบาทหลวงเอสวากำลังทำเรื่องปกติธรรมดาทั่วไป..ความต้องการที่เกิดขึ้นมาในจิตใจนั้นของท่าน มันคือเรื่องปกติค่ะ..บุรุษย่อมมีความต้องการแผดเผาดวงใจที่เร่าร้อน..”

เสียงนั้นทำให้เขาแทบหยุดหายใจ และเมื่อปลายนิ้วของโรแอนด์ไล้ผ่านกล้ามท้องของเขา ความรู้สึกขนลุกก็เกิดขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่

“นี่คือเรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้นครับ และข้าก็ไม่ต้องการให้ใครรู้ด้วยเพราะแบบนั้นมันคงจะดีกับเราหากว่าเจ้า..จดจำอะไรไม่ได้”

เขาแตะลงไปบนหน้าผากของเธอก่อนจะเริ่มลบความทรงจำอย่างช้าๆ

โรแอนด์ช้อนสายตามองหน้าเขาด้วยความรอคอยว่าเขาจะทำอะไรต่อไปกันแน่ เขาแตะลงที่หน้าผากของเธอแล้วก็ยืนอยู่ตรงนั้นพักหนึ่ง

เธอกะพริบตาปริบๆ นี่คงไม่ใช่ว่าเขากำลังพยายามจะลบความทรงจำของเธอหรอกใช่ไหม เขาทำแบบนั้นไม่ได้หรอก เพราะว่าเธอไม่ใช่มนุษย์ทั่วไปยังไงล่ะ

แล้วดูใบหน้าที่กำลังตื่นตระหนกของเขาสิ อยากจะแกล้งชะมัดให้ตายเถอะ!

“ท่านเอสวา กำลังทำอะไรอยู่คะ”

เอสวาสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่เขาจะละฝ่ามือออกจากใบหน้านั้นของเธอ

“โรแอนด์..นี่เจ้า..ไม่ลืมอย่างนั้นหรือ?”

“อ่า..ข้าลืมไม่ลงเรื่องที่ท่านร้องครางออกมาด้วยน้ำเสียงสุดแซ่บในห้องอาบน้ำหรอกนะคะ”

เธอเขย่งปลายเท้าเล็กน้อยก่อนจะจุมพิตลงไปบนคอของเขาเบาๆ

“เรามาทำสัญญากันดีไหมคะ อย่างน้อยในยามนี้ท่านก็ไม่สามารถลบความทรงจำของข้าได้ และข้าก็..มีบางอย่างที่อยากจะได้จากท่านอยู่พอดี”

เขาจ้องมองเธอด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ ทว่าในยามราตรีเช่นนี้อากาศเย็นมากทีเดียวแล้วชุดที่โรแอนด์สวมอยู่ก็เปียกชุ่มไปหมด เอสวาถอดเสื้อคลุมของเขามาคลุมไหล่ให้เธอ

“เช่นนั้น..ไปคุยกันก็ได้ครับ”

เขาจับมือของเธอเอาไว้ก่อนที่จะพาโรแอนด์ไปยังที่พักของเขา

“เจ้า..เปลี่ยนชุดก่อนสิครับ อยู่ในชุดที่เปียกชุ่มเช่นนั้นพรุ่งนี้เจ้าอาจจะไม่สบายได้”

ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวขึ้นมาในทันที โรแอนด์เดินเข้าไปในห้องนอนของเอสวา ที่นี่คือบ้านพักหลังเล็กที่แยกออกมาจากโบสถ์ มันมีความเป็นส่วนตัวมากทีเดียว โรแอนด์ใช้เวลาไม่นานก็สามารถเปลี่ยนชุดใหม่เสร็จเรียบร้อย

เธอเดินออกมาหาเอสวาที่นั่งรออยู่ด้านนอก

“ว่ามาสิครับว่าเจ้าต้องการอะไรกันแน่ แต่โรแอนด์รู้ใช่ไหมครับว่าข้ามีอำนาจที่นี่มากแค่ไหน ต่อให้เจ้าบอกออกไปว่าเห็นข้ากำลังทำอะไร ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะเชื่อถือสตรีที่พึ่งเข้ามาอยู่ในวิหาร..”

เขา..ไม่ใช่ผู้ชายใสซื่ออย่างที่ทุกคนเห็นสินะ นี่คือเรื่องแปลกใหม่ที่ดีมากทีเดียว เพราะหากไร้เดียงสามากไปอาจจะเป็นปัญหาได้

เธอเดินไปนั่งลงบนตักของเขาอย่างถือวิสาสะ มือของโรแอนด์คล้องคอของเขาเอาไว้หลวมๆ

กลิ่นนี้อีกแล้ว..กลิ่นที่ทำให้ดวงตาของเธอพร่ามัวไปหมด เขาไม่แม้แต่จะยกมือขึ้นมาแตะต้องเธอด้วยซ้ำ เอสวามองโรแอนด์ที่กำลังนั่งลงบนตักของเขานิ่งๆ ไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย

“ข้าไม่คิดนอนกับโรแอนด์หรอกนะครับ ถึงแม้ว่าร่างกายของข้าจะยังมีความต้องการแต่ข้าไม่คิดทอดทิ้งความศรัทธาอันแรงกล้าเพื่อสตรีเพียงผู้เดียวหรอกครับ”

เธอรู้แล้วว่าเขาไม่สนใจแต่ก็ไม่เห็นจะต้องพูดจาทำร้ายจิตใจกันขนาดนั้นก็ได้โว้ย!

“สิ่งที่ข้าต้องการคือข้าต้องการให้ท่านทำสัญญากับข้าค่ะ”

เอสวาหรี่ตามองหน้าของโรแอนด์ด้วยความไม่เข้าใจ

“สัญญาอะไรกันครับ?”

เขากล่าวอย่างชัดเจนว่าเธอไม่ได้อยู่ในสถานะที่จะต่อรองเขาได้ แต่โรแอนด์ไม่สนใจเรื่องนั้นหรอก เธอต้องเข้าไปอยู่ในความฝันของเขาแล้วทำให้ใบหน้าที่อวดดีนี่ ยินยอมสยบให้เธอไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนก็ตาม

แต่หากบอกเขาว่าเธอเป็นซักคิวบัสไปตรงๆ ไม่ใช่ว่าเธอจะถูกเขาจับไปเผาทั้งเป็นงั้นเรอะ

“ข้าไม่เหลืออะไรแล้วในชีวิตนี้ ความทรงจำของข้านั้นจางหายไปหมด หากว่าท่านบาทหลวงเอสวาสงสารข้า ข้าอยากจะขอเลือดของท่านสักหยดหนึ่งในการดื่มกิน ท่านมาลิคกล่าวเอาไว้ว่าท่านเอสวามีพลังศักดิ์สิทธิ์ไหลเวียนในร่างกายมากทีเดียว เพราะแบบนั้นหากข้าได้ดื่มเลือดของท่านสักหยดอาการความหลงลืมและความทรงจำที่ขาดหาย..อาจจะเริ่มดีขึ้นมาก็ได้ค่ะ”

นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่อะไรเลย เลือดของเขานั้นนับเป็นยารักษาโรคได้อยู่

“ข้าจะไม่พูดเรื่องเมื่อครู่กับใครทั้งนั้นข้าขอสาบานต่อหน้าท่านเลยค่ะ..”

เอสวาพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ เขาใช้มีดปอกผลไม้ที่วางอยู่กรีดลงไปบนปลายนิ้วของตัวเอง แค่เลือดไม่กี่หยดเขาให้ได้อยู่แล้ว..อีกทั้งสตรีผู้นี้ก็ดูไม่มีพิษมีภัยอะไร..

โรแอนด์แสยะยิ้มออกมาเมื่อเธอเห็นเลือดสีแดงสดกำลังไหลรินออกมาจากบาดแผล เธอใช้ปลายลิ้นปาดเลียลงไปบนนั้นพร้อมกับออกมาแรงดูดดึงปลายนิ้วของเขาช้าๆ โดยที่ดวงตาทั้งสองข้างกำลังช้อนสายตามองหน้าของเอสวา

พันธสัญญาเริ่มต้นขึ้นแล้วเอสวา เตรียมตัวเตรียมใจให้ดีล่ะ

บนร่างกายของเอสวาแปลกไปเล็กน้อยตรงที่เขารู้สึกได้ถึงพลังบางอย่างที่ไหลวนบนกล้ามท้องของเขาด้านล่างสะดือปรากฏรอยสักคำสาปขึ้นมาอย่างช้าๆ

เอสวาเบิกตากว้างเพื่อมองหน้าของโรแอนด์ เมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความอันตรายที่กำลังคืบคลานอยู่รอบๆ

“นี่เจ้าเป็น..ปีศาจกินฝันอย่างนั้นหรือ!!”

เอสวากลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบาก

เกิดเรื่องยุ่งยากขึ้นแล้ว!!