ตอนที่ 2 ชีวิตที่ไม่คุ้นเคย

มือเรียวสวยเปิดประตูห้องน้ำ ก่อนจะย่างเท้าเดินออกมา สายตากวาดมองหาผู้ชายคนนั้น ทว่าในห้องกลับว่างเปล่าและเงียบสงบ “หายไปไหนแล้วล่ะ” ฉันเอ่ยเบาๆ ก่อนจะหันไปเห็นว่าประตูเปิดแง้มอยู่จึงแอบชะโงกหน้าออกไปดู พบผู้ชายคนนั้นยืนคุยกับคนกลุ่มหนึ่งและยื่นกระเป๋าให้กัน ฉันกลัวว่าพวกเขาจะเห็นจึงรีบถอยตัวเดินกลับมานั่งลงบนเตียงแล้วเอนตัวลงนอน 

“เธอไม่ควรมาแอบดู” ผมเอ่ยกับเธอที่นอนหันหลังอยู่บนเตียง แล้วเดินมาทิ้งตัวนอนลงบนโซฟาท่ามกลางความมืดสลัวในห้องนอน “ฉันไม่ได้ตั้งใจแค่เป็นห่วงคุณก็เท่านั้น” ฉันเอ่ยสั้นๆ แล้วรีบข่มตาหลับ

“คราวหลังก็อย่าทำอีก” น้ำเสียงหนากำชับหลังจากที่ได้ยินหญิงสาวเอ่ยเช่นนั้น หัวใจที่เคยด้านชาของเซ็นก็รู้สึกมิสู้ดีอย่างมาก

“ว่าแต่เธอชื่ออะไร?” ผมเอ่ยถามเธอท่ามกลางความมืดขณะนอนเอาแขนวางพาดกลางหน้าผาก

ทว่าคำถามของผมกลับเป็นเพียงความเงียบสงบที่ตอบกลับมาพร้อมกับเสียงหายใจเบาๆ บ่งบอกว่าเธอคนนั้นได้หลับไปแล้ว 

เช้าตรู่

ดวงตาคู่คมลืมตาตื่นเพราะได้กลิ่นหอมฟุ้งของอาหาร “นั่นเธอกำลังทำอะไรอยู่” ผมเอ่ยถามหลังจากขยี้ตาตื่น แล้วมองไปที่ห้องครัวเล็กๆ ในห้องเช่าของผม

“ฉันเห็นว่าคุณหลับอยู่ เลยถือวิสาสะมาทำอาหารโดยที่ไม่ได้ขออนุญาต คุณคงไม่โกรธฉันใช่ไหมคะ” ฉันรีบยกโจ๊กที่ตักใส่ถ้วยอุ่นๆ ไปวางลงบนโต๊ะ หลังจากเอ่ยถามผู้ชายคนนั้นที่ฉันกล้าเสี่ยงมาอยู่กับเขาโดยที่ไม่รู้จักชื่อด้วยซ้ำ 

“ใช้ได้ตามสบาย งั้นผมขอตัวไปทำงานก่อน” ผมรีบลุกจากโซฟาก่อนจะหยิบเสื้อที่วางพาดอยู่ขึ้นมาสวมแล้วเดินออกไปจากห้อง “เดี๋ยวสิคะ” ฉันได้แต่เอ่ยเรียกเขาตามหลังแต่ก็ไม่ทัน อุตส่าห์ทำโจ๊กไว้ให้แท้ๆ รีบไปซะแล้ว ร่างเล็กทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ พลันทำหน้าเศร้า มองโจ๊กอุ่นๆ ในถ้วยที่ค่อยๆ เย็นลง 

“...” 

บลื้นนนน 

ผมรีบขับรถออกมาจากห้องเช่าเพราะรู้สึกไม่ชินกับการมีคนคอยดูแลเมื่อตอนตื่นแบบนี้ ผมคงไม่ทำให้เธอเสียใจหรอกนะที่ทิ้งเธอมาแบบนั้น “เอ้าพี่เซ็น มาเร็วดีนิพี่ นายกำลังรออยู่เลยรีบเข้าไปเหอะ” ลูกน้องที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูทางเข้าเอ่ยปาก ผมจึงรีบเดินเข้าไป 

“กูบอกมึงแล้วใช่ไหมว่าให้พาตัวเธอมาให้ได้” แค่ผู้หญิงคนเดียวพวกมึงก็ทำกันไม่ได้ แบบนี้มึงสมควรกลับมาให้กูเห็นหน้าอีกเหรอวะ ตุบ! ตุบ! ตุบ!” เสียงกระบอกปืนตบลงบนใบหน้าของชายสามคนเต็มแรง พวกมันยืนตัวสั่นก้มหน้าขอแก้ตัวใหม่จากชายใบหน้าหล่อเหลารูปร่างสูงสง่า แววตาดุดัน สวมใส่แว่นเลนส์หนา ทว่ากลับดูหล่อเหลาเอาการ

“กูจะให้โอกาสพวกมึงครั้งสุดท้าย ออกไป”

ผมมองดูพี่ใหญ่ที่มีสีหน้าหงุดหงิดหลังจากลงมือกับลูกน้องสามคนนั้น มันคงเป็นเรื่องที่สำคัญมากสินะ เพราะผมไม่เคยเห็นพี่ใหญ่โกรธขนาดนี้มาก่อน “อ่าวเซ็นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ เข้ามาก่อนสิ” ผมเอ่ยกับลูกน้องที่ผมรักเสมือนน้องชาย ก่อนที่เซ็นจะเดินเข้ามาหาผม แววตาของเซ็นที่มองผมมีความสงสัยซ่อนอยู่ 

“ทำไมวะ มึงมองกูแบบนี้มึงคงเห็นหมดแล้วสินะ เซ็นไอ้พวกนั้นมันไร้น้ำยาไม่เหมือนแกสักคน แต่ก็ช่างมันเถอะ มาคุยงานของเรากันดีกว่า” ผมเอ่ยกับเซ็นแล้วรีบเดินไปหยิบกระเป๋าซึ่งภายในคือยาล็อตใหญ่ยื่นให้ “เซ็น รอบนี้สำคัญมาก มึงต้องระวังตัวให้มากนะกูฝากมึงด้วย”

“ไม่ต้องห่วงครับพี่ ผมจะไม่ให้ผิดพลาด” ผมโค้งตัวให้พี่ใหญ่หลังจากรับกระเป๋าใบนั้นแล้วเดินออกมา ชีวิตของผมติดค้างบุญคุณพี่ใหญ่ ดังนั้นผมจึงทุ่มเทกับงานที่ทำให้เขาเป็นอย่างมาก 

“...” 

โกดังร้าง...

ในระหว่างที่ผมนั่งรอ คนมารับของไอ้พวกลูกน้องที่ตามผมมา ก็แอบเอ่ยซุบซิบเรื่องของพี่ใหญ่เบาๆ

 ”ได้ข่าวว่าพี่ใหญ่รักผู้หญิงคนนี้มากเลยว่ะ ถึงขั้นสั่งคนออกตามหาไม่หยุดหย่อน กูชักอยากจะเห็นแล้วสิวะ” ชายเหล่านั้นเอ่ยเบาๆ แต่มันช่างระคายหูของผมซะเหลือเกิน ทว่าอำนาจของผมตอนนี้ก็ไม่ได้มีมากพอที่จะลงโทษพวกมัน จำต้องทนฟังไปเงียบๆ ก่อนที่ประตูโกดังจะเปิดออกพร้อมกับรถที่ขับแล่นเข้ามา 

“สวัสดี ไหนล่ะของ” 

ฝรั่งผมทองก้าวลงจากรถแล้วเดินตรงมาที่เซ็นซึ่งยืนถือกระเป๋าใบใหญ่อยู่ในมือ “ของอยู่ตรงนี้แล้ว ไหนล่ะเงิน” ผมมองดูพวกมันอย่างระแวดระวัง วงการนี้หากคิดตุกติกมีแต่ตายกับตายสถานเดียว 

“เอาเงินมา” ฝรั่งผมทองเอ่ยสั่ง ลูกน้องจึงเร่งเดินนำกระเป๋าเงินมาวางลงบนโต๊ะแล้วเปิดให้เซ็นดู “เรียบร้อยนี่ของ” ผมยื่นกระเป๋ายาวางลงให้พวกมันก่อนจะค่อยๆ หยิบกระเป๋าเงินมาตรวจเช็ก แล้วปิดลง “คราวหน้าคงจะได้ร่วมงานกันอีก” ฝรั่งผมทองเอ่ยปากแล้วรีบนำของขึ้นรถขับแล่นออกไป 

ส่วนผมก็รีบนำเงินกลับไปส่งให้นาย “พวกมึงกลับกันไปก่อนได้เลย” ผมหันไปพูดกับลูกน้องที่พี่ใหญ่ส่งมาติดตาม พวกมันจึงรีบพากันขึ้นรถขับออกไปอย่างว่าง่าย ทว่าไม่นานนักเสียงรถตำรวจก็ขับมาดักหน้าพวกมัน...แย่ละ ผมรีบวิ่งนำกระเป๋าเงินไปขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดอยู่แล้วขับหนีไปทางลัดหลังโกดัง 

“ขอโทษนะเว้ยที่กูต้องทิ้งพวกมึง” ผมเอ่ยพลันเหลียวสายตาหันไปมองด้านหลังขณะขับรถออกมา

บ้านขนาดใหญ่ สไตล์จีน

บิ๊กไบค์คันสีแดง ขับแล่นมาจอด ก่อนที่ผมจะรีบนำกระเป๋าเงินถือเข้าไปภายในบ้านพลันเหลือบสายตาไปเห็นพี่ใหญ่กำลังยืนไหว้ตีจู่เอี้ยะอยู่ จึงตัดสินใจยืนรอเงียบๆ เบื้องหลัง

“อ่าวเซ็นกลับมาแล้วเหรอ” ผมปักธูปลงบนกระถางเสร็จหันมาก็เจอเซ็นยืนอยู่ ดูท่างานจะสำเร็จเหมือนเช่นเคย ตั้งแต่มีมันงานในแก๊งก็ง่ายเหมือนปอกกล้วย ผมช่างโชคดีจริงๆ ที่มันเข้ามา มือหนาจับลงบนไหล่เซ็นเบาๆ

“ผมเอาเงินมาส่งน่ะครับ...ส่วนไอ้พวกที่ติดตามไปกับผมพวกมันโดนจับไปหมดแล้ว ผมเอ่ยเสียงเบาบางเพราะคิดว่าพี่ใหญ่คงจะต้องลงโทษแน่ๆ

“งั้นเหรอ ช่างมันเถอะแค่แกรอดมาก็พอแล้ว” ผมยิ้มมองเซ็นเพราะมันเปรียบเสมือนน้องชายคนหนึ่งของผม ส่วนคนที่ถูกจับไป ผมค่อยส่งคนไปประกันตัวลับๆ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับพี่ใหญ่” ผมรีบโค้งตัวหลังจากยื่นกระเป๋าเงินให้พี่ใหญ่ อีกทั้งยังโล่งอกอย่างมากที่ไม่ถูกลงโทษ “ขอบคุณมากนะเซ็น มึงขับรถกลับดีๆ ล่ะ หรือจะนอนกับกูที่บ้านก็ได้นะ” ผมตะโกนบอกมันแต่ดูท่าวันนี้มันคงจะมีเรื่องรีบร้อน ผมเลยปล่อยให้มันขับรถกลับห้องเช่าไป

“นายครับ ผู้หญิงที่นายส่งคนไปตามหายังไร้ร่องรอยครับ” ลูกน้องในชุดสูทสีดำเดินเข้ามารายงาน ชายหนุ่มได้ยินแบบนั้นก็หงุดหงิดขึ้นทันที “พวกมึงมันไร้ประโยชน์จริงๆ ดูแล้วงานนี้กูคง ต้องพึ่งเซ็นมันอีกแล้วล่ะ” ผมมองแสงไฟรถที่ขับแล่นออกไป พลางถอนหายใจอย่างเคร่งเครียด 

ป่านนี้คุณจะอยู่ที่ไหนนะ? ผมหยิบรูปถ่ายของคนที่ผมแอบรักออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ครั้นเห็นใบหน้าเธอทีไร หัวใจของผมมันก็อยากจะครอบครองเธอเร็วขึ้นเท่านั้นเพราะเธอคือผู้หญิงที่มีใบหน้าคล้ายกับคนรักเก่าของผม 

15 ปีก่อน

เสียงเปียโนบรรเลงเพลงอันแสนจะไพเราะ มือหนากดบรรเลงเพลงใบหน้ายิ้มร่าอย่างมีความสุข ครั้นได้เห็นหญิงสาวที่เขารักมากที่สุดกำลังเต้นรำอยู่รอบๆ ตัวเขา โดยมีผืนน้ำโอบอุ้มอยู่รอบด้านเปียโนตัวนั้น ยามที่เท้าของเธอหมุนตัว หยดน้ำก็จะกระเซ็นเช่นเดียวกันกับช่วงเวลาที่เธอก้าวเดินแล้วมานั่งลงเอนตัวซบใบหน้าลงบนไหล่เขา 

มันช่างเป็นความรักที่ผลิบานอย่างสวยงามทว่าเวลาแห่งความสุขของผมและเธอมันช่างแสนสั้น ในวันที่เราทั้งคู่จะแต่งงานกัน เธอดันถูกคนเลวกลุ่มนั้นฆ่า ชุดเจ้าสาวที่เธอสวมในวันนั้น มันยังมีรอยเลือดของเธอติดอยู่ ผมแทบไม่อยากจะหายใจต่อครั้นต้องสูญเสียเหมยไป ทว่าแม้เวลาจะผ่านพ้นมานานแค่ไหน ผมก็ยังไม่เคยลืมเธอ 

จนกระทั่งผมได้เจอกับเธอคนหนึ่ง เธอผู้มีใบหน้าเหมือนคนรักของผม ดังนั้นผมจึงต้องการตัวเธอมาไว้ข้างๆ กายผม และใบหน้านั้นจะต้องเป็นของผมเพียงคนเดียว